Την πεποίθησή του ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα εξέφρασε ο διευθύνων σύμβουλος του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), Κλάους Ρέγκλινγκ, προσθέτοντας ότι το Ταμείο δεν θα έχει πιθανότατα τον ίδιο ρόλο σε μελλοντικά προγράμματα στην Ευρωζώνη. «Ας μου επιτραπεί να τονίσω ότι πιστεύω πως το ΔΝΤ θα συμμετάσχει στην επίλυση της τελευταίας περίπτωσης που έχει απομείνει από την προηγούμενη κρίση: της Ελλάδας. Φαίνεται, ωστόσο, να υπάρχει αυξανόμενη συναίνεση στην Ευρώπη ότι το Ταμείο δεν θα παίξει τον ίδιο ρόλο σε μία επόμενη κρίση στην Ευρωζώνη. Ο ESM θα μπορούσε να παίξει τότε έναν μεγαλύτερο ρόλο», δήλωσε ο Ρέγκλινγκ, μιλώντας σε εκδήλωση στις Βρυξέλλες για τα 25 χρόνια από τη συνθήκη του Μάαστριχτ και το μέλλον της ΟΝΕ. «Φυσικά», είπε, είναι κατανοητό ότι ο ESM θα εξελιχθεί σε έναν θεσμό που θα μοιάζει περισσότερο από ότι τώρα με το ΔΝΤ. «Αυτό θα απαιτούσε τουλάχιστον την αλλαγή της Συνθήκης για τον ESM - αν όχι την αλλαγή της Συνθήκης της ΕΕ - και επομένως μία συναίνεση των χωρών - μελών μας», πρόσθεσε. Ο επικεφαλής του ESM σημείωσε ότι τα βήματα που πρέπει να γίνουν ακόμη για την ολοκλήρωση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης είναι περιορισμένα σε σχέση με την πρόοδο που έχει ήδη επιτευχθεί. Όπως είπε, η νομισματική ένωση δεν απαιτεί μία πλήρη δημοσιονομική ένωση για να λειτουργεί ομαλά ούτε μία πλήρη πολιτική ένωση, αλλά «θα ήταν χρήσιμα κάποια πρόσθετα μέτρα». Ένα από αυτά, τόνισε, είναι η ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης, με ένα κοινό δίχτυ ασφαλείας για τον Ενιαίο Μηχανισμό Εξυγίανσης των τραπεζών και μία μορφή ασφάλισης των καταθέσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Για να υπάρξει, όμως, ευρωπαϊκή ασφάλιση των καταθέσεων, θα πρέπει να αντιμετωπισθούν τα παλαιά προβλήματα των τραπεζών και αυτό θα χρειασθεί κάποιο χρόνο, πρόσθεσε. «Τα πλεονεκτήματα, ωστόσο (από την ευρωπαϊκή εγγύηση των καταθέσεων) θα ήταν σημαντικά… Όταν οι αγορές επιτεθούν σε μία χώρα - μέλος της ΟΝΕ, ο κόσμος θα ήταν καθησυχασμένος ότι δεν είναι μόνο η δική του κυβέρνηση που στηρίζει τα χρήματά του, αλλά ολόκληρη η Ευρωζώνη. Ο λόγος μίας μαζικής ανάληψης καταθέσεων θα εξαφανιζόταν». Ένα άλλο μέτρο που θα έκανε την ΟΝΕ πιο εύρωστη, συνέχισε ο Ρέγκλινγκ, θα ήταν μία περιορισμένη δημοσιονομική δυνατότητά της για την αντιμετώπιση ασύμμετρων σοκ. «Γνωρίζω τον φόβο ότι αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε μία αμοιβαιοποίηση του χρέους και σε μόνιμες δημοσιονομικές μεταβιβάσεις, αλλά παραδείγματα από τις ΗΠΑ δείχνουν ότι αυτό δεν είναι ανάγκη να ισχύει», σημείωσε.
Τα εφάπαξ πλέον βγαίνουν με το σταγονόμετρο. Μάλιστα ενώ στα κρατικά ταμεία έχουν μπει 584 ευρώ για την πληρωμή των εφάπαξ εκταμιεύτηκαν μόλις 70 εκατομμύρια. Φαίνεται ότι για ακόμη μια φορά η κυβέρνηση επιλέγει να δεσμεύσει τα χρήματα για να κερδίσει χρόνο στη διαπραγμάτευση. Σύμφωνα με το newsit, σε κάθε περίπτωση οι δικαιούχοι εφάπαξ πέρα απ' τις καθυστερήσεις έρχονται αντιμέτωποι και με μειώσεις στα ποσά.Οι μειώσεις στο εφάπαξ του Δημοσίου ανάλογα με τα έτη, την κατηγορία, τα έτη εργασίας και το έτος αποχώρησης: ΠΟΣΑ ΜΕ 35 ΕΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Κατηγορια Αποχώρηση το 2014 Αποχώρηση το 2016 Αποχώρηση το 2020 ΠΕ 33.584 32.599 30.661 ΤΕ 32.056 31.115 29.266 ΔΕ 28.444 27.610 25.969 ΥΕ 24.355 23.640 22.235 ΠΟΣΑ ΜΕ 30 ΕΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Κατηγορια Αποχώρηση το 2014 Αποχώρηση το 2016 Αποχώρηση το 2020 ΠΕ 27.224 26.425 24.854 ΤΕ 25.964 25.202 23.704 ΔΕ 23.039 22.363 21.033 ΥΕ 19.722 19.143 18.005 ΠΟΣΑ ΜΕ 25 ΕΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Κατηγορια Αποχώρηση το 2014 Αποχώρηση το 2016 Αποχώρηση το 2020 ΠΕ 21.011 20.395 19.182 ΤΕ 20.053 19.465 18.308 ΔΕ 17.779 17.257 16.231 ΥΕ 15.229 14.782 13.903 ΠΟΣΑ ΜΕ 20 ΕΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Κατηγορια Αποχώρηση το 2014 Αποχώρηση το 2016 Αποχώρηση το 2020 ΠΕ 15.765 15.302 14.393 ΤΕ 15.046 14.604 13.736 ΔΕ 13.333 12.942 12.172 ΥΕ 11.416 11.081 10.423 .imerisia.
Τηλεφωνικά θα ειδοποιούνται οι συνταξιούχοι που περιμένουν να πάρουν εφάπαξ από το 2014 και μετά. Η κλήση θα χρεώνεται στο ΕΤΕΑΕΠ και το μόνο που έχουν να κάνουν οι δικαιούχοι είναι να περιμένουν να χτυπήσει το κινητό τους τηλέφωνο για να πληροφορηθούν το καλό νέο από το… call center του Ταμείου. Τα… σύρματα έχουν πάρει φωτιά, καθώς σύμφωνα με πληροφορίες μόνον τρεις υπάλληλοι έχουν επιφορτιστεί με αυτό το έργο και θα πρέπει σε πρώτη φάση να κάνουν 1.000 τηλέφωνα σε ισάριθμους δικαιούχους που θα πάρουν την πρώτη δόση των νέων πληρωμών έως τα μέσα Απριλίου. Το ποσό που θα δοθεί είναι 70 εκατ. ευρώ. Απομένουν όμως άλλα 23.000 τηλεφωνήματα σε ισάριθμους δικαιούχους που είναι στη λίστα των εφάπαξ τα οποία θα πρέπει να πληρωθούν μέχρι τον Σεπτέμβριο, Οκτώβριο από ένα κονδύλι ύψους 584 εκατ. ευρώ που προορίζεται για τον σκοπό αυτό από το δάνειο του Μνημονίου. Αν δεν πέσουν όλα τα τηλέφωνα, τότε ό,τι περισσέψει θα γυρίσει στα ταμεία της τρόικας. Ωστόσο η κυβέρνηση μπορεί να μην πληρώσει τα 584 εκατ. ευρώ επικαλούμενη χρονοτριβή επειδή δεν βρίσκει τους συνταξιούχους στο τηλέφωνο και νατα διαθέσει για τα ομόλογα που λήγουν τον Ιούλιο, αν δεν ολοκληρωθεί η αξιολόγηση και δεν λάβει την δόση από την τρόικα. Οι δικαιούχοι αφού ειδοποιηθούν, θα πρέπει να στείλουν οι ίδιοι με φαξ ή μέσω e-mail στο Ταμείο αντίγραφο της φορολογικής ενημερότητας, ώστε να συμψηφιστούν με το εφάπαξ τυχόν ποσά που οφείλουν στο Δημόσιο ή και σε Ταμεία. Ακόμη και όσοι είναι σε ρύθμιση θα έχουν συμψηφισμό του 50% της ρυθμισμένης οφειλής τους, δηλαδή η μισή οφειλή τους, σύμφωνα με τον Ελεύθερο Τύπο, θα παρακρατηθεί από το δικαιούμενο εφάπαξ. Με την παλιά διαδικασία τα εντάλματα πληρωμής πήγαιναν στην τράπεζα, ενώ οι ασφαλισμένοι γνώριζαν εξαρχής το χρονοδιάγραμμα πληρωμής με επίσημες ανακοινώσεις και πληρώνονταν αφού προσκόμιζαν τη φορολογική ενημερότητα στην τράπεζα.
Κοσμοσυρροή καταγράφεται στις εφορίες, καθώς οι φορολογούμενοι σπεύδουν μαζικά να κλείσουν τα «μπλοκάκια» για να γλιτώσουν φόρους και ασφαλιστικές εισφορές. Από τον Μάιο του 2016 που εφαρμόστηκε ο νόμος Κατρούγκαλου μέχρι τις αρχές Φερβουαρίου οι διακοπές εργασιών ατομικών επιχειρήσεων ανέρχονται σε 56.988 αριθμός ο οποίος μέσα στο επόμενο δίμηνο αναμένεται να αγγίξει τις 100.000 σύμφωνα με τον πρόεδρο του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΟΕΕ) κ. Αντώνη Κόλλια. Μάλιστα το κίνημα «Σφραγίζω τα Βιβλία» ανοίγει τρύπα πάνω από 300 εκατ. ευρώ στο Δημόσιο και τα ασφαλιστικά Ταμεία. Υπάλληλος στη ΔΥΟ Ομονοίας αποκαλύπτει πως κατά μέσο όρο καταγράφονται στο συγκεκριμένο παράρτημα, σε ημερήσια βάση, τουλάχιστον τέσσερις διαγραφές, κυρίως από δικηγόρους, μηχανικούς και δημοσιογράφου, ενώ υπογραμμίζει πως σπάνια κάποιος που κλείνει το «μπλοκάκι» του μπαίνει στη διαδικασία να το ξανανοίξει, ακόμη και αν βρει δουλειά. Η «επιδημία» διακοπής επαγγελματικής δραστηριότητας με ακύρωση των βιβλίων και των δελτίων παροχής υπηρεσιών προκαλεί σοβαρές δημοσιονομικές παρενέργειες. Μόνο από τη μη καταβολή του τέλους επιτηδεύματος των 650 ευρώ εκτιμάται ότι το Δημόσιο χάνει 65 εκατ. ευρώ τον χρόνο, ενώ απώλειες της τάξης των 249 εκατ. ευρώ θα έχει το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Ειδικοί υπολογίζουν πως η «χασούρα» μόνο για το 2016 αγγίζει τα 43,8 εκατ. ευρώ, με το δεδομένο πως η κοινωνική ασφάλιση στερήθηκε κατά μέσον όρο 4 μήνες εισφορών από κάθε «μπλοκάκι» που έκλεισε μετά τον Μάιο (η μηνιαία εισφορά ήταν της τάξης των 243 ευρώ). Αξίζει να αναφερθεί πως για κάθε 10.000 «μπλοκάκια» που έκλειναν εντός της περσινής χρονιάς τα Ταμεία έχαναν 2,5 εκατομμύρια ευρώ τον μήνα... Οι εκτιμήσεις πως εντός του 2017 οι διακοπές δραστηριότητας θα αγγίξουν προσθετικά τις 100.000 οδηγούν τους ειδικούς στο συμπέρασμα πως μόνο για το 2017 οι απώλειες για τον ΕΦΚΑ εκτοξεύονται στα 205 εκατομμύρια ευρώ. Η μέση εισφορά πλέον είναι στα 190 ευρώ για εισόδημα της τάξης των 700 ευρώ και η απώλεια απλώνεται για την πλειονότητα σε 12μηνη βάση. Να σημειωθεί πως οι νέοι ασφαλισμένοι (μετά το 1993) που ήταν μισθωτοί και διατηρούσαν παράλληλα «μπλοκάκι» εξαιρούνταν από τις εισφορές. «Οι απώλειες από τις διακοπές δραστηριοτήτων φαίνεται ότι θα είναι μεγαλύτερες από τις προσδοκίες που υπήρχαν σχετικά με την αύξηση των εισφορών στους έχοντες μεγαλύτερα εισοδήματα», δηλώνει στο «Εθνος» ο πρώην υπουργός Εργασίας, Γιώργος Κουτρουμάνης. Από την επεξεργασία των στοιχείων που έχει κάνει το Οικονομικό Επιμελητήριο προκύπτει ότι για έναν ελεύθερο επαγγελματία με καθαρό εισόδημα 24.000 ευρώ το 26,95% πάει στις ασφαλιστικές εισφορές (ήτοι 6.468 ευρώ), 3.857,04 ευρώ πάνε στο φόρο εισοδήματος, 650 ευρώ στο τέλος επιτηδεύματος και 121,68 ευρώ στην εισφορά αλληλεγγύης. Μεγαλύτερες είναι οι επιβαρύνσεις για τα υψηλά εισοδήματα. Οσοι δηλώνουν ετήσιο εισόδημα 50.000 ευρώ, τους μένουν καθαρά 15.347,83 ευρώ, αφού οι ετήσιες ασφαλιστικές εισφορές αγγίζουν τα 13.475 ευρώ, ο φόρος εισοδήματος τα 9.713,59 ευρώ, το ίδιο ποσό για την προκαταβολή φόρου για την επόμενη χρονιά, 1.099,99 ευρώ πάνε για την εισφορά αλληλεγγύης και 650 ευρώ για το τέλος επιτηδεύματος. «Εάν κάποιος έχει τον χρόνο καθαρά έσοδα 50.000 ευρώ, δεν τον συμφέρει να τα αυξήσει στα 70.000, καθώς από τα επιπλέον 20.000 ευρώ τελικά θα του μείνουν κάτι παραπάνω από 1.000 ευρώ», επισημαίνει ο πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου. Την ίδια ώρα δραματική μείωση του τζίρου των επιχειρήσεων λόγω της κρίσης καταγράφουν τα στοιχεία του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος. Βάσει των φορολογικών δηλώσεων που υποβλήθηκαν το 2016, περί τις 155.460 επιχειρήσεις είχαν τζίρο κάτω από 3 εκατομμύρια ευρώ, 2.718 κινήθηκαν μεταξύ 3-5 εκατ. ευρώ, 1.554 εταιρείες είχαν κύκλο εργασιών από 5-8 εκατ. ευρώ, ενώ ο αριθμός των επιχειρήσεων που ο τζίρος τους διαμορφώθηκε από 8 εκατομμύρια ευρώ και πάνω ανήλθε σε 2.720. enikonomia
Για «πιθανή χρεοκοπία» της ΔΕΗ, που «θα συμπαρασύρει ολόκληρη τη χώρα» κάνει λόγο η Δημοκρατική Συμπαράταξη και κατηγορεί την κυβέρνηση ότι «ξεπούλησε τη μεγαλύτερη ελληνική επιχείρηση». Σε δήλωσή του ο υπεύθυνος της ΚΟ της ΔΗΣΥ για Ενέργεια, Περιβάλλον και Υποδομές, Γιάννης Μανιάτης, αναφέρει ότι «ο κ. Τσίπρας υπέγραψε την υποχρεωτική συρρίκνωση της εταιρείας στο 50% της παραγωγής και των πελατών, οδηγώντας έτσι την εταιρεία σε απόλυτο οικονομικό αδιέξοδο», και ότι «κινδυνεύει συνολικά η ευστάθεια του ενεργειακού συστήματος της χώρας από τον τυχοδιωκτισμό και την ιδεοληψία της κυβέρνησης». «Οδήγησαν την εταιρεία σε 4 συνεχόμενες υποβαθμίσεις από τους διεθνείς οίκους τους τελευταίους μήνες. Η εταιρεία έχει ουσιαστικά κηρύξει στάση πληρωμών προς τους προμηθευτές, αλλά και την υπόλοιπη ενεργειακή αγορά με πάνω από 1,5 δισ. ευρώ, ενώ οι εργαζόμενοι ανακοινώνουν ότι ίσως δεν υπάρχει ρευστότητα ούτε για τους μισθούς τους τον Ιούνιο. Παρέλαβαν τη ΔΕΗ με χρηματιστηριακή αξία 2,5 δισ. ευρώ και την κατάντησαν με μόλις 0,6 δισ. ευρώ», προσθέτει ο ίδιος, λέγοντας ότι «η διοίκηση και οι εργαζόμενοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου από την επερχόμενη οικονομική κατάρρευση». Συνεχίζοντας κατηγορεί την κυβέρνηση για «εξαιρετική ικανότητα να προστατεύει τα golden boys του κόμματος σε ΑΔΜΗΕ και ΔΕΣΦΑ που χαρίζουν στον εαυτό τους 20.000 ευρώ το μήνα και 300.000 ευρώ εφάπαξ» και καταλήγει: «Πιθανή χρεοκοπία της ΔΕΗ που θα συμπαρασύρει ολόκληρη τη χώρα, τους προειδοποιούμε γι’ άλλη μια φορά, ότι δεν θα έχει απλά και μόνο πολιτικές συνέπειες γι’ αυτούς που παίζουν στα ζάρια τη μοίρα της χώρας». Αντιπαράθεση στη Βουλή για τη ΔΕΗ Η διαπραγμάτευση για το κλείσιμο της αξιολόγησης αλλά και η ΔΕΗ, βρέθηκαν στο επίκεντρο αντιπαράθεσης ανάμεσα στον αναπληρωτή υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Σωκράτη Φάμελλο και βουλευτές της αντιπολίτευσης, με αφορμή τη συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής, για την κύρωση ενεργειακής συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Αζερμπαϊτζάν. Ο κ. Φάμελλος απάντησε στις αιχμές που άφησαν για κατάρρευση της ΔΕΗ, οι εισηγητές της ΝΔ, Κώστας Σκρέκας, και της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Γιάννης Μανιάτης, αντιτείνοντας ότι δεν μπορούν να κουνούν το δάχτυλο στη σημερινή κυβέρνηση, αυτοί που με τις πολιτικές τους οδήγησαν στο ξεπούλημα της. «Οι υπουργοί που υπέγραψαν την πλήρη ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και το ξεπούλημα των ιδιοκτησιακών στοιχείων της μας κουνάνε το δάχτυλο ενώ ξέρουν ότι ισχύει το αντίθετο. Μας κατηγορούν γιατί δεν υιοθετήσαμε αυτό που οι ίδιοι είχαν παραδώσει», επεσήμανε ο κ. Φάμελλος ενώ διαβεβαίωσε ότι κανένα θέμα δεν υπάρχει για την καταβολή της μισθοδοσίας των εργαζομένων στη ΔΕΗ. «Η ΔΕΗ με ανακοίνωσή της ξεκαθαρίζει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με τις πληρωμές. Η εργασία διασφαλίζεται από αυτή την κυβέρνηση», υπογράμμισε. Από την πλευρά του, ο εισηγητής του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος, κατηγόρησε τόσο τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, όσο και τη σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ότι στηρίζουν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική στα ενεργειακά ζητήματα, πάντα σύμφωνα με τις επιταγές της ΕΕ, και έχει στόχο την πλήρη ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Τοποθέτηση της ΓΕΝΟΠ Κριτική στην κυβέρνηση, την αξιωματική αντιπολίτευση και το ΠΑΣΟΚ για τις εξελίξεις στη ΔΕΗ, ασκεί η ΓΕΝΟΠ με ανακοίνωση υποστηρίζοντας ότι αποφάσισαν το «ξεπούλημα του ομίλου». «Κοπτόμενη δήθεν για τη ρευστότητα και την εξυγίανση της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού, η Νέα Δημοκρατία προτείνει πώληση και στρατηγικό επενδυτή, και εμφανώς σιγοντάρει το ΔΝΤ στην «εξωφρενική» πορεία που έχει ξεκινήσει και της οποίας δεν φαίνεται να έχει καμία διάθεση να παρεκκλίνει», αναφέρει η ΓΕΝΟΠ με αφορμή τη σημερινή ανακοίνωση του ενεργειακού προγράμματος της ΝΔ και προσθέτει: «Η δε παραδοχή - από την πλευρά της ΝΔ - τόσο της ζοφερής κατάστασης που επικρατεί σήμερα στην επιχείρηση, όσο και της θέσεως της ΓΕΝΟΠ σχετικά με τον κίνδυνο αδυναμίας πληρωμών, την καθιστά συνένοχη της υπόθεσης αυτής, καθότι οι στρεβλώσεις του παρελθόντος και οι μνημονιακές επιλογές είναι αυτές που έφεραν την επιχείρηση στο χείλος της καταστροφής. Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση εδώ και λίγα 24ωρα δεν μπορεί να εξηγήσει πειστικά γιατί τρεις υπουργοί της κυβέρνησης είναι «όμηροι» των θεσμών στις Βρυξέλλες, με τον υπουργό Ενέργειας κ. Σταθάκη, που πριν από λίγο καιρό διαβεβαίωνε πως δεν τίθεται θέμα πώλησης μονάδων, σήμερα να φαίνεται να βρίσκεται «όμηρος» στις Βρυξέλλες ενώ η επιστροφή του στην Ελλάδα φαίνεται να έχει συνδεθεί με συναίνεση στην υλοποίηση του σεναρίου πώλησης μονάδων, με τις γνωστές καταστροφικές συνέπειες που αυτό το σενάριο ενέχει. Ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, αρμόδιος για την ενέργεια, εγκαλεί την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ γιατί δεν πουλάνε μονάδες της ΔΕΗ. Είναι πλέον πασιφανές ότι η κυβέρνηση, υποβασταζόμενη από το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία, είναι «στο παρα πέντε» να ενδώσει στις πιέσεις των δανειστών που από ό,τι φαίνεται, είναι διατεθειμένοι να εξαντλήσουν την αυστηρότητά και την αναλγησία τους στη χώρα μας, εντείνοντας τις (κατα)πιέσεις και προτείνοντας ακόμα πιο αυστηρά μέτρα».
Την ευρωπαϊκή διάσταση της κακοδιαχείρισης της ΑΕΠΙ (Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Πνευματικής Ιδιοκτησίας) ανέδειξε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο ευρωβουλευτής του Ποταμιού Γιώργος Γραμματικάκης, υπεύθυνος των σοσιαλδημοκρατών στην Επιτροπή Πολιτισμού για θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας. Ο ευρωβουλευτής κατέθεσε κοινοβουλευτική ερώτηση προς την Κομισιόν τονίζοντας ότι η μη εφαρμογή του σχετικού κοινοτικού δικαίου είναι αυτή που επέτρεψε στην διοίκηση της ΑΕΠΙ να λειτουργεί σε καθεστώς αδιαφάνειας και αυθαιρεσίας. Και ζητάει να πληροφορηθεί ποια μέτρα θα λάβει η Κομισιόν, ώστε να εξασφαλιστεί η σωστή εφαρμογή της ευρωπαϊκής Οδηγίας 2014/26/ΕΕ. Οδηγία που θεσπίζει αυστηρούς ρυθμιστικούς κανόνες για τη λειτουργία, τη διαχείριση και τη διαφάνεια των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας. Επιπροσθέτως, ο κ. Γραμματικάκης κατέθεσε νομοθετικές τροπολογίες στη νέα Οδηγία για δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας στην ψηφιακή ενιαία αγορά. Στόχος του ευρωβουλευτή και εισηγητή των σοσιαλδημοκρατών για την Οδηγία, είναι η ενίσχυση της διαφάνειας των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, προς όφελος των δικαιούχων, με τακτικές εκθέσεις για την είσπραξη και διανομή των δικαιωμάτων στους καλλιτέχνες. Με την ευκαιρία των πρωτοβουλιών που ανέλαβε, ο Γ. Γραμματικάκης δήλωσε: «Η καταχρηστική πρακτική της εταιρίας στην είσπραξη και διανομή των πνευματικών δικαιωμάτων είναι λυπηρή. Είναι, ωστόσο, πιο λυπηρό και ανησυχητικό ότι η πρακτική αυτή παρέμενε χωρίς συνέπειες. Και μάλιστα, παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις του καλλιτεχνικού κόσμου. Η συμμόρφωση της Ελλάδας με τις διατάξεις της ευρωπαϊκής Οδηγίας για τους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης πνευματικής ιδιοκτησίας θα αποτελέσει, αναμφίβολα, ένα σημαντικό βήμα για την ενίσχυση της διαφάνειας. Και το σημαντικότερο, θα οδηγήσει σε μια δίκαιη κατανομή των οφειλόμενων ποσών σε δημιουργούς και ερμηνευτές, που είναι και οι πραγματικοί συντελεστές του Πολιτισμού».
Μπορεί η 7η Απριλίου να φαίνεται πολύ κοντινή ημερομηνία για την επίτευξη τεχνικής συμφωνίας της Αθήνας με τους δανειστές με βάση την μέχρι τώρα εξέλιξη των συνομιλιών αλλά αποτελεί το απόλυτο όριο αν θέλει η Ελλάδα να έχει εγκαίρως τα χρήματα για την αποπληρωμή των 6,3 δις σε υποχρεώσεις χρέους τον Ιούλιο. Με το χρόνο να μετράει αντίστροφα το τελευταίο 24ωρο των συνομιλιών στις Βρυξέλλες τα στόματα τόσο από πλευράς ελληνικής αποστολής όσο και από την πλευρά των θεσμών είναι ακόμη ερμητικά κλειστά με το περιβάλλον της διαπραγμάτευσης να διαρρέει σύγκλιση εκεί που υπήρχε κάθετη διαφωνία. Παρόλα αυτά αν στις 7 του επόμενου μήνα δεν έχουμε τεχνική συμφωνία για τα μέτρα της δεύτερης αξιολόγησης και τα πρόσθετα μέτρα για το 2019 τότε τα πράγματα θα γίνουν πολύ δύσκολα. Με δεδομένη την συμφωνία στις αρχές Απριλίου το ελληνικό θέμα θα παγώσει υποχρεωτικά για περίπου 15 ημέρες λόγω των εορτών του Πάσχα Θα ξανανοίξει στις 20-23 Απριλίου όταν θα έχουμε την εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ όπου θα ανοίξει η συζήτηση για την ελάφρυνση του χρέους και των πρωτογενών πλεονασμάτων. Μέσα στο Μάιο θα πρέπει να ολοκληρωθεί η συζήτηση για χρέος και πλεονάσματα το Ταμείο θα πρέπει να πάρει τις αποφάσεις του για την ένταξη του ή μη στο ελληνικό πρόγραμμα. Η ανακοίνωση και μόνο της πρόθεσης του ταμείου να συζητήσει ένα νέο πρόγραμμα με χρηματοδότηση προς την Ελλάδα θα διευκολύνει πολύ τις εξελίξεις. Την επομένη της ολοκλήρωσης της συνόδου του ΔΝΤ( 24 Απριλίου) θα δοθούν στην δημοσιότητα και τα στοιχεία της Eurostat για το κλείσιμο του 2016 για την Ελλάδα και τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αν το Ταμείο δεχθεί να συμμετέχει τότε θα μπορούν και οι χώρες που έχουν πρόβλημα με τα κοινοβούλια τους ( Γερμανία Ολλανδία Φιλανδία Σλοβακία ) να επικυρώσουν την συνολική συμφωνία για την Ελλάδα και να αποδεσμεύσουν την επόμενη δόση από το δάνειο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού σταθερότητας στο Eurogroup της 22 Μαΐου. Με βάση τις δεσμεύσεις των ευρωπαίων για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους και αφού θα έχουν γίνει οι απαραίτητοι υπολογισμοί είναι δυνατό η ΕΚΤ να εντάξει την Ελλάδα στο πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης μέχρι και τις 8 Ιουνίου στην συνεδρίαση για την νομισματική πολιτική που θα κάνει στο Ταλίν της Εσθονίας. Στα μέσα Ιουνίου αφού περάσει και από την έγκριση των Ευρωπαϊκών Κοινοβουλίων και την τυπική έγκριση του Eυρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας θα έρθει και η δόση ώστε η Ελλάδα να μπορέσει να καλύψει τις υποχρεώσεις χρέους ύψους 6,3 δις που έχει τον Ιούλιο από τα οποία περίπου 4 δις ευρώ θα κατευθυνθούν για την αποπληρωμή ομολόγων που παρακρατά σήμερα η ΕΚΤ. Αν όμως η τεχνική συμφωνία καθυστερήσει και χαθεί και η προθεσμία της 7ης Απριλίου τότε θα ζήσουμε ξανά το θρίλερ της επόμενης δόσης που θα έρθει μάλλον ένα μήνα αργότερα από την ώρα που θα είναι απαραίτητη. enikonomia
Τηλεφωνικά θα ειδοποιούνται οι συνταξιούχοι που περιμένουν να πάρουν το εφάπαξ από το 2014 και μετά. Η κλήση θα χρεώνεται στο ΕΤΕΑΕΠ (το ενιαίο ταμείο για τις επικουρικές και τα εφάπαξ) και το μόνο που έχουν να κάνουν οι δικαιούχοι είναι να περιμένουν να χτυπήσει το κινητό τους για να πληροφορηθούν το καλό νέο από το… call center του ταμείου. Τα… σύρματα έχουν πάρει φωτιά, καθώς σύμφωνα με πληροφορίες μόνον τρεις υπάλληλοι έχουν επιφορτιστεί με το έργο αυτό και θα πρέπει σε πρώτη φάση να κάνουν 1.000 τηλέφωνα σε ισάριθμους δικαιούχους που θα πάρουν την πρώτη δόση των νέων πληρωμών ως τα μέσα Απριλίου. Τα ποσό που θα δοθεί είναι 70 εκατ. ευρώ. Απομένουν όμως… άλλα 23.000 τηλεφωνήματα σε ισάριθμους δικαιούχους που είναι στη λίστα των εφάπαξ, τα οποία θα πρέπει να πληρωθούν ως τον Σεπτέμβριο, Οκτώβριο από ένα κονδύλι ύψους 584 εκατ. ευρώ που προορίζεται για αυτό το σκοπό από το δάνειο του Μνημονίου. Αν δεν πέσουν όλα τα τηλέφωνα, τότε ό,τι περισσέψει θα γυρίσει στα ταμεία της τρόικας. Ωστόσο, η κυβέρνηση μπορεί να μην πληρώσει τα 584 εκατ., επικαλούμενη χρονοτριβή επειδή δεν βρίσκει τους συνταξιούχους στο τηλέφωνο και να τα διαθέσει για τα ομόλογα που λήγουν τον Ιούλιο, αν δεν πάρει αξιολόγηση και δόση από την τρόικα. Με ενημερότητα Οι δικαιούχοι, αφού ειδοποιηθούν, θα πρέπει στη συνέχεια να στείλουν οι ίδιοι με φαξ, ή μέσω e-mail στο ταμείο, αντίγραφο φορολογικής ενημερότητας, ώστε να συμψηφιστούν με το εφάπαξ τυχόν ποσά που οφείλουν στο Δημόσιο ή και σε Ταμεία. Ακόμη και όσοι είναι σε ρύθμιση, θα έχουν συμψηφισμό του 50% της ρυθμισμένης οφειλής τους, δηλαδή η μισή οφειλή τους θα παρακρατηθεί από το δικαιούμενο εφάπαξ. Με την παλιά διαδικασία, τα εντάλματα πληρωμής πήγαιναν στην τράπεζα, ενώ οι ασφαλισμένοι γνώριζαν εξαρχής το χρονοδιάγραμμα πληρωμής, με επίσημες ανακοινώσεις, και πληρώνονταν αφού προσκόμιζαν τη φορολογική ενημερότητα στην τράπεζα. Αρμόδιο στέλεχος του ΕΤΕΑΕΠ είπε στον «Ε.Τ.» ότι με το νέο «σύστημα», οι ασφαλισμένοι δεν θα χρεώνονται με έξοδα τραπεζικών εργασιών που, όπως υποστήριξε, έφταναν ως 20 ευρώ και με τα οποία επιβαρύνονταν για να πάρουν το εφάπαξ προσκομίζοντας ενημερότητα στο γκισέ της τράπεζας. Τώρα θα πρέπει να φέρουν την ενημερότητα στο γκισέ του ταμείου και είναι βέβαιο ότι για να σιγουρέψουν τα χρήματά τους, αντί με φαξ ή με e-mail πολλοί θα προτιμήσουν να την προσκομίσουν οι ίδιοι. Η ταλαιπωρία δεν θα είναι τόσο για τους δικαιούχους της πρωτεύουσας όσο για τους συνταξιούχους του Δημοσίου και άλλων φορέων που μένουν σε άλλες αστικές πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά στην περιφέρεια, γιατί θα χρειαστεί να σπεύσουν οι ίδιοι στην Αθήνα για να προσκομίσουν αυτοπροσώπως τη φορολογική τους ενημερότητα. Και για να γίνει αυτό θα πρέπει να μην αφήσουν από τα μάτια τους το κινητό τους για να μη χάσουν την κλήση για το εφάπαξ από το …call center του ΕΤΕΑΕΠ! Ελεύθερος τύπος
Τηλεφωνικά θα ειδοποιούνται οι συνταξιούχοι που περιμένουν να πάρουν το εφάπαξ από το 2014 και μετά. Η κλήση θα χρεώνεται στο ΕΤΕΑΕΠ (το ενιαίο ταμείο για τις επικουρικές και τα εφάπαξ) και το μόνο που έχουν να κάνουν οι δικαιούχοι είναι να περιμένουν να χτυπήσει το κινητό τους για να πληροφορηθούν το καλό νέο από το… call center του ταμείου. Τα… σύρματα έχουν πάρει φωτιά, καθώς σύμφωνα με πληροφορίες μόνον τρεις υπάλληλοι έχουν επιφορτιστεί με το έργο αυτό και θα πρέπει σε πρώτη φάση να κάνουν 1.000 τηλέφωνα σε ισάριθμους δικαιούχους που θα πάρουν την πρώτη δόση των νέων πληρωμών ως τα μέσα Απριλίου. Τα ποσό που θα δοθεί είναι 70 εκατ. ευρώ. Απομένουν όμως… άλλα 23.000 τηλεφωνήματα σε ισάριθμους δικαιούχους που είναι στη λίστα των εφάπαξ, τα οποία θα πρέπει να πληρωθούν ως τον Σεπτέμβριο, Οκτώβριο από ένα κονδύλι ύψους 584 εκατ. ευρώ που προορίζεται για αυτό το σκοπό από το δάνειο του Μνημονίου. Αν δεν πέσουν όλα τα τηλέφωνα, τότε ό,τι περισσέψει θα γυρίσει στα ταμεία της τρόικας. Ωστόσο, η κυβέρνηση μπορεί να μην πληρώσει τα 584 εκατ., επικαλούμενη χρονοτριβή επειδή δεν βρίσκει τους συνταξιούχους στο τηλέφωνο και να τα διαθέσει για τα ομόλογα που λήγουν τον Ιούλιο, αν δεν πάρει αξιολόγηση και δόση από την τρόικα. Με ενημερότητα Οι δικαιούχοι, αφού ειδοποιηθούν, θα πρέπει στη συνέχεια να στείλουν οι ίδιοι με φαξ, ή μέσω e-mail στο ταμείο, αντίγραφο φορολογικής ενημερότητας, ώστε να συμψηφιστούν με το εφάπαξ τυχόν ποσά που οφείλουν στο Δημόσιο ή και σε Ταμεία. Ακόμη και όσοι είναι σε ρύθμιση, θα έχουν συμψηφισμό του 50% της ρυθμισμένης οφειλής τους, δηλαδή η μισή οφειλή τους θα παρακρατηθεί από το δικαιούμενο εφάπαξ. Με την παλιά διαδικασία, τα εντάλματα πληρωμής πήγαιναν στην τράπεζα, ενώ οι ασφαλισμένοι γνώριζαν εξαρχής το χρονοδιάγραμμα πληρωμής, με επίσημες ανακοινώσεις, και πληρώνονταν αφού προσκόμιζαν τη φορολογική ενημερότητα στην τράπεζα. Αρμόδιο στέλεχος του ΕΤΕΑΕΠ είπε στον «Ε.Τ.» ότι με το νέο «σύστημα», οι ασφαλισμένοι δεν θα χρεώνονται με έξοδα τραπεζικών εργασιών που, όπως υποστήριξε, έφταναν ως 20 ευρώ και με τα οποία επιβαρύνονταν για να πάρουν το εφάπαξ προσκομίζοντας ενημερότητα στο γκισέ της τράπεζας. Τώρα θα πρέπει να φέρουν την ενημερότητα στο γκισέ του ταμείου και είναι βέβαιο ότι για να σιγουρέψουν τα χρήματά τους, αντί με φαξ ή με e-mail πολλοί θα προτιμήσουν να την προσκομίσουν οι ίδιοι. Η ταλαιπωρία δεν θα είναι τόσο για τους δικαιούχους της πρωτεύουσας όσο για τους συνταξιούχους του Δημοσίου και άλλων φορέων που μένουν σε άλλες αστικές πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά στην περιφέρεια, γιατί θα χρειαστεί να σπεύσουν οι ίδιοι στην Αθήνα για να προσκομίσουν αυτοπροσώπως τη φορολογική τους ενημερότητα. Και για να γίνει αυτό θα πρέπει να μην αφήσουν από τα μάτια τους το κινητό τους για να μη χάσουν την κλήση για το εφάπαξ από το …call center του ΕΤΕΑΕΠ!
«Το μόνο πάρτι που πλήρωσε ο Νότος της Ευρώπης, είναι των εξοπλιστικών και των φορολογικών παραδείσων για να πλουτίζει ο Βορράς», σχολίασε μέσω Twitter η ευρωβουλευτής της Ελιάς Εύα Καϊλή, με αφορμή το σχόλιο του επικεφαλής του Eurogroup Γερούν Ντέισελμπλουμ, ο οποίος δήλωσε σε γερμανική εφημερίδα ότι χώρες του νότου σπατάλησαν χρήματα σε «ποτά και γυναίκες». Η κ. Καϊλή πρόσθεσε ότι «η ατυχής αυτή δήλωση δείχνει με τι νοοτροπίες παλεύει ο Νότος και δεν έχει καμία σχέση η θέση του Προέδρου του Eurogroup με τη Σοσιαλδημοκρατία».
Σε μια εποχή η οποία χαρακτηρίζεται από τις αυξανόμενες ανισοτήτες σε όλη την Ευρώπη, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) έκρουσαν από κοινού τον κώδωνα του κινδύνου, ζητώντας η κοινωνική ένταξη να γίνει ένα ζωτικό μέρος της οικονομικής πολιτικής της ΕΕ, σύμφωνα με δημοσίευμα της ιστοσελίδας EurActiv.com . «Η ένταξη δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπίζεται ως δεύτερη σκέψη. Δεν είναι μια πολυτέλεια. Είναι ένας καταλύτης για την ανάπτυξη», δήλωσε αντιπρόεδρος της ΕΤΕπ Andrew McDowell σε δημοσιογράφους την Τρίτη (21 Μαρτίου), παρουσιάζοντας την έκθεση η οποία εκπονήθηκε από κοινού από την ΕΤΕπ και το WEF, με τη συμβολή του Bruegel, μιας δεξαμενής σκέψης με έδρα τις Βρυξέλλες. «Αυτό που διαπιστώνουμε στην πράξη στην τράπεζα της ΕΕ, είναι ότι υπάρχει μια win-win ευκαιρία στην οποία μπορούμε να προωθήσουμε τόσο την ένταξη όσο και την ανταγωνιστικότητα, την ίδια στιγμή», πρόσθεσε, τονίζοντας ότι υπάρχουν τρόποι για να ενισχυθεί η οικονομική ανάκαμψη, η οποία παραμένει υποτονική. Τα πολύ υψηλά επίπεδα ανεργίας σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες εξακολουθούν να υφίστανται και αποτελούν απειλή για τη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη, ιδιαίτερα, ενώ οι νέοι εξακολουθούν να αγωνίζονται για να βρουν δουλειά με το ποσοστό ανεργίας τους σχεδόν στο 20% κατά μέσο όρο για την ΕΕ των 28. Οι πραγματικοί μισθοί εξακολουθούν να βρίσκονται κάτω από τα επίπεδα προ της κρίσης για πολλούς εργαζόμενους της ΕΕ. Η Ευρώπη σε σύγκριση με άλλες παγκόσμιες οικονομικές περιοχές, δεν επενδύει αρκετά. Εδώ και χρόνια έχει βοηθηθεί από τη μαζική νομισματική τόνωση που παρέχεται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αλλά αυτό δεν είναι βιώσιμο για το μέλλον. Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις δεν έχουν επιλύσει τα σοβαρά κενά όσον αφορά τις ψηφιακές τεχνολογίες, την εκπαίδευση, τις έξυπνες υποδομές και την καινοτομία για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, εξ ου και η επείγουσα ανάγκη για την αλλαγή του τρόπου λειτουργίας και τη δημιουργία ενός διανεμητικού μηχανισμού ο οποίος θα αντιμετωπίσει το έλλειμμα των οικονομικών ευκαιριών. Η Ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς ήταν κυρίαρχο θέμα στο φετινό Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (17 με 20 Ιανουαρίου). Η τελευταία έκθεση του WEF, τόνισε αυξανόμενη ανισότητα ως τον κορυφαίο παγκόσμιο κίνδυνο για το 2017 και σημείωσε το ρόλο της τεχνολογίας σε αυτό το χάσμα. Η ΕΤΕπ και το WEF επιμένουν στις συστάσεις τους για την επιτάχυνση της εμπορικής εκμετάλλευσης των νέων τεχνολογιών μέσω συμπράξεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, και στις επενδύσεις σε υποδομές για τις έξυπνες μεταφορές και αξιοποιώντας μη παραδοσιακές πηγές χρηματοδότησης για τις μικρές επιχειρήσεις, όπως δίνοντάς τους καλύτερη πρόσβαση σε επιχειρηματικά κεφάλαια. «Πρόκειται για την επανεξέταση του οικονομικού μας μοντέλου και την απομάκρυνση από την αντιμετώπιση της ανάπτυξης και της κοινωνικής ένταξης ως δύο ξεχωριστές διαδικασίες,» δήλωσε ο Richard Samans, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ.
Το Σάββατο η Ευρωπαϊκή Ένωση γιορτάζει την επέτειο των 60 χρόνων από την ίδρυση της. Οι ηγέτες της Ευρώπης συγκεντρώνονται στη Ρώμη για να αποφασίσουν τα επόμενα βήματα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Σε αυτή τη συγκυρία, όπως αναφέρουν πηγές της κυβέρνησης στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο Αλέξης Τσίπρας μεταβαίνει σήμερα, Πέμπτη, στην ιταλική πρωτεύουσα για τη Σύνοδο Κορυφής, έχοντας ήδη διατυπώσει το στίγμα των θέσεών του γύρω από το σαφές δίλημμα: "Ή θα επαναδιεκδικήσουμε το κοινωνικό συμβόλαιο, ή θα αναπαράγουμε διαιρέσεις". Για την ελληνική πλευρά η απάντηση είναι προφανής. "Η Ελλάδα επιλέγει και θέλει να δουλέψει για την πρώτη εκδοχή", όπως υπογράμμισε και ο Έλληνας πρωθυπουργός στη χτεσινή συνάντησή του με τον Γερμανό Αντικαγκελάριο και υπουργό Εξωτερικών, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, με τον οποίο είχε την ευκαιρία να συζητήσει το σύνολο των διμερών και ευρωπαϊκών θεμάτων ενόψει και της Συνόδου Κορυφής. Ο πρωθυπουργός αναχωρεί σήμερα το απόγευμα για την ιταλική πρωτεύουσα, όπου το βράδυ θα μιλήσει σε ανοιχτή εκδήλωση που διοργανώνει το Δίκτυο Transform Europe, στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης, με τίτλο: "Μία Ευρώπη για τον Λαό από τον Λαό". Πριν από τη Σύνοδο Κορυφής που πραγματοποιείται το Σάββατο, το απόγευμα της Παρασκευής θα συμμετέχει σε ακρόαση των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τον Πάπα Φραγκίσκο στο Βατικανό. "Μπροστά σε κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον των χωρών μας και της Ευρώπης συνολικά" Ο κ. Τσίπρας έχει προσδιορίσει τη στιγμή ως κρίσιμη και ευαίσθητη, "αφού βρισκόμαστε μπροστά σε αποφάσεις τόσο για το μέλλον των χωρών μας, όσο και της Ευρώπης συνολικά". Μια κρίσιμη στιγμή κατά την οποία η Ευρώπη "θα πρέπει να αποφασίσει εάν θα επανακτήσει το ευρωπαϊκό κεκτημένο". Όπως έχει προϊδεάσει ο πρωθυπουργός τόσο από τη χθεσινή συνάντησή του, όσο και από όλες τις επαφές του με κορυφαίους Ευρωπαίους αξιωματούχους το τελευταίο διάστημα, οι παρεμβάσεις του αναμένεται να τοποθετηθούν εναντίον "της εγκατάλειψης του κοινωνικού συμβολαίου" και της "ατυχούς διαχείρισης" της οικονομικής κρίσης. Και υπέρ της αντιμετώπισης τους με την έμπρακτη εφαρμογή της αρχής της αλληλεγγύης. Τόσο ως προς το οικονομικό πρόβλημα όσο και από τις μείζονες και ολοένα εντεινόμενες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ένωση τα τελευταία χρόνια, της προσφυγικής - μεταναστευτικής κρίσης, της ανόδου της επιρροής των ακροδεξιών δυνάμεων και της ρατσιστικής ρητορικής, της τρομοκρατίας. Στόχος της Αθήνας να τονιστεί στη Διακήρυξη της Ρώμης η ανάγκη προστασίας των εργαζομένων Ως προς τη Διακήρυξη της Ρώμης, που θα υπογραφεί το Σάββατο στο πλαίσιο της Συνόδου, και για την οποία -όπως και πριν από κάθε Σύνοδο Κορυφής- υπάρχουν προκαταρκτικές συζητήσεις για τη διαμόρφωση του κοινού ανακοινωθέντος, η κυβέρνηση έχει επισημάνει τον "εξαιρετικά σημαντικό και συμβολικό χαρακτήρα" της για το μέλλον της Ευρώπης. Στο πλαίσιο των προπαρασκευαστικών συζητήσεων, όπως δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος, η ελληνική πλευρά έχει προτείνει προσθήκες στο κείμενο, οι οποίες θα τονίζουν περισσότερο την ανάγκη για την προστασία των εργαζομένων. Η κυβέρνηση, όπως σημείωσε, θεωρεί εξαιρετικά σημαντικό και αποτελεί έναν από τους στόχους της, να τονιστεί η ανάγκη για την προστασία των εργαζομένων στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Θεωρεί δε ότι στο πλαίσιο των συζητήσεων "θα διαμορφωθεί ένα κείμενο το οποίο θα μπορεί να έχει το τελικό consensus εκ μέρους όλων των κρατών-μελών". Ευρώπη πολλαπλών επιλογών, αντί πολλών ταχυτήτων Αναφορικά δε με το ζήτημα της πορείας της ΕΕ εφεξής, ο πρωθυπουργός έχει ήδη προβεί σε δηλώσεις για την Ευρώπη των "πολλαπλών επιλογών, αντί μιας Ευρώπης των "πολλών ταχυτήτων", μια Ευρώπη της ενισχυμένης συνεργασίας, αντί των αποκλεισμών. Θέση της Αθήνας είναι να προσφέρεται η δυνατότητα σε "αυτούς που θέλουν περισσότερα να κάνουν περισσότερα", αλλά αυτό να γίνεται μέσα στο πλαίσιο των ισχύουσων συνθηκών (συνθήκη της Λισαβόνας) και με βάση το σημερινό επίπεδο ενισχυμένης συνεργασίας(δηλαδή την Ευρωζώνη και τη Σένγκεν).
Υπό το βάρος των φόρων και των ασφαλιστικών εισφορών οι φορολογούμενοι σπεύδουν καθημερινά στις εφορίες για να κλείσουν τα «μπλοκάκια» τους. Συγκεκριμένα, από τον Μάιο του 2016, που εφαρμόστηκε ο νόμος Κατρούγκαλου, μέχρι τις αρχές Φεβρουαρίου οι διακοπές εργασιών ατομικών επιχειρήσεων ανέρχονται σε 56.988, αριθμός που μέσα στο επόμενο δίμηνο αναμένεται να αγγίξει τις 100.000 όπως δήλωσε στο «Έθνος» ο πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, κ. Κόλλιας. Σύμφωνα μάλιστα με υπάλληλο στη ΔΟΥ Ομονοίας στο συγκεκριμένο παράρτημα καταγράφονται καθημερινά κατά μέσο όρο τουλάχιστον τέσσερις διαγραφές, κυρίως από δικηγόρους, μηχανικούς και δημοσιογράφους, ενώ σημειώνει πως κάποιος που κλείνει το «μπλοκάκι» του σπάνια θα μπει στη διαδικασία να το ξανανοίξει, ακόμη κι αν βρει δουλειά.
Να καταφέρουν σήμερα στις Βρυξέλλες ό,τι δεν κατάφεραν μισό χρόνο στην Αθήνα, ευελπιστούν στην κυβέρνηση: Να βγει «καπνός» από το Brussels Group, που θα δείξει το αποτέλεσμα των «εκτός έδρας» διαπραγματεύσεων με τους θεσμούς.Μέχρι σήμερα, τρίτη (και τελευταία;) ημέρα των συνομιλιών που ξεκίνησαν μετά το Eurogroup της Δευτέρας, επίσημη ενημέρωση από τις Βρυξέλλες δεν υπάρχει - ούτε καν ένα non paper του Μαξίμου. Σε μια προσπάθεια δραματοποίησης, κυβέρνηση και δανειστές τηρούν «σιγή ασυρμάτου».Στην Αθήνα πάντως διαρρέεται ένα κλίμα προσέγγισης, υπό την έννοια ότι μπορεί οι συνομιλίες να παραταθούν και για μια ακόμη μέρα ("άρα μιλάνε και δεν τα σπάσανε") με πιθανότητες για να επιστρέψει από την ερχόμενη Δευτέρα ξανά η Τρόικα. Όλα έχουν στόχο να ανατρέψουν την εικόνα εμπλοκής που έχει δημιουργηθεί και μια τελική συμφωνία στο Eurogroup του Μαΐου –καθώς η 7η Απριλίου μάλλον χάνεται και μετά ακολουθεί το Πάσχα.Επί της ουσίας, μέσα στις επόμενες ώρες θα πρέπει να ξεκαθαρίσει :-Αν το ΔΝΤ θα θέσει τελεσίγραφο με τις απαιτήσεις του στην ομάδα Τσακαλώτου, για μείωση αφορολογήτου στα 6.000-7.000 ευρώ, μείωση - «μαχαίρι» στις συντάξεις και απελευθέρωση ομαδικών απολύσεων. Δευτερευόντως οι Ευρωπαίοι θέτουν και πώληση μονάδων της ΔΕΗ. -Αν οι δεσμεύσεις Τσακαλώτου τους αρκούν, ή οι δανειστές θα επιμείνουν να ζητούν να προσυπογράψει την τελική συμφωνία και η αντιπολίτευση. Κάτι ανάλογο είχε ζητηθεί και το 2011 και το 2012, ξανά από τη Νέα Δημοκρατία, με κατάληξη το 2ο Μνημόνιο και εν τέλει εκλογές.Στην κυβέρνηση πάντως επικρατεί σκεπτικισμός. Από τη μια η κατάσταση της οικονομίας διαρκώς χειροτερεύει και η καθυστέρηση κοστίζει, από την άλλη όμως δεν αισθάνονται σίγουροι πως και εάν αποδεχθούν όλες τις απαιτήσεις των δανειστών, θα επιστρέψει η Τρόικα στην Αθήνα. Αντιθέτως, αν και επισήμως μιλούν για ταχεία ολοκλήρωση της αξιολόγησης, προετοιμάζονται ήδη για το σενάριο συμφωνίας στις 22 Μαΐου -ή και αργότερα. Πηγή κειμένου: protothema
Επιμέλεια Αλέκος ΧατζηκώσταςΗ Φιλική Εταιρεία (1814) υπήρξε μια από τις πολλές μυστικές επαναστατικές εταιρείες που παρουσιάστηκαν το πρώτο τέταρτο του 19ου αιώνα στην Ευρώπη, όπως οι Καρμπονάροι, οι Δεκεμβριστές, οι «Καλοί Εξάδελφοι», τα μέλη του «Δεσμού της Αρετής». Πριν από τη Φιλική Εταιρία υπήρξαν άλλες ελληνικές μυστικές εταιρείες, όπως το «Ελληνόγλωσσον Ξενοδοχείον», που ιδρύθηκε στο Παρίσι το 1809 . Άλλες εταιρείες ήταν η υπό βρετανικό έλεγχο «Φιλόμουσος Εταιρεία των Αθηνών» (1813), που σκοπό είχε την προστασία των αρχαιοτήτων και την οργάνωση σχολείου στην Αθήνα και το ρωσικό αντίβαρό της η «Εταιρεία των Φίλων των Μουσών» που ίδρυσε ο Καποδίστριας στη Βιέννη (1814), με σκοπό τη συλλογή χρημάτων για την ενίσχυση Ελλήνων που θα φοιτούσαν σε ευρωπαϊκά εκπαιδευτικά ιδρύματα. Επίσης, το επιστημονικό σωματείο επιμόρφωσης «Ιονική Ακαδημία» που ίδρυσαν οι Αυτοκρατορικοί Γάλλοι (1808) στην Κέρκυρα και το βρετανικό αντίστοιχό του στη Ζάκυνθο (1811)Οι ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας επεξεργάστηκαν τη σύνθεση της και τον τρόπο της λειτουργίας της έχοντας την επίδραση του τρόπου λειτουργίας τόσο των «καρμπονάρων» όσο και των μασόνων.Χρήσιμα στοιχεία δίνει το βιβλίο του σοβιετικού συγγραφέα Γ. Λ. ΑΡΣ με τίτλο: «Η μυστική οργάνωση «ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» (έκδοση στα ελληνικά το 1966 από το «Λαϊκό Βιβλιοπωλείο») ,στηριγμένο στα αρχεία της Οδησσού και το οποίο ήταν αρχικά έκδοση της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ. Με βάση κυρίως το βιβλίο αυτό, αλλά και χρησιμοποιώντας τη σχετική βιβλιογραφία παρουσιάζουμε πλευρές της λειτουργίας και της μύησης στη Φιλική Εταιρεία.Για την ενημερότητα και τη συμμετοχή στη δραστηριότητα της οργάνωσης, όλα τα μέλη χωρίζονταν σε εφτά βαθμούς, που είχαν ονόματα συνθηματικά και αυτά ήταν; 1. «Αδερφοποιτοί» ή «βλάμηδες». 2. «Συστημένοι». 3. «Ιερείς». 4. «Ποιμένες» . 5. «Αρχιποιμένες». 6. «Αφιερωμένοι». 7. «Αρχηγοί αφιερωμένων». Οι τρεις τελευταίοι βαθμοί μπήκαν ύστερα από την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας στα 1818.Η στρατολογία στην Εταιρεία γινόταν με αυστηρά ατομικό σύστημα. Οι δύο κατώτατοι βαθμοί ήταν αρχικά βαθμοί για όλα της τα μέλη. Οι εντελώς αγράμματοι πατριώτες έμπαιναν στην Εταιρεία με το βαθμό του «αδερφοποιτού». (Αδελφοποιτός, προέρχεται από τον όρο «αδελφοποίηση», παραδοσιακή συνήθεια των Βαλκανίων)Εκείνος που έμπαινε με το βαθμό αυτό, έπαιρνε από τον κατηχητή (κι αυτός μπορούσε να είναι μέλος της Εταιρείας στο βαθμό του «ιερέα’ τουλάχιστον) ένα άγραφο φύλλο χαρτί, με χαραγμένο πάνω ένα σταυρό και αμέσως κατόπιν πρόφερε τρεις φορές τα παρακάτω λόγια, που λέγονταν μικρός όρκος : «Ορκίζομαι εις το όνομα της αληθείας και της δικαιοσύνης, ενώπιον του Υπερτάτου Όντος, να φυλάξω, θυσιάζων και την ιδίαν μου ζωήν, υποφέρων και τα πλέον σκληρά βάσανα το μυστήριον, το οποίον θα μου εξηγηθεί και ότι θα αποκριθώ την αλήθειαν εις ό,τι ερωτηθώ».Για βεβαίωση της ειλικρίνειας του όρκου που έδινε ο κατηχούμενος, έπρεπε ακόμα να ορκιστεί στο ευαγγέλιο μπροστά σε παπά. Ο κατηχητής έλεγε στον παπά (αν δεν ήταν μέλος της Εταιρείας) για την ορκωμοσία αυτής, πως ήθελε να βεβαιωθεί, αν ο άνθρωπος που του έφερε (δηλαδή ο στρατολογημένος) λέει την αλήθεια για κάποιο ζήτημα που αφορά σ’ αυτούς μονάχα.Ο «ιερέας» γνωστοποιούσε και πάλι στον «αδερφοποιτό» που μπήκε στην Εταιρεία ,τα συνθηματικά σημάδια, που θα του χρησίμευαν ν’ αναγνωρίζει τους άλλους «αδερφοποιτός». Όταν ο «αδερφοποιτός» ήθελε να διαπιστώσει αν κι ο άλλος επίσης ανήκε στην Εταιρεία, έβαζε την αριστερή του παλάμη στη δεξιά κι έμοιαζε σα να έπλενε τα χέρια του. Ο δεύτερος ,αμέσως ύστερα απ’ αυτό έπρεπε να βάλει τα δύο δάχτυλα του δεξιού χεριού στη χούφτα του αριστερού. Ο πρώτος κατόπιν, αν ήθελε να μιλήσει με τον δεύτερο πάνω σε ζητήματα που αφορούσαν την δραστηριότητα της Εταιρείας θα έπρεπε επίσης να βάλει τα δυό δάχτυλα του δεξιού χεριού του στη χούφτα του αριστερού και κατόπιν να πάρει στα χέρια του και τα δύο χέρια του συντρόφου του ρωτώντας ταυτόχρονα: «Έχεις κανένα τσιμπούκι;» Ο άλλος έπρεπε να απαντήσει: «Τσιμπούκι; Όχι. Έχω όμως τσαρούχι!» ύστερα απ’ αυτό οι δύο πατριώτες μπορούσαν να μιλάνε άφοβα για την Εταιρεία χωρίς όμως να αναφέρουν τα ονόματα των γνωστών σ’ αυτούς Εταιριστών του βαθμού τους και χωρίς να θίγουν τη δραστηριότητα του καθοδηγητικού κέντρου της Εταιρείας (ο περιορισμός αυτός έφτανε και ως τους εταίρους των πιο ψηλών βαθμών).Οι γραμματισμένοι έμπαιναν στην Εταιρεία με το βαθμό του «συστημένου». Στην εισδοχή αυτή επαναλαμβανόταν η διαδικασία για την εισδοχή στο βαθμό του «αδερφοποιτού» όμως ακολουθούσαν και μερικές καινούργιες διατυπώσεις. Εκείνος που έμπαινε στην Εταιρεία απαντούσε σε 10 ερωτήματα που αφορούσαν τις απασχολήσεις του, την ιδιωτική του ζωή και τα σχέδια για το μέλλον. Αν οι απαντήσεις που έπαιρνε ο κατηχητής τον ικανοποιούσαν έδινε στο καινούργιο μέλος της Εταιρείας το ακόλουθο συστατικό γράμμα, υπογεγραμμένο με τη συνθηματική υπογραφή (Καθένα εταιριστής από τον»ιερέα» και επάνω είχε τα συνθηματικά αρχικά του. Οι ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας Θ. Τσακάλωφ, Ν. Σκουφάς και Μ. Ξάνθος είχαν αντίστοιχα τα αρχικά Α.Β, Α.Γ, Α.Δ): «Το συμπολεμιστή μου (όνομα και επώνυμο) εκ πατρίδος (τόπος γέννησης) επαγγέλματος (επάγγελμα) συστήνω εις όλους τους φίλους μου ,ως πιστόν πατριώτη και τίμιον άνθρωπο»Οι «συστημένοι» είχαν επίσης το δικό τους σύστημα συνθηματικών σημείων. Ο πρώτος ίσιαζε τα δάχτυλα και των δυό του χεριών, έσφιγγε το ένα με τ’ άλλο κι άρχιζε να τα «πλένει».Τότε ο δεύτερος έπιανε με το δεξί χέρι του το αυτί του και ύστερα το τραβούσε κατά τα δόντια. Αν ο πρώτος ήθελε να πει κάτι χτυπούσε με τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού στο αριστερό, σφιγμένο σε γροθιά. Ύστερα απ’ αυτό οι δύο εταιριστές έδιναν τα χέρια και ο πρώτος έλεγε; «Είναι καιρός πολύς που το επιθυμούσα». «Και εγώ το ίδιο» απαντούσε ο δεύτερος. Τότε ο πρώτος συνέχιζε: «Λάμδα»,»Αλφα» έλεγε ο δεύτερος. «Νι» έλεγε ο πρώτος. «Ταυ» ο δεύτερος, «Ομικρον» ο πρώτος και «Νι» ο δεύτερος. Τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου που προφέρονταν με τέτοια διαδοχή, αποτελούσαν τη συνθηματική λέξη «Λάντον» (Στην νεοελληνική γλώσσα η λέξη αυτή δεν λέει τίποτε. Είναι πιθανόν πως την πήραν από την αγγλική λέξη Λονδίνο).Από τους συστημένους στρατολογούσαν τους «ιερείς»,κρίκο πάρα πολύ σπουδαίο στη σύνθεσε της Φιλικής Εταιρείας. Οι «ιερείς» είχαν το δικαίωμα της πρόσληψης στο βαθμό του «αδερφοποιτού» και των «συστημένων» όπως επίσης και στο βαθμό των «ιερέων». Ο «συστημένος» που τον θεωρούσαν άξιο υποψήφιο για «ιερέα» υπόκειντο σε πραγματική ψυχολογική εξέταση. Τον ρωτούσαν επίμονα, αν θα μπορούσε να κρατήσει το μυστικό που θα του εμπιστευτούν, σε περίπτωση που θα τον έπιαναν οι εχθροί και θα τον βασάνιζαν. Ο κατηχητής έλεγε στον υποψήφιο πως αν μυηθεί στο μυστικό σκοπό της Εταιρείας , αυτό δεν θα είναι μονάχα επικίνδυνο για την δικιά του ζωή αλλά θα του επιβάλει την υποχρέωση να σκοτώσει και τον πιο στενό του συγγενή αν εκείνος αποδειχτεί προδότη. Στην κατήχηση αυτή πρόσθεταν ακόμα πως, αν ο υποψήφιος φοβάται ή δεν επιθυμεί να εκτεθεί σε κίνδυνο γιατί ίσως είναι δεσμευμένος με κάποιες άλλες υποχρεώσεις ,μπορεί ν’ αρνηθεί την ένταξη στους «ιερείς». Αν η εξέταση πιστοποιούσε πως ο υποψήφιος ήταν σταθερός και άφοβος, τον έπαιρναν στους ιερείς.Η διαδικασία της εισδοχής δεν εξασφάλιζε μοναχά τη φύλαξη του μυστικού αλλά εξασκούσε και βαθιά επίδραση στη συγκίνηση του κατηχούμενου. Ο κατηχητής και ο κατηχούμενος πήγαιναν μαζί τη νύχτα σε κάποιο έμπιστο σπίτι. Η ιεροτελεστία γινόταν στο φως ενός μικρού κίτρινου κεριού, που κουβαλούσε μαζί του ο κατηχούμενος. Εκεί στο μισοσκόταδο ηχούσε ρυθμική και επίσημα η φωνή του κατηχητή: «Αν δεν αισθάνεσαι αρκετή δύναμη στον εαυτό του σου, μόνο ο θάνατος μπορεί να σε λυτρώσει. Ύστερα από λίγο κάθε μεταμέλεια σου θα είναι ασυγχώρητη».«Όλα τα στοχάστηκα και στέργω» απαντούσε ο υποψήφιος «ιερέας». Τότε ο κατηχητής έπαιρνε το αναμμένο κερί και το έδινε στο αριστερό χέρι του κατηχούμενου, λέγοντας ταυτόχρονα: «Αυτό το κερί είναι ο μόνος μάρτυρας, που έχει η δύστυχη πατρίδα μας τη στιγμή που τα παιδιά της δίνουν τον όρκο για την απελευθέρωσή της». Ύστερα απ’ αυτό εκφωνούσε το κείμενο του μεγάλου όρκου που τον επαναλάμβανε ακολουθώντας και ο κατηχούμενος. Αυτός ήταν: «Ενώπιον του αληθινού Θεού, αυτοθελήτως ορκίζομαι, ότι θέλω είμαι πιστός εις την Εταιρίαν κατά πάντα και δια πάντα. Και δεν θέλει φανερώσω το παραμικρόν από τα σημεία της και τους λόγους της, μήτε θέλει δώσω να καταλάβουν ποτέ ότι εγώ ηξεύρω τίποτα περί αυτής κατ’ ουδένα τρόπον. Μήτε εις συγγενείς μου, μήτε εις πνευματικόν μου, μήτε εις φίλον μου. Ορκίζομαι ότι εις το εξής δεν θέλω έμβω εις καμίαν άλλην εταιρίαν, οποία και αν είναι, μήτε εις κανένα δεσμόν υποχρεωτικόν. Αλλά μάλιστα ότι δεσμόν ήθελεν έχω εις τον κόσμον, θέλω τον νομίζη πάντη αδιάφορον, ως προς την εταιρίαν και ως μηδενικόν. Ορκίζομαι ότι θέλει θρέφω εις την καρδίαν, αδιάλλακτον μίσος εναντίον των τυράν- νων της πατρίδος μου, των οπαδών και ομοφρόνων τούτων. Θέλει ενεργώ παντή τρόπω προς βλάβην τους και όταν η περίστασις το συγχωρήση τον εξολοθρευμόν τους. Ορκίζομαι ότι θέλει υποτάσσομαι εις την αρχήν. Θέλει ενεργώ με όλην την ιερότητα και σέβας εις τας προσταγάς της. Και δεν θέλει απομακρύνομαι ποσώς από τους κανόνας της. Ορκίζομαι ότι θέλει επαγρυπνώ αόκνως δια την ασφάλειαν της εταιρίας και των μελών της. Θέλει προλαμβάνω με τον κίνδυνο της ζωής μου, κάθε επιβουλήν όπου ήθελε εννοήσω, ή γενικήν ή μερικήν. Θέλει γίνομαι συνεργός εις τον θάνατον ενός προδότου ή παραβάτου της εταιρίας και αν είναι ο πλησιέστερος των συγγενών μου. Ορκίζομαι ότι θέλει μεταχειρίζομαι ποτέ βίαν εις το να γνωρισθώ με συναδελφόν, αλλά θέλει προσέχω με την μεγαλυ- τέραν επιμέλειαν, δια να μη λανθασθώ και ύστερον ακολουθήση εναντίον τι! Ορκίζομαι ότι όπου θέλει εύρω συνάδελφον θέλει τον προστρέχω και βοηθήσω με όλην μου την δύναμιν και κατάστασιν. Θέλει προσφέρω εις αυτόν σέβας και υπα- κοήν αν είναι μεγαλύτερός μου εις τον βαθμόν, ει και αυτός έτυχε να είναι πρότερον εχθρός μου. Τόσο περισσότερον θέλει τον αγαπήσω και συντρέξω, όσον η έχθρα μας ήτον μεγαλυτέρα… Ορκίζομαι ότι κατ’ ουδένα τρόπον δεν θέλει ωφεληθώ από τα μετρητά της εταιρίας, αλλά θέλει τα στοχάζομαι ως πράγμα ιερόν και ενέχειρον, ανήκον εις όλον το ταπεινόν και ταλαίπωρον έθνος μας, κα- θώς και τα λαμβανόμενα και στελλόμενα εσφραγισμένα γράμματα… Τέλος πάντων, ορκίζομαι εις σε, ω ιερά πλην τρισαθλία πατρίς μου. Ορκίζομαι εις τας πολυχρονίους βασάνους σου. Ορκίζομαι εις τα πικρά δάκρυα τα οποία έχυσαν και χύνουν τα ταλαίπωρα τέκνα σου, εις τα ίδιά μου δάκρυα, χυνόμενα κατά ταύτην την στιγμήν, και εις την μέλλουσαν ελευθερία των ομογενών μου, ότι αφιερώνομαι όλος εις Σε. Εις το εξής θέλεις είσαι η αιτία και ο σκοπός των διαλογισμών μου. Το όνομά σου ο οδηγός των πράξεών μου, και η ευτυχία Σου η ανταμοιβή των κόπων μου. Η Θεία δικαιοσύνη ας εξαντλήσει επάνω εις την κεφαλήν μου όλους τους κεραυνούς της δικαιοκρισίας της. Το όνομά μου ας είναι εις αποστροφήν και το υποκείμενόν μου το αντικείμενον της κατάρας και του αναθέματος των ομογενών μου,αν ίσως λη- σμονήσω εις μίαν στιγμή τας δυστυχίας των και δεν εκπληρώσω το χρέος μου. Τέλος, ο θάνατος ας είναι η άφευκτος τιμωρία του αμαρτήματός μου, δια να μη λησμονώ την αγνότητα της Εταιρίας με την συμμετοχήν μου».Ύστερα απ’ αυτά το κερί σβηνόταν. Ο δόκιμος έπαιρνε μαζί και το φύλαγε προσεκτικά σα μάρτυρα του όρκου που έδωσε. Τις τρεις επόμενες μέρες ο καινούργιος «ιερέας» μάθαινε το «επάγγελμά» του. Μάθαινε τα συνθηματικά σημεία για την αναγνώριση των «αδερφοποιτών»,των «συστημένων» και των άλλων «ιερέων».Ο «ιερέας» που ήθελε να εξακριβώσει αν ο συνομιλητής του είναι και εκείνος «ιερέας» προέβαινε με τον ακόλουθο τρόπο: Έσφιγγε το δεξί του χέρι στο αριστερό μέρος του στήθους, πάνω στην καρδιά και το αριστερό του στο δεξί του μέρος. Την ίδια ώρα ο δεύτερος έπρεπε να σταυρώσει τα χέρια στο στήθος και να τα’ αποτραβήξει αμέσως. Αν ήταν ανάγκη να μιλήσουν για υποθέσεις της Εταιρείας ,τότε ο ένας άρχιζε να ξύνει την παλάμη του και ύστερα έπιανε ο ένας τα χέρια του άλλου, έτσι που τα δάχτυλα του ενός να βρεθούν στο σφυγμό του άλλου. Και ακολουθούσε ο συνθηματικός διάλογος: «Πόσα έχεις;» «Όσα έχεις». «Πόσα;» , «Δεκαέξι των Φιλικών» . «Τίποτε περισσότερο;» «Όχι». «Ειπέ το πρώτο να ειπώ το δεύτερο».Σε συνέχεια έλεγε διαδοχικά με τη σειρά του ο καθένας τα ονόματα των γραμμάτων που αποτελούσαν τη συνθηματική λέξη «Χακικί».Στην πορεία της εκπαίδευσης ο «ιερέας» έπρεπε να αποστηθίσει το ειδικό αλφάβητο που χρησιμοποιούσαν οι εταιριστές για τη διεξαγωγή της αλληλογραφίας πάνω στη δουλειά τους. Αυτό αποτελούνταν από 22 σύμβολα που τα έβαζαν εναλλάξ στα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου και των αραβικών αριθμών. Καθένα σύμβολο συμβόλιζε κάποιο από τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου (ο αριθμός 8 π.χ συμβολίζει το γράμμα Ο και το γράμμα Δ συμβόλιζε το γράμμα Χ) Είχαν ακόμα και συμβολικές σημασίες για τα πιο εύχρηστα ονόματα και όρους. Έτσι το μεγάλο καράβι το ονόμαζαν «ελέφαντα»,τον σουλτάνο «απαθή», του Τούρκους «Μέτοικους»,τους Έλληνες «πρόθυμους»,του Αρβανίτες «συμπέθερους» κ.α.Η Εταιρεία χρησιμοποιούσε τις μέρες της «εκπαίδευσης» και για την παραπέρα πιο βαθειά σπουδή των ιδιοτήτων και των δοσμένων του «ιερέα». Αυτός έπρεπε να απαντήσει στα ακόλουθα έξι ερωτήματα: 1. Εκτέθηκε μήπως ο ίδιος ή κανένας από τους συγγενείς ή φίλους σε δίωξη από μέρους των τουρκικών αρχών ή από άλλον κανένα και για ποιο λόγο; 2. Βρίσκεται μήπως κάποιος από τους φίλους του ή από τους συγγενείς του στη φυλακή και για ποια αιτία; 3. Μήπως οι αρχές ή άλλος κανένας έχει σκοτώσει κάποιον από τους συγγενείς του και γιατί; 4. Του ακολούθησε μήπως κάτι το μεγάλο στη ζωή του; 5. Του είναι γνωστό μήπως κάποιο πολιτικό μυστικό κάποια ακοινολόγητη εφεύρεση ή κάποιο μεγάλο απόκρυφο; Πώς το έμαθε; Το ξέρουν άλλοι; Ποιοι είναι αυτοί που το ξέρουν; Έχει τις αναγκαίες αποδείξεις; Και ποιο είναι αυτό το μυστικό; 6. Έχει κανένα μεγάλο προτέρημα κρυφό η φανερωμένο και μήπως κατέχει κάποια ξεχωριστή επιτηδειότητα;Ο δεκτός στην Εταιρεία ήταν επίσης υποχρεωμένος να συνεισφέρει για τις ανάγκες της ένα χρηματικό ποσό, ανάλογα με τις δυνατότητες του. Μαζί μετα χρήματα κατέθετε κι ένα γράμμα με πληροφορίες για την ηλικία του, τον τόπο διαμονής και το μέρος που έγινε η πρόσληψή του στο βαθμό του «ιερέα».Στο γράμμα που το έστελνε στο όνομα ενός οποιουδήποτε προσώπου σε κάποια μακρινή όλη έλεγε πως ο αποστολέας προορίζει τα χρήματα για ένα σχολείο που ιδρύθηκε πριν από λίγο καιρό, για ένα μοναστήρι για την αγορά και την έκδοση βιβλίων ή για άλλους φιλανθρωπικούς σκοπούς. Στη συνθηματική γλώσσα των εταιριστών τα γράμματα αυτά λέγονταν «αφιερωτικά».Ο κατηχητής έβαζε στη γωνία του γράμματος τα συνθηματικά αρχικά του, όπως επίσης και το αρχικό που έπαιρνε ο καινούργιος «ιερέας». Έτσι ένα τέτοιο γράμμα και αν ακόμη έπεφτε σε ξένα χέρια δεν μπορούσε να προξενήσει ζημιά.Στον καινούργιο «ιερέα» έδιναν ένα εφοδιαστικό γράμμα – «δίπλωμα» ή όπως το έλεγαν συνθηματικά –«γράμμα υπεροχής». Το δίπλωμα ήταν κρυπτογραφημένο με βάση το αλφάβητο της εταιρείας. Παίρνοντας αυτό το δίπλωμα (εφοδιαστικό) ο ξανακατηχημένος γινόταν πληρεξούσιος «ιερέας» με όλα τα δικαιώματα και μπορούσε να προβαίνει στη στρατολογία καινούργιων μελών.Οι άλλοι βαθμοί ύστερα από τον βαθμό του «ιερέα» δίνονταν άμεσα από την καθοδηγητική επιτροπή της Φιλικής Εταιρείας για ξεχωριστές αρετές και ικανότητες και ήταν περιορισμένοι.Ο τέταρτος βαθμός, των Ποιμένων παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες με τον τρίτο, τόσο στα απαιτούμενα προσόντα όσο και στο τελετουργικό της μύησης. Όπως και οι Αρχιποιμένες, δηλαδή τα μέλη του αμέσως ανωτέρου βαθμού, τον οποίο αναφέρει μόνο ο Φιλήμων, ο βαθμός των ποιμένων δε φαίνεται να έχει μέλη. Όταν στα 1820 ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ανέλαβε την ηγεσία της Εταιρείας, δημιούργησε άλλους δυο βαθμούς, των Αφιερωμένων και των Αρ χηγών των Αφιερωμένων. Μέλη αυτών των βαθμών προορίζονταν να αποτελέσουν το στρατιωτικό τομέα της Εταιρείας. Πάνω από όλους τους βαθμούς της Εταιρείας βρισκόταν η Ανωτάτη Αρχή.Η συνωμοτικότητα διαπερνούσε τη Φιλική Εταιρεία από την βάση ως την κορυφή. Οι κατώτεροι βαθμοί- οι «αδερφοποιτοί» και οι «συστημένοι» πολύ λίγα πράγματα ήξεραν για τη σύνθεση της οργάνωσης και τους σκοπούς της. Ακόμα και η ονομασία της Εταιρείας δεν τους ήταν γνωστή. Ήξεραν μονάχα πως αυτή φροντίζει για το γενικό καλό του έθνους και πως εκεί έμπαιναν «μεγάλα πρόσωπα». Αυτή τη φήμη καλλιεργούσαν για ευνόητους λόγους και οι ίδιοι οι καθοδηγητές της Εταιρείας. Οι «αδερφοποιτοί» και οι «συστημένοι» μπορούσαν να ξέρουν μόνο εταιριστές που ανήκαν στον ίδιο βαθμό όπως και αυτοί και τον»ιερέα» που τους οργάνωσε. Φυσικά οι «ιερείς» ήταν καλύτερα πληροφορημένοι. Ο «ιερέας» δεν είχε το δικαίωμα να βρίσκετε σε άμεση επικοινωνία και σύνδεση με την καθοδήγηση της Εταιρείας αλλά μόνο διαμέσου του προσώπου που τον είχε οργανώσει. Οι γραπτές οδηγίες από την καθοδήγηση της Φιλικής Εταιρείας δεν είχαν ούτε υπογραφή, ούτε τόπο προορισμού αλλά το συνθηματικό του «ιερέα» ή του «ποιμένα» που η οδηγία προόριζε να φτάσει. Όλα τα μέλη της Εταιρείας ήταν υποχρεωμένα να εκτελούν χωρίς αντίρρηση της διαταγές της «Αόρατης Ανώτατης Αρχής».http://atexnos.gr
Συναντήσεις με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο, τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά και την πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά περιλαμβάνει το σημερινό πρόγραμματα της επίσκεψης του Γερμανού υπουργού Εξωτερικών Ζίγκμαρ Γκάμπριελ στην Αθήνα. Ειδικότερα, ο Γερμανός ΥΠΕΞ θα συναντηθεί στις 8.00 με την κ. Γεννηματά, στις 10.00 με τον κ. Παυλόπουλου και στις 12.30 με τον κ. Κοτζιά. Χθες ο αντικαγκελάριος και υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα στο Μέγαρο Μαξίμου. Στη διάρκεια της συνάντησης, ο κ. Γκάμπριελ επισήμανε πως σε ό,τι αφορά τη διαπραγμάτευση «πρέπει να δουλέψουμε όλοι ώστε τον Απρίλιο να φτάσουμε σε λύση». «Δεν θέλουμε να έχουμε μια ιστορία χωρίς τέλος. Πρέπει να δουλέψουμε όλοι ώστε τον Απρίλιο να φτάσουμε σε λύση. Αυτό που μένει μπροστά είναι δύσκολες αποφάσεις», σημείωσε. Υπογράμμισε επίσης ότι «δεν πρέπει να διαιρεθεί η Ε.Ε.» αλλά «να μείνει ενωμένη» γιατί «ακόμα και η Γερμανία που έχει δυνατή φωνή δεν θα ακούγεται και δεν θα μπορεί να αντιμετωπίσει οικονομίες, όπως η Κίνα, οι ΗΠΑ και η Ρωσία».
Παγκόσμια πρώτη για τη μείωση των σοβαρών επιπλοκών μετά από εγκεφαλικό. Οι επιστήμονες ανέλυαν το το DNA του δηλητηρίου της επικίνδυνης αυστραλιανής αράχνης στο εργαστήριο, όταν διαπίστωσαν ότι η πρωτεΐνη Hi1a, που περιέχει, προστατεύει τα εγκεφαλικά κύτταρα των αρουραίων, ακόμη κι αν εισαχθεί στον οργανισμό αρκετές ώρες μετά το επεισόδιο. Η χορήγηση της ουσίας δύο ώρες μετά το εγκεφαλικό περιόρισε τη ζημιά του εγκεφάλου κατά 80%. Όταν η χορήγηση έγινε μετά από οκτώ ώρες, η μείωση της εγκεφαλικής βλάβης ήταν της τάξης του 65%. Το δηλητήριο της αράχνης Hadronyche ifensa ή Darling Downs μπορεί να σκοτώσει έναν άνθρωπο μέσα σε 15 λεπτά, όμως η ουσία Hi1a είναι αβλαβής και θα μπορούσε μελλοντικά να φέρει επανάσταση στη θεραπεία των εγκεφαλικών. Την επόμενη διετία αναμένεται να ξεκινήσουν κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους. Τα νέα δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS). Οι ερευνητές των Πανεπιστημίων Κουίνσλαντ και Μόνας - ανάμεσά τους ο ελληνικής καταγωγής Άγγελος Κεραμιδάς - με επικεφαλής τον καθηγητή Γκλεν Κινγκ του Ινστιτούτου Μοριακής Βιοεπιστήμης δήλωσαν ότι "αυτή η ανακάλυψη θα έχει ευεργετικά αποτελέσματα για όσους καταφέρνουν να επιβιώσουν μετά από ένα εγκεφαλικό, περιορίζοντας τη ζημιά στον εγκέφαλο και τις αναπηρίες, που πολύ συχνά προκαλεί αυτή η καταστροφική βλάβη".
Συνεισφορά: Ελένη Ρεβέκκα Στάιου - [email protected] Η Γεωγραφία για πολλούς ήταν ένα ιδιαίτερα βαρετό μάθημα. Για άλλους ήταν πολύ δύσκολο και το αναφέρουν ακόμα και όταν έχουν μεγαλώσει και δεν θυμούνται βασικά πράγματα. Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τους μαθητές μας αν ανήκουν σε κάποια από αυτές τις κατηγορίες; Ευτυχώς η τεχνολογία μας δίνει μία χείρα βοηθείας και, με διάφορες εφαρμογές, κάνει τη Γεωγραφία παιχνίδι! Με αυτόν τον τρόπο και πιο ενδιαφέρουσα γίνεται για όσους τη θεωρούν βαρετή αλλά και πιο εύκολα αποτυπώνονται οι γνώσεις σε όσους δυσκολεύονται. Γνωρίζουμε άλλωστε ότι η μάθηση μέσω παιχνιδιών είναι πιο διασκεδαστική και, κυρίως, πιο αποτελεσματική. Στο σημερινό άρθρο παρουσιάζονται κάποια παιχνίδια, ειδικά για την Γεωγραφία, που βασίζονται σε τεχνολογίες όπως το Google Maps και δίνουν την ευκαιρία στα παιδιά, σε πραγματικό χρόνο και με πραγματικές εικόνες να ταξιδέψουν σε όλον τον κόσμο και να δοκιμάσουν τις γνώσεις τους. Η ανάδραση που λαμβάνουν είναι άμεση και έτσι, χωρίς το στοιχείο της αναμονής, το ενδιαφέρον μένει ζωντανό.
Αυστηρή απάντηση έδωσε με επιστολή του ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς προς τον βουλευτή Νίκο Νικολόπουλο στην επικριτική ερώτηση που αυτός κατέθεσε στη Βουλή σχετικά με την αποκατάσταση των συμφωνηθέντων Ελλάδας-Τουρκίας για το καθεστώς της Ίμβρου και της Τενέδουσύμφωνα με τη συνθήκη της Λωζάννης. "Η ερώτηση που υποβάλετε παραγνωρίζει την ενεργή, πολυδιάστατη και εποικοδομητική εξωτερική πολιτική που ακολουθεί η παρούσα κυβέρνηση" τόνισε ο κ. Κοτζιάς, επισημαίνοντας στον κ. Νικολόπουλο ότι η εκ νέου αναφορά του στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης "παραβλέπει το γεγονός ότι για να επιληφθεί το δικαστήριο της εκδίκασης μίας συγκεκριμένης νομικής διαφοράς, θα πρέπει και η Τουρκία, όπως ήδη έχει πράξει η χώρα μας, να αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία του δικαστηρίου με έναν από τους τρόπους οι οποίοι προβλέπονται από το διεθνές δίκαιο, πράγμα το οποίο δεν έχει συμβεί ως σήμερα". Ειδικότερα για το καθεστώς της Ίμβρου και της Τενέδου, ο υπουργός Εξωτερικών εξηγεί ότι "ηΤουρκία σαφώς και οφείλει, βάσει των διεθνών δεσμεύσεων της, να πράξει πολλά ακόμη, σε όλους τους τομείς", αλλά "ας υπογραμμιστεί πάντως, ότι κατά τα τελευταία χρόνια προσπαθεί να κάνει αναφορικά με τη μειονότητα των δύο νησιών ορισμένα βήματα προόδου στον τομέα της εκπαίδευσης, αίροντας μονομερείς και κακοπροαίρετες πρακτικές του παρελθόντος". Βεβαίως, προσθέτει ο κ. Κοτζιάς, "τα βήματα αυτά είναι ανεπαρκή και αποτελούν απλώς την αρχή για την εκπλήρωση από τη γειτονική χώρα των σχετικών διεθνών υποχρεώσεων της - συμπεριλαμβανομένου του πλήρους σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων - και για τη διασφάλιση συνθηκών ανάπτυξης και βιωσιμότητας-, όπως επί παραδείγματι το θέμα της συγκοινωνιακής σύνδεσης, που όμως αφορά επίσης σε πρωτοβουλίες του ιδιωτικού τομέα και σε στάθμιση επιχειρηματικών συμφερόντων- στους Έλληνες κατοίκους της Ίμβρου και της Τενέδου". Ο υπουργός Εξωτερικών υπογραμμίζει επίσης το γεγονός ότι επαναφέρει τακτικά με δημόσιες δηλώσεις του σε κάθε πρόσφορη ευκαιρία το ζήτημα της μη εφαρμογής από την Τουρκία των διατάξεων της συνθήκης της Λωζάννης που σχετίζονται με το αυτοδιοίκητο της Ίμβρου και Τενέδου,και ταυτόχρονα επισημαίνει ότι "για τα ζητήματα αυτά υφίστανται επίμονες πιέσεις, όχι μόνο από τη χώρα μας, αλλά και από διεθνή όργανα".
Όλοι σίγουρα έχουμε διαβάσει και γνωρίζουμε καλά για τα ιστορικά γεγονότα του 1821. Περισσότερα -όπως είναι λογικό- θα γνωρίζουμε για τον πυρήνα της εξέγερσης, τον Μοριά τη Ρούμελη ή τα νησιά. Τι συνέβαινε όμως το ίδιο διάστημα στη Μακεδονία; πως βίωσε ο ελληνικός πληθυσμός της περιοχής το γεγονός;Ας διαβάσουμε πως εξιστορεί ο Mark Mazower στο εκπληκτικό βιβλίο του "Θεσσαλονίκη, πόλη των φαντασμάτων" το ιστορικό πλαίσιο των χρόνων αυτών.1821 Καπάνι ΘεσσαλονίκηΞεσηκωμός και καταστολή: Οι σφαγές του 1821Όταν ξέσπασε η ελληνική εξέγερση το 1821 -βορείως (στις παραδουνάβιες ηγεμονίες) και νοτίως (στην Πελοπόννησο) της Θεσσαλονίκης-, πατριωτικά στοιχεία ξεσηκώθηκαν και στη Μακεδονία. Ο οθωμανικός στρατός τούς κατέστειλε γρήγορα, και οι συνέπειες ήταν καταστροφικές: κάηκαν χωριά, ξεπατώθηκαν χωράφια και ξεριζώθηκαν οικογένειες. Μέσα στην ίδια την πόλη η εξέγερση ανέκοψε απότομα την ελληνική αναβίωση· οι σφαγές και οι εξορίες ρήμαξαν τις πιο εύπορες και πετυχημένες χριστιανικές οικογένειες. Ήταν ένα χτύπημα απ’ το οποίο δε συνήλθαν πλήρως για όλο τον υπόλοιπο αιώνα.Γυναίκες της Νάουσας ρίχνονται στην ΑραπίτσαΑπρίλιος 1822. Διόραμα, έργο Γ. ΑνεμογιάννηΗ καλύτερη περιγραφή που διαθέτουμε για τον ξεσηκωμό και την τραχιά αντίδραση των Οθωμανών μάς έρχεται από την πιο αναπάντεχη πηγή. Ο εικοσιοκτάχρονος Χαϊρουλάχ ιμπν Σινασί Μεχμέτ Αγάς ήταν μουλάς της πόλης το 1820, και κατηγορήθηκε απ’ ορισμένους για φιλελληνικές τάσεις. Όταν ξέσπασε η εξέγερση, απολύθηκε από τη θέση του και φυλακίστηκε για λίγο.Αργότερα, επιστρέφοντας στην πρωτεύουσα, έκανε κάτι το ασυνήθιστο: κλονισμένος από τα όσα είχε δει, έγραψε ένα υπόμνημα προς το σουλτάνο· η αφήγηση αυτή -μοναδική στην ουσία προσωπική μαρτυρία ενός Μουσουλμάνου αξιωματούχου για οποιαδήποτε πλευρά της ζωής στη Θεσσαλονίκη της οθωμανικής εποχής-καταχωνιάστηκε στα αρχεία του ανακτόρου Τοπ Καπί, όπου μάζευε σκόνη για περισσότερο από έναν αιώνα στη βασιλική βιβλιοθήκη, ώσπου την ανακάλυψε ένας Έλληνας μελετητής το 1940.Ο Χάίρουλάχ Εφέντης ξεκινά την έκθεσή του με τις συνήθεις ευγενικές δηλώσεις προσωπικής αναξιότητας· απολογείται για την αμάθειά του και αναρωτιέται αν θα μπορέσει ν’ ανταποκριθεί στις προσδοκίες που έχουν απ’ αυτόν:Όταν λοιπόν ο πιστός δούλος της Εξοχότητάς σου και ισχυρός αφέντης μου, ο Χαλέτ Εφέντης, μου μεταβίβασε την προσταγή σου ν’ αναχωρήσω για τη θεοφύλαχτη πόλη της Θεσσαλονίκης και να αναλάβω εκεί το υψηλό αξίωμα του μουλά, αναμέτρησα το βάρος της ευθύνης που θα είχα σ’ αυτή τη θέση για την οποία με είχες κρίνει άξιο, αξιολόγησα τις ικανάτητές μου, και είδα ότι με τη βοήθεια του Αλάχ και έχοντας για αλάνθαστο οδηγό τους ιερούς και άγιους Νόμους της πίστης μας, θα κατάφερνα να φανώ άξιος της αποστολής μου, και ετοιμάστηκα για το μακρινό μου ταξίδι. Έτσι, στα μέσα του μήνα Ράμπι ουλ Αχίρ του έτους Εγίρας 1235 [Αύγουστος 1820] αναχώρησα για το πόστο μου, και μετά από αρκετά δύσκολο ταξίδι κάμποσων ημερών έφτασα, στις 8του Τζουμάδααλ Αουάλ [Σεπτέμβρης 1820], στη Θεσσαλονίκη.O συγγραφέας περιγράφει τις πρώτες του εντυπώσεις από την πόλη -«Θεέ, πόσο μεγάλη ήταν η έκπληξή μου!»- και εγκωμιάζει με τον συμβατικό τρόπο τον πλούτο και την ευμάρειά της. «Η Εξοχότητά σου μπορεί να είναι περήφανη που ,ανάμεσα σε τόσο πολλές πόλεις που είναι δικές Της, υπάρχει και η Θεσσαλονίκη". Τα τζαμιά, τους τεκέδες, τις αγορές και τις οχυρώσεις, τα βρίσκει όλα αξιέπαινα: «Λένε πως η δόξα μιας πολιτείας και η δύναμή της εξαρτιέται από τον αριθμό των τζαμιών της. Αν αυτό αληθεύει -και στ’ αλήθεια πρόκειται για σοφή ρήση-, τότε η Θεσσαλονίκη είναι μια από τις ισχυρότερες πόλεις Σου, αν όχι η ισχυρότερη». Στο γνωστό πνεύμα της υπερβολής, ο Χαϊρουλάχ Εφέντης συνεχίζει και εκτιμά αναληθοφανώς τον αριθμό των τζαμιών στα εβδομήντα, τους δε κατοίκους στις εκατό χιλιάδες.Ο Μακεδόνας Κλεφταρματολός ΝικοτσάραςΣύντομα όμως η πολιτική και οι προβληματισμοί της περιόδου παρεισφρέουν στη φαινομενικά τυποποιημένη αυτή εξιστόρηση. Περιγράφοντας τον Δεσπότ-εφέντη -τον Έλληνα μητροπολίτη-, που ποίμαινε τους «απίστους», και τις εκκλησίες και τα σχολεία της περιοχής ευθύνης του, αναφέρεται στην κύρια εκκλησία «που την ονομάζουν Μηνά Εφέντη [Άγιο Μηνά] και που στα κελιά της μαζεύονται όλοι οι Χριστιανοί πρόκριτοι και συζητούν για το Πατριαρχείο, το Φανάρι και την Πελοπόννησο». Ο αναβρασμός στις τάξεις των Ελλήνων ήταν όλο και πιο φανερός. «Μάλιστα την ημέρα που έφτασα και πήγα στο Κονάκι είχαν παρουσιάσει στον Γιουσούφ Μπέη ένα μεσόκοπο άπιστο, τον Μεστανέ Εφέντη, γιατί -λένε- δίδασκε στα παιδιά ένα τραγούδι γραμμένο από έναν άπιστο από τη Θεσσαλία, που η Μεγαλοσύνη Σου το είχε καταδικάσει μ’ ένα προηγούμενο φιρμάνι και απαγορεύσει». [Αυτό ήταν σχεδόν σίγουρα ο επαναστατικός Θούριος του Έλληνα προπαγανδιστή Ρήγα Φεραίου, που λόγω της εκτέλεσής του από τους Αυστριακούς είχε γίνει δημοφιλής στους Ορθοδόξους.]Εξίσου κακό, αν όχι χειρότερο, συνέχιζε, ήταν το ότι οι Έλληνες της πόλης χτυπούσαν τις καμπάνες τους, κυκλοφορούσαν στους δρόμους καβάλα στ’ άλογα, φορούσαν ωραία ρούχα και δεν κατέβαιναν από το πεζοδρόμιο όταν διασταυρώνονταν με Μουσουλμάνο. Σ’ εμάς αυτό δείχνει πόση μη μουσουλμανική επιρροή υπήρχε εκεί- για τον Χαϊρουλάχ αποτελούσε σοκαριστικά τολμηρή συμπεριφορά, που στην Κωνσταντινούπολη δε θα γινόταν ανεκτή· δεδομένου ότι υπήρχε σχετικό αυτοκρατορικό διάταγμα, μπορούσε να εξηγηθεί μόνο με βάση τη διαφθορά των τοπικών αστυνομικών αρχών.Παρά την έντονη ωστόσο δυσαρέσκειά του από την αλαζονεία των απίστων ο Χαϊρουλάχ δε θεωρούσε τον εαυτό του «πολέμιο των γκιαούρηδων»· τον όρο αυτό τον κρατούσε για τον σπάταλο βοηθό του πασά, τον διαβόητο Γιουσούφ Μπέη, που τον χαρακτήρισε και ως «τραχύ και τυραννικό», έναν άντρα ο οποίος ενέπνεε τέτοιο φόβο στο μουφτή και στον γενιτσαρί αγά ώστε, όταν ήταν παρών, αυτοί κάθονταν ήσυχα-ήσυχα με τα δάχτυλα πλεγμένα. Τον πατέρα του Γιουσούφ Μπέη, τον Ισμαήλ Μπέη των Σερρών, ο Λίικ τον είχε περιγράφει σαν «έναν από τους πλουσιότερους και ισχυρότερους υπηκόους του σουλτάνου, αν μπορούμε να τον αποκαλέσουμε υπήκοο, αφού είναι απόλυτος εδώ και υπακούει μόνο σε όσες διαταγές του σουλτάνου νομίζει αυτός καλές, πάντα με μια μεγάλη υπόκλιση υποταγής». Ο Ισμαήλ Μπέης είχε πλουτίσει χάρη στο ανθηρότατο εμπόριο μπαμπακιού- τώρα είχε αποσυρθεί και ζούσε ήσυχα, με το γιο του να ασκεί σχεδόν ανεξέλεγκτη εξουσία στην πόλη. Ο Χαϊρουλάχ -σύμφωνα με τη δική του αφήγηση- τόλμησε να του αντιβγεί στην πρώτη τους συνάντηση. Όταν ο Γιουσούφ Μπέης προειδοποίησε ότι οι Έλληνες ετοιμάζονταν να ξεσηκωθούν κι ότι έπρεπε να τους χτυπήσουν χωρίς έλεος, ο Χαϊρουλάχ διαμαρτυρήθηκε: «Θεέ μου! Ποιος θα τολμούσε να στραφεί ενάντια στη δίκαιη εξουσία και δύναμή Σου; Αντί να τους τυραννάμε καλύτερα ας τους φερθούμε σαν σε φίλους, ώστε να νιώσουν ευγνωμοσύνη απέναντι μας και να μην παραπονιούνται».Ο Χαϊρουλάχ έβλεπε καθαρά μπροστά του τα σύννεφα της καταιγίδας. Αφού συμβουλεύτηκε το Κοράνι, συναντήθηκε με τον Έλληνα αρχιεπίσκοπο και τον συμβούλεψε να κρατήσει τα ηνία του ποιμνίου του, «ώστε να είναι πιο πιστοί στους νόμους της σαρίας και να υπακούουν στις διαταγές του κυβερνήτη». Οι δύο άντρες κάθισαν και ήπιαν καφέ μαζί «σαν παλιοί φίλοι», κάτι που οι κατάσκοποι το ανέφεραν στον Γιουσούφ Μπέη. Οι υποψίες ετούτου για τα αισθήματα του μουλά ενισχύθηκαν όταν έμαθε πως μια μέρα ο Χαϊρουλάχ, ενώ καθόταν σ’ ένα μεγάλο καφενέ έξω από το Καζαντζιλάρ τζαμί, αναστατώθηκε βλέποντας τη σορό ενός Χριστιανού να μεταφέρεται και να περνά από μπροστά του και αναφώνησε «Ο Θεός ας τους συχωρέσει!» Ο Γιουσούφ Μπέης τον κατηγόρησε πως είχε γίνει γκιαούρης -μονάχα ένας Χριστιανός, ισχυρίστηκε, θα ί ϊειχνε τέτοια αλληλεγγύη με αυτά που τραβούσαν άλλοι Χριστιανοί- και στις 27 Φεβρουάριου 1821, ακριβώς πάνω που ήταν να ξεκινήσει η ελληνική εξέγερση. ο Χαϊρουλάχ Εφέντης φυλακίστηκε στο Λευκό Πύργο. Από αυτή τη στρατηγική, αν και δυσάρεστη, θέση -η ζωή εκεί ήταν τρομακτική, έγραφε, «αν κάποιον δεν τον συνοδεύει η σκέψη του παντοδύναμου Θεού»- παρακολούθησε τα φοβερά γεγονότα που συνέβησαν τους επόμενους μήνες στη Θεσσαλονίκη.Οι συγκρατούμενοί του ήταν Χριστιανοί που το μοναδικό τους έγκλημα ήταν ότι δεν είχαν χαιρετίσει τον Γιουσούφ Μπέη στο δρόμο ή ότι συναντιόνταν στη μητρόπολη και συζητούσαν για το Πατριαρχείο, ή απλώς ότι ήταν εξέχοντες πρόκριτοι της κοινότητας. Πολλοί υπέφεραν από πείνα και δίψα. Έναν απεσταλμένο των επαναστατών ονόματι Αριστείδη Παππά τον έφεραν μέσα, τον έδειραν άσχημα και μετά τον παρέδωσαν στον γενιτσαρί αγά για εκτέλεση.- Προτού φύγει», γράφει ο Χαϊρουλάχ, «συγχώρεσέ με γι’ αυτό, Μεγαλειότατε, τον αγκάλιασα και τον φίλησα, γιατί στ’ αλήθεια ήταν ένας αξιότιμος άνθρωπος και αν είχε κάτι νατού ψέξεις, ήταν αποτέλεσμα της καλής του καρδιάς».Λίγες μέρες αργότερα έφεραν έναν άλλον Έλληνα, τον Νικόλα Εφέντη. Αυτός είχε συγκλονιστικά νέα: ο Μοριάς είχε ξεσηκωθεί και οι κατάσκοποι έλεγαν πως οι Έλληνες εντός και εκτός Θεσσαλονίκης σχέδιαζαν να κάνουν το ίδιο. Ο Γιουσούφ Μπέης είχε απαιτήσει ομήρους, και περισσότεροι από τετρακόσιοι Χριστιανοί -από τους οποίους οι εκατό ήταν Αγιορείτες μοναχοί- κρατούνταν στο παλάτι του. Όλους, φυσικά, τους έδερναν και τους κακομεταχειρίζονταν- ορισμένους μάλιστα τους σκότωναν.Λίγο μετά ήρθε διαταγή από την Πύλη να αφεθεί ελεύθερος ο Χαϊρουλάχ. Ο Γιουσούφ Μπέης άλλαξε τώρα τελείως στάση κι έγινε η προσωποποίηση της γλυκύτητας· παρ’ όλα αυτά, δεν τον άφησε να φύγει αμέσως από την πόλη: η ύπαιθρος δεν ήταν ασφαλής και οι χωριάτες ήταν έτοιμοι να ξεσηκωθούν. Ο Χαϊρουλάχ έμαθε με φρίκη ότι ο Γιουσούφ Μπέης σκόπευε να θανατώσει τους ομήρους, και δεν κατάφερε να τον μεταπείθει: «Το ίδιο βράδυ οι μισοί όμηροι σφάχτηκαν μπροστά στα μάτια του άξεστου μουτεσελίμη. Κλείστηκα στην κά-μαρή μου και προσευχήθηκα για την ασφάλεια των ψυχών τους».«Κι από κείνη τη νύχτα άρχισε το κακό. Η Θεσσαλονίκη, η όμορφη αυτή πόλη, που λάμπει σαν το σμαράγδι πάνω στο τιμημένο Σου στέμμα, μετατράπηκε σ’ ένα απέραντο σφαγείο». Ο Γιουσούφ Μπέης πρόσταξε τους άντρες του να σκοτώνουν όποιο Χριστιανό έβρισκαν στο δρόμο, και για μερόνυχτα ο αέρας ήταν γεμάτος «φωνές, θρήνους, στριγκλιές». Είχανε τρελαθεί όλοι- σκότωναν ως και τα παιδιά και τις έγκυες γυναίκες. «Τι δεν είδανε τα μάτια μου, Παντοδύναμε Σάχη των Σάχηδων;» Ο ίδιος ο μητροπολίτης ρίχτηκε στα σίδερα μαζί με άλλους κορυφαίους προκρίτους· τους βασάνισαν και τους εκτέλεσαν στην πλατεία του αλευροπάζαρου. Κάποιους τους κρέμασαν από τα πλατάνια γύρω από τη Ροτόντα. Άλλους τους σκότωσαν στη μητρόπολη, όπου είχαν καταφύγει, και τα κεφάλια τους τα μάζεψαν να τα πάνε δώρο στον Γιουσούφ Μπέη. Μονάχα ο δερβίσικος τεκές -που οι μύστες του διατηρούσαν ανέκαθεν στενούς δεσμούς με τους Έλληνες μοναχούς- πρόσφερε άσυλο στους Χριστιανούς. «Αυτά τα πράγματα και άλλα πολλά, που δεν μπορώ να τα περιγράψω γιατί και μόνο η θύμησή τους μου φέρνει ανατριχίλα, συνέβησαν στην πόλη της Θεσσαλονίκης το Μάιο του 1821».Ήταν σαφώς η χειρότερη σφαγή που είχαν ζήσει οι Έλληνες της πόλης επί Τουρκοκρατίας: σε άλλες στιγμές μεγάλης έντασης μέσα στους αιώνες το φονικό πλανιόταν στον αέρα ή είχε πράγματι συμβεί όχι πολύ μακριά, στη Λάρισα, στις Σέρρες και στη Νις, για παράδειγμα. Αλλά δεν είχε ξανασυμβεί να σκοτωθούν ίσως και αρκετές χιλιάδες Χριστιανοί στο ίδιο επεισόδιο. Ερχόταν σε αντίθεση με τις βασικές παραδοχές της οθωμανικής διακυβέρνησης, που όριζαν ότι το κράτος μεριμνά για όλους όσοι βρίσκονται υπό το σκήπτρο του, και έδειχνε πόσο βαθιά είχε συνταράξει τις αρχές ο ξεσηκωμός. Την άνοιξη εκείνη ο σουλτάνος Μαχμούτ Β' είχε στείλει ένα φιρμάνι που ενημέρωνε τις αρχές της Θεσσαλονίκης για το ξέσπασμα της επανάστασης στη Βλαχία, και ο σεϊχουλι-σλάμης είχε εκδώσει φετφά ο οποίος έλεγε πως η εξέγερση μπορούσε να συντρίβει με όλα τα αναγκαία μέσα. Κατά τον Χαϊρουλάχ Εφέντη, οι Έλληνες «πλήρωσαν τα σφάλματα των απίστων της Ρωσίας».Ο Λευκός Πύργος 1912Στη Θεσσαλονίκη, εκείνο που ενδιέφερε περισσότερο τους προϊσταμένους του Γιουσούφ Μπέη ήταν πώς θα ασφαλίσουν την πόλη. Ταυτόχρονα, είχαν εμπλακεί σε μια απαιτητική εκστρατεία πίσω από την Πίνδο με στόχο την εξόντωση του Αλή Πασά των Ιωαννίνων, ο οποίος φάνταζε τότε σαν πολύ σοβαρότερος εχθρός. Ακόμα και μετά τις σφαγές η ελληνική απειλή τούς ανησυχούσε, κι έτσι στάλθηκαν στην πόλη ενισχύσεις από την πρωτεύουσα και τη Μικρά Ασία. Το Μάρτη του 1822 ένας άλλος πασάς, ο Μεχμέτ Εμίν Αμπντούλ Αμπούντ -ένας Σύριος με «ενεργητικό και κάποτε βίαιο» χαρακτήρα- διέταξε νέα κινητοποίηση: τα οχυρά της πόλης επιθεωρήθηκαν και κάποιοι σύντομοι σηκωμοί στη Χαλκιδική και στη Θάσο καταπνίγηκαν αμέσως. Στα βουνά του Ολύμπου και στη θάλασσα ο αγώνας βάστηξε περισσότερο- μα ο Αλή Πασάς νικήθηκε τελικά και σκοτώθηκε, και οι δυνάμεις του Αμπντούλ Αμπούντ ξαναπήραν την πόλη της Νάουσας, που την κρατούσαν ως τότε οι Έλληνες εξεγερμένοι. Όταν τελείωσαν όλα, τα λάφυρα που είχαν διαρπαγεί από τα σπίτια των Ελλήνων πουλήθηκαν και τα κομμένα κεφάλια των έγκριτων Χριστιανών στόλισαν τα κονάκια των κυριότερων μπέηδων και τις δυτικές πύλες της πόλης. Καραβάνια Ελλήνων αιχμαλώτων βγήκαν στο σφυρί στο Μπόσνακ Χάνι, ενώ άλλοι στάλθηκαν στα σκλαβοπάζαρα της Κωνσταντινούπολης, της Τρίπολης και της Βεγγάζης: δέκα χρόνια αργότερα Βρετανοί αξιωματούχοι προσπαθούσαν ακόμη να τους εντοπίσουν και να πετύχουν την απελευθέρωσή τους. Δεν είναι περίεργο που όσοι Έλληνες επέζησαν πίστευαν πραγματικά πως οι Τούρκοι σχέδιαζαν να τους σκοτώσουν ή να τους φέρουν σε κατάσταση «δουλείας μέσ’ εττό την ολοκληρωτική καταστροφή της περιουσίας τους». Σύμφωνα με τον Γάλλο πρόξενο Μποτί, το «σύστημα καταλήστευσης» του Αμπντούλ Αμπούντ αντανακλούσε τη θεωρία του ότι οι Έλληνες είχαν εμπνευστεί τον αγώνα τους για ελευθερία από «την αύξηση του πλούτου και την προκοπή τους και από την εξαιρετική επιρροή που είχαν αρχίσει ν’ ασκούν στις τουρκικές υποθέσεις».Αλλά το οθωμανικό κράτος δεν είχε κανένα μακροπρόθεσμο συμφέρον να εξοντώσει τους Έλληνες ή να τους κάνει φτωχούς. Αντιθέτως, χρειαζόταν το εμπορικό τους δαιμόνιο καθώς και τη στήριξή τους κάθε φορά που αποφάσιζε να δαμάσει τους πάντοτε ταραξίες Αλβανούς. Η πολιτική του τρόμου γινόταν όλο και πιο αναπαραγωγική, σταματώντας την οικονομική ζωή και αλαφιάζοντας επίσης τους μη Έλληνες, καθώς απλωνόταν προς τα έξω. Μουσουλμάνοι κι Εβραίοι είχαν περιέλθει σε «βαθύτατη εξαθλίωση, αγανάκτηση και απόγνωση». «Ο πιο ζωηρός και γενικευμένος αναβρασμός υπάρχει στις τάξεις των Τούρκων της πόλης», έγραφε ο Γάλλος πρόξενος, «οι οποίοι είδαν τον Μεχμέτ Πασά και τους Άραβες να ξεφτιλίζουν καθημερινά την αυτοεκτίμησή τους και να καταστρέφουν το βιοπορισμό τους». Βλέπουμε εδώ κάποια ψήγματα αντιπάθειας μεταξύ Τούρκων και Αράβων που σπάνια αποτυπώνονται στα γραπτά τεκμήρια. Η είδηση, τον Αύγουστο του 1823, ότι ο Αμπντούλ Αμπούντ διορίστηκε, αλλού χαιρετίστηκε με «έκπληξη και υπέρτατη χαρά». Ο αντικαταστάτης του, ο Ιμπράίμ Πασάς, χαιρέτισε τους Έλληνες προκρίτους με «αβρότητα». «Θα νόμιζε κανείς πως έχουμε μεταφερθεί σε άλλη χώρα και περιτριγυριζόμαστε από άλλους ανθρώπους», σημείωσε ο Μποτί. Με δεδομένο ότι τη στιγμή εκείνη ο πόλεμος με τους Έλληνες εξεγερμένους βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη, ότι Έλληνες πειρατές είχαν αποκλείσει την πρόσβαση στον Κόλπο και ότι η ενδοχώρα ήταν και αυτή μη ασφαλής, η συμπεριφορά του αυτή πρόδιδε εντυπωσιακή αυτοπεποίθηση. Το Γενάρη του 1824 όλοι οι μη κάτοικοι διατάχθηκαν να φύγουν μέσα σε τρεις μέρες, μετά από αναφορές ότι ένοπλοι επαναστάτες είχαν διεισδύσει στην πόλη· δυο χρόνια αργότερα, πειρατές κατάφεραν σχεδόν να χτυπήσουν με τα κανόνια τους την αποθήκη πυρομαχικών του Τοπ Χανέ, που, αν είχε τιναχτεί στον αέρα, θα ’χε πάρει μαζί της μεγάλο μέρος του Φραγκομαχαλά. Οι μνήμες όμως των σφαγών του 1821 ήταν ακόμα ζωηρές, κι έτσι τόσο οι Τούρκοι όσο και οι Έλληνες της πόλης δεν έδειξαν διάθεση να προκαλέσουν κι άλλες συγκρούσεις.Τα αιματηρά αυτά γεγονότα υπήρξαν σταθμός στην ιστορία της Θεσσαλονίκης. Κατ’ αρχήν, οδήγησαν στη συρρίκνωση και στην επιδείνωση της φτώχιας του ελληνικού πληθυσμού της πόλης. Η απώλεια χιλιάδων ζωών, πολλών περιουσιών και οι εκατοντάδες εξορίες άφησαν το σημάδι τους για ολόκληρες γενιές. Το τίμημα της καταστολής της εξέγερσης το κατέβαλε η ίδια η κοινότητα, οικονομικό βάρος ασήκωτο, που η Πύλη ακόμα πάσχιζε το 1827 να το επιμερίσει. Για πέντε χρόνια τα σπίτια παρέμειναν άδεια, αν κρίνουμε τουλάχιστον από ένα αυτοκρατορικό διάταγμα που επέτρεψε την πώληση εγκαταλειμμένων ιδιοκτησιών που ανήκαν σε Έλληνες, ώστε να μη λιθολογηθοΰν. Η πόλη γενικά δε συνήλθε πριν από την πάροδο μιας δεκαετίας.Η δεύτερη κεφαλαιώδης εξέλιξη ήταν η εμφάνιση για πρώτη φορά στην οθωμανική ιστορία ενός ανεξάρτητου χριστιανικού διάδοχου κράτους, που απείχε το πολύ μιας μέρας δρόμο από τη Θεσσαλονίκη. Και μόνο σαν σκέψη το γεγονός αυτό αποτελούσε ράπισμα για τη μουσουλμανική ευαισθησία και την οθωμανική περηφάνια. Ένα αυτοκρατορικό φιρμάνι του 1828 -μόλις δύο χρόνια πριν από την ανακήρυξη της ελληνικής ανεξαρτησίας- είχε προειδοποιήσει τους υπηκόους του σουλτάνου για το μέγεθος της διεθνούς υποστήριξης υπέρ «των Ελλήνων επαναστατών του Μόριά και των άλλων νησιών της Λευκής Θάλασσας» και είχε τονίσει ότι αποκλειόταν να τους παραχωρηθεί ποτέ αυτό που ζητούσαν «γιατί αυτό θα σήμαινε» -μη γένοιτο!- ότι θα φέρουμε τους Μουσουλμάνους στη θέση των ραγιάδων και τους ραγιάδες στη θέση των Μουσουλμάνων, κάτι που θα έθιγε ολόκληρο τον μουσουλμανικό λαό και που, από τη σκοπιά του ιερού νόμου, είναι αδύνατο να το δεχτούμε πολιτικά και θρησκευτικά, ή ακόμα και να το ανεχθούμε». Και όμως, αυτό ακριβώς συνέβη, και η Αθήνα -μια κωμόπολη με λιγότερο από τον μισό πληθυσμό της Θεσσαλονίκης- έγινε τελικά η πρωτεύουσα του νεοσύστατου κράτους.Το Βασίλειο της Ελλάδας ήταν πολύ αδύναμο ώστε ν’ αποτελέσει σοβαρή απειλή για την αυτοκρατορία για πολλά χρόνια ακόμα. Ωστόσο, η ίδια η ύπαρξή του αποτελούσε σαφές σημάδι αποτυχίας των Οθωμανών και δείκτη της δύναμης ενός νέου παράγοντα στην ανατολική Μεσόγειο -του εθνικισμού-, ιδίως όποτε αυτός είχε τη στήριξη των χριστιανικών κρατών της Ευρώπης. Το 1835 ο πρώτος Έλληνας πρόξενος εγκαταστάθηκε στην πόλη, θέτοντας τους Χριστιανούς σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Στο εξής οι Έλληνες θα διχάζονταν ανάμεσα στη νομιμοφροσύνη τους προς την αυτοκρατορία, η οποία εξακολουθούσε να περιλαμβάνει στους κόλπους της τη συντριπτική πλειονότητα των Ορθόδοξων Χριστιανών του Λεβάντε, και τη συνοδοιπορία με το μικρό Βασίλειο· οι σλαβόφωνοι Χριστιανοί, πάλι, θα ’πρεπε ν’ αποφασίσουν αν ήταν απλώς Ορθόδοξοι ή και Έλληνες, επιλογή που βάραινε πολύ πάνω τους, καθώς ο αιώνας έγερνε προς το τέλος του και άρχιζαν να εμφανίζονται νέα σλαβικά κράτη. Οι Εβραίοι και βεβαίως οι Μουσουλμάνοι δεν ένιωθαν τέτοια πίεση, και μάλιστα η πρόσδεσή τους στην αυτοκρατορία μπορούσε πια να προσλάβει μια ανθελληνική χροιά.Πάντως ο ασθενής της Ευρώπης δεν είχε πεθάνει ακόμα, και ο σουλτάνος Μαχμούτ Β΄ ήταν από τους πρώτους που άντλησαν διδάγματα απ’ τις ήττες του. Το 1826 διέταξε να διαλυθούν οι γενίτσαροι και κατάφερε με την ανελέητη στάση του να πετύχει, εκεί όπου είχαν αποτύχει πολλοί προκάτοχοί του. Στη Θεσσαλονίκη οι γενίτσαροι, λίγες εβδομάδες αφότου έκαψαν το παλάτι του πασά, κυνηγήθηκαν συστηματικά και πολλοί φυλακίστηκαν στον Πύργο του Αίματος [γνωστότερο σήμερα ως Λευκό Πύργο] και φονεύτηκαν. Μέσα σε μια νύχτα έπαψαν να υπάρχουν ως δύναμη. Μερικοί κατέφυγαν στα ίδια εκείνα δερβίσικα μοναστήρια, στα οποία είχαν καταφύγει οι Έλληνες πέντε χρόνια νωρίτερα. Άλλοι έκαψαν τις στολές και τα σημειώματα πληρωμής τους. Μονάχα περιστασιακά, στα μετέπειτα χρόνια, θα άφηνε ένας Οθωμανός αξιωματούχος, ίσως για να δικαιολογήσει το συντηρητισμό του, να διαφανεί η θλίψη του για την εξαφάνισή τους, ή ίσως και θ’ αναφερόταν στο προσωπικό του γενιτσαρικό παρελθόν. Με τον αφανισμό τους, ο Μαχμούτ μπόρεσε πια να ξεκινήσει το δύσκολο έργο της διοικητικής μεταρρύθμισης - να βελτιώσει την εσωτερική ασφάλεια, να παλινορθώσει την κεντρική εξουσία και ν’ αποδιώξει την ανάμνηση του χάους και της αναρχίας που είχαν ταλαιπωρήσει την πόλη όλο τον δέκατο όγδοο αιώνα.by Αντικλείδι , http://antikleidi.com
