Χρήστος Λιβανός για το σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλοφίλων.

ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΕΩΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ
τοῦ κ. Χρήστου Κ. Λιβανοῦ
Τὴν παραμονὴ τῶν Χριστουγέννων, μοῦ τηλεφώνησε ἕνας πνευματικὸς ἀδελφὸς καὶ μὲ παρεκάλεσε νὰ γράψω κάτι γιὰ τὸ «ἀνοσιούργημα», ὅπως τὸἀπεκάλεσε, ποὺ συντελέστηκε στὸἙλληνικὸ Κοινοβούλιο δύο ἡμέρες νωρίτερα, τὴν ψήφιση, δηλαδή, τοῦ νόμου γιὰ τὸ Σύμφωνο συμβίωσης τῶν ὁμοφύλων ζευγαριῶν.
Τοῦ εἶπα ὅτι ἦταν ἀρκετὴἡ μόλυνσι τῆς πνευματικῆς ἀτμόσφαιρας, παραμονὲς Χριστουγέννων, ἀπὸ τὸ θέμα αὐτὸ καὶὅτι δὲν ἐπιθυμοῦσα νὰ παρατείνω αὐτὴ τὴ μόλυνσι στὴ σκέψι μου τὶς ἅγιες αὐτὲς ἡμέρες. Τοῦ εἶπα ἀκόμη ὅτι, ἀντὶ νὰ πάρῃ κανεὶς τὴν πέννα καὶ νὰ γράψῃ, εἶναι προτιμότερο καὶἀποτελεσματικώτερο νὰ πέσουμε στὰ γόνατα καὶ νὰ προσευχηθοῦμε μὲ δάκρυα νὰ μᾶς ἐλεήσῃὁ Θεός.
Κλείσαμε τὸ τηλέφωνο, ἀλλὰἡ συνείδησί μου μὲἤλεγχε γιὰ τὴν ἀπάντησι ποὺ εἶχα δώσει. Καλὴ εἶναι καὶἡ προσευχή, ἀλλὰ δὲν ἀρκεῖ, μοῦἔλεγε ἡ φωνὴ τῆς συνειδήσεώς μου. «Καιρὸς τοῦ σιγᾶν καὶ καιρὸς τοῦ λαλεῖν», λέγει κάπου ὁ σοφὸς Σολομῶν στὸν Ἐκκλησιαστή. Ἐνθυμήθηκα καὶ τὴ σοφὴἀπάντησι, ποὺ εἶχε δώσει ὁἀείμνηστος θεολόγος Νικόλαος Σωτηρόπουλος στὴν ἐρώτησι ἀκροατοῦ του μήπως θὰἦταν πιὸ θεάρεστο καὶ εὐλογημένο, ἀντὶ νὰἐλέγχωμε καὶ νὰ φωνάζωμε γιὰὅσα κακὰ καὶ παράνομα συμβαίνουν στὴν Ἐκκλησία καὶ στὴν κοινωνία, νὰ προσευχώμεθα. Τί τοῦἀπάντησε ὁ γίγαντας αὐτὸς τῆς Θεολογίας; «Καὶὁ Χριστὸς προσευχήθηκε ἐκτενῶς καὶἐναγωνίως στὸν κῆπο τῆς Γεσθημανῆ, ἀλλὰ δὲν ἀρκέστηκε στὴν προσευχή, ἅπλωσε τὰ χέρια του καὶ σταυρώθηκε»! Πρέπει, λοιπὸν, νὰ γράψωμε. Πρέπει νὰ μιλήσωμε. Πρέπει νὰἐλέγξωμε καὶ νὰ διαμαρτηρηθοῦμε, διότι τὸ «σιγᾶν ἐν τοῖς τοιούτοις καιροῖς», κατὰ τὸν Ἅγιο Μελέτιο τὸν Ὁμολογητὴ, «ἀρνήσεως ἴδιον καὶ προδοσία πίστεως ἀληθινῆς». Καὶ προδοσία δὲν εἶναι μόνον ἡ σιγή, ὅταν πολεμοῦνται τὰ δόγματα τῆς Πίστεως, ἀλλὰ καὶἡ σιγή, ὅταν καταπατοῦνται οἱ θεῖες ἐντολές, καταλύεται ἡ αἰώνια ΧριστιανικὴἨθικὴ καὶἀντ’ αὐτῆς θεσμοθετεῖται ἀπὸἕνα ἔθνος, ποὺ θεωρεῖται ἡ καρδιὰ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡἀκολασία καὶἡ σεξουαλικὴ διαστροφή. Ἁμαρτωλοὶ εἴμεθα καὶ ζητοῦμε συνεχῶς τὸἔλεος τοῦ θεοῦ· ἀρνηταὶ καὶ προδότες, ὅμως, δὲν εἴμεθα καὶ μὲ τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ δὲν πρόκειται νὰ γίνωμε. Θὰ γράψωμε, λοιπόν, καὶἐμεῖς κάτι γιὰ τὸ νόμο – τερατούργημα καὶ δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει ἐὰν αὐτὰ θεωρηθοῦν φανατικὰἢ ρατσιστικά, διότι ὑπεράνω τῶν νεοεποχήτικων ἀντιρατσιστικῶν νόμων ὑπάρχει ὁ Νόμος τοῦ Θεοῦ καὶ σ’ αὐτὸν ὀφείλομε νὰὑπακούωμε.
Προσέκρουσαν στὸ Θεὸ
Τί νὰ γράψωμε ὅμως; Πῶς νὰἐκφράσωμε τὴν ἱερὰὀργὴ καὶἀγανάκτησί μας; Ἐὰν ἕνας Ἀπόστολος Παῦλος δὲν μπόρεσε νὰ περιγράψῃ τὸν παράδεισο, πῶς ἐμεῖς νὰ περιγράψωμε τὴν κόλασι; Καὶ δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ μεταφερθοῦμε στὴν κόλασι γιὰ νὰ τὴν περιγράψωμε, διότι στὶς ἔσχατες αὐτὲς ἡμέρες ἦλθε ἡ κόλασι σ’ ἐμᾶς. Ἢ μᾶλλον τὰ γεγονότα, ποὺἐκτυλίχθηκαν μπροστὰ στὰ μάτια μας, ἦταν πολὺ χειρότερα ἀπὸ τὴν κόλασι. «Γεένης ἁπάσης σφοδρότερον τὸ προσκροῦσαι Θεῷ», λέγει ὁἍγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (PG 54, 671-672). Προσέκρουσαν στὸ Θεὸ πολλοί. Προσέκρουσαν στὸ Θεὸἄθεοι πολιτικοί, ποὺἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ, ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς νὰ κυβερνοῦν τὴν Πατρίδα μας. Προσέκρουσαν στὸ Θεὸὅσοι βουλευτὲς ἐψήφισαν ὑπὲρ τοῦ Συμφώνου συμβίωσης. Προσέκρουσε στὸ Θεὸὁ πρωθυπουργός, ζητῶντας συγγνώμη ἀπὸ τοὺς ὁμοφυλοφίλους γιὰ τὴν καθυστέρησι, μία συγγνώμη δίχως προηγούμενο στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία. Προσέκρουσαν στὸ Θεὸ καὶὅσοι πολιτικοὶἔνιψαν, ὡς «Πόντιοι Πιλᾶτοι», τὰς χεῖράς των καὶ προτίμησαν νὰ εἶναι ἀπόντες ἀπὸ τὴν ψηφοφορία, παρὰ νὰ παρευρεθοῦν καὶ νὰ εἰποῦν ἕνα θαρραλέο καὶ βροντερὸ «ὄχι» στὴ νομιμοποίησι τῆς ἀκολασίας καὶἀνηθικότητος. Προσέκρουσαν στὸ Θεὸὅσοι ὁμοφυλόφιλοι πανηγύριζαν γιὰ τὴν ψήφισι τοῦ νομοσχεδίου, ἐντὸς καὶἐκτὸς τῆς Βουλῆς. Ὦ, καί νὰἐγνώριζαν τὶς συνέπειες τῶν πανηγυρισμῶν αὐτῶν στὴν ἄλλη ζωή! Προσέκρουσαν στὸ Θεὸ περισσότερο ἀπ’ ὅλους δύο νεαροὶὁμοφυλόφιλοι, ποὺ φόρεσαν ρᾶσα καὶ καλυμμαύχια καὶ μπροστὰ στὶς κάμερες ἀντάλλασσαν φιλιὰ στὸ στόμα, ἔξω ἀπὸ τὴ Μητρόπολι Ἀθηνῶν. Προσέκρουσαν στὸ Θεό, ἐπίσης, ὅσοι δημοσιογράφοι ὑπεστήριξαν τὸ κίνημα τῶν ὁμοφυλοφίλων καὶ κατέκριναν γιὰ τὶς ἀντιδράσεις τους τοὺς ὀλίγους, δυστυχῶς, ἱεράρχες, ποὺἀντέδρασαν. Προσέκρουσαν στὸ Θεό καὶ κάποιοι ἄλλοι. Ποῖοι εἶναι αὐτοί; Εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺἔβλεπαν στὴν τηλεόρασι τὴν αἰσχύνη, ποὺ περιγράψαμε, καὶ γελοῦσαν ἀδιάφορα καὶ «ἔσπαγαν πλάκα» μὲ τοὺς ὁμοφυλοφίλους ποὺ ντύθηκαν παππᾶδες καὶ μὲ τοὺς «γραφικοὺς» μητροπολῖτες, ποὺ διαμαρτύρονταν. Προσέκρουσαν στὸ Θεὸ καὶὅσοι ἀρχιερεῖς δὲν ἀντέδρασαν, δὲν κατήγγειλαν τὸ νόμο – βδέλυγμα καὶἔκτρωμα, δὲν κτύπησαν πένθιμα τὶς καμπάνες τῶν Μητροπόλεών τους, ὅπως ἄριστα ἔπραξε ὁ Καλαβρύτων Ἀμβρόσιος, ἀλλὰἀδιαφόρησαν καὶἀποδείχθηκαν ἐπίσκοποι, εὑρισκόμενοι μακριὰἀπὸ τὴ σκοπιά τους, φύλακες κοιμώμενοι καὶ ποιμένες ποιμένοντες ἑαυτοὺς καὶὄχι τὰ ποίμνια, ποὺ τοὺς ἐμπιστεύτηκε ὁ Θεός. Ἡ πρόσκρουσι, ὅμως, στὸ Θεὸ δὲν σταματᾷἐδῶ, ἀλλὰἐπεκτείνεται καὶ σὲὅσους Ἕλληνες «τιμήσουν» μὲ τὴν ψῆφό τους στὶς ἑπόμενες ἐκλογὲς τοὺς πολιτικοὺς ἐκείνους, ποὺ ψήφισαν τὸν ἄτιμο αὐτὸ νόμο, ποὺἀτιμάζει τὸ Θεό, ἀνατρέπει ὅσα Αὐτὸς νομοθέτησε, καὶ θεσμοθετεῖὡς νόμιμο ἐκεῖνο, ποὺὁ αἰώνιος καὶ πανυπερτέλειος Νομοθέτης καταδικάζει ὡς βδέλυγμα, οἱ δὲ Πατέρες θεωροῦν ὡς τὸἀτιμότερο καὶἀηδέστερο τῶν παθῶν καὶὡς «πάσης κολάσεως χεῖρον». ὉἸουλιανὸς ὁ Παραβάτης ἔμεινε γνωστὸς στὴν ἱστορία ἀπὸ τὴν πολεμική του κατὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ τὴν προσπάθειά του νὰἐπαναφέρῃ τὴν ἀρχαία εἰδωλολατρία. Οἱ 194 πολιτικοὶ τῆς Ἑλλάδος, ποὺὑπερψήφισαν τὸἐπαίσχυντο αὐτὸ Σύμφωνο, θὰ μείνουν στὴν Ἱστορία ὡς σύγχρονοι Παραβάτες, διότι «παρήλθοσαν τὸν νόμον καὶἤλλαξαν τὰ προστάγματα, διαθήκην αἰώνιον» (Ἡσ. 24:5) καὶ θέσπισαν διὰ νόμου ἤθη ἀνήθικα καὶ διεστραμμένα, ἄγνωστα στὴ νομοθεσία καὶ αὐτῆς ἀκόμη τῆς ἀρχαίας προχριστιανικῆς εἰδωλολατρικῆς Ἑλλάδος!
Φοβερὸς λόγος τοῦἉγίου Ἱερωνύμου
Τὸ μέγεθος τοῦ πνευματικοῦ καὶἠθικοῦἐγκλήματος ποὺ διέπραξαν οἱἐθνοπατέρες, ποὺ κυβερνοῦν τὸ δύσμοιρο αὐτὸ τόπο, φαίνεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἐπέλεξαν νὰ ψηφίσουν τὸ θανατηφόρο καὶ ψυχοκτόνο νομοσχέδιο παραμονὲς Χριστουγέννων! Ὡς ἀπαίδευτοι θρησκευτικῶς καὶἀκατήχητοι ἐκκλησιαστικῶς, ἀγνοοῦν τὸ φοβερὸ λόγο τοῦἉγίου Ἱερωνύμου, ποὺἀναφέρει ὁἍγιος Νικόδημος ὁἉγιορείτης, σύμφωνα μὲ τὸν ὀποῖο «τὴν νύχτα ἐκείνη, κατὰ τὴν ὁποία ἐγεννήθη ὁ Δεσπότης Χριστός, ἔστελε πρῶτον ἕναν ἄγγελον καὶἐθανάτωσε ὅλους τοὺς ἀρσενοκοίτας, ὅπου ἦσαν εἰς τὸν κόσμον, καὶἔπειτα ἐγεννήθη, διὰ νὰ μὴ εὑρεθῇ τότε εἰς τὴν γῆν μία τοιαύτη θεομίσητος ἁμαρτία»![1] Ἐάν, ἀδελφοὶἀναγνῶστες, δὲν ἔπρεπε νὰ εὑρίσκεται ἡἁμαρτία αὐτὴ κατὰ τὴ Γέννησι τοῦ Θεανθρώπου καὶ Σωτῆρος Χριστοῦ στὴ γῆ, μήπως, ἀντιθέτως, ἡἔξαρσι καὶἡ πρωτοφανὴς ἐξάπλωσί της, τὶς ἔσχατες αὐτὲς ἡμέρες, προειδοποιοῦν ὅτι εἶναι ἐπὶ θύραις ὁἈντίχριστος;
«Ἔρχεται ὁἈντίχριστος», ἔλεγε συχνὰ στὰ κηρύγματά του ὁ μακαριστὸς Νικόλαος Σωτηρόπουλος, «νὰ κυβερνήσῃ μία ἀνθρωπότητα, ποὺ δὲν δέχθηκε νὰ κυβερνηθῇἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὸ Χριστὸ». Ἔρχεται ὁἈντίχριστος, θὰ προσθέσωμε ἐμεῖς, νὰ κυβερνήσῃ, μεταξὺ τῶν ἄλλων, καὶἀθέους καὶἀπίστους καὶ θεομάχους καὶἐκκλησιομάχους πολιτικούς, ποὺ καταπατοῦν τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὸ Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ καὶ προσκυνοῦν τὸ οὐράνιο τόξο τοῦ παγκοσμίου σοδομισμοῦ. Πρὶν ὅμως ἔλθῃὁἈντίχριστος, θὰἔλθῃ, φοβούμεθα, «ἡὀργὴ τοῦ Θεοῦἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας» (Κολ. 3:5), διότι τὰ «πάθη ἀτιμίας», ποὺὑποστηρίζονται καὶ στεφανώνονται στὶς ἡμέρες μας, ἑλκύουν περισσότερο ἀπ’ ὁτιδήποτε ἄλλο τὴ θεϊκὴὀργή. «Πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν», δικαία τιμωρία (Ἑβρ. 2:2). Πῶς, λοιπόν, ἡ πανθαμαρτωλὴ καὶ μοιχαλίδα γενεά μας θὰ διαφύγῃ τὴν τιμωρία, ποὺ τῆς ἀξίζει; Ὅπως δείχνουν τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν ἔρχονται «ἡμέραι ἐκδικήσεως τοῦ πληρωθῆναι πάντα τὰ γεγραμμένα» (Λουκ. 21:22). Καὶ τότε, ὅλοι οἱ σύγχρονοι Παραβάτες τῶν θείων ἐντολῶν καὶ θρασεῖς καταπατητὲς τοῦ εὐαγγελικοῦ Νόμου θὰ εἶναι οἱ πρῶτοι, ποὺ θὰ τρέξουν στὰ μνήματα, σύμφωνα μὲ τὴν προφητεία τοῦἉγ. Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, καὶ θὰ λέγουν «βγῆτε ἐσεῖς οἱ πεθαμένοι, νὰ μποῦμε ἐμεῖς οἱ ζωντανοὶ»! Εἴθε νὰ μετανοήσουν, διότι «φοβερὸν τὸἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος» (Ἑβρ. 10:31).