ΤΑΔΕ EΦΗ ΘΕΟΛΟΓΟΣ: NΑ ΚΑΘΑΙΡΕΘΟΥΝ KAINΑ AΦΟΡΙΣΘΟΥΝ ΟΙ AΓΩΝΙΣΤΑΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ!
Οἱ Οἰκουμενισταὶ προσπαθοῦν νὰ ὑπολογίσουν τὰς ἀπωλείας, τὰς ὁποίας ὑπέστησαν εἰς τὴν Κρήτην, ὅπου ἐπεχείρησαν ἀνεπιτυχῶς νὰ ἀναγνωρίσουν τὰς αἱρέσεις ὡς Ἐκκλησίας καὶ νὰ ἁλυσοδέσουν τὴν Ὀρθοδοξία στὸ ἅρμα τῆς πανθρησκείας τοῦ Ἀντιχρίστου, διὰ τὴν ὑποδοχὴν τοῦ ὁποίου ἑτοιμάζεται ἡ Ἱερουσαλήμ.

Πυρετώδεις αἱ προετοιμασίαι διὰ τὴν ἀνοικοδόμησιν τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος καὶ τὴν ἀναβίωσιν τῆς Ἰουδαϊκῆς λατρείας. Ἕτοιμος σχεδὸν καὶ ὁ βωμός, ὅπου θὰ τελοῦνται αἱ θυσίαι τῶν Ἑβραίων! Εἰδικὸς ἡγετικὸς ρόλος γιὰ τὴν ἑνοποίησι τῶν θρησκειῶν ἐν ὄψει Ἀντιχρίστου ἔχει ἀνατεθῆ εἰς τὸν Πάπαν!


κ. Χρήστου Κ. Λιβανοῦ

Διανύσαμε καὶ ἐφέτος, μὲ τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ, τὸν μῆνα Ὀκτώβριο, τοῦ ὁποίου ἡ 28η ἡμέρα γιὰ ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες εἶναι ἀφιερωμένη στὴν Ἐθνική μας Ἑορτή, στὸ ἀνεπανάληπτο Ἔπος τοῦ 1940, στὴν ἐπέτειο τοῦ ΟΧΙ, στὴν γενναία δηλαδὴ ἄρνησι τῆς Ἑλλάδος, διὰ στόματος τοῦ τότε Πρωθυπουργοῦ της Ἰωάννου Μεταξᾶ, στὴν ἰταμὴ ἀξίωσι τῆς φασιστικῆς Ἰταλίας νὰ ἐπιτραπῇ ἡ ἐλεύθερη διέλευσι τῶν στρατευμάτων της ἀπὸ τὴν Ἑλληνοαλβανικὴ μεθόριο διὰ τῆς Ἑλλάδος, καθὼς καὶ στὴ θαυμαστὴ ἀπόκρουσι τῶν ἐχθρικῶν στρατευμάτων τῶν εἰσβολέων, στὴν ἡρωικὴ ἀντεπίθεσι στὴ νικηφόρο προέλασι τοῦ Ἑλληνικοῦ στρατοῦ στὰ Ἀλβανικὰ ἐδάφη, γεγονότα, ποὺ κατέπληξαν ὅλο τὸν κόσμο καὶ ποὺ θύμιζαν τὴ νίκη τοῦ ἀδυνάμου Δαυῒδ κατὰ τοῦ πανισχύρου Γολιάθ, καθὼς καὶ ἐκείνη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Νέστορος κατὰ τοῦ φοβεροῦ Λυαίου στὴ Θεσσαλονίκη!
Στὸ σημεῖο αὐτὸ ἂς μεταφερθοῦμε νοερῶς στὴν Ἑλλάδα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης καὶ ἂς ἀναρωτηθοῦμε καὶ ἂς ἀπαντήσωμε στὸ ἑξῆς ὑποθετικὸ ἐρώτημα: Πῶς θὰ ἀντιμετώπιζε ἡ συνείδησι τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ τότε ἕναν ἄνδρα, ὁ ὁποῖος, ἀντὶ νὰ καταταγῇ στὸ στρατὸ τῆς πατρίδος του, νὰ ἐπιβιβασθῇ σὲ κάποιο ἀπὸ τὰ ὑπερφορτωμένα τραῖνα (ὅπως δείχνουν τὰ ντοκυμαντὲρ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης) καὶ νὰ μεταβῇ καὶ αὐτὸς μαζὶ μὲ χιλιάδες ἄλλους συμπατριῶτες του «μὲ τὸ χαμόγελο στὰ χείλη» στὶς πρῶτες γραμμὲς τοῦ πολεμικοῦ μετώπου, στὶς ἀφιλόξενες κορυφὲς τῆς Πίνδου, αὐτὸς ὅμως προτιμοῦσε νὰ κάθεται σὲ μία ἥσυχη καὶ ἀσφαλῆ γωνία τοῦ τόπου του καὶ νὰ προτείνῃ, ἀντὶ ἐπαίνων καὶ παρασημοφορήσεων, τὴν παραπομπὴ στὸ ἐκτελεστικὸ ἀπόσπασμα τοῦ συνταγματάρχου Κωνσταντίνου Δαβάκη, καὶ ἄλλων ἡρώων ἀξιωματικῶν καὶ στρατιωτῶν, ποὺ ἐπέστρεφαν τραυματισμένοι, ἀκρωτηριασμένοι καὶ χιλιοβασανισμένοι, ἀλλ’ ὅμως νικηταὶ ἀπὸ τὸ μέτωπο; Τοιαύτη συμπεριφορὰ ἔχει παρατηρηθῆ, δυστυχῶς, πολλὲς φορὲς στὴν μακραίωνη Ἱστορία τοῦ Ἔθνους μας.
Αἰώνιο στίγμα ἀποτελεῖ, ὡς γνωστόν, γιὰ τοὺς Ἑβραίους τὸ ὅτι οἱ πατέρες των ἐφόνευσαν τοὺς θεοπνεύστους Προφήτας τῆς Π.Δ καὶ ἄλλους δικαίους ἄνδρας, ποὺ ἀπέστειλε πρὸς αὐτοὺς ὁ Θεός (Ματθ. 23:37, Πράξ. 7:52), μὲ κορυφαῖο καὶ μοναδικὸ ἀργότερα τὸ στυγερώτατο ἔγκλημα τῆς Χριστοκτονίας.
Ἀλλὰ καὶ ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἔχομε, ἐκτὸς ἀπὸ χρυσές, καὶ τὶς δικές μας παρόμοιες μελανὲς σελίδες στὴν Ἱστορία μας. Πῶς νὰ τὸ ἀρνηθοῦμε, ἀναλογιζόμενοι τὸν ἐξοστρακισμὸ τοῦ Δικαίου Ἀριστείδου, τὸν διὰ κωνείου θάνατο τοῦ Σωκράτους, τη δολοφoνία του Καποδίστρια, τὴν φυλάκισι τοῦ Κολοκοτρώνη, τὴν φυλάκισι,περιφρόνησι καὶ ἐγκατάλειψι τοῦ Νικηταρὰ τοῦ Τουρκοφάγου, τὴν καταδίκη καὶ φυλάκισι γιὰ ἐσχάτη προδοσία τοῦ ἡρωικοῦ στρατηγοῦ Ἰωάννη Μακρυγιάννη;

Ποῖοι σπείρουν ζιζάνια;
Στὴ συνέχεια θὰ ἀναφερθοῦμε σὲ μία ἄλλη παρομοία περίπτωσι, σύγχρονη αὐτὴ τὴ φορά, σὲ ἕναν ἄλλο ὅμως χῶρο, αὐτὸν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Ἐπειδὴ δὲ ἀναγκαζόμεθα νὰ κάνωμε λόγο γιὰ ἕνα συγκεκριμένο πρόσωπο, δηλώνουμε, ὅτι τὸ κάνομε αὐτὸ μὲ πολλὴ θλῖψι, εἰλικρινὴ ἀγάπη καὶ μὲ τὴν ἐλπίδα, ὅτι μὲ τὸν ἐπιβεβλημένο θεολογικῶς καὶ ἐκκλησιαστικῶς αὐτὸν ἔλεγχο θὰ ἀναλογισθῇ ὁ ἀδελφός μας αὐτὸς τὶς εὐθῦνες του, ὡς θεολόγος, ἔναντι τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας μας, καὶ θὰ ἔλθῃ σὲ μετάνοια, ποὺ θὰ δυσαρεστήσῃ μὲν κάποιους μεγαλοσχήμους οἰκουμενιστάς, θὰ χαροποιήσῃ ὅμως τὸ Θεὸ καὶ ὅλη τὴν Θριαμβεύουσα Ἐκκλησία, ποὺ παρακολουθεῖ ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς τὶς μάχες, ποὺ δίνει ἡ ἐπὶ τῆς γῆς Ἐκκλησία κατὰ τῶν ποικιλωνύμων ἐχθρῶν της, ποὺ τὴν ἐπιβουλεύονται καὶ τὴν πολεμοῦν λυσσωδῶς, γιὰ νὰ τὴν διαλύσουν, νὰ ἀκυρώσουν τὸ ἔργο της καὶ νὰ τὴν ἐμποδίσουν νὰ ὑπερισχύσῃ, , ὅλων τῶν σκοτεινῶν ἐπιγείων καὶ καταχθονίων Δυνάμεων. ὑπὸ τὴν ἀρχηγεία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἄλλωστε Στράτευμα εἶναι καὶ ἡ ἐπίγεια Ἐκκλησία, καὶ Στρατευομένη ὀνομάζεται. Μάλιστα δὲ εἶναι καὶ τὸ μοναδικὸ Στράτευμα, τὸ ὁποῖο ἀπὸ τῆς ἱδρύσεώς του εὑρίσκεται συνεχῶς σὲ ἐμπόλεμη κατάστασι, διότι ὁ Σατανᾶς τὸ πολεμεῖ ἀπ’ ἀρχῆς τῆς ἱδρύσεώς του ἀδιαλείπτως. Στὶς δὲ χαλεπὲς ἡμέρες μας ἡ Ἐκκλησία δέχεται τὶς πιὸ ὕπουλες ἐπιθέσεις τοῦ αἰωνίου αὐτοῦ ἐχθροῦ της, μέσῳ τοῦ πλέον ἐπικινδύνου ὅπλου του, ποὺ χρησιμοποίησε ποτέ. Καὶ τὸ ὅπλο αὐτὸ τοῦ Σατανᾶ εἶναι ἡ παναίρεσι καὶ πανθρησκεία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία ἐκμεταλλευομένη τὴν παχυλὴ ἄγνοια καὶ ἀδιαφορία τῶν περισσοτέρων Ὀρθοδόξων, κατάφερε νὰ εὑρίσκεται ἐδῶ καὶ δεκαετίες ἐντὸς τῶν τειχῶν καὶ νὰ ἔχῃ καταλάβει ἐπιτελικὲς καὶ στρατηγικὲς θέσεις τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ ἐξαπολύῃ τὶς ἐπιθέσεις της μέσα ἀπὸ Πατριαρχεῖα, Ἀρχιεπισκοπές, Ὀρθόδοξες Θεολογικὲς Σχολὲς καὶ ἄλλους νευραλγικοὺς χώρους, ποὺ κατέχει. Πρὸ ὀλίγων δὲ ἑβδομάδων ἐπιτελάρχες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ συνεκάλεσαν Σύνοδο στὸ Κολυμπάρι Χανίων στὴν Κρήτη, μὲ σκοπὸ νὰ πείσουν ἀξιωματικοὺς καὶ στρατιῶτες τῆς μαχομένης Ὀρθοδοξίας, ὅτι ὅλοι ἐκεῖνοι, ποὺ λιποτάκτησαν, ἀποστάτησαν καὶ ἀποκόπηκαν ἀπὸ τὴ Θεοΐδρυτη Μία καὶ Ἁγία Ἐκκλησία καὶ προσχώρησαν σὲ ἀντίθετα καὶ ἐχθρικὰ στρατεύματα, ἢ ἵδρυσαν δικά τους καὶ ἀπ’ αὐτὰ προσηλυτίζουν μὲ ἀθεμίτους πολλάκις τρόπους ἀνυποψίαστα μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι αὐτοί, λοιπόν, δὲν διάκεινται ἐχθρικῶς ἔναντι τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως Αὐτὴ πιστεύει καὶ διδάσκει ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ διὰ τῶν Πατέρων καὶ Ἁγίων Της, καὶ ἐπίσης, ὅτι δὲν εἶναι αἱρετικοὶ καὶ «λύκοι βαρεῖς», ὅπως τοὺς ὀνομάζει ἡ Ἁγία Γραφή, ἀλλ’ ἄκακα ἀρνία καὶ ἔμπιστοι φίλοι καὶ σύμμαχοι Αὐτῆς καὶ ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία πρέπει ἀπὸ τώρα καὶ στὸ ἑξῆς, ὡς ἰσάξια καὶ ἰσότιμη τῶν ἀντάρτικων αὐτῶν ὁμάδων νὰ τὶς θεωρεῖ ἀγαπητὲς ἀδελφές της καὶ νὰ συνεργάζεται ἀγαστῶς μαζί τους! Συμφωνία, συνεργασία καὶ κοινωνία λύκων καὶ προβάτων, φωτὸς καὶ σκότους, Χριστοῦ καὶ Βελίαλ φιλοδοξοῦν νὰ ἐπιτύχουν οἱ ταλαίπωροι Οἰκουμενισταί! Ἔχουν τόσο πλανηθῆ ἀπὸ τὸν Διάβολο, ὥστε νὰ πιστεύουν, ὅτι αὐτοὶ δύνανται νὰ ἐπιτύχουν αὐτό, ποὺ ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος θεωροῦσε ἀδύνατο νὰ ἐπιτευχθῇ! (Β΄ Κορ. 6:15).
Ὅσοι γνωρίζουν Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία θεώρησαν τὴν πρόσφατη αὐτὴ Σύνοδο, ποὺ ὠνομάσθηκε ἀπὸ τοὺς ἐμπνευστάς της «Ἁγία καὶ Μεγάλη», ὡς τὴν πλέον ἐπικίνδυνη τῆς Ἱστορίας, ἡ ὁποία μπορεῖ κάλλιστα νὰ θεωρηθῇ καὶ ὡς μία ἀπεγνωσμένη (καί, εὐτυχῶς, ἀποτυχημένη) ἐπίθεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ κατὰ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Εὐτυχῶς ὅμως τέσσαρες ἐκλεκτοὶ καὶ γενναῖοι κληρικοί, ἕνας εὔελπις μοναχὸς καὶ ἕνας ἀγωνιστὴς λαϊκὸς Πανεπιστημιακὸς Καθηγητὴς ἐπαγρυπνοῦσαν στὶς ἐπάλξεις καὶ ἐκήρυξαν γενικὴ πνευματικὴ ἐπιστράτευσι στὴν Ἐκκλησία, ἐνημερώνοντας τὸν Ὀρθόδοξο Κλῆρο καὶ λαό, ἐντὸς καὶ ἐκτὸς Ἑλλάδος, καὶ ἀγωνίσθηκαν γιὰ τὴν προάσπισι τῆς Πίστεώς μας ἀπὸ τὸν ὕπουλο αὐτὸν ἐχθρό. Γιὰ νὰ εἴμεθα δίκαιοι, ἐδῶ πρέπει νὰ σημειώσωμε, ὅτι ἐκτὸς τῶν προαναφερθέντων ἀγωνιστῶν, τῶν ὁποίων αἱ κεφαλαὶ ζητοῦνται ἐπὶ πίνακι, καὶ ἄλλοι κληρικοί (καὶ μάλιστα ἐπίσκοποι), μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ ἀντέδρασαν καὶ καταδίκασαν μὲ παρρησία δημοσίως τὴν λῃστρικὴΣύνοδο τῆς Κρήτης. Τὶς κρίσιμες ὅμως ἐκεῖνες ὧρες, μετὰ τὸ τέλος τῆς Συνόδου, ὅταν οἱ Οἰκουμενισταὶ προσπαθοῦσαν νὰ ὑπολογίσουν τὶς βαρειὲς ἀπώλειές των, κάποιος θεολόγος ἐφώναξε φωνῇ μεγάλῃ, ἐλπίζοντας, ὅτι ἡ φωνή του θὰ ἐμποδίσῃ νὰ ἀκουσθοῦν οἱ ἀφυπνιστικοὶ ἤχοι τῶν σαλπίγγων, ποὺ καλοῦσαν σὲ ἐπιστράτευσι ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους. Καὶ τί ἐφώναζε ὁ θεολόγος; «Νὰ “περάσουν” ἀπὸ Στρατοδικεῖο καὶ νὰ ἐκτελεστοῦν οἱ σαλπιγκταί»! Ἀπίστευτο φαίνεται; Ὁμολογοῦμε, ὅτι καὶ ἐμεῖς δυσκολευθήκαμε νὰ πιστεύσωμε σχετικὸ δημοσίευμα μὲ τίτλο «Ἑξαπτέρυγα τοῦ Φαναρίου ζητοῦν ἀφορισμὸ Ζήση, Τσελεγγίδη καὶ λοιπῶν γιὰ τὸ ταξίδι στὴ Γεωργία» (Ἠλεκτρ. Ἐφημερ. ΕΚΚΛΗΣΙΑ Online, 27.8.2016), ποὺ μᾶς ἐστάλη διὰ τοῦ ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου ἀπὸ κάποιον ἀγανακτισμένο καὶ σκανδαλισμένο πνευματικὸ ἀδελφό. Ἡ ἴδια εἴδησι δημοσιεύθηκε καὶ στὴν ἐπίσημη ἱστοσελίδα τῆς «Ἁγίας & Μεγάλης Συνόδου» “ΦΩΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ”, μὲ τὸν ἑξῆς προκλητικώτατο τίτλο: «Καθαίρεσι τῶν κληρικῶν, ποὺ σπείρουν ζιζάνια στὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας».Καὶ μία ἀπαραίτητη σημείωσι: Τὴν εὐθύνη αὐτῆς τῆς ἱστοσελίδος ἔχει ὁ ἴδιος θεολόγος!
Ἀλλὰ γιατί ὁ θεολόγος αὐτὸς εἰσηγεῖται τὴν καθαίρεσι τοῦ εὐλαβεστάτου κληρικοῦ καὶ διακεκριμένου ὁμοτ. Καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ. π. Θεοδώρου Ζήση, τοῦ ἐφημερίου τῆς Ἐνορίας Ἁγ. Νικολάου Πατρῶν π. Ἀναστασίου Γκοτσοπούλου, τοῦ ἐφημερίου τῆς Ἐνορίας Προφήτου Ἠλιοὺ Πετροκερασῶν Θεσσαλονίκης π. Πέτρου Χίρς, τοῦ ἐφημερίου τῆς Ἐνορίας Παναγίας Ὁδηγητρίας, Λόφου Βώκου, ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς π. Ματθαίου Βουλκανέσκου, τοῦ μοναχοῦ Σεραφεὶμ Ζήση καὶ τοῦ λαϊκοῦ Καθηγητοῦ Δημητρίου Τσελεγγίδη;
Ἁπλούστατα διότι, ὡς Ὀρθόδοξοι ποιμένες καὶ θεολόγοικαὶ ὑπακούοντας στὴ φωνὴ τῆς συνειδήσεώς των, ἔπραξαν τὸ ἱερὸ καθῆκον τους, καὶ ἐπέλεξαν νὰ εἰσέλθουν ἀπὸ τὴν στενὴ πύλη καὶ νὰ ἀκολουθήσουν τὴν τεθλιμμένη ὁδὸ τοῦ σκληροῦ καὶ ἐπικινδύνου ἀντιαιρετικοῦ ἀγῶνος καὶ τῆς ἄνισης ἀντιπαραθέσεως μὲ ἰσχυροὺς ἐκκλησιαστικοὺς ἄρχοντας, ἐλέγχοντες αὐτοὺς μὲ ἀκαταμάχητα ἐπιχειρήματα, ἀντὶ τῆς πλατείας πύλης καὶ εὐρύχωρης καὶ ἀκίνδυνης ὁδοῦ τῆς δογματικῆς συνθηκολογήσεως καὶ τοῦ ἀνεπιτρέπτου συμβιβασμοῦ μὲ πάσης φύσεως Νεοεποχήτικες καὶ Οἰκουμενιστικὲς κακοδοξίες, ποὺ ἐπέλεξε ὁ κατήγορός των, τὸν ὁποῖο δὲν γνωρίζουμε προσωπικῶς, παρὰ μόνον ἀπὸ παλαιότερα ἐμπαθέστατα δημοσιεύματά του κατὰ τοῦ ἀειμνήστου θεολόγου καὶ ἱεροκήρυκος Νικολάου Σωτηροπούλου. Θύελλα διαμαρτυριῶν, ὅπως θὰ ἐνθυμοῦνται πολλοὶ ἀναγνῶσται, εἶχε προκαλέσει ὁ ἄδικος καὶ ἀντικανονικὸς ἀφορισμὸς τοῦ γίγαντος ἐκείνου τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας καὶ Ἱεραποστολῆς καί, ἐνῷ ἡ Πανελλήνια Ἕνωσι Θεολόγων, μὲ ὁμόφωνο ψήφισμα τῆς Πανελλήνιας Διάσκεψής της, ζητοῦσε τὴν ἄρσι τῆς ἄκυρης, οὐσιαστικῶς καὶ τυπικῶς, καταδίκης-ποινῆς, ὁ ἴδιος θεολόγος, ποὺ τώρα προτείνει νὰ καθαιρεθοῦν καὶ ἀφορισθοῦν καὶ ἄλλοι ἀγωνισταὶ κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀποτελοῦσε ἐπὶ πολλὰ ἔτη τὴν μεγαλύτερη θεολογικὴ παραφωνία, ἐπικροτώντας τὴν κολοσσιαίων διαστάσεων ἐκείνη ἀδικία καὶ παρανομία κατὰ τοῦ Πνευματοφόρου καὶ χαρισματικοῦ συναδέλφου καὶ ἀδελφοῦ του! Τί κρίμα!
«Ὑπερβολές», θὰ εἰποῦν κάποιοι, μονίμως ἐφησυχάζοντες, γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὴν ἔνοχη ἀδράνεια καὶ σιωπή τους. Ὄχι κύριοι, δὲν γράφουμε ὑπερβολές. Τὰ γεγονότα «τρέχουν», καὶ τὰ ἄψυχα ἀκόμη λιθάρια κράζουν, καὶ φωνάζουν, καὶ μαρτυροῦν, ὅτι ὁ Ἀντίχριστος εἶναι ἐπὶ θύραις, καὶ ὅτι ἐνώπιόν μας ἐκτυλίσσονται, ὡς σὲ κινηματογραφικὴ ταινία, οἱ τελευταῖες πράξεις τοῦ «μυστηρίου τῆς ἀνομίας» (Β΄ Θεσ. 2:7), σεῖς δὲ καθεύδετε, μὴ βλέποντες ποῦ ὁδηγεῖ ἡ οἰκουμενιστικὴ καὶ ὑποκριτικὴ ἀγαπολογία τοῦ Φαναρίου, καὶ μὴ ἀκούοντες κάποιους ὑπηρέτας-προδρόμους τοῦ «Ἀνόμου» (Β΄ Θεσ. 2:8), ποὺ ἀνυπομονοῦν νὰ ἔλθῃ ὁ κύριός των καὶ νὰ ὑποβάλλῃ τὸ συντομώτερο στὴν ἀνθρωπότητα τὰ διαπιστευτήριά του καὶ νὰ ἀρχίσῃ τὴν δημοσία δρᾶσι του. Αὐτοὶ λοιπὸν λέγουν: «Ὅλα εἶναι ἕτοιμα, οἱ συνθῆκες γιὰ τὴν ὑποδοχὴ καὶ ἀποδοχὴ τοῦ Παγκοσμίου Κυβερνήτου μας ἔχουν ὡριμάσει ἀρκετά». «Ὄχι ἀκόμη, κάποιοι Ὀρθόδοξοι ἀντιδροῦν στὴν ἕνωσι τῶν χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν, ἡ δὲ πολλὰ ὑποσχομένη Σύνοδός τους στὴν Κρήτη ἐναυάγησε, ἑπομένως οὐδὲν μέχρι τώρα ἐποιήσαμε», τοὺς ἀπαντοῦν ἄλλοι συνυπηρέται των, ἐπαναλαμβάνοντας τὴν πικρὴ γιὰ τὸν Παπισμὸ καὶ ὅλων τῶν ἐποχῶν ὀνειροπόλους ἑνωτικοὺς ἱστορικὴ διαπίστωσι, ποὺ πρῶτος ἔκανε ὁ πάπας Εὐγένιος Δ΄, ὅταν τὸν πληροφόρησαν, ὅτι ὁ Μάρκος ὁ Εὐγενικὸς δὲν ὑπέγραψε τὸν Ὄρο τῆς ἑνώσεως, ποὺ ἐπεχείρησαν Λατινόφρονες Ὀρθόδοξοι καὶ Λατῖνοι, στὴ Φερράρα καὶ τὴ Φλωρεντία, τὰ ἔτη 1438-1439.
Μετὰ μεγάλης σπουδῆς ἔσπευδαν οἱ Βυζαντινοὶ ἑνωτικοὶ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης νὰ ὑπάγουν στὸν Πάπα, γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τὴν πολυπόθητη ἕνωσι, ἐλπίζοντες σὲ οἰκονομικὴ καὶ στρατιωτικὴ βοήθεια, ποὺ δὲν ἔφθασε ποτὲ στὸ Βυζάντιο ἀπὸ τὸ Βατικανό! Σύμφωνα δὲ μὲ συγχρόνους των χρονογράφους, καὶ αὐτὰ ἀκόμη τὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως, ἀκόμη καὶ τὰ ζῷα, προσπαθοῦσαν μὲ τὸν δικό τους τρόπο νὰ ἀποτρέψουν τὸν Αὐτοκράτορα, τὸν Πατριάρχη καὶ τὴν πολυμελῆ συνοδεία τους νὰ ἀποπλεύσουν ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολι καὶ νὰ πλεύσουν πρὸς τὴν Ἰταλία. Ἀλλ’ ἐκεῖνοι δὲν ἔδωσαν σημασία, καὶ προτίμησαν νὰ ταξιδεύσουν καὶ νὰ διακινδυνεύσουν τὴν δογματικὴ ἀκεραιότητα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀλλ’ εὐτυχῶς γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, ἐξ αἰτίας τῆς ἀδιαλλαξίας καὶ ἀμετανοησίας τῶν Λατίνων ἡ Σύνοδος ἐκείνη ἐναυάγησε. Aὐτὸ νομοτελειακῶς εἶναι πάντοτε τὸ ἀποτέλεσμα, ὅταν ἐγωισταὶ καὶ ἰσχυρογνώμονες καπετάνιοι περιφρονοῦν τὰ δελτία θυέλλης καὶ τὰ ἀπαγορευτικὰ τοῦ Λιμεναρχείου, καὶ ὡς ἀλάθητοι πάπες καὶ σοφώτεροι πάντων ἐνεργοῦντες, μὲ τὸ καράβι τους δίχως πυξίδα, τὸ δὲ πηδάλιο πεταμένο ὡς ἄχρηστο σὲ μία ἄκρη τοῦ καταστρώματος, ἀλλὰ καὶ μὲ σοβαρὰ μηχανικὰ προβλήματα, χαλασμένο ἀσύρματο καὶ μηδενικὴ ὁρατότητα, ἀποφασίζουν νὰ διασχίσουν τρικυμιώδη καὶ ἀχαρτογράφητα πελάγη!

Ἡ Ἱερουσαλὴμ ἑτοιμάζεται νὰ ὑποδεχθῇ τὸν Ἀντίχριστο!
«Tρέχουν» λοιπὸν τὰ γεγονότα, καὶ γνωστές-ἄγνωστες Σκοτεινὲς Δυνάμεις ἀναγκάζουν μὲ πολλοὺς τρόπους (καὶ διὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ μὲ πολέμους, καὶ ἐξοπλίζοντας ἀδιστάκτους τρομοκράτες, καὶ μὲ τεχνητὲς οἰκονομικὲς κρίσεις, καὶ μὲ προμελετημένες ὑπερχρεώσεις κρατῶν, καὶ τὴν ἐξαθλίωσι λαῶν), βοηθούσης καὶ τῆς πρωτοφανοῦς ἐλλείψεως ἀξίων ἡγετῶν, ἀναγκάζουν, λέγομε, τὴν ἀνθρωπότητα, νὰ ζητήσῃ ἕνα σωτῆρα, γιὰ νὰ τὴ σώσῃ ἀπὸ τὰ δεινά, ἐλπίζοντας, ὅτι αὐτός, ἐπιτέλους, θὰ τῆς προσφέρῃ εἰρήνη, ἀσφάλεια, οἰκονομικὴ ἄνεσι καὶ δικαιοσύνη. Καὶ ὁ σωτήρας αὐτός, σύμφωνα μὲ τὶς προφητεῖες, ποὺ ὅλοι λίγο-πολὺ γνωρίζουμε, γιὰ μὲν τοὺς Ἑβραίους, ποὺ δὲν ἐπίστευσαν στὸν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό, θὰ εἶναι ὁ ἀναμενόμενος ἀκόμη ἀπ’ αὐτοὺς μεσσίας, ἀλλὰ καὶ παγκόσμιος βασιλέας, ποὺ θὰ κυβερνήσῃ, κατ’ αὐτούς, ὅλα τὰ ἔθνη ἐπὶ τῆς γῆς, γιὰ ἐμᾶς δὲ τοὺς Χριστιανοὺς θὰ εἶναι ὁ Ἀντίχριστος, «ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον Θεὸν ἢ σέβασμα, ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ καθίσαι ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ Θεός» (Β΄ Θεσ. 2:3-4).
Ἑπομένως μᾶς ἀφοροῦν ἄμεσα πολλὰ (κάθε ἄλλο παρὰ τυχαῖα) γεγονότα-σημεῖα τῶν καιρῶν, ποὺ συμβαίνουν στὶς ἡμέρες μας, καὶ πρέπει νὰ τὰ παρακολουθοῦμε μὲ «καλὴ ἀνησυχία», ὅπως συμβούλευε ὁ Ἅγ. Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, μὲ προσοχὴ καὶ νηφαλιότητα, καὶ νὰ γρηγοροῦμε, καὶ νὰ ἑτοιμαζώμεθα νὰ ὑποδεχθοῦμε ὄχι τὸν Ἀντίχριστο, ἀλλὰ τὸν «ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός» ἐρχόμενο Νυμφίο τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν ψυχῶν μας καὶ «Βασιλέα τῶν ὅλων» Κύριο καὶ μεγάλο Θεὸ Ἰησοῦ Χριστό, «ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς» (Ματθ. 24:30). Ἰδοὺ ἕνα ἀπὸ τὰ σύγχρονα αὐτὰ γεγονότα, ποὺ πρέπει νὰ ἐνδιαφέρουν κάθε ἀληθινὸ καὶ συνειδητὸ Ὀρθόδοξο Χριστιανό: Ὅπως ἀναφέρουν πολλὰ δημοσιεύματα, τὸν τελευταῖο καιρὸ στὴν Ἱερουσαλὴμ παρατηρεῖται ἕνας πρωτοφανὴς ὀργασμὸς ἐργασιῶν καὶ μία ἄνευ προηγουμένου κινητικότητα, μὲ ἐπίκεντρο τὴν προετοιμασία γιὰ τὴν σταδιακὴ καὶ ἄρτια μελετημένη ἀνοικοδόμησι τοῦ τρίτου Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος. Πράγματι, ἡ Ἁγία Πόλι, ποὺ ἐδῶ καὶ πολλοὺς μῆνες ἔχει φορέσει τὰ γιορτινά της φορέματα, γνωρίζει πάλι, ὅπως λέγουν χαρούμενοι οἱ Ἑβραῖοι, ἡμέρες δόξης καὶ ἔρχονται ἡμέρες ἐνδοξότερες, λέγουν, ὅπως ἐκεῖνες ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ Δαυῒδ καὶ τοῦ Σολομῶντος! Μαζὶ δὲ μὲ πολλοὺς Ἑβραίους τῆς Διασπορᾶς, πολλὰ ἑκατομμύρια ἐπισκέπτες-ρεκὸρ κάθε ἐθνικότητος ἐπισκέπτονται τὰ τελευταῖα χρόνια τὸ Ἰσραὴλ καὶ ἰδιαιτέρως τὴν Ἱερουσαλήμ, γιὰ νὰ παρακολουθήσουν ποικίλες θρησκευτικὲς ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις, ποὺ σχετίζονται μὲ πολλὲς Ἑβραϊκὲς ἑορτές, καὶ πολιτιστικὰ δρώμενα, ποὺ ἀναδεικνύουν τὸν μακραίωνο, σπάνιο καὶ σπουδαιότατο πολιτισμὸ τοῦ ἱστορικοῦ αὐτοῦ Ἔθνους. Ἰδιαιτέρα δὲ λαμπρότητα εἶχαν εἰδικὲς ἐκδηλώσεις, οἱ ὁποῖες εἶχαν σχέσι μὲ τὴν προαναφερθεῖσα προετοιμασία γιὰ τὴν ἀνέγερσι τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος. Ὡς γνωστόν, κατὰ τὴν καταστροφὴ τῆς Ἱερουσαλὴμ ἀπὸ τὰ Ρωμαϊκὰ στρατεύματα τὸ 70 μ.Χ., καταστράφηκε ὁλοσχερῶς καὶ ὁ ἱστορικὸς Ναὸς τῶν Ἑβραίων, οἱ ὁποῖοι ἔκτοτε ἔμειναν ἐπὶ 20 ὁλοκλήρους αἰῶνες χωρὶς τὸν μοναδικὸ τόπο λατρείας των! Ἀλλὰ στὶς ἡμέρες μας ἦλθε, φαίνεται, τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, γιὰ νὰ ἀνοικοδομηθῇ λίαν προσεχῶς καὶ ὁ Ναός. Ὅταν δὲ γίνῃ αὐτό, θὰ ἀποτελέσῃ ἕνα ἀπὸ τὰ σημαντικώτερα ἐσχατολογικὰ σημεῖα, μετὰ τὴν ἵδρυσι τοῦ Κράτους τοῦ Ἰσραὴλ τὸ 1948, τὴν ἀνακατάληψι ἀπὸ τοὺς Ἰσραηλῖτες τῆς Ἱερουσαλὴμ τὸ 1967 καὶ τὴν ἐμφάνισι στὶς ἡμέρες μας τοῦ γραμμωτοῦ κώδικος μὲ τὸ 666, σημεῖα προφητευμένα, τὰ ὁποῖα μᾶς προειδοποιοῦν, ὅτι συντόμως θὰ συμβοῦν καὶ τὰ ἄλλα δύο ἐναπομείναντα κοσμοϊστορικὰ καὶ συγκλονιστικὰ γεγονότα, δηλαδὴ ὁ ἐρχομὸς καὶ ἡ παγκοσμία διακυβέρνησι τοῦ Ἀντιχρίστου, καὶ ἡ Β΄ Παρουσία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀξίζει, νομίζομε, νὰ ἀναφέρωμε καὶ ὡρισμένες λεπτομέρειες, ποὺ σχετίζονται μὲ τὸ νέο Ἑβραϊκὸ Ναὸ καὶ τὶς προετοιμασίες γιὰ τὴν ἀναβίωσι τῆς Ἰουδαϊκῆς Λατρείας μέσα σ’ αὐτόν: 1) Διωρίσθηκε ἀπὸ τὸ Sanhedrin (Μέγα Ἑβραϊκὸ Συνέδριο) ὁ πρῶτος μετὰ ἀπὸ τόσους αἰῶνες ἀρχιερέας, καὶ καταρτίσθηκε ἕνα μητρῶο 300.000 Ἰουδαίων ἀνδρῶν, μὲ ξεκάθαρη Πατριαρχικὴ γενεαλογία καὶ ρίζα Ἀαρωνίτικη, ὥστε νὰ γίνουν ἀργότερα ἱερεῖς καὶ νὰ ὑπηρετήσουν στὸ Ναό. 2) Ἱδρύθηκε ἐπίσης Ἱερατικὴ Σχολὴ γιὰ τὴν μόρφωσι καὶ ἐκπαίδευσι τῶν ἱερέων. 3) Σύμφωνα μὲ λεπτομερεῖς περιγραφές, ποὺ διασῴζονται στὴν Π. Δ. καὶ γενικώτερα στὴν πλουσιωτάτηἙβραϊκὴ θρησκευτικὴ Παράδοσι, ἑτοιμάσθηκε βαρύτιμη ἀρχιερατικὴ στολὴ καὶ μία ἀπὸ πολυτίμους λίθους ἀρχιερατικὴ μίτρα, ράβονται δὲ πυρετωδῶς
μὲ τὰ καλύτερα ὑφάσματα τοῦ κόσμου τὰ ἄμφια καὶ οἱ στολὲς τῶν ἱερέων. 4) Σύμφωνα μὲ ὅλες τὶς Νομικὲς διατάξεις καὶ θρησκευτικὲς Παραδόσεις τῶν Ἑβραίων ἀποκαταστάθηκαν ἐπίσης ἢ κατασκευάσθηκαν ἐξ ἀρχῆς ὅλα τὰ ἀπαραίτητα ἱερὰ σκεύη (χρυσά, ἀργυρά, χάλκινα ἢ ξύλινα, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ μουσικὰ ὄργανα), -ακριβέστατα ἀντίγραφα τῶν πρωτοτύπων-, συμφώνως πρὸς τὶς προδιαγραφές, ποὺ εἶχε ὀρίσει γιὰ τὴν κατασκευὴ τῶν πρωτοτύπων τους ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Μεταξὺ τῶν σκευῶν αὐτῶν ξεχωριστὴ θέσι ἔχει μία ὁλόχρυση Ἑπτάφωτη Λυχνία (Menorah), ἡ ὁποία ἐκτίθεται σὲ εἰδικὴ ἔκθεσι ἐδῶ καὶ πολὺ καιρό. Στὴν ἔκθεσι αὐτὴ ἐκτίθενται καὶ πολλὰ ἄλλα ἱερὰ καὶ πολύτιμα σκεύη, ποὺ προορίζονται γιὰ τὸ Ναό. 5)Κατασκευάζεται ἐπίσης ὁ βωμός (θυσιαστήριο), ὅπου θὰ τελοῦνται καὶ θὰ προσφέρωνται οἱ θυσίες στὸ Θεό, ὅταν βεβαίως ὁ Ναὸς κτισθῇ καὶ ἀρχίσει νὰ λειτουργῇ κανονικά. 6) Μία ἀπὸ τὶς σημαντικώτερες νομικὲς προϋποθέσεις, κατὰ τοὺς Ἑβραίους, γιὰ τὴν ἀνέγερσι καὶ ἀπρόσκοπτη λειτουργία τοῦ Ναοῦ ἦταν καὶ ἡ ὕπαρξι ξανθοκόκκινων ἀγελάδων, οἱ ὁποῖες προσφέρονταν ἀπὸ τοὺς πιστοὺς στοὺς ἱερεῖς γιὰ θυσία. Σύμφωνα δὲ μὲ τὴν τελετουργικὴ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ, κάθε ἀγελάδα (δάμαλις) ἔπρεπε νὰ εἶναι ἀρτιμελὴς καὶ ἄμωμος, μὲ ἀκέραια καὶ ὑγιὰ ὅλα τὰ μέλη της, καὶ ἐπάνω της νὰ μὴ ἔχῃ φορτωθῆ ποτὲ ζυγός, μετὰ δὲ τὴ σφαγή της (ἔξω ἀπὸ τὸ στρατόπεδο τῶν Ἰσραηλιτῶν) καὶ τὴ θυσία, ἡ στάχτη της ἔπρεπε νὰ ἀναμειχθῇ μὲ νερό, μὲ τὸ ὁποῖο ὁ ἱερέας θὰ ράντιζε ἑπτὰ φορὲς κατὰ τὴν κατεύθυνσι τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου, πρᾶξι, ἡ ὁποία ἀπήλασε, ὅπως ἐπιστεύετο, τὸν λαὸ ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες του καὶ τὴ νομικὴ ἀκαθαρσία, ἐφ’ ὅσον, βεβαίως, εἶχε προηγηθῆ εἰλικρινὴς μετάνοια καὶ ἐξομολόγησι τῶν ἁμαρτιῶν τους στὸν ἱερέα (Ἀριθμ. 19). Αὐτὴ τὴν τελετὴ (τοῦ Ἐξιλασμοῦ) γιὰ τὸν ἐξαγνισμὸ ὅλων τῶν Ἰσραηλιτῶν προσπαθοῦν νὰ ἀναβιώσουν στὶς ἡμέρες μας οἱ Ἑβραῖοι. Μέχρι σήμερα, ἐπὶ 20 αἰῶνες, ἑώρταζαν μὲν ἐθιμοτυπικῶς κάθε χρόνο τὴν Ἡμέρα-Εορτὴ τοῦ Ἐξιλασμοῦ (Yom Kippur), δίχως ὅμως Ναό, ἱερατεῖο καὶ θυσιαστήριο, ἡ τέλεσι τῆς τελετῆς μὲ τὸν τρόπο, ποὺ διέταξε ὁ Θεός, ἦταν ἀδύνατη. Ἔλειπε ὅμως καὶ κάτι ἄλλο. Τί ἦταν αὐτό; Ἦταν οἱ ξανθοκόκκινες δαμαλίδες! Εἶναι ἀξιοσημείωτοτὸ ὅτι, μετὰ τὴν καταστροφὴ τοῦ Ναοῦ, καὶ ἐπὶ 2.000 ἔτη, τὸ εἶδος αὐτὸ ἀγελάδος εἶχε ἐξαφανισθῆ τελείως στὸ Ἰσραήλ! Τὸν τελευταῖο καιρὸ οἱ δαμαλίδες αὐτὲς ἔκαμαν καὶ πάλι τὴν ἐμφάνισί τους, χαρίζοντας μεγάλη χαρὰ στοὺς θρησκευομένους Ἑβραίους, οἱ ὁποῖοι ἑρμηνεύουν τὴν ἐπανεμφάνισι αὐτῶν τῶν ζῴων ὡς σημαντικὸ σημεῖο, ὅτι δηλαδὴ ἐγγίζει καὶ ἡ ἐμφάνισι τοῦ μεσσίου των καὶ ἡ ἀνοικοδόμησι τοῦ Ναοῦ των. 7) Τὰ τελευταῖα ἔτη διάφοροι Οἰκουμενιστικοὶ φορεῖς διοργανώνουν στὴν Ἱερουσαλὴμ μεταξὺ Ἑβραίων, Χριστιανῶν καὶ Μουσουλμάνων μηνιαῖες διαθρησκειακὲς συμπροσευχές, στὶς ὁποῖες ὑπερέχει τὸ λαϊκὸ στοιχεῖο, ὥστε νὰ ἐξοικειώνωνται στὸ νέο πανθρησκειακὸ περιβάλλον, ποὺ προωθεῖται παγκοσμίως, οἱ πιστοὶ τῶν τριῶν αὐτῶν «Ἀβρααμικῶν θρησκειῶν» (δηλ. αὐτῶν, ποὺ τὶς ἑνώνει ἡ κοινὴ πίστι στὴν μεγάλη Πατριαρχικὴ μορφὴ τῆς Π. Δ., τὸν Ἀβραάμ). 8)Τὸ διάστημα μάλιστα 4-23.9.2016, διωργανώθηκαν πολλὲς ἐκδηλώσεις, γιὰ τὶς ὁποῖες ἔφθασαν στὴν Πόλι ἀπ’ ὅλο τὸν κόσμο ἑκατοντάδες, μουσικοί, ἠθοποιοί, τραγουδισταί, σκηνοθέτες, παραγωγοὶ καὶ ἄλλοι καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι, τεχνικοὶ καὶ φοιτηταί, καθὼς καὶ πολλὲς διάσημες προσωπικότητες, ὥστε νὰ πραγματοποιηθοῦν μὲ ἐπιτυχία αὐτὲς οἱ ἐκδηλώσεις. 9) Στὸ πλαίσιο δὲ δύο ἐτησίων φεστιβάλ, τοῦ Mekudeshet καὶ τοῦ Jerusalem Season of Culture, διωργανώθηκε καὶ μία ἄνευ προηγουμένου διαθρησκειακὴ ἐκδήλωσι-τελετή, στὴν ὁποία εἶχαν προσκληθῆ νὰ συμμετάσχουν καὶ θρησκευτικοὶ ἡγέτες τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ τοῦ Ἰσλάμ, «τῶν τριῶν δηλαδὴ μεγαλυτέρων καὶ μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν τοῦ κόσμου, οἱ ὁποῖες», ὅπως ἀναφέρουν σχετικὲς ἀνακοινώσεις τῶν διοργανωτῶν, «μοιράζονται μία πίστι σὲ ἕνα Θεό, καὶ μία ἀγάπη δίχως ὅρια γιὰ τὴν Ἱερουσαλήμ». Οἱ δὲ θρησκευτικοὶ ἡγέτες ἐπρόκειτο «νὰ διαλεχθοῦν μεταξύ τους, νὰ μελετήσουν, νὰ τραγουδήσουν καὶ νὰ συμπροσευχηθοῦν». Ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον παρουσιάζει ἡ πληροφορία, ὅτι πίσω ἀπὸ τὴν Οἰκουμενικὴ αὐτὴ κίνησι τοῦ Φεστιβὰλ Mekudeshetεὑρίσκεται τὸ Βατικανό! (StevenDeNoon, IsraeliNewsLive). Ἔτσι εἶναι πλέον φανερό, ὅτι μὲ τέτοιου εἴδους πρωτοβουλίες ὁ Πάπας θέτει σοβαρὴ ὑποψηφιότητα γιὰ νὰ παίξῃ τὸν ρόλο τοῦ Ψευδοπροφήτου-Ὑπασπιστοῦ τοῦ Ἀντιχρίστου! 10) Τὸ μεγαλύτερο μάλιστα ἐπίτευγμα τοῦ δευτέρου Φεστιβὰλ ἦταν ἡ μετατροπὴ ἐνὸς μεγάλου Κέντρου Μουσικῆς σὲ προσωρινὸναό, μὲ τὴν ὀνομασία «Ἀμήν». Ὁ νέος αὐτὸς ναός, στὸ Ὄρος τοῦ Ναοῦ, στὴν Παλαιὰ Πόλι τῆς Ἱερουσαλήμ, χαρακτηρίζεται ὡς «Οἶκος προσευχῆς γιὰ ὅλα τὰ ἔθνη καὶ ὅλους τοὺς πιστούς»! Σ’ αὐτὸ τὸ ναὸ συμπροσευχήθηκαν οἱ ἡγέτες τῶν θρησκειῶν, ποὺ προαναφέραμε. Στὰ διάφορα δημοσιεύματα γίνεται λόγος περὶ προσωρινοῦ ναοῦ, ὁ ὁποῖος, ὅπως φαίνεται, δὲν εἶναι ὁ τρίτος Ναὸς τοῦ Σολομῶντος. Ὁ Ναὸς τοῦ Σολομώντος, ὅταν κτισθῇ, θὰ εἶναι, ὅπως δείχνουν οἱ ἀρχιτεκτονικὲς μακέτες, πολὺ μεγαλύτερος, μεγαλοπρεπὴς καὶ θὰ ἐξυπηρετῇ, μᾶλλον, ἀποκλειστικῶς τὶς λατρευτικὲς ἀνάγκες τῶν Ἑβραίων, καὶ δὲν θὰ προσφέρεται γιὰ διαθρησκειακοὺς σκοποὺς καὶ οἰκουμενιστικὲς συμπροσευχές, διότι ὁ πρῶτος καὶ δεύτερος Ναὸς ἐθεωρεῖτο μὲν ἀνέκαθεν ὡς τόπος ἱερός, ἡ δὲ εἴσοδος ἀλλοθρήσκων σ’ αὐτὸν ἐθεωρεῖτο ὡς βεβήλωσι αὐτοῦ (Πράξ. 21:28). Ἑπομένως, ὁποιαδήποτε εἴσοδος μὴ Ἰουδαίων στὸ μέλλον στόν τρίτο Ναὸ μᾶλλον θὰ πρέπει νὰ ἀποκλεισθῇ. Εἴθε παρομοία εὐαισθησία γιὰ τὴν προφύλαξι τῆς ἱερότητος τῶν ναῶν νὰ εἶχαν καὶ οἱ δικοί μας Ὀικουμενισταί, οἱ ὁποῖοι, παραβαίνοντες τοὺς Ἱ. Κανόνας, ἐπιτρέπουν τὴν εἴσοδο στοὺς Ὀρθοδόξους ναοὺς σὲ πάσης φύσεως ἀλλοδόξους κληρικούς, γιὰ νὰ τελέσουν μαζὶ ἀνίερα συλλείτουργα καὶ ἀπαγορευμένες ρητῶς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία συμπροσευχές! Στὸ Ὄρος τοῦ Ναοῦ, ὅπου σύμφωνα μὲ τὴν Ἰουδαϊκὴ Παράδοσι εὑρίσκετο ὁ πρῶτος καὶ δεύτερος Ναὸς τοῦ Σολομῶντος καὶ ὅπου πρόκειται νὰ ἀνεγερθῇ καὶ ὁ τρίτος Ναός, εὑρίσκονται σήμερα δύο Ισλαμικὰ οἰκοδομήματα, τὸ τέμενος τοῦ Ὁμάρ καὶ ὁ Θόλος τοῦ Βράχου, τὰ ὁποῖα μέχρι σήμερα ἐπιστεύετο, ὅτι γιὰ νὰ κτισθῇ ὁ Ἰουδαϊκὸς Ναός,ἔπρεπε νὰ κατεδαφισθοῦν, ἐνέργεια, ποὺ θὰ ἐθεωρεῖτο ἄκρως ἐχθρικὴ καὶ θὰ μποροῦσε νὰ προκαλέσῃ μεγάλη σύρραξι μεταξὺ τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ὁλοκλήρου τοῦ Μουσουλμανικοῦ κόσμου. Πρόσφατες ὅμως πληροφορίες ἀναφέρουν, ὅτι, σύμφωνα μὲ νέες ἀρχιτεκτονικὲς μελέτες καὶ κατόπιν διαλόγου μεταξὺ τῶν ἐνδιαφερομένων μερῶν, δὲν θὰ χρειασθῇ νὰ κατεδαφισθῇ κάποιο ἀπὸ τὰ τεμένη αὐτά. Ἀξίζει δὲ νὰ σημειωθῇ, ὅτι, χαρακτηρίζοντας οἱ Ἑβραῖοι τὸν προσωρινὸ ναὸ «Ἀμήν» ὡς «Οἶκο Προσευχῆς ὅλων τῶν Ἐθνῶν», θεωροῦν, ὅτι ἔτσι ἐκπληρώνεται τὸ ρηθὲν διὰ τοῦ Προφήτου, «ἰσάξω αὐτοὺς εἰς τὸ ὄρος τὸ ἅγιόν μου καὶ εὐφρανῶ αὐτοὺς ἐν τῷ οἴκῳ τῆς προσευχῆς μου· τὰ ὁλοκαυτώματα αὐτῶν, καὶ αἱ θυσίαι αὐτῶν ἔσονται δεκταὶ ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου μου· ὁ γὰρ οἶκός μου οἶκος προσευχῆς κληθήσεται πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν, εἶπε Κύριος ὁ συνάγων τοὺς διεσπαρμένους ᾿Ισραήλ, ὅτι συνάξω ἐπ᾿ αὐτὸν συναγωγήν»! (Ἡσ. 56:7). Ἡ σύναξι ἐπίσης τῶν διεσπαρμένων σὲ ὅλο τὸν κόσμο Ἰουδαίων στὴ γῆ τῶν προγόνων τους, περὶ τῆς ὁποίας γίνεται λόγος στὴν προφητεία, ἔχει ἀρχίσει ἀπὸ τὴ δημιουργία τοῦ συγχρόνου Κράτους τοῦ Ἰσραὴλ καὶ συνεχίζεται μέχρι σήμερα, ἀποτελώντας μία ἀκόμη ἐσχατολογικὴ προφητεία, ἡ ὁποία ἐκπληρώνεται καὶ αὐτὴ στὶς ἡμέρες μας. Ἡ σύναξι αὐτὴ ἐπιταχύνθηκε περισσότερο, μετὰ τὸ προσκλητήριο, ποὺ ἐσήμανε ἕνας ἀπὸ τοὺς κορυφαίους ραββίνους τοῦ Ἰσραήλ, ὁ Chaim Kanievsky, καλώντας πέρυσι ὅλους τοὺς Ἑβραίους τῆς Διασπορᾶς νὰ ἐπιστρέψουν στὴ Πατρίδα τους τὸ συντομώτερο, διότι ἐπέκειτο ἐντὸς ὀλίγου ἡ ἐμφάνισι τοῦ ἀναμενομένου μεσσίου των! 11)Ἐνδεικτικὸ τῆς ἀτμόσφαιρας, ποὺ ἐπικρατεῖ τὸν καιρὸ αὐτὸ στὸ Ἰσραὴλ εἶναι καὶ ἕνα ἀμφιβόλου ἐγκυρότητος διαδικτυακὸ δημοσίευμα, μὲ τὸν ἑξῆς κάθε ἄλλο παρὰ τιμητικὸ γιὰ κάποιους Χριστιανούς(;) τίτλο: «Χριστιανοὶ ἐπιστρέφουν στὶς Ἑβραϊκὲς ρίζες τῆς ἀργίας τοῦ Σαββάτου», ἀναφέροντας, ὅτι ὅλο καὶ περισσότεροι Χριστιανοὶ ἀναζητοῦν καὶ εὑρίσκουν τὶς Ἑβραϊκὲς ρίζες των, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μεταθέτουν τὴν ἑβδόμη ἡμέρα (ἀναπαύσεως) ἀπὸ τὴν Κυριακὴ στὸ Σάββατο! (Breaking Israel News, 26.7.2016). Πιθανὸν νὰ πρόκειται περὶ Ἀντβεντιστῶν τῆς Ἑβδόμης Ἡμέρας (ἀκραία Προτεσταντικὴ ἐσχατολογικοῦ χαρακτῆρος καὶ χιλιαστικῶν τάσεων Ὁμολογία, μὲ θεμελιώδη διδασκαλία τὴν ἀπόρριψι τῆς Κυριακῆς καί, ἀντ’ αὐτῆς, τὴν τήρησι τοῦ Σαββάτου). Παρόμοιες εἰδήσεις εἶναι ἐνδεικτικὲς τῆς προφητευμένης συγχύσεως, ποὺ θὰ ἐπικρατήσῃ κατὰ τοὺς ἐσχάτους καιρούς, κυρίως δὲ τὶς ἡμέρες τοῦ Ἀντιχρίστου.

Λευτεριᾶς λίπασμα οἱ πρῶτοι πεσόντες
στὸν πόλεμο κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!


«Πολλὰ τέρατα ἐγένησεν ἐν τοῖς καιροῖς ἡμῶν ὁ ᾍδης, ἀλλ’ ἰσομέγεθες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ οὐδέν», εἶπε κάποτε ὁ μακαριστὸς σοφὸς καὶ λόγιος ἀρχιμανδρίτης π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος. Ὅπως φαίνεται, τὸ ἀδηφάγο αὐτὸ τέρας δὲν χόρτασε μὲ τὴ θυσία τοῦ θεολόγου Νικολάου Σωτηροπούλου, ποὺ τοῦ προσέφεραν οἱ Οἰκουμενισταί, ποὺ τὸ τρέφουν καὶ τὸ διατηροῦν στὴ ζωή. Καὶ τώρα ἀναζητοῦν νέα θύματα νὰ φονεύσουν πνευματικῶς καὶ νὰ τὰ ρίψουν στὸ κλουβί του! Φονεύσατε, αἱμοσταγεῖς ὑπηρέται τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ ἄλλους ἀγωνιστάς, καθαιρέσατε κληρικούς, ἀποσχηματίσατε μοναχοὺς καὶ ἀφορίσατε καὶ ἄλλους λαϊκούς, ποὺ ἀντιδροῦν στὶς κακοδοξίες σας καὶ ἐλέγχουν τὶς ἀνομίες σας! Ὦ ἀνόητοι Οἰκουμενισταί, φονεῖς τῶν δικαίων, δὲν ἐννοεῖτε, ὅτι φονεύοντας τοὺς δικαίους, εὐσεβεῖς καὶ ἀγωνιστάς, σὰν τὸ Νικόλαο Σωτηρόπουλο, τὸν π. Θεόδωρο Ζήση καὶ τὸν Δημήτριο Τσελεγγίδη, πλουτίζετε τὴν Ἐκκλησία μὲ νέους μάρτυρας, ὁμολογητὰς καὶ ἁγίους; Μωροὶ καὶ τυφλοί, δὲν βλέπετε, ὅτι οἱ ἄδικες καθαιρέσεις καὶ οἱ παράνομοι ἀφορισμοί, ποὺ ἐπιβάλλετε σὲ ἀθῴους ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ, γίνονται, ὅπως λέγουν οἱ στίχοι γνωστοῦ τραγουδιοῦ, «πάλης (κατὰ τῆς σατανικῆς αἱρέσεώς σας) ξεκίνημα, ὁδηγοὶ τῆς ἐλπίδας, λευτεριᾶς λίπασμα οἱ πρώτοι νεκροί»; «Οἱ ἀδικοῦντεςἀδικησάτωσαν ἔτι… ἰδοὺ ἔρχομαι ταχύ»,λέγει ὁ Χριστὸς στὴν Ἱ. Ἀποκάλυψι. Καὶ σεῖς, λοιπόν, συνεχίσετε νὰ ἀδικεῖτε, καὶ νὰ ἐξοντώνετε τοὺς δικαίους, καὶ νὰ λιπαίνετε μὲ αὐτοὺς τὸ ἀειθαλὲς δένδρο τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας, τῆς ἀληθείας καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας. Μάθετε λοιπόν, ὅτι ἡ ἀπελευθέρωσι τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπὸ τὸν σφικτὸ βρόχο τῆς παναιρέσεως, ποὺ ἔχετε περάσει στὸ λαιμό της, ἐγγύς ἐστιν. Ὑποκριταί, λέγετε, ὅτι ἔχετε ἀγάπη, ἀλλὰ οἱ καρδίες σας στεροῦνται αὐτῆς. Οὐαὶ ὑμῖν, ὅτι τὰς αἱρέσεις Ἐκκλησίας ὠνομάσατε, καὶ ὅτι διαβεβαιοῦτε τοὺς αἱρετικούς, ὅτι ἀποτελοῦν καὶ αὐτοὶ Ἐκκλησίας, ποὺ ὁδηγοῦν στὴ σωτηρία, ἐνῷ οἱ παρασυναγωγές των ὁδηγοῦν στὴν αἰωνία ἀπώλεια. Οὐαὶ ὑμῖν, σκανδαλοποιοί, ὅτι κλείετε τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε, ὅτι ὑπηρέται παναιρέσεως γεγόνατε, οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους (καλοπροαιρέτους ἑτεροδόξους) ἀφίετε εἰσελθεῖν.