Το Δ.Σ. της Β΄ Ε.Λ.Μ.Ε. Αιτωλοακαρνανίας εκφράζει τη διαμαρτυρία και την ανησυχία του, για την απόφαση της συγκλήτου του Πανεπιστημίου Πατρών να μεταφέρει το νεοϊδρυθέν Τμήμα του Ιστορικού-Αρχαιολογικού από την πόλη του Αγρινίου στην Πάτρα. Ως συνδικαλιστικός και επιστημονικός φορέας που εκπροσωπεί 1250 καθηγητές εργαζομένους, εκφράζουμε την έντονη διαμαρτυρία μας και ζητούμε την άμεση παρέμβαση της νέας υπουργού, ώστε το παραπάνω τμήμα να συνεχίσει να λειτουργεί στην πόλη του Αγρινίου.

Β ΕΛΜΕ Αιτωλοακαρνανίας

Δεν είναι δυνατόν, μία από τις δέκα μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδος να παραμείνει χωρίς ακαδημαϊκή εκπροσώπηση, επειδή τυγχάνει να βρίσκεται γεωγραφικά μεταξύ δύο άλλων μεγάλων πόλεων. Δεν είναι δυνατόν ένας δήμος των 150 χιλ κατοίκων, του μεγαλύτερου σε έκταση νομού της χώρας, να στερείται πανεπιστημιακής εκπαίδευσης όταν έχουμε δείγματα γραφής για την αναγκαιότητα των πανεπιστημιακών τμημάτων και την διεύρυνσή τους σε αυτόνομη σχολή.

Με υπόμνημά μας στις 12/12/2017 είχαμε εκφράσει την ανησυχία μας στην προηγούμενη πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, για τον κίνδυνο να μείνει το Αγρίνιο χωρίς Ακαδημαϊκή εκπροσώπηση. Φαίνεται πως δυστυχώς βγήκαμε αληθινοί. Συγκρίνοντας τις περιφερειακές πόλεις που διαθέτουν Πανεπιστημιακά Τμήματα διαπιστώνεται ότι το Αγρίνιο πληθυσμιακά και όχι μόνο δικαιούται την ύπαρξη και τη λειτουργία του Πανεπιστημίου Δυτικής Ελλάδας. Θεωρούμε πως στις νέες κοινωνικές συνθήκες, ιδιαίτερα εν μέσω μιας γενικευμένης κρίσης στην οικονομία και σε άλλα πεδία της κοινωνικής ζωής είναι εξαιρετικής σημασίας για το μέλλον της τοπικής κοινωνίας η ανάδειξη και υποστήριξη των ιδιαίτερων-δυναμικών και χαρακτηριστικών του τόπου.
Πανεπιστήμιο στο Αγρίνιο θα λειτουργήσει με προοπτική μακροημέρευσης, μόνο και μόνο όταν αυτό αποκτήσει την αυτονομία του, τη αυτοτέλειά του, σε σύνδεση με την τοπική οικονομία, τον τοπικό πολιτισμό, την τοπική ιστορία, την τοπική κοινωνία και τις πανανθρώπινες αξίες του ανθρωπισμού. Τμήματα ως παρωνυχίδα του Πανεπιστημίου της Πάτρας είναι θέμα χρόνου να εξαφανιστούν.
Ισχυρισμοί ότι αυτόνομο Πανεπιστημιακό ίδρυμα δε μπορεί να σταθεί στο Αγρίνιο, έχουν καταρριφθεί από την πραγματικότητα, αφού είναι νωπό το παράδειγμα του ΤΕΙ Μεσολογγίου, που ως αυτόνομο μεγαλούργησε σε μαζικά και ποιοτικά αποτελέσματα! Ένα απ’ τα κορυφαία ΤΕΙ της χώρας, που δυστυχώς θυσιάστηκε στο βωμό των δημοσιονομικών περιορισμών και συντεχνιακών πολιτικών.
Στη χώρα μας λειτουργούν πολλά Πανεπιστήμια με περιφερειακή διάρθρωση (Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας) και κανένα δεν έθεσε θέμα ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει πανεπιστημιακά τμήματα σε άλλες πόλεις. Η διοίκηση του Πανεπιστημίου Πατρών θέτει θέμα μεταφοράς των τμημάτων, ακόμα και σε αντιπερισπασμό ίσως για τις τελευταίες εξελίξεις με τη νομική σχολή.
Είναι αδιανόητο και ταυτόχρονα προκλητικό για την εκπαιδευτική κοινότητα και τους πολίτες αυτού του τόπου να τίθεται ζήτημα της ακαδημαϊκής παρουσίας στον νομό μετά από 30 έτη συνεχούς λειτουργίας Πανεπιστημιακών Τμημάτων και για ένα διάστημα του αυτόνομου Πανεπιστημίου Δυτικής Ελλάδας.

Η Β’ Ε.Λ.Μ.Ε. μαζί με τους κατοίκους και τους φορείς της Αιτωλοακαρνανίας και ειδικότερα του Αγρινίου, απαιτούν όχι μόνο την ύπαρξη και λειτουργία Πανεπιστημιακών Τμημάτων και ακαδημαϊκής δραστηριότητας στο Αγρίνιο και γενικότερα στην Αιτωλοακαρνανία, αλλά και την περαιτέρω ανάπτυξή τους.

Η ακαδημαϊκή προοπτική ενός τόπου μπορεί να αποφασίζεται από την πολιτεία, ωστόσο τα κριτήρια ανάπτυξης και επιτυχούς πορείας ενός Πανεπιστημίου θα καθορίζονται πάντοτε από την ιδανική χωροθέτηση και τον βαθμό υποστήριξης της εκάστοτε τοπικής κοινωνίας. Η Αιτωλοακαρνανία και ειδικότερα το Αγρίνιο πρέπει να αποδείξει ότι αντιλαμβάνεται το Πανεπιστήμιο Δυτικής Ελλάδος ως υπέρτατο κοινωνικό αγαθό που παράγει γνώση, πολιτισμό και αναβαθμισμένους επιστημονικά και επαγγελματικά τους αυριανούς ακαδημαϊκούς πολίτες.

Κυρία Υπουργέ, σας καλούμε να μην εγκρίνετε τελικώς αυτή την άδικη απόφαση της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Πατρών και να τεθεί εξ αρχής ένας νέος δίκαιος και βιώσιμος σχεδιασμός της αυτόνομης πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στη Δυτική Στερεά, πέρα και έξω από περικοπές και μνημονιακές δεσμεύσεις, με λειτουργική χρηματοδότηση και επαγγελματικά δικαιώματα στους αποφοίτους καθώς και με μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό.