Σε πρόσφατο άρθρο του ο Τάκης Θεοδωρόπουλος επιτίθεται εναντίον της Ο.Λ.Μ.Ε. για τις απόψεις της που αφορούν την προτεινόμενη από την Υπουργό Παιδείας «αξιολόγηση των σχολικών μονάδων», αναφέρει ο πρόεδρος της Ο.Λ.Μ.Ε.

Εξανίσταται γιατί ζητήσαμε διάλογο, πιθανόν να προτιμά τους μονολόγους, ενώ διέλαθε της προσοχής του η πρόσκληση της κ. Κεραμέως προς την Ομοσπονδία για συζήτηση του συγκεκριμένου «ακανθώδους προβλήματος» με τη σημείωση πως ευελπιστεί να είναι γόνιμη. Επίσης τον πληροφορούμε ότι η Υφυπουργός κ. Ζ. Μακρή προ ολίγων ημερών δήλωσε πως το ΥΠΑΙΘ επιθυμεί ένα διάλογο που δεν θα είναι προσχηματικός.

Επειδή η άγνοια, η ημιμάθεια και η επιθετικότητα δεν είναι καλοί σύμβουλοι, ας μας επιτραπεί να ενημερώσουμε τον διαπρύσιο κατήγορό μας, ότι το όλο θέμα συζητείται στο χώρο των εκπαιδευτικών επί δεκαετίες, θεσμικά δε από το 8ο Συνέδριο της Ο.Λ.Μ.Ε. το 1997. Προ 24 ετών και όχι προ 27, όπως αναφέρει ο Τ. Θεοδωρόπουλος. Μια λανθασμένη αριθμητική πράξη που εμείς τη θεωρούμε συγγνωστή. Αλλά ας επανέλθουμε στο «επίδικο θέμα». Ποια οφείλει να είναι η βασική στόχευση της «αυτοαξιολόγησης»; Φυσικά: α) η επαγγελματική ανάπτυξη των εκπαιδευτικών

Β) η ανάπτυξη της πρωτοβουλίας και της συλλογικότητας

Γ) η θετική ανατροφοδότηση

Δ) η αμοιβαία εμπιστοσύνη και η ελεύθερη ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των συναδέλφων

Ε) η βελτίωση και ανάπτυξη του σχολείου, την οποία επιμελείται αυστηρά και μόνο ο σύλλογος διδασκόντων.

Το προτεινόμενο από την Υπουργό «μοντέλο» οδηγεί σε μια υποχρεωτική- ρηχή- υπηρεσιακή- γραφειοκρατική έκθεση σε ένα κλίμα ελέγχου και απαξίωσης του έργου που με αυταπάρνηση προσφέρουν οι λειτουργοί της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης. Ποιος ο λόγος ύπαρξης εξωτερικών αξιολογητών και βαθμολογικών κλιμάκων; Οι ποσοτικές κλίμακες μέτρησης και η δημοσιοποίηση των εκθέσεων σε ιστοσελίδες- πλατφόρμες οδηγούν δυστυχώς στην κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων. Οι συνέπειες γνωστές με βάση και τη διεθνή εμπειρία: συγχωνεύσεις- καταργήσεις σχολείων, καθώς πλέον αυτά θα διαθέτουν ένα επίσημο θετικό ή αρνητικό πρόσημο.

Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος μας περιπαίζει με φιλοσοφική διάθεση, χρησιμοποιεί όμως ασύνδετους- αδόκιμους όρους που δεν οδηγούν σε ουσιώδη συμπεράσματα. Του προτείνουμε να μελετήσει ενδελεχώς τον Πλάτωνα και ιδιαίτερα τον όρο «αφιλοσόφιτος». Τον ευχαριστούν τα τεράστια κενά που έχουν κληθεί να καλύψουν 50.000 αναπληρωτές συνάδελφοί μας; Ας σεβαστεί τους εκπαιδευτικούς και να μη τους προσβάλει με τη δήλωσή του πως χρειάζονται 51.132 και μισός.

Όπως διαφαίνεται δεν είναι επαΐων σε θέματα Παιδείας, Εκπαίδευσης και Αγωγής. Τον ενημερώνουμε πως οι συνδικαλιστές δεν είναι επαγγελματίες. Πρώτιστα είναι παιδαγωγοί και ιδιαίτερα οι φιλόλογοι έχουν σπουδάσει, εντρυφήσει επιστημονικά και διδάξει τον Αριστοτέλη. Επίσης, εάν του διαφεύγει, τον πληροφορούμε πως το σύνολο των καθηγητριών- καθηγητών έχουν φοιτήσει σε Δημόσια Ελληνικά Πανεπιστήμια, μετά από εισαγωγικές εξετάσεις μεγάλου βαθμού δυσκολίας. Όσον αφορά τον όρο που χρησιμοποιεί «βαθύ κράτος της Εκπαίδευσης» απαιτούμε να τον ανακαλέσει άμεσα.

Γνωστοί αυτοί που μάχονται, αλλά και όσοι υπερασπίζονται το σημαντικότατο πυλώνα του Κοινωνικού Κράτους, τη Δημόσια δωρεάν Παιδεία. Η Ο.Λ.Μ.Ε. με τους διαχρονικούς της αγώνες δικαιώνει την ιστορική πορεία της. Όπως και το σύνολο των παρατάξεων που την απαρτίζουν. Όσον αφορά τη ΔΑΚΕ πληροφορούμε τους όψιμους υποστηρικτές της Ν.Δ. πως είναι η μεγάλη λαϊκή, πατριωτική, κοινωνική, δημοκρατική και φιλελεύθερη παράταξη στο χώρο των εκπαιδευτικών, απόλυτα ανεξάρτητη και αδέσμευτη, καθώς έχει ως γνώμονα αρχές – αξίες και πρώτιστα την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου και των σκληρά μαχόμενων λειτουργών του.