Ανακοίνωση του Συλλόγου ΠΕ Αμαρουσίου – Εκτός δωρεάν φιλοξενίας σε δημοτικούς και ιδιωτικούς μένουν φέτος πάνω από 40.000 παιδιά.

Ανακοινώθηκαν μέσα στον Ιούλιο του 2017 τα αποτελέσματα για τη δράση «Εναρμόνιση Επαγγελματικής και Οικογενειακής Ζωής 2017-2018» που οργανώνεται από τον αυτοδιοικητικό φορέα ΕΕΤΑΑ.

Όπως προκύπτει και από την οριστική ανάρτηση των αποτελεσμάτων, δεκάδες χιλιάδες παιδιά μένουν και φέτος εκτός παιδικών σταθμών και ΚΔΑΠ και σε πρώτη φάση υπολογίζονται σε 40.000.

Η δεύτερη φάση της διανομής θα γίνει το Σεπτέμβριο και θα διανεμηθούν ακόμα 9.000 κουπόνια και πάλι όμως ο αριθμός των παιδιών που θα παραμείνει εκτός είναι πολύ μεγάλος (31.000 +εκτός κουπονιών).

Ο αριθμός αυτός αφορά μόνο τις οικογένειες που είχαν δικαίωμα συμμετοχής άρα ο συνολικός αριθμός των παιδιών πιθανότατα είναι μεγαλύτερος, αφού πολλές οικογένειες δεν είχαν καν δικαίωμα συμμετοχής και κατά συνέπεια δεν κατέθεσαν αίτηση. Πρόκειται για οικογένειες που δεν θα μπορέσουν, σε πολύ μεγάλο βαθμό, να ανταποκριθούν στα τροφεία των δημοτικών παιδικών σταθμών (εφόσον καταφέρουν να βρουν μια θέση), πόσο μάλλον στα δίδακτρα των ιδιωτικών, με αποτέλεσμα από το Σεπτέμβρη να βρεθούν σε αδιέξοδο, μην έχοντας πού να αφήσουν τα παιδιά τους.

Η λογική των κουπονιών/vouchersδημιουργεί στρεβλώσεις που στην πραγματικότητα καταργούν το Δημόσιο και Δωρεάν τρόπο πρόσβασης στα κοινωνικά αγαθά και ενισχύουν τους ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς, αφού το κράτος, αντί να επενδύει σε δομές και προσωπικό, δίνει χρήματα μέσω των κουπονιών σε ιδιώτες.

Σύμφωνα με τον Μίλτον Φρίντμαν το εκπαιδευτικό κουπόνι είναι το μέσον για να επιτευχθεί η μετάβαση από ένα κρατικό σύστημα σε ένα σύστημα αγοράς, είναι το μέσον δηλαδή για να ιδιωτικοποιηθεί (να δουλέψει με όρους αγοράς) η εκπαίδευση εν προκειμένω.

Εισηγητής της εισόδου του εκπαιδευτικού κουπονιού υπήρξε ο Γ. Παπανδρέου. Υπέρ της εισόδου τους στην ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα τάχθηκε πρόσφατα ο Κ.Μητσοτάκης.

Το γεγονός όμως ότι 40.000 και πλέον παιδιά είναι εκτός Δομών και θα χρειαστεί οι γονείς να πληρώσουν για να εξασφαλίσουν φύλαξη για τα παιδιά τους, αποδεικνύει πρώτον ότι οι κτηριακές υποδομές σχετικά με τους Παιδικούς Σταθμούς είναι πολύ φτωχές και δεύτερον ότι η άμεση νομοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής/εκπαίδευσης εκτός από εκπαιδευτική είναι και κοινωνική ανάγκη αφού θα περιόριζε ένα μέρος του προβλήματος.

Το κράτος με την άμεση νομοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής/εκπαίδευσης αναλαμβάνει την υποχρέωση να υποδεχτεί όλα τα παιδιά από 4 ετών στο Δημόσιο νηπιαγωγείο και να δημιουργήσει τις απαραίτητες υποδομές για να φοιτήσουν διορίζοντας και το αντίστοιχο μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό.

Οι παιδικοί σταθμοί από την άλλη μεριά όχι μόνο δεν υπάρχει φόβος να κλείσουν (και άλλοι χρειάζεται να ιδρυθούν) αλλά θα έχουν περισσότερο διαθέσιμο χώρο για τα παιδιά ηλικίας μέχρι 4 ετών αφού η ηλικιακή ομάδα των 4 – 5 ετών θα αποχωρήσει για το νηπιαγωγείο που είναι ο φυσικός της χώρος και η επιλογή της συντριπτικής πλειοψηφίας των γονιών.

Όσοι από άγνοια ή κακή πληροφόρηση,στράφηκαν κάνοντας ακόμα και κινητοποιήσεις ενάντια στο πάγιο αίτημα της εκπαιδευτικής κοινότητας που είναι όλα τα παιδιά 4 – 6 ετών στο Δημόσιο νηπιαγωγείο βλέποντας τους αριθμούς οφείλουν να αναθεωρήσουν τη στάση τους. Σε διαφορετική περίπτωση βοηθούν την κυβέρνηση να βάλει σε εφαρμογή το τέταρτο μνημόνιο που στο χώρο της εκπαίδευσης είναι οι επιταγές του ΟΟΣΑ και της Ε.Ε. που εκφράζεται με την πρακτική κόβω κομμάτια από την υποχρεωτική εκπαίδευση και τα παραχωρώ σε ιδιώτες και Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Εκεί οδηγεί η ιστορία που έχουν ανοίξει διάφοροι κύκλοι που μιλούν για ενιαία προσχολική αγωγή 0-6 ετών ενώ δίνουν μια πρώτης τάξης ευκαιρία να αποκοπεί το νηπιαγωγείο από τον κορμό της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και να περάσει στην αρμοδιότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και στη συνέχεια ολόκληρη η πρωτοβάθμια.

Στην πραγματικότητα δίνουν το άλλοθι στον υπουργό παιδείας να αναδιπλωθεί από τις αρχικές εξαγγελίες του και να μην προχωρήσει σε νομοθέτηση και ουσιαστικά γίνονται το όχημα για να περάσουν οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση

Η παραπάνω εξέλιξη μπορεί να είναι ευνοϊκή για τα συμφέροντα πανεπιστημιακών,συλλόγων που επιδιώκουν μέσω αυτής της εξέλιξης τάχα αναβάθμιση και μερίδας αιρετών της Τ.Α., θα ήταν όμως αρνητική εξέλιξη για τα παιδιά και για την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση,για το νηπιαγωγείο και το Δημοτικό Σχολείο που είναι θεσμοί καταξιωμένοι στην κοινωνική συνείδηση και θα ήταν καταστροφική οποιαδήποτε αναδιάρθρωση .

Συγχρόνως ανοίγει ο δρόμος – με προπομπό το Νηπιαγωγείο – για την εφαρμογή των κατευθύνσεων του ΟΟΣΑ και της ΕΕ (συμπεράσματα της έκθεσης του ΟΟΣΑ για την ελληνική εκπαίδευση) και τις απαιτήσεις της ΚΕΔΕ για λειτουργία της εκπαίδευσης σε ΟΤΑ αλλά και για την είσοδο των κουπονιών/vouchers, των διδάκτρων/τροφείων, των ωραρίων και των εργασιακών σχέσεων που ισχύουν στους Δήμους και στην υποχρεωτική εκπαίδευση.

Καλούμε λοιπόν όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς, συλλόγους, ομοσπονδίες, ενώσεις γονέων σε συντονισμένο αγώνα για να μη μείνει κανένα παιδί έξω από τις Δημόσιες Δομές.

Απαιτούμε:

Για το νηπιαγωγείο

Όλα τα παιδιά 4-6 στο Δημόσιο νηπιαγωγείο στα πλαίσια του ενιαίου 14χρονου εκπαιδευτικού σχεδιασμού (Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή/εκπαίδευση και ενιαίο 12χρονο σχολείο).

Ιδιαίτερη μέριμνα για τα παιδιά που έχουν ιδιαίτερες εκπαιδευτικές ανάγκες

Ιδιαίτερη μέριμνα για τα παιδιά των μεταναστών και των προσφύγων

Να υπερασπιστούμε το δικαίωμα των παιδιών στα Δημόσια και Δωρεάν κοινωνικά αγαθά. -όχι στην εκχώρηση του δημόσιου νηπιαγωγείου σε δήμους ,ιδιώτες -προασπιζόμαστε τα μορφωτικά δικαιώματα όλων των παιδιών.

ΑΝΤΙΣΤΑΘΜΙΣΤΙΚΟ ΟΛΟΗΜΕΡΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΜΕ ΣΥΝΕΧΕΣ ΚΑΙ ΕΝΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ.

Μαζικές προσλήψεις νηπιαγωγών και δημιουργία υποδομών για να γίνει εφικτή η νομοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής/εκπαίδευσης .

Για τους παιδικούς σταθμούς

Όλα τα παιδιά μέχρι 4 ετών που οι γονείς τους το επιθυμούν να έχουν ελεύθερη πρόσβαση στους παιδικούς σταθμούς.

Προσλήψεις του απαραίτητου προσωπικού με μόνιμη και σταθερή δουλειά.

Γενναία αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης. Απεξάρτηση των Δημοτικών Παιδικών Σταθμών από τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Όχι στην επιχειρηματική λειτουργία και τα ιδιωτικοικονομικά κριτήρια.

Κατάργηση των κουπονιών/vouchers και των τροφείων.