Το τέλος τής «Δεξι-στεράς»… Διαβάστε το να ξεστραβωθείτε! (EAM B΄)

Μπορεί στην εποχή των Μνημονίων και της πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης να υποφέρουμε, αλλά πραγματικά έχουμε την τύχη να ζούμε στιγμές ιστορικές. Αυτήν τη στιγμή «γράφεται» ιστορία στην πατρίδα μας …Ο Τσίπρας – συγκεκριμένα – «γράφει» ιστορία …Ο Τσίπρας έχει «καπαρώσει» ήδη περίοπτη θέση στη νεώτερη ελληνική ιστορία …Ο κατά γενική ομολογία πιο αμόρφωτος και αστοιχείωτος Πρωθυπουργός, που ανέλαβε ποτέ τη διακυβέρνηση της χώρας, «γράφει» ιστορία. «Είτε από τη Λέσβο είτε από τη Μυτιλήνη» με τον λόγο του και τη σκέψη του καθημερινά αποδεικνύει την πάγια απέχθεια των σταλινικών πάνω σ’ ό,τι αφορά κάθε έννοια μόρφωσης, αριστείας και κουλτούρας. Από μόνος του αποτελεί ένα ζωντανό «μνημείο» τής «παραγωγής» των κομματικών «σωλήνων» τής Μεταπολίτευσης, που με «πασαλείμματα» και «εξυπνακισμούς» προσπαθεί να καλύψει τα τεράστια κενά μιας ολόκληρης ζωής …Ένα κλασικό παράδειγμα εκπαιδευμένης σταλινικής «ψείρας», που, εξαιτίας τυχαίων συγκυριών, βγήκε στον «γιακά» τής εξουσίας και παριστάνει τον Πρωθυπουργό.

Αυτό το άτομο των χαμηλών προδιαγραφών – και εξαιτίας των τεράστιων «αναταράξεων» της εποχής των μνημονίων – βρέθηκε στην κορυφαία θέση εξουσίας τής χώρας. Εκμεταλλεύτηκε ένα από εκείνα τα «κενά» εξουσίας, τα οποία βολεύουν ανθρώπους του είδους του …Ανθρώπους, οι οποίοι είναι οπαδοί ολοκληρωτικών συστημάτων …Ανθρώπους εκπαιδευμένους στο ν’ αναζητούν την «ευκαιρία» τους μέσα από ένα «κενό» ή μια «κρίση» τού συστήματος …Ανθρώπους εξοικειωμένους με πολιτικούς καθοδηγητές, με μυστικές υπηρεσίες και συμφωνίες κάτω από το «τραπέζι» …Ανθρώπους, οι οποίοι έχουν κάνει «θρησκεία» τους τον καιροσκοπισμό και οι οποίοι όχι απλά δεν έχουν αναστολές, αλλά εκπαιδεύονται να μιμούνται τα δουλεμένα στις οργανώσεις τους πρότυπα τύπου Χίτλερ, Στάλιν ή Μουσολίνι …Ανθρώπους, οι οποίοι θα τρέξουν να διαπραγματευτούν με ΟΠΟΙΟΝ μπορεί να τους βοηθήσει να κατακτήσουν τον στόχο τους …Ανθρώπους, οι οποίοι, στον ελάχιστο καιρό που θα τους δοθεί η ευκαιρία να «λάμψουν» σαν τα «μπακίρια», θα κάνουν όλη τη βρόμικη δουλειά, προκειμένου να παρατείνουν την ανέλπιστή τους τύχη.

Τι είδους ιστορία μπορεί να γράψει ένα άτομο αυτού του είδους; Τι ιστορία μπορεί να γράψει ένας κατά φαντασίαν «επαναστάτης», ο οποίος περιφέρεται ανά τον κόσμο με την εμφάνιση εκπαιδευόμενου γκαρσονιού σε «σοβαρή» ταβέρνα τής Βάρης; Τι είδους ιστορία μπορεί να γράψει ένας νεόπλουτος «κομμουνιστής», ο οποίος δεν ντρέπεται να «καβαλήσει» ένα Λίαρ Τζετ, για να πάει να «υμνήσει» έναν νεκρό «πατερούλη» των φτωχών; Τι είδους ιστορία μπορεί να γράψει ένας άθεος, ο οποίος επιλέγει να δηλώσει «μηχανικός», για να μπει στον Πανάγιο Τάφο, προκειμένου να μην χαλάσει την αθεϊστική «βιτρίνα» του; Τι είδους ιστορία μπορεί να γράψει ένας «ήρωας» των καταλήψεων, ο οποίος στέλνει τα παιδιά του σε ιδιωτικά σχολεία;…

…Ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να γράψει την ιστορία τού υποκριτή …Την ιστορία εκείνη, την οποία πάντα έγραφαν όσοι κυβέρνησαν τη «Μπανανία» μας …Την ιστορία τής υποτέλειας, της δουλικότητας και της προδοσίας …Την ίδια απολύτως ιστορία, εφόσον είναι απολύτως ίδιος με τους προκατόχους του. Στην κυριολεξία πάνω του έχει αποτυπωθεί όλη η «αρρώστια» τού πολιτικού προσωπικού τής μεταπολεμικής περιόδου. Έχει την «αρρώστια» ΟΛΩΝ των δημαγωγών τής Μεταπολίτευσης, οι οποίοι ήταν ταυτόχρονα καί χαφιέδες των ξένων καί «επαναστάτες» των «μπαλκονιών» …Των δημαγωγών, οι οποίοι την ημέρα πήγαιναν να διαδηλώσουν κατά των Αμερικανών και τη νύχτα έπαιρναν απ’ αυτούς το «σκονάκι» για την κυβερνητική πολιτική.

Μοιάζει λίγο με τον παπατζή «γέρο», λίγο με τον ψευτοτσαμπουκά Καραμανλή και πολύ με τον ψεύτη Ανδρέα. Όταν οι «εξυπνακισμοί» τού «γέρου» δεν τον βοηθάνε, πουλάει «αγριάδα» στην «αυλή» του σαν τον «κουφό» και λέει διαρκώς ψέματα – σε φίλους και εχθρούς – σαν τον Ανδρέα …χωρίς να τον ενδιαφέρει. Ο Τσίπρας έχει μεγάλη «γκάμα» ενδεδειγμένων συμπεριφορών, γιατί έχει όλη αυτήν την «τεχνογνωσία» αποτυπωμένη πάνω του. Όλη του η πολιτική ανάπτυξη έγινε με τη λογική τής πιστής αντιγραφής των ήδη «πετυχημένων» πολιτικών ανδρών τής Μεταπολίτευσης …Έγινε με την λογική τού «πατρόν» και αυτό είναι τόσο εμφανές, που του στερεί κάθε αυθεντικότητα, κάνοντάς τον να μοιάζει με πολιτική «καρικατούρα».

Ο Τσίπρας είναι ο απόλυτος ορισμός τού «τόσο, όσο» …Μορφώθηκε «τόσο, όσο» χρειαζόταν, για να θεωρείται μορφωμένος …Συνδικαλίστηκε «τόσο, όσο» χρειαζόταν, για να βάλει τα κομμουνιστικά του «ένσημα» …Εργάστηκε «τόσο, όσο» χρειαζόταν, για ν’ αποκτήσει βιβλιάριο υγείας εργαζομένου …Αγωνίστηκε «τόσο, όσο» χρειαζόταν, για να έχει μερικές φωτογραφίες από διαδηλώσεις. Ακόμα και η οικογένεια που έφτιαξε είναι της λογικής τού «τόσο, όσο». Επειδή έχει μεγαλώσει με τα «πρότυπα» όλων των «δεινοσαύρων» τής Μεταπολίτευσης, γνώριζε εξ αρχής πόσο ακριβώς ήταν το «τόσο» και το «όσο», ώστε να μην κάνει περιττό κόπο.

Επειδή ακριβώς είναι «κατασκευασμένος» πάνω σε «πατρόν» και όχι αυθεντικός πολιτικός «χαρακτήρας» – με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό, στην κυριολεξία έχει όλα τα άσχημα αυτών των προτύπων και κανένα από τα ελάχιστα καλά τους. Δεν έχει την αυθεντικότητα ενός ξεχωριστού προσωπικού πολιτικού ύφους. Δεν έχει ούτε καν μια συγκεκριμένη προσωπική συναισθηματική ή ψυχολογική ιδιοσυγκρασία. Δεν έχει ούτε τις ιδεολογικές τους «αγκυλώσεις», προκειμένου να θεωρεί κάποιους συμβιβασμούς αδύνατους ή κάποιες συμμαχίες ανίερες. Τον βόλεψε και συμμάχησε με τον Καμένο και, αν χρειαστεί, θα συμπορευτεί και με τον Λεβέντη αλλά και με τη Χρυσή Αυγή. Δεν έχει κανέναν ενδοιασμό, προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία …Ακόμα και με τον «διάβολο» θα συνεργαζόταν, όπως έχει δηλώσει ο άθεος …Πόσο; …Τόσο, όσο.

Ακόμα τα ψέματα του, όταν τα λέει, έχει έναν δικό του τρόπο να τα λέει …Τα λέει εντελώς απενοχοποιημένα, σαν να είναι ένα αναπόφευκτο μέρος τής δουλειάς του …»Εργαλεία», τα οποία θα τον βγάλουν από μια δύσκολη θέση και από εκεί και πέρα δεν τον ενδιαφέρει αν αυτά, παραμένοντας σε δημόσια «θέα», θα τον «εκθέτουν» εσαεί. Δεν τον νοιάζει τίποτε. Γελάει ο κόσμος με την «κωλοτούμπα» του στο δημοψήφισμα – το οποίο ο ίδιος προκάλεσε – κι ούτε καν τον ενδιαφέρει. Γελάει ο κόσμος με τις «επαναστατικές» αρλούμπες που έλεγε στην Κούβα ένας ηγέτης, ο οποίος συνειδητά έχει επιλέξει να γίνει το «κατοικίδιο» της Μέρκελ και αυτός επιμένει να μην κατεβάζει τη «γροθιά» τής επανάστασης. Γελάει ο κόσμος με τη «συμβολική» εμμονή του με τη γραβάτα και αυτός δεν νοιάζεται καν. Γιατί; …Γιατί είναι ένας μίμος τής αθλιότητας …Είναι ένας πολιτικός μίμος, ο οποίος, ανάλογα με τις ανάγκες, θα «μιμηθεί» από τον Ανδρέα μέχρι τον Χαρίλαο και από εκεί τον Τσε Γκεβάρα …Μέχρι και τη φωνή του την προσαρμόζει στους ρόλους του, όπως κάνει ένας επαγγελματίας ηθοποιός ή ένας αδίστακτος απατεώνας.

Δεν είναι παράξενο που ένας απόφοιτος του πολυκλαδικού Αμπελοκήπων «μυστηριωδώς» ανακαλεί από τη μνήμη του «βουκολικές» αναμνήσεις – προφανώς από τα «χειμαδιά» τής Λεωφόρου Αλεξάνδρας και της Πανόρμου – ,μιλώντας για «Γενάρηδες», «Φλεβάρηδες», σκυλιά και καραβάνια, όπως έκανε ο γιδοβοσκός Φλωράκης; Δεν είναι παράξενο που μπορεί ένας πρόσφατος πελάτης τής Linguaphone να μην έμαθε ακόμα τα αγγλικά, αλλά μπροστά σε έναν Αμερικανό μιλάει τα ελληνικά σαν Ελληνοαμερικανός εστιάτορας δεύτερης γενιάς; …Αυτός είναι ο Τσίπρας …Ένας ηθοποιός, ο οποίος ξέρει πάντα ποιον τυποποιημένο χαρακτήρα τον συμφέρει να ενσαρκώσει, για να «βγει» το «σενάριο» που ακολουθεί. Αντιμετωπίζει αυτούς τους χαρακτήρες σαν «ρούχα» που αλλάζουν …Τι πρόβλημα έχουμε, για να ξέρουμε ποιον χαρακτήρα θα «φορέσουμε»; …»Βρέχει», για να φορέσουμε «αδιάβροχο» ή έχει ήλιο, για να φορέσουμε «βερμούδα»; …Θέλει αγριάδα η περίσταση, ώστε να «καραμανλίσουμε» λίγο ή αρκεί ένα καλαμπουράκι για να «παπανδρεΐσουμε»; …Μιλάμε σε παλαιοκομματικούς κομμουνιστές για να «φλωρακίσουμε» λίγο ή σε νεολαίους γενικά, ώστε να «χριστοδουλίσουμε»;

Από εκεί και πέρα όλα εύκολα είναι …Απλά θα κολλήσει έναν «τίτλο-δικαιολογία» σε κάθε «περίεργη» επιλογή που θα ακολουθήσει και θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του, χωρίς να χαλάσει τη «βιτρίνα» του …Δεν μπήκε στον Πανάγιο Τάφο ως πιστός και από θρησκευτική ευλάβεια, αλλά ως μηχανικός από επιστημονική περιέργεια. Στο μέλλον, κι αν δει ότι τον συμφέρει να πιάσει τον Σταυρό στα Θεοφάνια, μπορεί να βουτήξει και ως κολυμβητής, παρασυρόμενος από αγωνιστική διάθεση. Μιλάμε για πρωτόγνωρα πράγματα …Μία φορά πήγε με τα πόδια από τη Βουλή στο Μέγαρο Μαξίμου και έζησε στιγμές Κιμ Γιόνγκ Ουν, εφόσον «έτυχε» και έπεσε σε μαθητές που τον «αποθέωσαν».

Ακόμα και τον γέρο Παπανδρέου τον έχει ξεπεράσει στα «παπατζηλήκια» και στις «ακροβατικές» κινήσεις. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Από την Καντίτσα Σάνκο, την οποία την πήρε ως συνοδό του στη δεξίωση του Προεδρικού Μεγάρου μέχρι την ίδρυση πρωθυπουργικού γραφείου στη Θεσσαλονίκη, δεν παύει να μας καταπλήσσει ο «παπατζής». Καθημερινά αποδεικνύεται πως είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος αποτελεί τον απόλυτο ορισμό τού καιροσκόπου αριβίστα που δημαγωγεί ασύστολα.

Τι είδους ιστορία μπορεί να γράψει ένας τέτοιος άνθρωπος; …Εύκολη απάντηση για έναν μηχανικό, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος ότι είναι …Την ιστορία εκείνη, η οποία «γράφεται» εκ του αποτελέσματος – μετά από μια αναπάντεχη αστοχία «υλικού» – …Τη μεγάλη ιστορία, την οποία μπορεί να γράψει ένα ελαττωματικό «γρανάζι» …Ένα μικρό «γρανάζι», το οποίο μπορεί να «σπάσει» ακόμα και τον πιο περίπλοκο «κινητήρα» …Αυτήν ακριβώς την ιστορία γράφει έμμεσα – και εν αγνοία του – ο Τσίπρας …Τη θεαματική ιστορία, η οποία αναγκαστικά θα γραφεί εξαιτίας τής δικής του «αστοχίας» …Τέτοιου είδους «υλικό» χαμηλών προδιαγραφών είναι ο Τσίπρας. Ο Τσίπρας αυτήν τη στιγμή «καίει» το βασικό «εργαλείο» τού παρακράτους, το οποίο είναι η Αριστερά των κρατικοδίαιτων χαφιέδων «ηρώων» τής κοινωνικής δράσης.

Με την παρουσία του στην εξουσία «ξεχαρβαλώνει» το σύνολο του μεταπολεμικού σχεδιασμού …Ενός έξυπνου σχεδιασμού, τον οποίο επέβαλαν στην Ελλάδα κάποτε οι ιμπεριαλιστές, προκειμένου να την ελέγχουν απόλυτα …Έναν σχεδιασμό, ο οποίος σήμερα δείχνει να αγγίζει τα «όριά» του. Η Ελλάδα αργά αλλά σταθερά φεύγει από την ελεγχόμενη πορεία και «πλέει» πλέον σε αχαρτογράφητα «ύδατα». Το σύνολο των λύσεων που έχει στη «φαρέτρα» του το σύστημα εξουσίας, προκειμένου να την ελέγχει, έχει αρχίσει να μην έχει καμία χρηστική αξία.

Μια καλορυθμισμένη «μηχανή»

Η Ελλάδα είναι ένα κράτος, το οποίο έχει φτιαχτεί πάνω στο «πατρόν» των σύγχρονων κρατών τής Δυτικής Democracy …Της Δυτικής Democracy, η οποία επιβλήθηκε σε ΟΛΗ τη δυτική Ευρώπη και προέκυψε μετά τον «θρίαμβο» των Αμερικανών στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Έχει φτιαχτεί πάνω σε ένα «πατρόν», το οποίο δόθηκε σε ΟΛΑ τα δυτικοευρωπαϊκά κράτη αναγκαστικά – μαζί με τα αμερικανικά δάνεια – . Η Ελλάδα ήταν ένα από τα κράτη εκείνα, τα οποία, αναγκαστικά πήραν αμερικανική «βοήθεια» με αντιπαροχή τα κυριαρχικά τους δικαιώματα. Ως εκ τούτου η Ελλάδα έχασε κάθε πιθανότητα να είναι το «ξεχωριστό» που θα μπορούσε να είναι – εξαιτίας τής ξεχωριστής της ιστορίας – και απέκτησε την ίδια «παθογένεια» με όλα τα υπόλοιπα δυτικοευρωπαϊκά κράτη.

Όπως λοιπόν συμβαίνει και σε όλα τα υπόλοιπα κράτη, η εξουσία μονοπωλείται από τους «εκλεκτούς» των Αμερικανών …Μονοπωλείται από τους μόνιμους εκφραστές ενός νόμιμου δικομματισμού εντός των «άκρων», τα οποία τα έχουν εκ των προτέρων ορίσει τα «αφεντικά» …Ανάμεσα στο ναζιστικό «άκρο» – και τον εκάστοτε εκφραστή του – και το παντοτινά αναλλοίωτο κομμουνιστικό κόμμα …Ανάμεσα στα δύο αυτά φασιστικά «παλούκια», τα οποία έθεσαν ως όρια των πολιτικών σκηνικών αυτοί που τα εμπνεύστηκαν, τα χρηματοδότησαν και τα επέβαλαν σε όλα τα κράτη. Ανάμεσα σε αυτά τα μόνιμα «άκρα» ο λαός κινείται – επίσης μόνιμα – είτε προς τη δεξιά είτε προς την αριστερή μεριά …Τη λεγόμενη νόμιμη Δεξιά και την επίσης νόμιμη Αριστερά …Τη νόμιμη Δεξιά, η οποία ελεγχόταν πάντα από ατιμώρητους εγκληματίες δωσίλογους των Ναζί και τη νόμιμη Αριστερά, η οποία ελεγχόταν από επίσης ατιμώρητους εγκληματίες τού ΚΚΕ.

Οι σχεδιαστές τού συστήματος, δηλαδή, έχουν φτιάξει ένα πολιτικό «σκηνικό» απολύτως «στεγανό» και μέσα εκεί είναι εγκλωβισμένος ο λαός. Οι μονίμως τελούσες υπό «ομηρία» προδοτικές ηγεσίες εναλλάσσονται με τον «δημοκρατικό» τρόπο των εκλογών, ενώ όλοι πλέον γνωρίζουν ότι απλά κάποιοι προδότες παίρνουν τα «χρίσματα» από τις πρεσβείες των ιμπεριαλιστών. Ο «σοσιαλδημοκράτης» Μιτεράν, δηλαδή, ο οποίος ήταν δωσίλογος στην εποχή τής γερμανικής Κατοχής τής Γαλλίας, δεν διέφερε σε τίποτε, για παράδειγμα, από τον «χριστιανοδημοκράτη» Καραμανλή, ο οποίος ήταν επίσης δωσίλογος στην εποχή τής γερμανικής Κατοχής τής Ελλάδας. Οι Αμερικανοί τούς εκβίαζαν καί τους δύο για τους ίδιους λόγους …»Κατοικίδιά» τους ήταν, οι οποίοι υπέτασσαν τους λαούς τους στα υπερατλαντικά αφεντικά.

Το ίδιο εκβιαστικό «παραμύθι» συνεχίζεται και με τους επιγόνους τους, ώστε να υπάρχει ομαλή διαδοχή και συνεχής έλεγχος …Τον Καραμανλή τον διαδέχθηκε Καραμανλής, τον Παπανδρέου Παπανδρέου και τον Μητστοτάκη Μητσοτάκης. Ακόμα κι εκεί όπου δεν υπάρχει φυσική σχέση, δεν χάνεται ο έλεγχος, γιατί υπάρχουν οι απαραίτητοι μηχανισμοί. Ο σταλινικής «καταγωγής» Ολάντ δεν διαφέρει σε τίποτε από τον όμοιό του Τσίπρα. Παντού δηλαδή ο δικομματικός σχεδιασμός είναι ίδιος και έχει επιβληθεί από την τοπική αμερικανική πρεσβεία. Αν δεν είναι κάποιος ηγέτης παλιός δωσίλογος, θα είναι παλιός κομμουνιστής.

Αρκεί ν’ ανακαλέσει κάποιος στη μνήμη του την επίσημη ηγεσία τής ελληνικής Δεξιάς και θα καταλάβει απολύτως ορισμένα πράγματα. Ο Καραμανλής, ο Ράλλης, ο Αβέρωφ, ο Έβερτ ή ο Μητσοτάκης – και δια της επαγωγής και οι επίγονοί τους – δεν ήταν απλά «υπόπτου» παρελθόντος …Ήταν γνωστοί δωσίλογοι, οι οποίοι δεν είχαν τιμωρηθεί …Ήταν δωσίλογοι, οι οποίοι σε όλη τους τη ζωή απέκρυπταν στοιχεία, τα οποία αφορούσαν τόσο τους ίδιους όσο και τις οικογένειές τους. Αυτοί παρίσταναν τους ηγέτες τής Δεξιάς και «απέναντί» τους είχαν πάντα ΚΚΕδες, οι οποίοι παρίσταναν τους ηγέτες τής Αριστεράς …Φλωράκηδες, Κύρκους, Θεοδωράκηδες, Αλαβάνους κλπ..

Τέτοιες ήταν οι ηγεσίες όλης της Ευρώπης και τέτοια ήταν και η ελληνική ηγεσία. Η μόνη ιδιομορφία τής Ελλάδας είναι η ελαφρά «κουτσαμάρα» της. Οι δύο «πόλοι» τού δικομματισμού της δεν ήταν ισοδύναμοι, όπως συνέβαινε σε άλλα κράτη. Στην Ελλάδα η Δεξιά εμφανίζεται πιο «ισχυρή» από την Αριστερά στο θέμα τής διακυβέρνησης. Δεν υπάρχει δηλαδή η συνήθης «ισορροπία», η οποία υπάρχει μεταξύ των Ρεπουμπλικάνων και των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ ή των Τόρρυς με τους Εργατικούς στη Βρετανία ή των χριστιανοδημοκρατών και των σοσιαλδημοκρατών στη Γερμανία. Στην Ελλάδα το σύστημα «τραβάει» λίγο προς τα Δεξιά …Δεξιά κι Αριστερά δεν εναλλάσσονται μεταξύ τους στην εξουσία. Στην πραγματικότητα αυτό, το οποίο εμείς γνωρίζουμε ως δικομματισμό, δεν είναι αυτό που φαίνεται. Στην Ελλάδα ο «δικομματισμός» είναι εσωτερική υπόθεση της Δεξιάς και δεν αφορά την Αριστερά. Είναι εικονικός δικομματισμός, εφόσον τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ της ίδιας Δεξιάς εκπρόσωποι είναι. Τόσο το «μαγαζί» των δωσίλογων Καραμανλήδων όσο και αυτό των επίσης δωσίλογων Παπανδρέου ανήκουν στην ίδια Δεξιά …Στην κυριολεξία δικομματικός μονοκομματισμός.

Αυτό είναι κάτι, το οποίο έχει την εξήγησή του …και αυτή είναι σχετικά απλή. Η Δεξιά μονοπωλεί την εξουσία στην Ελλάδα για έναν απλό λόγο: Δεν έχει ισότιμο αντίπαλο. Ο εμφανής αντίπαλός της, που είναι η Αριστερά, έχει επικουρικό ρόλο στη λειτουργία τού εικονικού δικομματισμού της Δεξιάς …Η Αριστερά λειτουργεί ως «υπάλληλος» της Δεξιάς. Στην πραγματικότητα ούτε καν «υπάλληλός» της είναι …»Όμηρός» της είναι. Από την εποχή του γέρου Παπανδρέου, του Καραμανλή και των λοιπών δωσίλογων, η Αριστερά τελεί υπό ομηρία και άρα το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν είναι «αρτιμελές». Αυτή η ιδιομορφία τής «κουτσαμάρας» οφείλεται στον «τραυματισμό» τής χώρας από τον Εμφύλιο. Από τον Πόλεμο και μετά η Αριστερά σε επίπεδο στελεχών είναι καθαρά ένα χαφιεδομάγαζο της Δεξιάς, γιατί το ΣΥΝΟΛΟ των ηγετών της προέρχεται από το «παγιδευμένο» – λόγω της προδοσίας τού Εμφυλίου – ΚΚΕ. Από τον Ζαχαριάδη και τον Εμφύλιο μέχρι τον Κουτσούμπα σήμερα η Δεξιά έχει υπό την ομηρία της τους προδότες ηγέτες τής Αριστεράς γιατί ΟΛΟΙ τους είναι πρώην ΚΚΕδες…

…»Εμφύλιος» – τρόπος του λέγειν – γιατί στην προκειμένη περίπτωση είχαμε ένα «θέατρο», για να κρυφτούν οι προδότες και οι δωσίλογοι. Μιλάμε για «θέατρο», γιατί, αν οι Αμερικανοί δεν θεωρούσαν τόσο πολύ χρήσιμους τους δωσίλογους, ώστε να θελήσουν να τους σώσουν, δεν θα γινόταν ποτέ Εμφύλιος. Επειδή αυτοί τους ήταν χρήσιμοι, τους έσωσαν, «ματώνοντας» τον ελληνικό λαό. Εύκολη υπόθεση ήταν για εκείνους η «παράσταση» του Εμφυλίου …Οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι πλήρωναν και προστάτευαν τον Ζαχαριάδη ήταν οι ίδιοι άνθρωποι που πλήρωναν και προστάτευαν τον Παπανδρέου, τον Καραμανλή ή τον Μητσοτάκη. Αυτοί ήταν οι «αχυράνθρωποι», οι οποίοι προκάλεσαν τον Εμφύλιο. Γιατί τον προκάλεσαν; …Γιατί μόνον με αυτό το «σενάριο» σωτηρίας μπορούσαν οι δωσίλογοι να αποφύγουν την τιμωρία τους.

Για να σώσουν οι Αμερικανοί τους κακούς, επέλεξαν ένα «σενάριο», το οποίο θα εμφάνιζε κάποιους άλλους ακόμα πιο κακούς. Για να σώσουν τους κακούς, οι οποίοι συνεργάστηκαν με τους Ναζί, εμφάνισαν τους ακόμα πιο κακούς, οι οποίοι απειλούσαν τη Δημοκρατία. Για να σώσουν τους δωσίλογους, δαιμονοποίησαν τους άχρηστους ΚΚΕδες. Αυτοί, ως γνήσιοι καιροσκόποι – και βέβαια εξαιτίας μοσχοβίτικων εντολών – , δέχθηκαν να παίξουν τον ρόλο τού «σάκου τού μποξ» και βέβαια αυτόν δεν τον έπαιξαν «τζάμπα».

Η μεγάλη των χαφιέδων σχολή

Αυτό ήταν το όλο κόλπο. Οι Αμερικανοί επέλεξαν αυτό το «σενάριο», για να εμφανιστούν οι χαφιέδες τού ΚΚΕ σαν απειλή τής δημοκρατίας, προκειμένου οι δωσίλογοι και οι ταγματασφαλίτες να μην αφοπλιστούν – μετά την αποχώρηση των ΝΑΖΙ – και να παραστήσουν τους προστάτες τής δημοκρατίας. Αν δεν γινόταν ο Εμφύλιος, δεν θα είχαν οι Αμερικανοί στην Ελλάδα εκείνους τους συνεργάτες που χρειάζονταν, προκειμένου να κατακτήσουν στην κυριολεξία τη χώρα …Δεν θα είχαν τους συνεργάτες εκείνους, οι οποίοι θα πρόδιδαν την πατρίδα τους και θα την παρέδιδαν «λεία» στο αμερικανικό «πιάτο». Σε περίπτωση που δεν γινόταν ο Εμφύλιος, οι ΚΚΕδες μετά τον πόλεμο θα επέστρεφαν στους «βόθρους» όπου ανήκαν και οι δωσίλογοι ταγματασφαλίτες θα ανέβαιναν τα «ικριώματα» που προβλέπονται για τους προδότες. Όμως, μια Ελλάδα με εξουδετερωμένη αυτήν τη «σαβούρα», θα ήταν μια άλλη Ελλάδα – πολύ πιο έξυπνη και λαμπερή – και αυτό δεν το ήθελαν οι ιμπεριαλιστές.

Με έναν τεχνητό «Εμφύλιο» όλα αυτά τα απέφυγαν …Έσωσαν τους προδότες και τους εγκλώβισαν στην «ομηρία» τους …Τους έσωσαν, τους βόλεψαν και ως «αντιπαροχή» πήραν μια ολόκληρη χώρα. Έστω και εφήμερα οι ανυπόληπτοι και άχρηστοι ΚΚΕδες δέχθηκαν να γίνουν οι αποδιοπομπαίοι «τράγοι», ώστε οι δωσίλογοι να γίνουν οι «ήρωες» της δημοκρατίας. Μικρό το κακό για τους κομμουνιστές, αν σκεφτεί κάποιος την «αντιπαροχή» που πήραν μεταπολεμικά. Ακόμα και σήμερα, που η Δαμανάκη ζει το όνειρό της στα Λονδίνα, σε αυτήν την «αντιπαροχή» το οφείλει. Ακόμα και σήμερα, που οι «κνίτες» περνάνε τα μαθήματα «αλά Τσίπρα» στο Πανεπιστήμιο, σε αυτήν την «αντιπαροχή» το οφείλουν. Δεν ανησυχούν για την ανταγωνιστικότητα και άρα για το μέλλον τους, γιατί κάποιοι τους το έχουν εξασφαλίσει από πριν.

Στην κυριολεξία δεν υπάρχει ούτε ένας οργανωμένος ΚΚΕς, ο οποίος να μην ζει με τον άλφα ή βήτα τρόπο δημοσία δαπάνη και εξαιτίας τής γενναιοδωρίας ενός συστήματος, το οποίο δήθεν μισεί και πολεμά. Ακόμα κι αυτοί, οι οποίοι δεν μπόρεσαν να «τρυπώσουν» στο δημόσιο, όλο και κάποιο μεροκάματο αργόσχολου «τσιμπάνε», είτε ως μόνιμοι συνδικαλιστές χαφιέδες σε εργοστάσια είτε ως επαγγελματίες «διαδηλωσάκηδες» του κόμματος. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς είναι φυσικά παιδιά ανθρώπων, οι οποίοι δέχονταν για το μεροκάματο του χαφιέ να περιφέρονται στις φυλακές τής χώρας. Είναι δυνατόν αυτών τα παιδιά να μην αισθάνονται «πετυχημένοι», όταν καταφέρνουν τα ίδια με τους γονείς τους χωρίς την «αγγαρεία» τής φυλακής; Όλα αυτά υπό την «ευγενική» χορηγία των δωσίλογων, οι οποίοι παρίσταναν τους δεξιούς …Υπό τη χορηγία των δωσίλογων γονέων των κολεγιακών συμμαθητών τής κόρης τής Παπαρήγα.

Εξαιτίας αυτού του «στημένου» παιχνιδιού, το οποίο ξεπερνά τα όρια της προδοσίας, η Δεξιά και η Αριστερά είναι μονίμως οι κρυφοί «συνέταιροι» της ίδιας εξουσίας …Της εξουσίας εκείνης, η οποία τους προστατεύει από τον λαό και βέβαια τους θέτει εξίσου υπό την ομηρία τής τοπικής αμερικανικής πρεσβείας. Ως εκ τούτου η Δεξιά μπορεί και «κατασκευάζει» μόνη της τους «ήρωες» της Αριστεράς, για να μπορεί να τους «διορίζει» επικεφαλής τού πιο δυναμικού και αντιδραστικού τμήματος της ελληνικής κοινωνίας …Επικεφαλής τού λεγόμενου προοδευτικού χώρου και ως εκ τούτου να ελέγχει τις αντιδράσεις σε όλες τις αντιλαϊκές και αντεθνικές πολιτικές της. Το κόλπο ήταν απλό και τόσο πετυχημένο, που δούλευε πάντα.

Από τη στιγμή που η Δεξιά ήθελε να νικά τη λαϊκή αντίδραση και ταυτόχρονα δεν την συνέφερε η σύγκρουση μ’ αυτήν, επέλεξε το «καπέλωμα» της όποιας αντίδρασης. Όταν το σύστημα ένιωθε ότι ο κόσμος θα έβγαινε στους δρόμους, έβγαζε τους «χολεριασμένους» τού ΚΚΕ και μπλόκαρε την αντίδραση, εξαιτίας τής απέχθειας του κόσμου προς αυτούς …ΚΚΕδες παρακρατικοί, οργανωμένοι απόλυτα για τη μαζική τρομοκράτηση του λαού … Επαγγελματίες διαδηλωτές …Με μοτοσυκλετιστικά κράνη, τη στιγμή που δεν έχουν μοτοσικλέτες …Με τεράστια ρόπαλα, προφανώς για να μην «σπάνε» από το ανέμισμα των σημαιών τους …Το «πεζικό» τού παρακράτους.

Όταν ακόμα κι αυτά τα μέσα δεν έφταναν στη Δεξιά, για να εμποδίσει τον κόσμο να βγει στους δρόμους, έβγαζε από την ίδια αριστερή «δεξαμενή» – με σπέσιαλ συμμετοχή επιφανών γόνων των Βορείων Προαστίων – τους γνωστούς «μπαχαλάκηδες» για να τον διαλύσει …Τους «καταδρομείς» τού παρακράτους. Από το «βουνό» τού Ζαχαριάδη πήγαμε στο «Πολυτεχνείο» τής Δαμανάκη και από εκεί στην «Μαρφίν» τού Τσίπρα …Οι ίδιοι άνθρωποι, υπό τις εντολές των ίδιων κέντρων εξουσίας, έκαναν τα ίδια πράγματα εις βάρος του ίδιου λαού. Με τη βοήθεια του παρακράτους και των Αμερικανών αυθαίρετα έμπαιναν «μπροστά» από την κοινωνική αντίδραση και την κατεύθυναν προς εκείνη την κατεύθυνση που βόλευε τα αφεντικά τους. Πού τα βόλευε τα αφεντικά; …Στην απρόκλητη και παντελώς ανώφελη βίαιη σύγκρουση του λαού με τις δυνάμεις ασφαλείας, που δικαιολογεί την επίσης βίαιη «απάντηση» και άρα την καταστολή.

Αυτό ήταν το κόλπο. Οι «ήρωες» και οι «γενναίοι» τού παρακράτους έβαζαν πάντα τον λαό να οδηγείται στο αδιέξοδο της βίας και να χτυπάει το «χέρι» του στο «μαχαίρι» τής Αστυνομίας. Ποτέ και καμία δεξιά πολιτική δεν βρήκε σοβαρή αντίσταση εξαιτίας κάποιας λαϊκής αντίδρασης, γιατί απλούστατα η αντίδραση αυτή ήταν πάντα προδομένη …»Καπελωμένη» εν τη γενέσει της …Με εντολές τής Δεξιάς την αντίδραση αυτήν πάντα τη διαχειρίζονταν οι αριστεροί – όλοι τους πρώην ΚΚΕδες – χαφιέδες τής Δεξιάς Ασφάλειας.

Αυτό έγινε στα μεγάλα «ιστορικά» γεγονότα, τα οποία καθόρισαν την πορεία τής χώρας και το ίδιο επαναλαμβάνεται κάθε φορά που υπάρχει ανάγκη. Επειδή «των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν», έτσι κι αυτοί φροντίζουν να είναι πάντα ετοιμοπόλεμοι, μέχρι να χρειαστεί να επαναλάβουν την αγωνιστική «εργολαβία» τους. Για να μην «ψάχνονται» την κρίσιμη ώρα, φροντίζουν να έχουν μόνιμα στη διάθεσή τους το ανθρώπινο δυναμικό των χαφιέδων, που απαιτεί το «κόλπο» αυτό. Κάθε χρόνο παρακολουθούμε αυτήν τη «συγκομιδή» στελεχών του παρακράτους. Την κάθε «φουρνιά», που – λόγω ηλικίας – αποσύρεται από τους «δρόμους», τη διαδέχεται η νέα. Κάθε νέα επέτειος του Πολυτεχνείου στην πραγματικότητα είναι το ετήσιο casting του παρακράτους. Εκεί πάνε οι νέοι υποψήφιοι, για να διαδεχθούν τους προηγούμενους. Εκεί οι παλιότεροι θα τους μυήσουν στα «κόλπα» …Από το πώς φτιάχνονται οι μολότοφ μέχρι το πού απευθύνονται για βοήθεια όταν τα πράγματα γίνουν δύσκολα…

…Υπό την αιγίδα τής Δεξιάς και της Αστυνομίας και με «προτάσεις» τού ΚΚΕ γίνεται το casting τού Πολυτεχνείου …Με πέτρες και καδρόνια γίνεται η «ηρωοποίηση» των μελλοντικών συνδικαλιστών και προδοτών πολιτικών, τους οποίους έχει ανάγκη η εξουσία για να ελέγχει τον κόσμο. Με τον τρόπο αυτόν η δικομματική Δεξιά μονοπωλούσε μόνιμα την εξουσία …Η Δεξιά τού «Νεοδημοκρατικού Πασόκ» …Η Δεξιά τής Παναγιωταρέα, η οποία έφτιαχνε μόνη της τους «Τσίπρες» που χρειαζόταν …Η Δεξιά, η οποία και η ίδια σε επίπεδο στελεχών δεν διέφερε ποιοτικά από το χαφιεδαριό τής Αριστεράς. Στο μόνο που διαφέρουν είναι η ταυτότητα των αφεντικών τους…

…Οι αριστεροί ηγέτες ήταν πάντα χαφιέδες τής Δεξιάς και οι δεξιοί ηγέτες ήταν χαφιέδες των ξένων. Στην πραγματικότητα η μόνη διαφορά τους είναι ότι απλά οι δεύτεροι είχαν το προνόμιο να «βλέπουν» και τα «αφεντικά». Η Δεξιά στην Ελλάδα ήταν πάντα το «μαγαζί» των δωσίλογων, των ομοφυλόφιλων, των ανώμαλων και των διεφθαρμένων «εθναρχών» και αυτοί όλοι ήταν οι εκβιαστές και τα αφεντικά των αριστερών χαφιέδων. Αυτή η Δεξιά τού δικομματισμού με «σκονάκι» – και υπό τη μόνιμη καθοδήγηση των Αμερικανών και των Εγγλέζων – «κατασκεύασε» τη μεταπολεμική Αριστερά κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν …Οι ανώμαλοι, οι άχρηστοι και οι διεφθαρμένοι έβαλαν όμοιούς τους «απέναντι», για διαφορετικά δεν γινόταν «παιχνίδι». Έφτιαξαν δηλαδή την Αριστερά ως «είδωλο» της Δεξιάς. Στο δωσιλογικό «ιερατείο» τής Δεξιάς έβαλαν «απέναντι» το δωσιλογικό «ιερατείο» τού ΚΚΕ. Έτσι λειτουργούσε πάντα η Αριστερά, γιατί αυτός είναι ο ρόλος της.

Όλα αυτά που βλέπουμε σήμερα, δηλαδή, δεν είναι τυχαίες εξελίξεις τυχαίων συγκυριών …Είναι δουλεμένα σχέδια «μάχης», τα οποία έχουν εκπονηθεί σε υπόγεια μυστικών υπηρεσιών. Ο καθένας έχει τον ρόλο του και τον σέβεται απόλυτα όταν ξεκινάει η «παράσταση». Δεν έχει ενοχές η Δεξιά όταν παρουσιάζεται σαν ο «κακός» τής εξουσίας. Το ίδιο δεν έχει ενοχές και η προβοκατόρικη Αριστερά, όταν παριστάνει τον «καλό», ο οποίος είναι επαγγελματίας looser …O καταδικασμένος πάντα να «ηττάται» …Αυτός είναι απλά ο ρόλος της …Γι’ αυτόν τον λόγο έχει «κατασκευαστεί» …Δεν μπορεί το «είδωλο» να διαφοροποιηθεί από το «αντικείμενο» που αντικατοπτρίζει.

Η Αριστερά έχει «κατασκευαστεί» με τα χαρακτηριστικά αυτά, για να μπορεί η Δεξιά να μονοπωλεί την εξουσία …Να μπορεί να ελέγχει και να εκτονώνει την κοινωνική αντίδραση, η οποία προκαλείται από την αθλιότητα και τις προδοσίες της. Αυτή είναι η μεταπολεμική ελληνική Αριστερά …Είναι η Αριστερά των άεργων, των ανεπάγγελτων και των τεμπέληδων, οι οποίοι έχουν αναλάβει τα «δίκια» των εργαζομένων …Είναι η Αριστερά που – καθ’ όλη τη μεταπολεμική περίοδο – της έχει παραδοθεί ο οργανωμένος και κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός, ώστε να «καπελώνεται» κάθε μορφής κοινωνική αντίδραση …Είναι η Αριστερά, που, μέσω ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, υπέταξε τον κόσμο σε όποιον υποδείκνυαν τα αφεντικά των «εθναρχών» μας …Άλλοτε στους βιομηχάνους, άλλοτε στους εφοπλιστές και σήμερα στους δανειστές.

Αυτή η Αριστερά των επαγγελματιών χαφιέδων ήταν πάντα το κρυφό «εργαλείο» τής Δεξιάς των δωσίλογων και των ανώμαλων …Το «εργαλείο» αυτό, το οποίο επέτρεπε στη δικομματική Δεξιά να ακολουθεί όποια πολιτική τη βόλευε, γιατί δεν φοβόταν την αντίδραση του λαού. Γνώριζε η Δεξιά ότι ακόμα και τη μεγαλύτερη αντίδραση, που θα προέκυπτε από την πολιτική της, μπορούσε να την ελέγξει …Θα την «καπέλωνε» εύκολα το «εργαλείο» των χαφιέδων και η εξουσία δεν θα έφευγε από τα χέρια της. Παιδεραστές – σαν τον γέρο Παπανδρέου – ή ομοφυλόφιλοι – σαν τον γέρο Καραμανλή – μπορούσαν ν’ απολαμβάνουν τη μονιμότητα στην εξουσία, δημιουργώντας δυναστείες. Ποιος θα τους απειλούσε; …Ο χαφιές Φλωράκης ή ο «επαναστάτης» Μίκης με τον «ήρωα» Γλέζο; Αυτός ήταν κι ο λόγος που τον «μύθο» τής Αριστεράς των αγώνων και της κοινωνικής «ευαισθησίας» τον «έπλεξε» η Δεξιά με τους δικούς της ασφαλίτες «συγγραφείς».

Όποιος βόλευε τη Δεξιά, γινόταν κοινωνικός «ήρωας» …»Ήρωας» της Ασφάλειας και του Παρακράτους. Φλωράκηδες, Γλέζοι, Κύρκοι, Θεοδωράκηδες, Δαμανάκισσες και όλοι οι υπόλοιποι – μηδενός εξαιρουμένου – πρώτα περνούσαν το «casting» της Ασφάλειας και της Αμερικανικής Πρεσβείας και μετά «βαπτίζονταν» «ήρωες». Ο Τσίπρας ήταν ένας ακόμα «επιτυχών» τής Αμερικανικής Πρεσβείας, της Ασφάλειας και του Παρακράτους τού Καραμανλή, της Παναγιωταρέα και της ΕΡΤ. Άλλη μια «πρόταση» του ΚΚΕ, η οποία εγκρίθηκε από τη Δεξιά. Αυτή η Αριστερά των χαφιέδων και τον προβοκατόρων πάντα εμφανιζόταν όταν βόλευε και «εξαφανιζόταν» μόλις ολοκλήρωνε τη δουλειά της. Εμφανιζόταν, για να «εκτονώσει» την αντίδραση εναντίον τής Δεξιάς και στη συνέχεια «εξαφανιζόταν», γιατί υποτίθεται απειλούσε τη Δημοκρατία …η οποία βέβαια πάντα «θριάμβευε» εις βάρος των μπολσεβίκων.

Αυτό ήταν το «κόλπο» και εμφανιζόταν πάντα με τον ίδιο μονότονο τρόπο …Η Αριστερά ήταν αυτή που αφηνόταν πάντα να κάνει τον δημαγωγικό λαϊκισμό, ο οποίος θα της επέτρεπε να «εισπράξει» πολιτικά τη λαϊκή οργή της εκάστοτε αρνητικής για την Δεξιά κατάστασης. Βόλευε τη Δεξιά η όποια λαϊκή αντίδραση να πήγαινε «μονόπατα» στα «χέρια» των χαφιέδων τους, ώστε να μπορούν να τη διαχειρίζονται κατά το δοκούν …Να την παραδίδουν ως κέρδος στην Αριστερά, προκειμένου αυτή να μην πάει σε επικίνδυνα νέα πολιτικά πρόσωπα, τα οποία θα «παρήγαγε» η όποια πολιτική ή οικονομική κρίση. Αφού εξασφάλιζαν αυτήν τη βολική συνθήκη, την κατάλληλη στιγμή θα έβαζαν την Αριστερά να κάνει τα «χρήσιμα» εκείνα λάθη, τα οποία θα την ανάγκαζαν να «επιστρέψει» στη Δεξιά το πολιτικό «κέρδος» που είχε εισπράξει στιγμιαία. Πάντα, δηλαδή, όταν «φουντώνει» η Αριστερά, αναζητούμε το κέρδος που ακολουθεί υπέρ τής Δεξιάς.

Το «φούντωμα» δηλαδή της Αριστεράς «συγχωρεί» ένα προηγούμενο αντεθνικό ή αντικοινωνικό «ολίσθημα» της Δεξιάς και υποβοηθά την ομαλή επάνοδό της στην εξουσία …Η Αριστερά «φούντωνε», για να δρομολογηθεί η κατάσταση εκείνη, η οποία θα επέτρεπε να σωθούν οι δεξιοί δωσίλογοι μετά τον πόλεμο …Η Αριστερά ήταν αυτή που «φούντωνε», για να επιβληθεί η δεξιά «πατριωτική» και «δημοκρατική» αμερικανόφιλη Χούντα …Η Αριστερά ήταν αυτή που «φούντωνε», για να σωθούν οι δεξιοί χουντικοί και να «επιστρέψει» στην εξουσία ο δεξιός Καραμανλής …Η Αριστερά ήταν αυτή που «φούντωσε» στις μέρες του Τσίπρα, για να περάσουν τα Μνημόνια και να σωθούν οι δεξιοί Καραμανλοπαπανδρέιδες που μας τα φόρτωσαν.

Αυτός είναι ο ρόλος τής Αριστεράς στον μεταπολεμικό σχεδιασμό. Πάντα την άφηναν να λαϊκίζει ασύστολα, για να παρασέρνει τον λαό σε λάθος «δρόμους». Την άφηναν – όταν τους βόλευε – να εμφανίζεται ως λύση ελπίδας για κοινωνική «σωτηρία» και όταν έκαναν τη δουλειά τους τη «νικούσαν» σαν «ήρωες» της Δημοκρατίας. Την εμφάνιζαν, για να «εκτονώσουν» την κατάσταση και την κατάλληλη ώρα την εξαφάνιζαν σαν επικίνδυνη για τη Δημοκρατία επιλογή. Πάντα «εξαφανιζόταν», ώστε να μην απειλείται το μονοπώλιο της εξουσίας τής δικομματικής Δεξιάς.

Αυτό ήταν το «παιχνίδι», το οποίο επέτρεπε στην Αριστερά να παίζει πάντα τον ρόλο της, χωρίς να φθείρεται …Να παριστάνει τον «συμπαραστάτη» τού λαού, ενώ ήταν ένας κοινός «μπράβος» τού δεξιού συστήματος εξουσίας. Εμφανιζόταν σαν μεγάλη δύναμη, και, όταν κατάφερνε να δείχνει σαν «μνηστήρας» τής εξουσίας, «μεταλλασσόταν σε απειλή τής δημοκρατίας …και, αποσυρόταν. Ήταν οι εθελοντές και καλοπληρωμένοι «λύκοι», που μάντρωναν τα «πρόβατα» στο δεξιό δίχωρο «μαντρί». Η ίδια η Αριστερά έπαιζε οικειοθελώς –-και ποτέ τζάμπα – το παιχνίδι αυτό, εφόσον η ίδια έκανε τα βολικά εκείνα «λάθη», τα οποία βόλευαν τα δεξιά «αφεντικά» της, επιτρέποντάς τους να εμφανίζονται σαν προστάτες τής Δημοκρατίας.

Στο όνομα της Δημοκρατίας έδινε ξανά την εξουσία σε εκείνους, οι οποίοι προηγουμένως είχαν αναγκάσει τον λαό ν’ αντιδράσει …Αυτοί, οι οποίοι αντιδρούσαν στον φασισμό τής Δεξιάς, στο τέλος προτιμούσαν τους φασίστες από τους μπολσεβίκους. Το αποτέλεσμα, για τους σχεδιαστές αυτής της κατάστασης, ήταν «σιγουράκι» …Ο δημοκρατικός λαός με μαθηματική βεβαιότητα θα επέλεγε να υπομείνει τα χειρότερα από το να δει τους μπολσεβίκους να παίρνουν την εξουσία …Θα επέλεγε τους δωσίλογους από τους μπολσεβίκους …Θα επέλεγε τους «ρεαλιστές» απ’ αυτούς, οι οποίοι οικειοθελώς θα εμφανίζονταν σαν ηλίθιοι …Θα επέλεγε τους συνταγματάρχες από τους μπολσεβίκους …Θα επέλεγε τον Καραμανλή από τους μπολσεβίκους …Θα επέλεγε να βιώνει τη χείριστη μορφή τής δημοκρατίας, παρά την όποια εκδοχή τού κομμουνισμού.

Όταν οι λαϊκιστές μπολσεβίκοι είναι η επιλογή σου, προτιμάς καί τον «Καραμανλή» καί τα «τανκς». Ό,τι κι αν σου βάλουν μπροστά σου, θα το στηρίξεις …Κωστάκηδες, Γιωργάκηδες, Φώφηδες κι Αντωνάκηδες. Αυτό ήταν το κόλπο και η εξουσία εναλλασσόταν ανάμεσα στους εκλεκτούς τής Αμερικανικής Πρεσβείας. Σε αυτό το κόλπο η Αριστερά ήταν πάντα το «δεκανίκι» τής Δεξιάς …Στιγμιαία έπαιρνε το «βάρος» μέχρι το σύστημα να ανακτήσει την ισορροπία του. Όταν ο λαός «χτυπούσε» τη Δεξιά κι αυτή πήγαινε να χάσει την «ισορροπία» της, μεταβίβαζε το «βάρος» της στο «δεκανίκι», για να αναδιαταχθεί και να εξασφαλίσει μια νέα πιο σταθερή θέση στήριξης. Αυτήν τη ζωτική χρονική «πίστωση» της έδινε η Αριστερά. Απλά αυτή η λύση με το «δεκανίκι» δεν μπορούσε να έχει μεγάλη διάρκεια …Ήταν «δεκανίκι» ανάπηρου, το οποίο μπορούσε να αναλάβει «φορτίο» μόνον στιγμιαία …Ένα «δεκανίκι», το οποίο απλά θα έδινε στη Δεξιά τη δυνατότητα να ανακτήσει την στήριξή της.

Αυτήν ήταν και η διαφορά τού ελληνικού συστήματος εξουσίας με τα υπόλοιπα δυτικά. Στα δυτικά συστήματα, όταν οι λαοί χτυπούσαν το «πόδι» τής Δεξιάς, αναλάμβανε το «φορτίο» του το «πόδι» τής Αριστεράς. Όταν φθείρονταν οι χριστιανοδημοκράτες, αναλάμβαναν οι σοσιαλοδημοκράτες, και το αντίστροφο. Το σύστημα δεν κινδύνευε από την «πάλη» με τον λαό, γιατί καί τα δύο «πόδια» ήταν πανίσχυρα και αυτοδύναμα …Κυρίως αυτοδύναμα, γιατί αναδείκνυαν τις ηγεσίες τους μέσα από δικές τους εσωτερικές διαδικασίες και όχι με «υποδείξεις-εντολές» των αντιπάλων τους, όπως συνέβαινε στην Ελλάδα.

Στην Ελλάδα το αριστερό «σκέλος» δεν ήταν ζωντανό …Το «δεκανίκι» δεν ήταν αυτοδύναμο …Ήταν ένα «νεκρό» σώμα, το οποίο το εξουσίαζαν οι «εκλεκτοί» τού δεξιού παρακράτους. Οι ηγέτες της έπαιρναν «χρίσματα» από τα γραφεία τού δεξιού παρακράτους. Δεν υπήρχε αριστερή ηγεσία, αν δεν ήταν επιλογή τής Δεξιάς αποκλειστικά ανάμεσα στις «προτάσεις» τού ΚΚΕ …Του ΚΚΕ, το οποίο λειτουργούσε μέσα στο σύνολο του αριστερού χώρου σαν τα «μάτια» και τα «αυτιά» τής Δεξιάς και βέβαια της Αμερικανικής Πρεσβείας. Γι’ αυτόν τον λόγο έπρεπε αυτό το πολύτιμο «εργαλείο» να συντηρείται με χρήματα και βολέματα της δεξιάς εξουσίας …Να συντηρείται, απλά για να διατηρεί ίδιο κι απαράλλαχτο το «θέατρο» της σύγκρουσης.

Ευνόητη είναι η ανάγκη αυτή, εφόσον αυτοί, οι οποίοι επωφελούνται από το «παιχνίδι» αυτό, δεν το αλλάζουν ποτέ και άρα δεν έχουν κανέναν λόγο να «νικήσουν» ολοκληρωτικά τον αντίπαλό τους. Αφού βολεύονται με την επ’ άπειρον σύγκρουση, γιατί να την «κλείσουν» με μια νίκη; Γι’ αυτόν τον λόγο η «ανάπηρη» Δεξιά δεν παύει ποτέ να μεριμνά για το «δεκανίκι» της. Γι’ αυτόν τον λόγο οι δεξιοί «νικητές» δεν χάνουν ποτέ την ευκαιρία να σώσουν τους «ηττημένους» αριστερούς …Να σώσουν πρωτίστως την κομματική «μήτρα», η οποία τους «γεννά» με τα επιθυμητά χαρακτηριστικά και η οποία είναι το ΚΚΕ. Δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ αριστερός ηγέτης, ο οποίος να έκανε «καριέρα» στην Αριστερά, χωρίς προηγουμένως να περάσει από τα «θρανία» τού ΚΚΕ …Χωρίς να έχει πάρει το «πτυχίο» τού χαφιέ από το χαφιεδομάγαζο του ΚΚΕ. Αυτός ο έλεγχος των προσώπων, οι οποίοι ηγούνται της Αριστεράς είναι ο ρόλος τού ΚΚΕ και γι’ αυτόν τον λόγο προστατεύεται ως κόρη οφθαλμού ακόμα και τώρα, που ο «υπαρκτός» έχει προ πολλού «πεθάνει».

Ως εκ τούτου, η Δεξιά πάντα φροντίζει να υπάρχει αυτό το «φίλτρο» προσώπων, το οποίο της επιτρέπει να ελέγχει ασφυκτικά την ηγεσία ολόκληρου του αριστερού χώρου. Ο Γεώργιος Παπανδρέου «έσωσε» μεταπολεμικά – και άρα μετά την προδοσία τού Εμφυλίου – τους ΚΚΕδες, «κεφαλαιοποιώντας» – μέσω των οργανωμένων «διώξεών» τους – την ιδιότητά τους. Ο Καραμανλής «έσωσε» το ΚΚΕ τής Μεταπολίτευσης, εξασφαλίζοντας κρατικά κονδύλια για τη συντήρηση του «καρκίνου» τής Δημοκρατίας. Ο Ανδρέας Παπανδρέου «έσωσε» το χαφιεδαριό τού ΚΚΕ «καίγοντας» τους Φάκελους της Χούντας οι οποίοι ήταν σχεδόν εξ’ ολοκλήρου κουκουέδικης «συγγραφής». Ο ίδιος Ανδρέας έδωσε σε όλους τους παλαιοκομμουνιστές ΚΚΕδες «αντιστασιακή» σύνταξη, για να συνεχίσει να υπάρχει το ΚΚΕ με κρατικό «συσσίτιο».

Από εκεί και πέρα Γιωργάκηδες και Κωστάκηδες δεν σταμάτησαν ποτέ να το βοηθάνε. Ποτέ δεν αμφισβήτησαν το «μπακαλόχαρτο» αυτό, το οποίο έδινε νομιμότητα και βέβαια κρατικά χρήματα στο ΚΚΕ – ακόμα και μετά την πτώση τής «μητέρας» ΕΣΣΔ – . Τότε μάλιστα προέκυψε μέγα θέμα με τη χρηματοδότησή ενός ελληνικού κόμματος από μια ξένη μυστική υπηρεσία – όπως ήταν η KGB – και κανένας δεν αφέθηκε να το «ψάξει». Προέκυψε θέμα με τα οικονομικά τού κόμματος και ποτέ κανένας δεν έστειλε έναν κρατικό υπάλληλο να ελέγξει το χαφιεδομάγαζο του Περισσού. Οι Γλέζοι και οι Φλωράκηδες παρίσταναν τους «ήρωες» – και εσχάτως τους πατριώτες – και επί χρόνια ζούσαν με χρήματα ξένων μυστικών υπηρεσιών.

Γι’ αυτόν τον λόγο το «παιχνίδι» τής αντιπαλότητας μεταξύ Δεξιάς κι Αριστεράς δεν αλλάζει ποτέ. Κανένας δεν θέλει να νικήσει ολοκληρωτικά τον άλλο, γιατί στην κυριολεξία ο ένας επιβιώνει εξαιτίας τού άλλου …Μονά-ζυγά δικά τους, και πιο ευτυχισμένοι απ’ όλους οι Αμερικανοί, οι οποίοι επέβαλαν αυτόν τον σχεδιασμό. Τα δουλικά τους, είτε «προσκυνάνε» μέσα στην Πρεσβεία είτε «διαδηλώνουν» έξω απ’ αυτήν, είναι μονίμως πιστά, γιατί απλούστατα είναι μονίμως βολεμένα – και κυρίως οι κυρίαρχοι Δεξιοί – . Τζάμπα πράγμα. Μόνοι τους δημιουργούν τους αντιπάλους τους και μόνοι τους «ανταμείβονται» με προσυμφωνημένους «θριάμβους». Μόνοι τους δημιούργησαν τις «παρατάξεις» και μόνοι τους αποφασίζουν ποιοι θα ηγούνται αυτών των «παρατάξεων». Μέσα από μια απολύτως στημένη αντιπαλότητα αλληλοϋποστηρίζονται, για να μονοπωλούν την ηγεσία τής «Μπανανίας».

Πρόβλημα δεν υπάρχει ποτέ, γιατί πάντα στην κρίσιμη ώρα το «δεκανίκι» θα τους βοηθήσει να μην χάσουν την «ισορροπία» τους και βέβαια την εξουσία …Πάντα θα υπάρχει ο Ζαχαριάδης, ο οποίος θα κάνει έναν Εμφύλιο, για να σώσει τους Παπανδρέου και τους Καραμανλήδες …Πάντα θα βρεθεί ένας Γλέζος να κρύβει κανέναν ασύρματο, για να δώσει «αποστολή» στους συνταγματάρχες …Πάντα θα βρεθεί ένας πρόθυμος Φλωράκης να στηρίξει μια κυβέρνηση-Μητσοτάκη …Πάντα θα βρεθεί ένας δόλιος Κουβέλης να στηρίξει το Μνημόνιο του Παπανδρέου …Πάντα θα τρέχει το ΚΚΕ έξω από τη Βουλή να προστατεύσει τους δωσίλογους, όταν αυτοί θα υπογράφουν τα Μνημόνια …Μετά, θα επιστρέψουν στην καθημερινότητα των ψευδοσυγκρούσεων …Στην καθημερινότητα, όπου απλά «δουλεύουν» τον κόσμο με τη «σκληρή» τους «αντιπαλότητα».

Μόνοι τους παίζουν το παιχνίδι τού καλού και του κακού «μπάτσου» και έχουν τρελάνει τον κόσμο …Ο ένας βαράει διαρκώς τον λαό και ο άλλος αναλαμβάνει να υπερασπιστεί το «δίκιο» του θύματος, ενώ μεταξύ τους είναι συνέταιροι. Η Αριστερά όλα αυτά τα χρόνια έκανε το προδοτικό «μεροκάματό» της και την κατάλληλη στιγμή αποτραβιόταν χωρίς φθορά. Υπό την προστασία των δεξιών αφεντικών, μετά από κάθε προδοσία, έπιανε ασφαλές «καταφύγιο». Μετά έκανε την δήθεν «αυτοκριτική» της, αλλά πάντα πολυτελώς και εκ του ασφαλούς …Έτσι κι αλλιώς τα αφεντικά θα αποφάσιζαν ποιοι θα ήταν οι «Ζαχαριάδηδες» προδότες, οι οποίοι έπρεπε να «τιμωρηθούν» για τα «λάθη» τους και ποιοι θα ήταν οι «Φλωράκηδες» ή οι «Κουβέληδες», οι οποίοι θα αφηνόταν στη «λήθη» μέχρι να ξαναγίνονταν νόμιμοι «υπερασπιστές» των δίκαιων του λαού. Όμως, τη δουλειά τους θα την είχαν κάνει, όπως προέβλεπε ο «τυφλοσούρτης».

Ο λαός στις περιπτώσεις αυτές «αυτοεξουδετερωνόταν», εγκλωβισμένος σε μια κατάσταση αυτοκαταστροφικής εσωστρέφειας. Διχαζόταν, εφόσον για τους μισούς Έλληνες θα έφταιγαν οι άλλοι μισοί και οι προδότες θα επιβίωναν στο σύνολό τους. Ανακατεύεται η «τράπουλα» και κανένας δεν «βλέπει» τι πραγματικά συμβαίνει. Γίνεται ένα παιχνίδι «χιαστών» ευθυνών, το οποίο «τυφλώνει» τους πάντες. Ο κόσμος, ο οποίος «βλέπει» ως υπεύθυνους της αθλιότητας τους ηγέτες τής Δεξιάς, κινείται «αριστερά» και ο κόσμος, ο οποίος βλέπει την αριστερή «μετακίνηση» ως πηγή κινδύνου, κινείται προς τα δεξιά. Οι δεύτεροι εξαναγκάζονται να δεχθούν τους άθλιους ηγέτες τους ως αναγκαίο κακό και οι πρώτοι αποδέχονται ηγέτες, που δεν γνωρίζουν πως είναι «στημένοι» από το ΚΚΕ. Η ηγεσία δίνει τη στημένη «μάχη» της και από κάτω ο λαός είναι έτοιμος μέχρι και για Εμφύλιο.

Αυτό γινόταν πάντα και αυτό προβλεπόταν να γίνει και στη σημερινή εποχή τής προδοσίας των Μνημονίων. Αυτός ήταν ο σχεδιασμός, ο οποίος είχε δοθεί από τους «δανειστές» στους Καραμανλήδες και τους Παπανδρέου τής νεώτερης Δεξιάς …Το 2008, που η Δεξιά είχε κάνει την προδοσία της και ήταν έτοιμη να δεχθεί τεράστια πίεση από την αντίδραση του λαού. Τότε θεωρητικά ήταν μια ευκαιρία για την κοινωνία να βγάλει από τα «σπλάχνα» της και ν’ αναδείξει νέους ανθρώπους, οι οποίοι θα είχαν τη θέληση και προπάντων τη γνώση να αλλάξουν τα πράγματα …Πρόσωπα άφθαρτα και τα οποία δεν είχαν σχέση με τους υπάρχοντες φθαρμένους και βρόμικους κομματικούς μηχανισμούς, οι οποίοι πραγματικά πρόδωσαν τον κόσμο και ήταν απ’ όλους ορατοί.

Το απόλυτο «σώου» τής Μεταπολίτευσης

Γνωρίζοντας κάποιος αυτά τα οποία περιγράψαμε περί σχεδιασμού, μπορεί να ερμηνεύσει στον απόλυτο βαθμό τη μεθόδευση αυτή, η οποία ακολουθήθηκε στις ημέρες μας και η οποία τελικά εξανάγκασε τον λαό στην υποταγή των Μνημονίων …Στην αμερικανική μεθόδευση, προκειμένου η Ελλάδα να αναγκαστεί να πάρει δανεικά από τους ευρωπαϊκούς λαούς, ώστε να ξεπληρώσει τα τοκογλυφικά και άρα παράνομα δάνεια των Αμερικανών τοκογλύφων. Αρκεί να σκεφτεί κάποιος το πώς «καπελώθηκε» στις ημέρες μας η μεγαλύτερη λαϊκή κινητοποίηση της Μεταπολίτευσης και θα «δει» μπροστά του ολόκληρο τον μεταπολεμικό σχεδιασμό. Στις ημέρες μας είδαμε βήμα προς βήμα όλη τη στρατηγική άμυνας του ελληνικού μεταπολεμικού παρακράτους …Το απόλυτο «σώου» τής Μεταπολίτευσης.

Γιατί αναγκάστηκε αυτό το παρακράτος να δώσει αυτό το επικίνδυνο – λόγω της αποκαλυπτικότητάς του – «σώου»; …Γιατί η Δεξιά για άλλη μία φορά πρόδωσε τον κόσμο και αυτό το έκανε με τον απόλυτα ωμό τρόπο. Τι έκανε; …»Ξεπούλησε» τον εθνικό πλούτο, τον οποίο κληρονόμησε ο ελληνικός λαός μέσα από τους αγώνες των προηγούμενων γενεών και «υποθήκευσε» το μέλλον ΟΛΩΝ των επόμενων γενεών …Ούτε σε περίπτωση πολεμικής ήττας δεν παραδίδεται ένας ολόκληρος λαός με τον τρόπο αυτόν και χωρίς να κάνει τη στοιχειώδη χρήση των κυριαρχικών του δικαιωμάτων. Δεν σεβάστηκαν κανέναν εθνικό, Συνταγματικό, αλλά και κανέναν Διεθνή Νόμο περί προστασίας ενός κράτους και λαού. Δημιούργησαν τεχνητά μια γελοία κρίση δανεισμού και με μια πρωτοφανή τρομοκρατική προπαγάνδα προσπάθησαν να πείσουν τον λαό ν’ αποδεχθεί μια τρομερή «ήττα» σε έναν πόλεμο στον οποίο δεν συμμετείχε.

Τα σκουπίδια της Δεξιάς, που κυβερνούσαν το κράτος, αποφάσισαν – κατόπιν «άνωθεν» εντολών – να κάνουν πρωτοφανή πράγματα, προκειμένου να έχουμε αυτά τα πρωτοφανή αποτελέσματα …Καραμανλήδες και Παπανδρέου ξεπέρασαν σε αθλιότητα ακόμα και τους ίδιους τους προγόνους τους …Ανώμαλοι, ομοφυλόφιλοι και διεφθαρμένοι ηγέτες αποφάσισαν να μετατρέψουν τα ιδιωτικά χρέη των τραπεζών των διαπλεκομένων και των απατεώνων σε χρέη τού λαού …Μετέτρεψαν ομολογιακά «σκουπίδια» σε ενυπόθηκα δάνεια και «υποθήκευσαν» το μέλλον τού ελληνισμού. Δανείστηκαν με πραγματικούς τόκους πραγματικά δάνεια από τους ευρωπαϊκούς λαούς, για να ξεπληρώσουν στο ακέραιο τους τοκογλύφους, οι οποίοι εκβίαζαν τους ανώμαλους ηγέτες. Μόνοι τους – και χωρίς κανέναν ενδοιασμό – αποφάσισαν να βυθίσουν για ΠΑΝΤΑ τον ελληνικό λαό στην απόλυτη φτώχεια, θέτοντας την ίδια την εθνική επιβίωση σε κίνδυνο.

Απέναντι σε αυτήν την πρωτοφανή προδοσία ο ελληνικός λαός ξεσηκώθηκε και έδειξε έτοιμος να έρθει σε σύγκρουση με την προδοτική Δεξιά ηγεσία του. Πώς καπελώθηκε η αντίδραση του κόσμου στη μεγαλύτερη μεταπολεμική προδοτική «σφαλιάρα» που δέχθηκε ο ελληνικός λαός από τα κόμματα της Δεξιάς; …Την ώρα που το νεοδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ τής Δεξιάς υπέγραψε τα Μνημόνια, γνώριζε ότι είχε την υποστήριξη της ΝΔ τής Δεξιάς, η οποία στη συνέχεια θα ψήφιζε στη Βουλή τα δάνεια των Μνημονίων …Την ώρα που σύσσωμη η Δεξιά πρόδιδε την πατρίδα, ο αριστερός Κουβέλης στήριζε με όλα τα «μέσα» την προδοσία. Είχε γίνει «ένα» με τον «φασίστα» Καρατζαφέρη και της έκαναν «πλάτες».

Εκείνη τη δύσκολη ώρα, που ο κόσμος ένιωθε την ανάγκη να βγει στο δρόμο και να κυνηγήσει τους προδότες, οι επαγγελματίες διαδηλωσάκηδες του ΚΚΕ έπαψαν να διαδηλώνουν και έπαιρναν θέση έξω από τη Βουλή, για να προστατεύσουν με τα ρόπαλα τους προδότες. Το «πεζικό» τού παρακράτους είχε πάρει τη θέση του έξω από τη Βουλή …Οπλισμένο με τα κράνη – από τις μηχανές που δεν κατείχαν – και με τα ρόπαλα – για ν’ «ανεμίζουν» οι σημαίες πάνω από τα κεφάλια των πολιτών – …Οπλισμένοι κι αποφασισμένοι να χτυπήσουν στα ίσα τους πολίτες υπό την «υψηλή» καθοδήγηση της καραμανλικής «κομμουνίστριας» Κανέλλη και του γνωστού Παφίλη, οι οποίοι τους κατεύθυναν με ασυρμάτους μέσα από τη Βουλή.

Όμως, ενώ αυτό ήταν το ορατό μέρος τού αριστερού παρακράτους, την πιο ύπουλη δουλειά την είχε αναλάβει το αόρατο μέρος του …Οι «καταδρομείς» και οι «σαμποτέρ». Είναι λογικό να χρειάζεται μια τέτοια βοήθεια, εφόσον κανένα παρακράτος – όσο οργανωμένο και βίαιο κι αν είναι – δεν μπορεί ν’ αντέξει μια απευθείας σύγκρουση με τον λαό. Αυτή η βοήθεια ήταν απαραίτητη, γιατί είναι δεδομένο πως δεν έφταναν μόνον οι υπογραφές των αριστερών για τα Μνημόνια κι ούτε τα ρόπαλα του ΚΚΕ για την αστυνόμευση της Βουλής σε περίπτωση που το θηρίο – που λέγεται λαός – αφηνόταν ανεξέλεγκτο να δρα στους δρόμους και τις πλατείες. Έπρεπε να διαλύσουν τον κόσμο πριν αυτός αποκτήσει συγκεντρώσεις, οι οποίες θα του έδιναν αυτοπεποίθηση – και άρα θα γίνονταν επικίνδυνες – και έπρεπε πάση θυσία να πάρουν τα «ηνία» τού θηρίου.

Αυτά όλα τα είδαμε να συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας. Όταν ο κόσμος έδειξε έτοιμος να δημιουργήσει το μεγάλο «κύμα» τής αντίδρασης και να πάρει το δίκιο του στα δικά του χέρια, έβγαλαν τους παρακρατικούς «καταδρομείς» δολοφόνους τής Αριστεράς και έκαψαν ζωντανούς τους υπαλλήλους τής Μαρφίν. Όπως αποδείχθηκε εκ του αποτελέσματος, αρκούσε εκείνη η ανθρωποκτόνα προβοκάτσια, για να λειτουργήσει ανασχετικά στη διαρκώς διογκούμενη λαϊκή αντίδραση. Στην πραγματικότητα, μετά από εκείνο το φονικό, το κίνημα των «Αγανακτισμένων» δεν ξανασήκωσε το «κεφάλι» του και άρα ήταν απόλυτα επιτυχές το έγκλημα των προβοκατόρων.

Ταυτόχρονα γίνονταν και ύπουλες κινήσεις στο «εσωτερικό» αυτού του κινήματος. Το αόρατο αριστερό παρακράτος είχε παρεισφρήσει ανάμεσα στον πραγματικά αγανακτισμένο κόσμο και είχε σκορπίσει τους χαφιέδες του. Οι «σαμποτέρ» είχαν ακροβολιστεί ανάμεσα στους «Αγανακτισμένους» και τους «αποπροσανατόλιζαν». Φτάσαμε σε σημείο να εκθειάζουν οι δογματικοί σταλινικοί την «άμεση Δημοκρατία», η οποία μόνον στο μυαλό τους υπήρχε. Το σύστημα είχε καταφέρει και είχε «φυτέψει» ανάμεσα στους πολίτες τούς μόνους που είχαν την εμπειρία να τον «δουλέψουν», και ήταν οι αριστεροί χαφιέδες.

Την ώρα δηλαδή που οι Χατζηδάκηδες, οι Γεωργιάδηδες και οι Κουμουτσάκοι και τα άλλα «σκυλιά» τής Δεξιάς δεν ήταν καθόλου χρήσιμοι και θα γίνονταν θύματα λιντσαρίσματος, το βαρύ «πυροβολικό» τού αριστερού χαφιεδισμού είχε πιάσει «δουλειά». Μιλάμε για τραγικά πράγματα. Οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι σήμερα υπογράφουν τα Μνημόνια της Δεξιάς, είναι αυτοί, οι οποίοι εκείνες τις ημέρες τα «έσκιζαν» …Οι ίδιοι που κατήγγειλαν το παράνομο του χρέους, είναι οι ίδιοι που όχι μόνον το αναγνωρίζουν, αλλά το επιβαρύνουν …Οι ίδιοι που κατήγγειλαν τα σχέδια για τη λεηλασία τού δημοσίου πλούτου του ελληνικού λαού, είναι οι ίδιοι που ξεπουλάνε τα πάντα.

Αυτοί, οι οποίοι σήμερα πετσοκόβουν τις συντάξεις τού λαού, ήταν αυτοί, οι οποίοι είχαν «καπελώσει» τους «Αγανακτισμένους» σαν αριστεροί «επαναστάτες» …Από τον Τσακαλώτο και τον Βαρουφάκη μέχρι τον Κατρούγκαλο. Έκαναν αυτά, τα οποία μάθαιναν στις σταλινικές ΚΟΒΕΣ …»Εκτόνωσαν» τα πάθη τού κόσμου με «επαναστατικές» μπουρδολογίες και αφού τον «οδήγησαν» στη «λαιμητόμο» των αφεντικών, σήμερα τον «δουλεύουν» κιόλας …Στη «λαιμητόμο» και των αφεντικών τού ΚΚΕ εφόσον δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι σημερινοί μας δανειστές ήταν οι παλιοί συμπατριώτες και χρηματοδότες τού Μαρξ και του Στάλιν.

Αυτά όλα δεν έγιναν εξαιτίας τυχαίων συγκυριών. Αυτά όλα είχαν μελετηθεί επί χρόνια σε ασκήσεις επί χάρτου. Είχαν έτοιμο το σχέδιο μάχης οι Δεξιοί σε περίπτωση που θα έπρεπε ν’ αντιμετωπίσουν τον λαό. Είχαν έτοιμους τους αριστερούς επαγγελματίες τής πολιτικής απάτης μόλις το πολιτικό σύστημα της Δεξιάς θα ερχόταν σε αδυναμία και αυτοί θα έπρεπε να το «ξελασπώσουν». Εύκολο πράγμα γι’ αυτούς, εφόσον έχει αποδειχθεί πως όσο υποτιμούν τον άνθρωπο οι κομμουνιστές, δεν τον υποτιμά κανένας άλλος. Αυτήν την ικανότητά τους απέδειξαν για άλλη μία φορά και στην Ελλάδα τής εποχής των Μνημονίων και της τεράστιας οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.

«Δουλεύουν» τους Έλληνες όπως μόνον οι σταλινικοί μπορούν …Χωρίς κανέναν ενδοιασμό και χωρίς κανένα έλεος, εφόσον είναι γνωστό πως ένα από βασικά θεμέλια του σταλινικού κομμουνισμού είναι και ο απόλυτος μισελληνισμός …Οτιδήποτε απειλεί ένα δογματικό ολοκληρωτικό σύστημα αντιμετωπίζεται ως απολύτως εχθρικό και η ελληνική φιλοσοφία είναι ο απόλυτος εχθρός του ολοκληρωτισμού. Κανένας δεν μισεί τον ελληνισμό και τους Έλληνες περισσότερο από τους κομμουνιστές. Αυτό το μίσος καλλιεργείται μέσα στα σταλινικά κομματικά «σχολεία». Αυτό το μίσος καλλιεργείται στα «υπόγεια» του ΚΚΕ. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν διστάζουν ούτε μία στιγμή να «δουλέψουν» τον κόσμο, και ειδικά τους Έλληνες …Από τον Τσίπρα, ο οποίος έχει παραδώσει τα πάντα στους ξένους και εξακολουθεί να παριστάνει τον γενναίο που ξέρει να «ξανασηκώνεται» – προφανώς από τα «τέσσερα» – ,μέχρι τον Κατρούγκαλο, ο οποίος στέλνει «επιστολές» στους συνταξιούχους που περιμένουν χρήματα.

Όλοι αυτοί, όμως, όσο καραγκιόζηδες κι αν φαίνονται εκ των υστέρων, αποδείχθηκε πως έκαναν καλά τη δουλειά τους. Στην πιο δύσκολη στιγμή που το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα βρισκόταν σε κίνδυνο, γιατί ο λαός ήταν έτοιμος να «ακούσει» κι άλλους, αυτοί έκαναν τα «παράσιτα», που αποσυντόνισαν τον κόσμο. Το αποτέλεσμα ήταν τρομερό …Σε μια τόσο μεγάλη πολιτική κρίση και ενώ η ελληνική κοινωνία ήταν έτοιμη να ακούσει τα πάντα από τους πάντες, δεν παρήγαγε ούτε ΕΝΑ νέο πολιτικό πρόσωπο. Ακόμα και τα υποτιθέμενα νέα πρόσωπα, τα οποία εμφανίστηκαν μέσα από την κρίση, ήταν βγαλμένα μέσα από τα «σκουπίδια» τής Μεταπολίτευσης. Είτε δημοσιογραφικοί κολαούζοι τού συστήματος, όπως ο Θεοδωράκης, είτε κολαούζοι γενικώς, όπως ο Λεβέντης.

Η Αριστερά των επαγγελματιών χαφιέδων απέδειξε για άλλη μια φορά την αξία της ως «εργαλείο» τής εξουσίας …Αναντικατάστατο κι ασυναγώνιστο. Κανένας δεν μπορεί να τους συναγωνιστεί, όταν δίνουν την «παράστασή» τους. Πριν προλάβει να κινηθεί ο οποιοσδήποτε εναντίον τού συστήματος, κινήθηκαν οι αριστεροί. Αφού άρπαξαν ό,τι έξυπνο και ουσιαστικό ακουγόταν στην κοινωνία, ώστε να το «κάψουν», έδωσαν το γνωστό τους «επαναστατικό» σώου. Οι επαγγελματίες αριστεροί έκαναν «αντίσταση» με τον γνωστό γλαφυρό τους τρόπο …Ασυναγώνιστοι στον «ηρωισμό» και με πολλά «εφέ» τύπου μολότοφ, αλλά και λοσταριών. Επειδή δεν τους έφταναν τα «πεζοδρόμια», μπήκαν – μέσω των ΜΜΕ της Δεξιάς – και μέσα στα «σαλόνια» των πολιτών. Πιάνοντας όλα τα «στασίδια» στα ΜΜΕ τής Δεξιάς και όλα τα «πεζοδρόμια» στους δρόμους των πόλεων, δεν άφησαν κανέναν να «ακουστεί» …Η Αριστερά ήταν πολύ «φωνακλού», για ν’ αφήσει κάποιον νέο παράγοντα να «ακουστεί»…

…Πού να τους προλάβεις τους χαφιέδες, οι οποίοι παρίσταναν τους επαναστάτες με τις «γροθιές» στον αέρα και υπόσχονταν να «χορέψουν» τις «Αγορές»; Μπορείς να τους προλάβεις; Μπορείς να τους ανταγωνιστείς; Χρόνια εκπαιδεύονται στο επαναστατικό «θέατρο». Μέχρι και ο χολεριασμένος Κουτσούμπας – με έναν τόνο τριγλυκερίδια πάνω του – δείχνει έτοιμος να κάνει διπλό «επαναστατικό» τόλουπ και τριπλό «αντιστασιακό» άξελ πριν πάρει τα όπλα και «πιάσει» τα βουνά για την «αποθέωσή» του. Ως εκ τούτου, κανένα νέο πολιτικό πρόσωπο δεν «γεννήθηκε» και δεν «ξεχώρισε» μέσα από την κρίση.

Κανένα πρόσωπο δεν μπορούσε να «σπάσει» τη στημένη «παράσταση» των επαγγελματιών χαφιέδων …Δεν μπορούσε να τους ανταγωνιστεί. Ποιον θα ανταγωνιστείς; Την Κανέλη, η οποία «στήθηκε» να φάει σφαλιάρες από έναν παρακρατικό συνάδερφό της, μόνο και μόνο για ν’ «αναζωπυρωθεί» το επιθυμητό ναζιστικό «άκρο» των αφεντικών; Την Κωνσταντοπούλου, η οποία καβαλούσε τις καγκελόπορτες της ΕΡΤ για την ελευθερία τής «έκφρασης»; Τον καραγκιόζη τον Μιχελογιαννάκη, ο οποίος έκανε απεργία πείνας για χρόνο λιγότερα από αυτόν που απαιτεί από τους ασθενείς του να μην φάνε, για να πάνε για εξετάσεις; Τον χυδαίο Λαζόπουλο, ο οποίος εκμεταλλευόταν τα ανέκδοτα με τις γριές, για να χτυπάει κάτω από τη «ζώνη» όποιον αμφισβητούσε τους «επαναστάτες»; Ποιος μπορεί να ανταγωνιστεί τους επαγγελματίες ψεύτες; Μπορεί ακόμα και ο πιο καταρτισμένος επιστήμονας να ανταγωνιστεί σε υποσχέσεις τον ψεύτη κομπογιαννίτη;

Πώς να ανταγωνιστείς με τη φωνή σου τους επαγγελματίες με τις «ντουντούκες» τής Ασφάλειας; Πώς να ανταγωνιστείς τους «επαναστάτες», οι οποίοι πετάνε μολότοφ στα ΜΑΤ και μετά τους πηγαίνουν στα σπίτια τους με τις ίδιες κλούβες; Πώς να ανταγωνιστείς τους «επαναστάτες», οι οποίοι πληρώνονται από τα ίδια ταμεία με τους «αντιπάλους» τους; Πώς να ανταγωνιστείς αυτούς, οι οποίοι φωνάζουν «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», και …πληρώνονται από την Αμερικανική Πρεσβεία; Πώς να ανταγωνιστείς αυτούς, οι οποίοι έχουν μάθει να πλειοδοτούν στα πάντα, γιατί απλούστατα είναι ψεύτες; Πώς να ανταγωνιστείς τη συμμορία των «καλών» και των «κακών», εφόσον οι πάντες θα είναι εναντίον σου, είτε φανερά είτε κρυφά;…

…Όλος ο υπόκοσμος της Αριστεράς στον «δρόμο» να υπερασπιστεί τα αφεντικά. Στο ίδιο έργο θεατές. Βλέποντας κάποιος τους σημερινούς «εμφύλιους» καταλαβαίνει πού είχε μπλέξει ο φουκαράς ο ελληνικός λαός με τα σκουπίδια τού δήθεν Εμφυλίου. Αυτό, το οποίο κάνουν σήμερα οι αριστεροί «επαναστάτες» απέναντι στα ΜΑΤ τής Δεξιάς, είναι το ίδιο ακριβώς με αυτό που έκανε ο «Δημοκρατικός Στρατός» των ΚΚΕδων με τον Εθνικό Στρατό των δωσίλογων της Δεξιάς … Έστησαν μεταξύ τους έναν «καυγά», για να καθίσει ο λαός σπίτι του και να πάψει να ζητάει την τιμωρία των προδοτών. Όλα «στημένα» από τους χαφιέδες και την Αμερικανική Πρεσβεία …Πράκτορες και χαφιέδες είχαν βάλει στη «μέση» τον ελληνικό λαό και τον χτυπούσαν όλοι μαζί, μέχρι να μπει τρομοκρατημένος στο «σπίτι» του.

Η ώρα τού Τσίπρα …να γράψει ιστορία
Το «δεκανίκι» είναι έτοιμο να «σπάσει»

Έχοντας το σύστημα την εμπειρία αυτών των καταστάσεων, είχε έτοιμο τον «τυφλοσούρτη». Από τη στιγμή που είχε ελέγξει τα επικίνδυνα «Δεκεμβριανά» τής λαϊκής αντίδρασης των «Αγανακτισμένων», γνώριζε τι θα έκανε στη συνέχεια. Γνώριζε ότι μετά τα «Δεκεμβριανά» θα έπρεπε να παίξει ένα «χαρτί» αριστερού «Ζαχαριάδη». Γνώριζε ότι θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει στιγμιαία και το αριστερό «δεκανίκι» …Το «δεκανίκι» αυτό, το οποίο θα του επέτρεπε να κάνει ένα reset τού πολιτικού προσωπικού …Μια ευκαιρία να τους επαναφέρει «καθαρούς» δημοκράτες στην κοινωνία. Αυτό θα γινόταν μόνον αν μπορούσε να εμφανίσει έναν «λαϊκιστή» αριστερό ηγέτη σαν απειλή για τη Δημοκρατία …Το ίδιο κόλπο που έκαναν με τον Ζαχαριάδη.

Απλά πράγματα για το σύστημα. Όπως κάποτε «διέβρωσαν» το παλλαϊκό ΕΑΜ με χαφιέδες τους, έτσι έκαναν και τώρα με τους «Αγανακτισμένους». Όπως κάποτε αυτό το προδομένο ΕΑΜ τού λαού το παρέδωσαν στον Ζαχαριάδη για να το «βρομίσει», έτσι θα έκαναν με το προδομένο κίνημα των «Αγανακτισμένων» με έναν νέο «Ζαχαριάδη» …Το αριστερό τους «δεκανίκι». Έπρεπε αυτό το «δεκανίκι» να είναι «λαμπερό», αλλά να είναι καθαρά «μπακιρένιο», ώστε να μην τους «αδειάσει» και τους αφαιρέσει την εξουσία …Να είναι «τόσο, όσο» …Να είναι Τσίπρας …Να είναι ένας ακόμα αριστερός τού παρακράτους και των μυστικών υπηρεσιών …Να «χρωστάει» όλη του την ύπαρξη στα αφεντικά, για να αποφευχθούν οι εκπλήξεις.

Ποιος θα ήταν καλύτερος από τον τραγικά αμόρφωτο Τσίπρα; …Μιλάμε για κανονικό «Ζαχαριάδη» …Εξίσου αμόρφωτοι, απολίτιστοι, θρασύδειλοι, μισέλληνες, ψεύτες, μνησίκακοι και ακριβώς στην ίδια ηλικία ανέλαβαν την «αποστολή» τους …Σε όλα τους ίδιοι. Αρκεί μια στοιχειώδης σύγκριση μεταξύ τους και τα συμπεράσματα είναι ευνόητα. Τον τεμπέλη Ζαχαριάδη τον συντηρούσε οικονομικά η Ασφάλεια με χαρτζιλίκια. Όταν είχε χρήματα ο αρχηγός τού «παράνομου» ΚΚΕ, η Ασφάλεια τον «έψαχνε» και δεν τον «έβρισκε», και όταν του τελείωναν αυτά, ο Ζαχαριάδης «έψαχνε» και «έβρισκε» την Ασφάλεια. Ο Νικολάκης τής Ασφάλειας μέχρι και τα δόντια του δημοσία δαπάνη τα έφτιαχνε. Στον πόλεμο δεν τον άφησαν να κινδυνεύσει ούτε μία μέρα …Τον «αποθήκευσαν» σε VIP πτέρυγα του Νταχάου, για να περιμένει την ώρα που θα δράσει …Τους «χρωστούσε» τα πάντα και όταν χρειάστηκε έκανε τα πάντα γι’ αυτούς.

Τα ανάλογα συμβαίνουν και με τον Τσίπρα. Ο Τσίπρας, όπως ο Ζαχαριάδης, από τότε που υπάρχει, «χρωστάει» στη Δεξιά. Από τότε που υπάρχει «σπρώχνεται». Τον «έφτιαξε» η Παναγιωταρέα δημόσιο «πρόσωπο» από την εποχή που ήταν μαθητής. Η εκπαίδευσή του στο Πολυτεχνείο αποτελεί ένα «μυστήριο», το οποίο δεν μπορούν να «λύσουν» ούτε οι συμφοιτητές του. Στον δεξιό στρατό υπηρέτησε ναύτης …στο Πεντάγωνο. Η επαγγελματική του ζωή ανύπαρκτη …Πάντα κάτι «έκανε», αλλά κανένας δεν γνώριζε τι ακριβώς. Στη συνέχεια τον πήρε ο Αλαβάνος από το «πουθενά» – το οποίο μόνον η Αμερικανική Πρεσβεία γνώριζε – και τον έκανε στα τριάντα του χρόνια αρχηγό κόμματος του Κοινοβουλίου, χωρίς να είναι καν βουλευτής. Μετά πήγε στις ΗΠΑ να υποβάλει τα «σέβη» του και γύρισε πολιτικός «παράγοντας». Ό,τι ήταν το Νταχάου για τον Ζαχαριάδη, ήταν το Τέξας για τον Τσίπρα.

Η Δεξιά τής προδοσίας των Μνημονίων απέδειξε για άλλη μία φορά πως ήταν έτοιμη να εφαρμόσει το ίδιο «κόλπο» για να σωθεί. Είχε εξασφαλίσει έναν νέο Ζαχαριάδη, ώστε – με την άδεια των αφεντικών – να τον «φουσκώσει» και στη συνέχεια να τον «πολεμήσει» σαν εχθρό τής Δημοκρατίας. Σχεδόν όλα φαίνονταν τέλεια για τους σύγχρονους δωσίλογους. Ένας «Ζαχαριάδης» επικεφαλής ενός κόμματος του 3% ήταν έτοιμος να παρουσιαστεί ως «μνηστήρας» τής εξουσίας. Ένας σταλινικός εχθρός τής Δημοκρατίας εμφανιζόταν να λαϊκίζει και άρα να νομιμοποιεί τη Δεξιά να δώσει τον υπέρ πάντων αγώνα τής Δημοκρατίας. Οι Σαμαράδες και οι Βενιζέλοι ένοιωθαν πανευτυχείς …Έδειχναν «έτοιμοι» να υπερασπιστούν τη Δημοκρατία …Να βάλουν τα «στήθια» τους μπροστά, για να «σώσουν» τον λαό και τη Δημοκρατία.

Για μερικές ημέρες είδαμε την απέλπιδα προσπάθειά τους να γίνουν «παπατζήδες» Παπανδρέου απέναντι στον νέο Ζαχαριάδη …Έναν «Ζαχαριάδη», ο οποίος επέμενε να λέει σχεδόν μονότονα και ενοχλητικά ότι θα είναι επικεφαλής τής πρώτης αριστερής κυβέρνησης. Ανά δύο κουβέντες ανέφερε τον όρο «Αριστερά», ενώ φαινόταν – κι απ’ τους πλέον αδαείς στο πολιτικό «μάρκετινγκ» – ότι αυτό του έκανε «ζημιά» σε μια περίοδο που ο λαός έδειχνε έτοιμος να «φύγει» από τα «μαντριά» και να στηρίξει έναν σταλινικής «καταγωγής» πολιτικό. Γιατί το έκανε αυτό ο Τσίπρας; …Γιατί αυτό προέβλεπε ο ρόλος του …Έπρεπε να εμφανίζεται ως εκκωφαντικά «αριστερός», για να κάνει την «πάσα» που είχαν ανάγκη οι δωσίλογοι Σαμαροβενιζέλοι.

Έπρεπε να σηκώνει «γροθιές», να αρνείται τις γραβάτες των αστών και να μιλάει σαν νομάδας γιδοβοσκός – που πρόσφατα κατέβηκε από το «βουνό» – ,προκειμένου να δημιουργεί συνειρμούς, οι οποίοι θύμιζαν στον κόσμο τον Ζαχαριάδη, τον Χότζα, τον Κάστρο ή τον Τσαουσέσκου. Γιατί; …Για να δώσει στους Καραμανλήδες, τους Σαμαράδες ή τους Βενιζέλους τη δυνατότητα να κρύψουν τα δικά τους εγκλήματα και να κάνουν παλλαϊκό «κάλεσμα» για να σωθεί η Δημοκρατία …Να μπουν οι ίδιοι μπροστά με «αυτοθυσία», για να «σώσουν» τον κόσμο από τους λαϊκιστές «κομμουνιστάς» και τους «πλανεμένους» νεοοπαδούς τους.

Τότε ήταν το «λεπτό» σημείο τής «παράστασης». Η «παράσταση» είχε αποδεδειγμένα αίσιο τέλος, μόνον όταν «τελείωνε» με «ήττα» τής Αριστεράς …Μόνο αν τελείωνε με «ήττα» αυτών, οι οποίοι κουβαλούσαν τις προσδοκίες και τις ελπίδες τού λαού, ο οποίος αισθανόταν προδομένος …Μόνον όταν η εξουσία κατέληγε με τις «ευχές» τού λαού εκ νέου στη Δεξιά …Μόνον όταν το «δεκανίκι» στήριζε προς στιγμή το βαρύ «κορμί» και το «βάρος» τελικά επέστρεφε στο υγιές «πόδι». Σύμφωνα με το επιτυχές λοιπόν «σενάριο», το αριστερό «δεκανίκι» έπρεπε να ηττηθεί και να «θριαμβεύσει» η Δημοκρατία …Έπρεπε να ηττηθεί, γιατί στην αντίθετη περίπτωση θα κινδύνευε το ίδιο να «σπάσει» …Να ηττηθεί, για να βγει ο κόσμος να πανηγυρίσει μαζί με τους δωσίλογους τη νίκη τής Δημοκρατίας απέναντι στον σταλινισμό …Να «αποθεώσει» τους Καραμανλήδες, τους Παπανδρέου ή τους Βενιζέλους, οι οποίοι μπορεί να υπέγραψαν Μνημόνια, αλλά «έσωσαν» τη Δημοκρατία στη χώρα.

Τι θα γινόταν, όμως, αν υπήρχε «ανατροπή» στο «σενάριο»; Τι θα γινόταν αν αυτοί, οι οποίοι «πουλούσαν» όνειρα κι ελπίδες, κέρδιζαν αναπάντεχα τις εκλογές – και αναλάμβαναν την εξουσία – και άρα θα έπρεπε να υλοποιήσουν τις «μπουρδολογικές» τους υποσχέσεις;

Σε αυτό το σημείο θελήσαμε να παίξουμε κι εμείς έναν ταπεινό ρόλο. Γνωρίζοντας ποιο είναι το «σενάριο» της παράστασης, το οποίο οδηγεί σε ένα ασφαλές αποτέλεσμα για το σύστημα, «επενδύσαμε» στα αντίθετα …Επενδύσαμε στην «ανατροπή» τού «σεναρίου» …Επενδύσαμε στο ν’ αναγκαστεί το σύστημα να συνεχίσει «πέρα» από εκεί που υπήρχε γνώση περί ασφάλειας …Προσπαθήσαμε να εκμεταλλευτούμε τη δυσλειτουργία τής Νέας Τάξης, η οποία δεν της επιτρέπει να λύσει τα προβλήματά της στον κατάλληλο χρόνο …Επενδύσαμε στα αδιέξοδα στα οποία αναγκαστικά θα οδηγούνταν το σύστημα απ’ αυτούς τους καραγκιόζηδες σε περίπτωση που θα κατάφερναν το «αναπάντεχο» και άρα θα έκαναν τη μεγάλη «ανατροπή».

Αυτός έγινε ο πρωταρχικός μας στόχος στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις. Επιλέξαμε να περιοριστούμε στο να «βοηθήσουμε» αυτούς τους καραγκιόζηδες στις επιδιώξεις τους. Ανάμεσα σε εχθρούς εξίσου κακούς επιλέξαμε να στηρίξουμε τους πιο «χρήσιμους» κακούς για τη στρατηγική μας. Προσπαθήσαμε να επηρεάσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τον κόσμο προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, ώστε να αλλοιώσουμε το τέλος αυτής της «παράστασης» …Το προκαθορισμένο και χρήσιμο για τους συνωμότες τέλος της. Θέλαμε πάση θυσία να μπει αυτή η Αριστερά στη «δοκιμασία» τής εξουσίας, ώστε ούτε αυτή να γλιτώσει ούτε οι Δεξιοί να σωθούν εξαιτίας τής «θυσίας» της …Μια «δοκιμασία» στην οποία μπορούσε να τη βάλει μόνον ο λαός με την ψήφο του.

Τα πάντα είναι θέμα γνώσης και είχαμε απόλυτη εμπιστοσύνη στη δική μας γνώση. Εφόσον οι «μπολσεβίκοι» τής ηλιθιότητας είχαν «μεθύσει» με τον Τσίπρα και ήθελαν την εξουσία στη Δημοκρατία μας, έπρεπε να την πάρουν …Να μην τη «γλιτώσουν» κι επανέλθει η εξουσία στα χέρια τής Δεξιάς …Να μην προλάβουν αυτοί να «ξεπλυθούν» στην «κολυμπήθρα» των δήθεν κοινωνικών αγώνων και των «ρομαντικών» λαθών και «δικαιωθούν» οι Κωστάκηδες και οι Κούληδες. Την ώρα δηλαδή που οι Σαμαράδες και οι Βενιζέλοι θα παρίσταναν τους «προστάτες» τής Δημοκρατίας και θα εμφανίζονταν σαν «κομμουνιστοφάγοι», εμείς θα υποστηρίζαμε την επιλογή των κομμουνιστών …Δεν έπρεπε να προλάβουν να «τραβηχτούν» οι χαφιέδες, για να σωθούν οι προδότες.

Όταν ωθούσαμε το κόσμο να ψηφίσει τον Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ, γι’ αυτόν τον λόγο το κάναμε. Θέλαμε να περιορίσουμε στο ελάχιστο τις επιλογές εκείνες, οι οποίες θα απέμεναν στο σύστημα στο θέμα τής επιβίωσής του. Αυτός ήταν ο στόχος μας …Να το βάλουμε να παίξει τα καλά του «χαρτιά», τα οποία τα χρησιμοποιεί μόνον «εκφοβιστικά» και μόνον όταν θέλει να αγωνιστεί για την επιβίωσή του …Να το αναγκάσουμε να τα «ακουμπήσει» στο «τραπέζι» και όχι να μας τα κραδαίνει απειλητικά μπροστά στα «μούτρα» μας …Να σπρώξουμε την εξουσία τού συστήματος πάνω στο «δεκανίκι» τής Αριστεράς, χωρίς όμως να έχει τη δυνατότητα να «ξαναεπιστρέψει» άμεσα στην αρχική του ισορροπία …Να το αναγκάσουμε να ρίξει όλο το «βάρος» του στο «δεκανίκι», για να παγιδευτεί …Να γίνει αναγκαστικά το μέχρι τότε πανίσχυρο αριστερό «δεκανίκι» τού συστήματος μια ασθενής βάση του, που με μια πιθανή του «θραύση» θα οδηγούσε στην «πτώση» ολόκληρο το πολιτικό σύστημα …Να φέρουμε σε δύσκολη θέση τόσο την καθεστωτική Δεξιά όσο και τη χαφιεδο-Αριστερά.

Το πολιτικό «κραχ» τής Αριστεράς.

…Υπομονή χρειαζόταν και πίστη στην ορθότητα της γνώσης και άρα της στρατηγικής που είχε επιλεγεί. Η εξουσία στα χέρια τής Αριστεράς ήταν θέμα χρόνου ν’ «αποκαλύψει» την παθογένεια του ελληνικού συστήματος. Η δήθεν Αριστερά των «αγώνων» και της κοινωνικής «ευαισθησίας» με τους κρατικοδίαιτους «στρατούς» των «επαναστατών» και των «διανοουμένων» έπρεπε να «ξεβρακωθεί» …Να αποκαλυφθεί η σχέση της με τη Δεξιά και με τα αφεντικά τής Πρεσβείας …Να αποκαλυφθεί το «θέατρο» των πορειών γύρω από την Αμερικανική Πρεσβεία …Να αποκαλυφθεί το κόμπλεξ τού σταλινικού Τσίπρα να ψελλίσει κάποια κουτσοαμερικανικά μπροστά στον διεφθαρμένο σεξομανή Κλίντον …Να αποκαλυφθεί η «αγωνία» τής Αλέκας, η οποία έκανε δήλωση «υποταγής», στέλνοντας την κόρη της στο Αμερικανικό Κολέγιο.

Τι απ’ όλα θα βλέπαμε σήμερα, αν ο Τσίπρας παρέμενε στην αντιπολίτευση; Ακόμα θα παρίστανε τον «επαναστάτη». Εδώ παριστάνει τον «επαναστάτη», κατεβαίνοντας από το Λίαρ Τζετ και με έναν Πλανήτη να γελάει μαζί του με τη φανταστική «αντίστασή» του, θα «μασούσε» να το κάνει όταν δεν θα υπήρχαν οι σημερινές εις βάρος του αποδείξεις; Εδώ παριστάνει τον «κομμουνιστή» όταν υπογράφει ο ΙΔΙΟΣ αυτοπροσώπως παραχωρήσεις λιμανιών και αεροδρομίων, θα «μασούσε» να το κάνει όταν θα υπέγραφαν άλλοι; Προστατεύει τη Siemens, τον Στουρνάρα, τον Γεωργίου και έκανε «γαργάρα» τα υποβρύχια, και ακόμα παριστάνει το «άγγελο» κατά της διαφθοράς. Μέσα σε μία νύχτα παραχώρησε τον ΟΣΕ, έδωσε τα «ρέστα» από τον ΟΤΕ και άρχισε το «ξεκοκάλισμα» της ΔΕΗ. Έδωσε άδεια καζίνο για το Ελληνικό και θα βγει «τζάμπα» η επένδυση στους «επενδυτές». Έδωσε οικοδομικές άδειες στη χερσόνησο του Αστέρα Βουλιαγμένης και θα βγει κι εκείνη «τζάμπα» στους «επενδυτές» …Μιλάμε για «Αριστερά», όχι πλάκα. Αν τα έκανε όλα αυτά κάποιος δεξιός, θα είχαμε «Κιούγκια» από τους «ήρωές» της.

Όλα αυτά, όπως αντιλαμβανόμαστε, δεν θα τα «βλέπαμε» ποτέ, αν δεν αναλάμβανε την εξουσία η Αριστερά. Σε μια τέτοια περίπτωση θα είχαμε τους αριστερούς Κατρούγκαλους και Τσακαλώτους να εισπράττουν την «υπεραξία» της «αντίστασής» τους, ζώντας πολυτελώς ακόμα και στην εποχή τής φτώχειας και των Μνημονίων. Θα τους βλέπαμε να «κράζουν» συντονισμένα και απολύτως στοχευμένα στην «εξέδρα», στερώντας το δικαίωμα σε νέες πολιτικές δυνάμεις να εμφανιστούν και ν’ ανατρέψουν το δεξιό παρακράτος. Το σύστημα θα έκανε τη δουλειά του με τους Μητσοτάκηδες, τους Βενιζέλους και τις Φώφες και ο Τσίπρας θα εξακολουθούσε να παριστάνει τον «επαναστάτη». Ο άνθρωπος δεν καταλαβαίνει τίποτε …Spineless, όπως θα έλεγαν τα αφεντικά του στη γλώσσα που πρόσφατα ανακάλυψε …Κάνει τα χειρότερα και κάνει το κορόιδο …Τον φτύνουν και κάνει «έξυπνη» πρόγνωση για πιθανή βροχόπτωση.

Το ίδιο κάνει κι όλος ο «θίασος» που τον ακολουθεί. Υπογράφουν τα πάντα κι εξακολουθούν να «τσαμπουκαλεύονται» με τη «φόρα» τού τζάμπα «μάγκα» τής μεταπολιτευτικής Αριστεράς. Ξεχνάνε ότι οι ίδιοι είναι εξουσία πλέον. Ξεπουλάνε τα πάντα και μας δηλώνουν πως είναι «επαναστάτες», γιατί …»στεναχωριούνται» από το ξεπούλημα, ενώ οι δεξιοί, οι οποίοι θα έκαναν τα ίδια, προφανώς θα …χαίρονταν. Πετσοκόβουν συντάξεις εργαζομένων και παριστάνουν τους «αριστερούς» με την απαγόρευση των προσευχών στα σχολεία. Ακολουθούν αντιθρησκευτική πολιτική για τους γηγενείς χριστιανούς και παριστάνουν τους «αριστερούς», φτιάχνοντας τζαμιά. Στέλνουν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά σχολεία και παριστάνουν τους «αριστερούς», χειροκροτώντας τους έγχρωμους σημαιοφόρους των δημοσίων σχολείων. Κόβουν αναπηρικά επιδόματα και παριστάνουν τους «αριστερούς», μεριμνώντας για τα «εφόδια» των λαθρομεταναστών στις νέες τους πατρίδες. Εξανεμίζουν τα εργατικά δικαιώματα και παριστάνουν τους «αριστερούς», «διαδηλώνοντας» για τους αλλοδαπούς εργαζόμενους στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας.

Οι άνθρωποι είναι καραγκιόζηδες. Σηκώνουν γροθιές κι αρνούνται να φορέσουν γραβάτες σε μια κοινωνία, η οποία τους βλέπει μπροστά της να κατεβάζουν «παντελόνια» μπροστά σε κάθε ξένο αφεντικό. Τους βλέπει να πέφτουν στα «τέσσερα», για να εξασφαλίσουν λίγες επιπλέον ημέρες εξουσίας. Πού είναι η «Αριστερά» σήμερα; Πού είναι τα πολυδιαφημισμένα «αγωνιστικά» της στελέχη. Πού είναι οι «ήρωες» των Πολυτεχνείων και των τεκέδων;

…»Ξέρεις ποιος είναι αυτός ρε;», φώναξε ένας αριστερός σε έναν νεαρό αστυνομικό, ο οποίος έσπρωξε έναν μεθύστακα κάπου στα Εξάρχεια. …»Ο Παπαχρήστος είναι ρε, η «φωνή» τού Πολυτεχνείου». Πού είναι αυτός τώρα; Πού είναι μια καταγγελτική «φωνή» τής Αριστεράς, την οποία τώρα – περισσότερο από ποτέ – έχει ανάγκη μια κοινωνία προδομένη από την Κυβέρνηση της Αριστεράς; …Πουθενά …Άλλος ένας κρατικοδίαιτος αριστερός, ο οποίος «τρώει» τη «λεία» του κρυμμένος στην «τρύπα» του και δεν μιλάει. Πώς να μιλήσει; Να ήταν ο Μητσοτάκης ή ο Καραμανλής στην εξουσία, να βγει και να πει τα «ωραία» του …Να βγει και να πει τα «τζάμπα» αριστερά του …Να πει τα «όμορφά» του για το κεφάλαιο, τους φονιάδες των λαών τους ιμπεριαλιστές και τις υπεραξίες που εισπράττουν τα κακά αφεντικά …Αυτά που του έμαθαν στο κομματικό «σχολείο». Τώρα τι να πει; Να κατηγορήσει τους αριστερούς; …Τους «ρομαντικούς» και προπάντων «ανιδιοτελείς» αριστερούς σαν τον Φλαμπουράρη, τον Σταθάκη και τον Βρούτση; Να κατηγορήσει τη «συναγωνίστριά» του Δαμανάκη, η οποία ήταν εκείνη που ξεκίνησε το «δούλεμα» με το Grexit πριν καν το φανταστεί ο ίδιος ο Σόιμπλε;

Αυτή η αριστερή «ξεφτίλα» και υποκρισία είναι το κέρδος από την Πρώτη Αριστερή Κυβέρνηση. Αυτό είναι το κέρδος από τη λήψη τής εξουσίας από την Αριστερά. Γι’ αυτόν τον λόγο θεωρούμε ότι ο Τσίπρας – έστω και άθελά του – «γράφει» ιστορία. Οι τζάμπα μάγκες τής Αριστεράς κρύφτηκαν στα «λαγούμια» τους. Αυτοί, οι οποίοι σε άλλη περίπτωση θα «δούλευαν» τον κόσμο σε δρόμους και πλατείες, εξαφανίστηκαν. Αυτοί, οι οποίοι μέχρι τώρα πουλούσαν κοινωνική «αντίσταση» και «δράση», χάθηκαν από προσώπου Γης …Εξαφανίστηκαν …Εξαφανίστηκαν οι αριστεροί πανεπιστημιακοί, οι «διανοούμενοι», οι συγγραφείς, οι καλλιτέχνες, οι οποίοι στις δεκαετίες τής Μεταπολίτευσης έζησαν πλούσια, πουλώντας επαναστατικά «μπακίρια» …Όμως, εξαφανίστηκαν όχι από ντροπή, αλλά από αλληλοεκβιασμούς. Πριν τολμήσει κάποιος να ανοίξει το στόμα του, κάποιος «σύντροφος» από δίπλα του θα του την «πέσει», θυμίζοντάς του τα δικά του…

…»Βάστα τα αυτά σύντροφε για όταν θα κυβερνάνε οι «άλλοι» – θα του πούνε – …Τώρα «μόκο» …Ξέρουμε πώς διορίστηκες …Ξέρουμε ποια «Γιάννα» σε έχει στο payroll της …Ξέρουμε από πού εισέπραττες αργομισθίες …Ξέρουμε ποιος μεσολαβούσε να δημοσιεύονται οι «φιλοσοφίες» σου στον ΔΟΛ …Ξέρουμε τι κρατικά κονδύλια, επιχορηγήσεις ή ευρωπαϊκά «πακέτα» πέρασαν από τα χέρια σου και «μυστηριωδώς» φαγώθηκαν …Δεν είναι ώρα για εξυπνάδες …Δικοί μας άνθρωποι είναι τώρα «πάνω» και «τρώνε» …Τα αριστερά «κελαηδίσματα» μπορούν να περιμένουν τους Κούληδες και τους Αντωνάκηδες, όταν θα ξανάρθει η «σειρά» τους». Τότε θα ξαναβγούν στα «μετερίζια» τού αγώνα οι «ήρωες» της Αριστεράς. Θα αρχίσουν πάλι τα «νταούλια» για να «χορεύουν» οι «Αγορές». Θα αρχίσουν πάλι να καβαλάνε καγκελόπορτες. Θα αρχίσουν πάλι οι «ηρωϊσμοί» του τύπου «go back madam Merkel» …Τώρα όχι …Όταν τρώμε δεν μιλάμε … Τώρα «go back …εσύ camarade».

Τέτοια «ομερτά» ούτε η σικελική Μαφία δεν έχει πετύχει. Όλοι οι αριστεροί επαγγελματίες τιμητές των πάντων «μούγκα στη στρούγκα». Ο φόβος φυλάει τα έρμα, για να καταλάβουν και οι αδαείς ποιο «υπουργείο» διατηρεί ο Υπουργός Φλαμπουράρης. Τους «φτύνουν» και αυτοί βαστάνε «ομπρέλες». Τους βρίζουν στις εκδηλώσεις τού «Πολυτεχνείου» και αυτοί κρατάνε σοβαρό ύφος μόνον και μόνον για να μην χαλάσουν οι φωτογραφίες για τις εφημερίδες και τα δελτία ειδήσεων. Με συνοδεία τύπου Αλ Καπόνε κυκλοφορά πλέον ο «δημοφιλής» Τσίπρας στην Αθήνα, και …στήνει «παραστάσεις» λαϊκής «λατρείας».

Ό,τι δεν ευθυγραμμίζεται με τη γραμμή τού «πολίτμπιρο» του «συντρόφου» Τσίπρα, εξοντώνεται με μεθόδους KGB. Με συνοπτικές διαδικασίες την «έφαγαν» την Κωνσταντοπούλου …Την Κωνσταντοπούλου και όχι καμία «τυχαία» …Την κόρη τού Κωνσταντόπουλου και ενός εκ των «πατέρων» του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ. Οι δικοί της «σύντροφοι» την έβγαλαν «τρελή». Ομοϊδεάτες της «κατασκεύαζαν» όλες τις «γραφικότητες», οι οποίες την εξέθεταν στον κόσμο …Ιστορίες με οργισμένους γκαραζιέρηδες σε βουλκανιζατέρ τής εθνικής οδού. Έπιασαν «τόπο» τα χαφιεδοφροντιστήρια στα σταλινικά «θρανία» τής προπαγάνδας. «Μήνυμα» σε όσους «γκρίνιαζαν» έστειλαν οι μαφιόζοι τής Αριστεράς με την Κωνσταντοπούλου.

Το αποτέλεσμα είναι αυτό το οποίο βλέπουμε. Στην πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς οι υπουργοί – σε όλα τα υπουργεία που ενδιαφέρουν τη Διαπλοκή – είναι φθαρμένοι Πασόκοι και άρα Δεξιοί. Κυβέρνηση της Αριστεράς με τον διεφθαρμένο Σταθάκη, τον απατεώνα Φλαμπουράρη, τον γιδοβοσκό Πολάκη και τον μονόφρυδο εθνικό μας ξάδερφο. Αυτή η κυβέρνηση της Αριστεράς, η οποία θα αποδείκνυε το απεχθές τού χρέους, παρέδωσε το τραπεζικό σύστημα – και βέβαια τα αρχεία του – στον «ήρωα» Στουρνάρα, και στη «συντρόφισσα» Κατσέλη. Στον πρώτο της ανασχηματισμό έγινε ακόμα πιο «αριστερή» …Παρέδωσε τα κρίσιμα υπουργεία σε έναν «Αμερικανό» οικονομολόγο τής Wall Street, ο οποίος δεν γνωρίζει καν ελληνικά και στον προδότη Πιτσιόρλα, ο οποίος εκποιεί τη δημόσια περιουσία …Στην κυριολεξία Αριστερά από τα Lidl τής Μέρκελ.

Όλα αυτά – για κάποιον που έχει γνώσεις – ήταν προβλέψιμα. Όλοι όσοι είχαν γνώσεις γνώριζαν τη «φτώχεια» τής Αριστεράς των χαφιέδων και της Ασφάλειας …Την Αριστερά με το κατά φαντασίαν ηθικό πλεονέκτημα …Την Αριστερά τής «σαβούρας» και του κοινωνικού «πάτου» με την αγωνιστική «πίστωση» στην Κρατική Ασφάλεια …Την Αριστερά τής αγράμματης διανόησης, του μέσου και της αντιγραφής, η οποία έκανε πανεπιστημιακή καριέρα από τις «τρύπες» που ψάχνει σήμερα η Περιστέρα …Την Αριστερά, η οποία στο «αγροτικό» τής ΠΣΚ έκανε καριέρα με μερικές πέτρες και καδρόνια και μετά πήγαινε να αποζημιωθεί με έναν διορισμό στο Δημόσιο. Όταν λοιπόν κάποιος ξέρει ότι αυτό το «δεκανίκι» τού συστήματος είναι ασθενές και έχει ρόλο μόνον για στιγμιαία υποστήριξη του συστήματος – που μοιάζει με «προσποίηση» – ,τότε «σπρώχνει» το «ανάπηρο» σύστημα προς την κατεύθυνσή του, για να ελπίζει σε κατάρρευσή του.

Όταν λοιπόν ο «επαναστάτης» Τσίπρας εμφανίστηκε στο προσκήνιο, θεωρήσαμε πως είναι δυνατόν η κατάσταση να γίνει εκμεταλλεύσιμη. Για ποιον λόγο ήταν τότε κατάλληλη η στιγμή και όχι παλαιότερα, που κάτω από δυσκολότερες συνθήκες αντιδρούσε το ελληνικό σύστημα επιτυχώς; …Γιατί απλούστατα η Νέα Τάξη είναι η ίδια μια αποτυχημένη πολιτική εφαρμογή και η Ελλάδα ανήκει στην Νέα Τάξη. Η Νέα Τάξη, προκειμένου να επιβληθεί, «αρρώστησε» όλες τις κοινωνίες – και ανάμεσά τους και την ελληνική – . Όμως, οι «άρρωστες» κοινωνίες δεν λειτουργούν φυσιολογικά και ως εκ τούτου είναι εύκολο να κάνουν το λάθος. Είναι εύκολο να αντιδράσουν απρόβλεπτα και αυτό να έχει τραγικές συνέπειες για το σύστημα. Ο κόσμος αρχίζει κι «απομακρύνεται» από τα γνωστά κέντρα εξουσίας και δεν ελέγχεται εύκολα. Αυτή η «αρρώστια» έφερε τον Τσίπρα στην εξουσία και χάλασε το «σενάριο» του αυθεντικού Ζαχαριάδη.

Η ελληνική κοινωνία, εξαιτίας τής Νέας Τάξης, «αρρώστησε» και δεν συμπεριφέρθηκε με τον προβλεπόμενο τρόπο. Η ελληνική κοινωνία έχει αλλάξει. Έπαψε να είναι παραγωγική και αστικοποιήθηκε σε βαθμό «αρρώστιας». Τα εύκολα δάνεια, τα χρηματιστήρια, οι «φούσκες» τής εποχής Σημίτη την είχαν «αρρωστήσει» …Ξαφνικά άρχισαν να διαβρώνονται όλες οι παραγωγικές κοινωνικές τάξεις και να μετατρέπονται όλοι σε «νεόπλουτους» νεοαστούς. Η αγροτική και η εργατική τάξη, οι οποίες αποτελούσαν τη μεγάλη κοινωνική «μάζα», άρχισαν να «φυλλορροούν» και τα μέλη της να «μετακινούνται» προς την αστική λογική. Κανένας δεν ήθελε να εργαστεί με τα χέρια του, γιατί όλοι είχαν «ανακαλύψει» τα κέρδη που φέρνει το «μυαλό». Ήταν η εποχή που είχαν μάθει και οι γριές τα σουάπ, τα λίμιτ-απ και τα μουαγιέ …Ήταν εποχή που οι τοκογλύφοι έριξαν φτηνό χρήμα στην ελληνική οικονομία, την οποία διέλυαν. Ήταν η εποχή που ακόμα και οι γιδοβοσκοί τής ορεινής ενδοχώρας αποφάσισαν να στείλουν τα παιδιά τους για σπουδές στο Business Administration.

Για ελάχιστα χρόνια οι τοκογλύφοι προκάλεσαν μια τεχνητή «υπερδιέγερση», αλλά αυτό δεν έχει ποτέ καλή κατάληξη. Από εκεί και πέρα τα πράγματα επιδεινώθηκαν με τρομερούς ρυθμούς. Μέσα σε λίγα χρόνια οι εργάτες, οι οποίοι αδιαφορούσαν για τις δουλειές τους και «έπαιζαν» τους κόπους τους στο χρηματιστήριο, έχασαν τα χρήματά τους και απέμειναν απλά άνεργοι. Το ίδιο και οι αγρότες, οι οποίοι βρέθηκαν με υποθηκευμένα χωράφια. Σταδιακά – και μέσα σε συνθήκες απόλυτης οικονομικής «τρικυμίας» – οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι – αλλά και πολύ λιγότεροι – και οι φτωχοί έγιναν άπειροι. Το έγκλημα του χρηματιστηρίου, η ύφεση και τα Μνημόνια διέλυσαν ό,τι υπήρχε στη χώρα …Τους νεόπλουτους τους διαδέχθηκαν οι νεόφτωχοι. Η αναγκαστική διορθωτική κίνηση, που θα έκανε το τραπεζικό σύστημα, για να «μαζέψει» τα «ανοίγματά» του, θα ισοπέδωνε τα πάντα, εφόσον θα «στέγνωνε» την αγορά από χρήμα.

Η «αρρώστια» είχε αρχίσει να κατατρώει το ελληνικό «κορμί» …Είχε αρχίσει να «τρώει» τον πιο «παχύ» και «εύρωστο» ιστό της. Καταστράφηκε η μεσαία τάξη, λόγω της αφύσικης υπερανάπτυξης. Τα εκατομμύρια των νεοαστών με δάνεια, υποθήκες και άχρηστα πτυχία «Mac Donalds», ανέβηκαν στη μικρή «βάρκα» τής αστικής τάξης και όπως ήταν φυσικό αυτή – λόγω του «φορτίου» της – «βυθίστηκε» στον «πάτο». «Πάτος» σημαίνει πως άνοιξε πολύ η «ψαλίδα» μεταξύ πλουσίων και φτωχών και δεν υπάρχει τίποτε ενδιάμεσα. Ως εκ τούτου οι συμμορίτες τής Αριστεροδεξιάς έχασαν τη «ραχοκοκαλιά» των οπαδών τους …Τα «μαντριά» τους έχασαν τα πιο πιστά τους «μέλη» …Αυτά, τα οποία σε κάθε εκλογική διαδικασία έμπαιναν μπροστά και παρέσερναν και τους υπόλοιπους …Έχασαν τους βολεμένους αστούς, οι οποίοι είχαν συμφέροντα από τη νομή τής εξουσίας …Αυτούς, οι οποίοι στήριζαν τα μονοπώλια της Δεξιάς εξουσίας, για να πάρουν το μερτικό τους σε θέσεις στο δημόσιο, σε προμήθειες ή σε δημόσια έργα.

Η κατάρρευση αυτού του κοινωνικού «στρώματος» απογύμνωσε το σύστημα εξουσίας από τον «οπλισμό» του και το έκανε ευάλωτο στην εξωτερική παρέμβαση …Το έκανε ευάλωτο στον λαϊκισμό και στη δημαγωγία. Αυτό ήταν που έφερε τον Τσίπρα στην εξουσία και όχι οι ειδικές του ικανότητες. Γιατί; …Γιατί οι αστίζοντες, ακόμα κι αυτοί οι οποίοι είναι κατά φαντασίαν τέτοιοι, δεν έχουν τις αναστολές των παραγωγικών τάξεων, οι οποίες είναι συνήθως οι «πελάτες» τής Δεξιάς …Δεν έχουν τις αναστολές των κεφαλαιοκρατών ή των αγροτών ή και των εργατών που μισούν τον κομμουνισμό και φοβούνται τους προλετάριους …Δεν έχουν πρόβλημα να «πειραματιστούν», εφόσον δεν έχουν να χάσουν τίποτε.

Ειδικά τώρα στην εποχή τής εύκολης ενημέρωσης του ίντερνετ και με δεδομένο ότι το εκφοβιστικό θηρίο τής ΕΣΣΔ έχει προ πολλού ψοφήσει, δεν υπάρχει φόβος. Θέλουν οι ψεύτες τής Αριστεράς εξουσία; …Γιατί να μην την πάρουν; …Έχουν «φαντασία» για την εξουσία; …Γιατί να μη μας τη δείξουν; …Έχουν πρωτοποριακές ιδέες; …Γιατί να μην τις εφαρμόσουν; Ο λαϊκισμός τού αριστερού Τσίπρα, δηλαδή, αφέθηκε από τον κόσμο ανεξέλεγκτος, γιατί δεν φόβιζε πλέον κανέναν. Δεν φοβόταν κανένας μη τυχόν και «καταλήξουμε» ως κράτος σε κανένα ανατολικό «μπλοκ» με Ρώσους μπολσεβίκους πάνω από το «κεφάλι» μας. Δεν τρόμαζε κανένας από τις γελοίες αντικομμουνιστικές κραυγές των τηλεβιβλιεμπόρων και των γαμπρών των εμπόρων ειδών υγιεινής.

Ο κόσμος ήταν έτοιμος να «σπρώξει» την εξουσία προς το αριστερό «δεκανίκι» και δεν θα την άφηνε να φύγει μέχρι να έχει αποτέλεσμα …Το οποιοδήποτε αποτέλεσμα …Είτε να τους σώσει, όπως υποσχόταν εκ του ασφαλούς για πάνω από εβδομήντα χρόνια, είτε να «σπάσει» και να τελειώνουμε μια και καλή μ’ αυτό …Κέρδος θα ήταν καί το ένα καί το άλλο …Κέρδος θα είχαμε αν μας «έσωζαν» αυτοί και κέρδος υπάρχει και στην αντίθετη περίπτωση με το να εξευτελιστούν όλοι αυτοί, οι οποίοι απ’ «έξω» τα ξέρουν όλα και τους κρίνουν όλους …Κέρδος είναι να αποκαλυφθούν όλα τα «σκουλήκια», τα οποία κρύβονται πίσω από κρατικοδίαιτα «βολέματα» και παριστάνουν τους παντογνώστες. Σε κάθε περίπτωση, δηλαδή, ο ελληνικός λαός ήταν έτοιμος να δει τη συνέχεια ενός «έργου», το οποίο κάποτε «σταμάτησε» βίαια, γιατί αυτό βόλευε τους «σκηνοθέτες» του.

Γι’ αυτόν τον λόγο δεν έπρεπε να αφήσουμε το σύστημα να παίξει με τα δημοκρατικά «αντανακλαστικά» τού λαού …Δεν θέλαμε απλά να χρησιμοποιήσει προς όφελός του τον λαϊκιστή Τσίπρα μέχρι να εκτονωθεί η κατάσταση …Δεν θέλαμε να τον χρησιμοποιήσει προς όφελός του, παρουσιάζοντάς τον σε κάποια στιγμή ως έναν σταλινικό μπολσεβίκο, για να ξεκινήσει τη γνωστή «φιλοδημοκρατική» του «παράσταση» …Την αντικομμουνιστική «παράσταση», η οποία έσωσε κάποτε τους δωσίλογους και βύθισε τον λαό στον Εμφύλιο …Την «παράσταση» αυτή, την οποία προλάβαμε να τη δούμε λίγο στη σημερινή Βουλή …Προλάβαμε να δούμε – έστω και για λίγες ημέρες – τον διεφθαρμένο Βαγγέλη Βενιζέλο να παρασταίνει τον προστάτη τής Δημοκρατίας …Προλάβαμε να δούμε τον κομμουνιστοφάγο Άδωνη να ζώνεται τα «άρματα» της Δημοκρατίας.

Αυτό ήταν το «θέατρο» που έστηναν, όταν ο Τσίπρας με τις «ευλογίες» τής Δεξιάς βαρούσε τα «νταούλια» …αλλά, δυστυχώς γι’ αυτούς, το «θέατρο» αυτό δεν είχε «θεατές» …Κανένας δεν είχε τη διάθεση να παρακολουθήσει την «παράσταση», στην οποία οι Καραμανλήδες, οι Σαμαράδες και οι Βενιζέλοι θα παρίσταναν τους προστάτες τής Δημοκρατίας. Κανένας δεν ήθελε να δει το «θέατρο» των δωσίλογων και των προδοτών των Μνημονίων, το οποίο βόλευε το σύστημα.

Αυτήν ήταν η αρχική μεθόδευση με το «σπρώξιμο» στον νεαρό κομουνιστή Τσίπρα. Γι’ αυτό αμόλησε όλους τους δωσίλογους προδότες να παριστάνουν τους «ήρωες» της Δημοκρατίας και από «απέναντι» να έχουν τον Τσίπρα να μιλάει μονότονα για αριστερή κυβέρνηση, «αντιστάσεις» και σκισίματα των Μνημονίων. Τότε εμφανίστηκε η μεγάλη ευκαιρία για τον λαό. Εφόσον το σύστημα αποφάσισε να παίξει το παιχνίδι τού λαϊκισμού των χαφιέδων τής Αριστεράς, δεν έπρεπε ο λαός να το αφήσει να το «σταματήσει» εκεί όπου το βόλευε. Με τη γνώση μας έπρεπε να «πιέσουμε» να παιχτεί η «παράσταση» μέχρι τέλους …Μέχρι να πάρει την εξουσία η Αριστερά και όχι μέχρι εκεί που βόλευε την εξουσία, όπου η Αριστερά θα εμφανιζόταν μόνον στιγμιαία ως φόβητρο, που θα απειλούσε να την πάρει.

Είναι λοιπόν κάτι παραπάνω από προφανές ότι η πρωθυπουργία τού δημαγωγού Τσίπρα ήταν ένα «ατύχημα» …Ένα «ατύχημα», το οποίο οφείλεται στην αδυναμία τής «αρρώστιας» της Νέας Τάξης …Τους «ξέφυγε» η κατάσταση και «κάθισε» παρακάτω η «μπίλια» …Το σύστημα δεν ήθελε Αριστερή Κυβέρνηση …Το σύστημα ήθελε Αριστερό «Μνηστήρα» τής Κυβέρνησης …Το σύστημα απλά ήθελε να «φουσκώσει» τον χρήσιμο Τσίπρα, για να τον χρησιμοποιήσει ως διχαστικό παράγοντα της κοινωνίας …Να τον χρησιμοποιήσει σαν «ελπίδα» για κάποιους και σαν «φόβητρο» για κάποιους άλλους …Να διχάσει την κοινωνία, ώστε να αποκτήσει συμμάχους εκεί όπου εκείνη την ώρα υπήρχαν μόνον εχθροί …Να μεταβιβάσει την εξουσία από τον Σαμαρά σε κάποιον άλλο δικό του άνθρωπο, για να μην κυβερνήσουν δήθεν οι «μπολσεβίκοι» και καταλυθεί η Δημοκρατία …Να ξαναπαιχτεί δηλαδή το γνωστό και χιλιοπαιγμένο παιχνίδι, όπου την κοινωνική αντίδραση της Δεξιάς θα την έπαιρνε στιγμιαία ένας αριστερός «ήρωας», για να προκαλέσει με τη δύναμή του και τα «αριστερίστικα» «κόλπα» του τα δημοκρατικά ένστικτα του λαού, ώστε η Δεξιά να επιβιώσει σαν αναγκαίο «κακό».

Εφόσον το σύστημα – μετά από τις φοβερές προδοσίες του – έφτασε σε εκείνα τα όρια, ώστε να βγάλει από το «μανίκι» του το εκφοβιστικό «χαρτί» της δημαγωγικής Αριστεράς, έπρεπε – ως λαός – να το αναγκάσουμε να το «παίξει» …Να το αναγκάσουμε να το «κάψει. Γι’ αυτόν τον λόγο από την αρχή υποστηρίζαμε πως συμφέρει τον λαό να πάρει την εξουσία ο χαφιές ο Τσίπρας. Γνωρίζαμε εξ’ αρχής πως εκτός από «στημένος» είναι ένας ανίκανος πολιτικός και επαγγελματίας ψεύτης …Ένας αγράμματος βλάκας, από τους πολλούς που έχει «παράγει» το ΚΚΕ και ζούνε με χαρτζιλίκια από τα κόμματα και βέβαια τις ΜΚΟ τού ευρύτερου αριστερού χώρου. Γνωρίζαμε πως είναι παντελώς άχρηστος. Γνωρίζαμε πως δεν θα έκανε τίποτε απ’ όσα έλεγε. Γι’ αυτό προτείναμε αναφανδόν και ανενδοίαστα τον Τσίπρα ως επιλογή. Δίνοντας ο λαός την εξουσία στον Τσίπρα, «ακύρωσε» στην πραγματικότητα το σύνολο του μεταπολεμικού σχεδιασμού.

Αυτός ήταν ο στόχος μας και γι’ αυτό επιμέναμε με κίνδυνο να παρεξηγηθούμε και να θεωρηθούμε οπαδοί τού Τσίπρα Έπρεπε να «γευτεί» και άρα να δει ο κόσμος τι είδους λαϊκισμό «πουλούσε» η Αριστερά …Να δει πως ο λαϊκισμός αυτός ήταν καθαρά δημαγωγία και ψέμα με στόχο να παρασύρει τον λαό στην παγίδα τής Δεξιάς και όχι να τον βοηθήσει ν’ απαλλαγεί απ’ αυτήν …Αυτό ήταν το ζητούμενο …Τσίπρα ήθελαν να «παίξουν» τα αφεντικά και οι τοκογλύφοι; …Τσίπρα θα «έπαιζε» κι ο κόσμος. Το αποτέλεσμα; …Τραγικό για το σύστημα και βέβαια τραγικό και για εκείνες τις αντιλήψεις, τις οποίες το ίδιο το σύστημα – με πολύ χρήμα και πολύ κόπο – είχε παγιώσει στα χρόνια τής Μεταπολίτευσης.

Μέσα σε δύο χρόνια όλος ο «μύθος» τής Αριστεράς, ο οποίος καλλιεργήθηκε για πάνω από μισό αιώνα, εξανεμίστηκε. Ο «βόθρος» τής Αριστεράς ξεχείλισε και «έπνιξε» τα πάντα. Η αριστερή «ελίτ» – ΟΛΟΙ τους «προϊόντα» τής χαφιεδοσχολής τού ΚΚΕ – μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια εξευτελίστηκαν όσο δεν πάει άλλο. Όχι μόνον οι κυβερνητικοί, αλλά και οι «δορυφόροι». Αποδείχθηκαν οπορτουνιστές, αριβίστες και συμφεροντολόγοι όσο κανένας άλλος. Πραγματικές «κατσαρίδες», που την έννοια της επιβίωσης την έχουν αναγάγει σε ιδεολογική τους «επιστήμη» και μπροστά στον στόχο της επίτευξής της δεν έχουν καμία αναστολή. Ο ένας «πουλούσε» τον άλλο, για να βολευτεί σε μια θεσούλα στη Βουλή τής προδοσίας.

Ποιον να πρωτοθυμηθούμε στην μεγαλύτερη «πασαρέλα» πολιτικών απατεώνων τής Μεταπολίτευσης; …Τον Κουβέλη, τον Ψαριανό ή τον Λυκούδη; Μιλάμε για «βόθρο». Αυτόν τον «βόθρο» άνοιξε η «επιτυχία» τού Τσίπρα. Αν δεν σχημάτιζε κυβέρνηση ο Τσίπρας, όλοι αυτοί θα ήταν συνοδοιπόροι και θα «κρύβονταν» σε μια «αγέλη» «ηρωικών» και «αντιμνημονιακών» συντρόφων. Η ανάληψη της εξουσίας από την Αριστερά δίχασε την «αγέλη» των αρπακτικών και των παρασίτων. Ανάγκασε όλες τις «κατσαρίδες», οι οποίες δεν χωρούσαν στο κυβερνητικό κόμμα, να κάνουν το μόνο που γνώριζαν να «πουλάνε» …και άρα να πάρουν θέση «απέναντι».

Από εκεί και πέρα όλα έγιναν όπως ήταν φυσιολογικό γι’ αυτού του είδους το δυναμικό. Ο Τσίπρας, προκειμένου ως εξουσία να εξυπηρετήσει τα αφεντικά του, «εξανέμισε» όλη την αριστερή «πίστωση». «Ο λαός, πλέον, δεν ξεχνά τι σημαίνει Αριστερά». Τώρα αρκεί κάποιος να δηλώσει αριστερός και στην καλύτερη περίπτωση θα προκαλέσει το γέλιο …αν δεν τον αρχίσουν στις κλωτσιές …Πραγματικές κλωτσιές, γιατί μπορεί ο κόσμος να ανέχεται τη φτώχεια ή την εκμετάλλευση, αλλά δεν μπορεί πλέον να ανέχεται την κοροϊδία …Δεν μπορεί να ανέχεται τον κρατικοδίαιτο Πολάκη – ο οποίος υπογράφει τα πάντα – να του λέει ότι η Αριστερά ξέρει να πολεμάει. Ποιον ξέρει να πολεμάει; …Τον λαό; …Γιατί απέναντι στους δανειστές είναι προφανές ότι δεν πολεμάει …Απέναντι στους δανειστές έχει πάρει όλες τις «στάσεις» στον οριζόντιο άξονα …Δεν μπορεί να ανέχεται την κάθε αριστερή «Κατίνα» να του λέει ότι μπορεί να επιβιώσει με γεμιστές πιπεριές …Δεν μπορεί να ανέχεται τον εθνικό «ξάδερφο» να δηλώνει υπερήφανος για την ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων, τη στιγμή που έπιασε «στασίδι» στην εξουσία υποσχόμενος τα αντίθετα.

Ο Τσίπρας έχει ήδη εξασφαλίσει περίοπτη θέση στην ελληνική ιστορία, γιατί θα είναι αυτός, ο οποίος «ξεχαρβάλωσε» τον μεταπολεμικό σχεδιασμό …Αυτός ο οποίος εξευτέλισε την Αριστερά, αποκαλύπτοντας τον βρόμικο ρόλο της. Για να καθίσει άρον-άρον στην καρέκλα τής εξουσίας, της έβγαλε το «πέπλο» και αποκάλυψε την ασχήμια της …Αποκάλυψε τους «κατασκευαστές» της …Αποκάλυψε τον χαφιεδισμό της. Την ανέβασε «ψηλά» και, όπως συμβαίνει με τις μαϊμούδες, τότε φαίνεται και ο «κώλος» τους. Αυτό ήταν το ποθούμενο για όλους εμάς, οι οποίοι πολεμάμε το σύστημα και γνωρίζαμε τον βρόμικο ρόλο τής Αριστεράς. Τώρα πλέον μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πως δεν υπάρχει καμία πολιτική «σκηνή» στην Ελλάδα.

Αυτοί, οι οποίοι έχουν εκπαιδευτεί να «πολεμούν» τη Δεξιά, αυτοεξευτελίζονται καθημερινά λόγω της εξουσίας. Οι αριστεροί ρολίστες, οι οποίοι έπαιρναν τα πλούσια «μεροκάματά» τους σαν αντιδεξιοί «επαναστάτες», κάθονται τώρα να τους «φτύνει» ο κόσμος ως καθεστωτικούς μόνο και μόνο για να κλέψουν καμιά επιπλέον μέρα στις θέσεις εξουσίας. Ούτε καν την αισθητική αυτών των κρατικοδίαιτων επαγγελματιών φτωχομπινέδων δεν ανέχεται ο κόσμος. Γραβάτες μπορεί να μην φοράει ο «επαναστάτης» Τσίπρας, αλλά έμαθε γρήγορα τα ακριβά κουστούμια τής μπουρζουαζίας ως γνήσιος εκπρόσωπος της μπουρτζοβλαχίας. Φόρεσε και ο ξυπόλητος Καρανίκας Hogan και κανείς πλέον δεν ξέρει τι είναι διατεθειμένος να κάνει για να τα διατηρήσει.

Αυτός είναι ο «θρίαμβος» της Αριστεράς …Οι αριστεροί χαφιέδες τής Δεξιάς κατόρθωσαν επιτέλους και έγιναν πλέον ίσοι με τους Δεξιούς. Τώρα είναι και οι ίδιοι χαφιέδες των ξένων αφεντικών …Τους κοιτάνε στα «μάτια». Δεν θα μιλάνε μόνον οι Καραμανλήδες, οι Μητσοτάκηδες και οι Παπανδρέου απευθείας με την Αμερικανική Πρεσβεία …Δεν θα είναι οικοδεσπότες των Αμερικανών Προέδρων μόνον οι Δεξιοί εξουσιαστές …Θα μιλάνε και οι Τσιπραίοι, απευθείας – οι οποίοι πρόσφατα έμαθαν και κάτι κουτσοαγγλικά – με το «αφεντικό» …Συνάδερφοι, και άρα όλοι μαζί «απέναντι» στον κόσμο. Τώρα θα «υποδέχονται» κι αυτοί ως «σωτήρες» τους πρώην «φονιάδες των λαών Αμερικάνους». Τώρα θα «ξεκατινιάζονται» κι αυτοί για μια «καρέκλα» επίσημου δείπνου δίπλα στο αφεντικό …Τώρα θα είναι κι αυτοί μέλη του φαν κλαμπ τής Χίλαρι …Επιτέλους απαλείφθηκαν οι διαφορές μεταξύ τους …Επιτέλους όλοι αυτοί «ενώθηκαν» μεταξύ τους στην «παράταξη» της Δεξιστεράς …Την ενιαία Δεξιστερά των προδοτών, των χαφιέδων, των δωσίλογων και των πρακτόρων.

Η πλάκα η μεγάλη είναι με τον Κούλη …Άλλη πικραμένη ιστορία …Μειωμένης αντίληψης είναι ο αγοραφοβικός φουκαράς, γιατί διαφορετικά δεν θα επεδίωκε αυτά τα οποία επιδιώκει. Τώρα, που έρχεται η ώρα τής «σφαλιάρας» και όλοι διακριτικά την «κάνουν» με τον άλφα ή βήτα τρόπο, αφήνοντας τα «κλειδιά» τού «μαγαζιού» τής Δεξιάς στον «κομμουνιστοφάγο» Γεωργιάδη, τώρα ο Κούλης διεκδικεί την Πρωθυπουργία …Τώρα, που οι πιο απεχθείς προδότες τής Δεξιάς δεν βγαίνουν ούτε στις ταβέρνες τής Ραφήνας, βγαίνει ο Κούλης στην πρώτη «γραμμή» …Ούτε ψύλλος στον κόρφο του. Με εξουδετερωμένη την Αριστερά – και άρα με «ξεδοντιασμένο» από άμυνες σύστημα – πάει να διεκδικήσει την εξουσία τής Δεξιάς στην πιο δύσκολη μεταπολεμικά «ώρα» τής Ελλάδας και μάλιστα με το όνομα που διαθέτει …Την διεκδικεί μάλιστα, κάνοντας «σημαία» του την απόλυτη υποταγή στην Τρόικα και τις δεσμεύσεις απέναντι στους δολοφόνους τού ελληνικού λαού.

Άποψή μας είναι ότι κάπου εδώ τελειώνει η «παράσταση» της Μεταπολίτευσης …Μια «παράσταση», η οποία γνώρισε μεγάλη «επιτυχία» μεταπολεμικά, αλλά στο τελευταίο της remake είχαμε «ανατροπές», τις οποίες κανένας δεν περίμενε. Δυστυχώς γι’ αυτούς έγινε το λάθος και άναψε το «φως» …και είδε ο κόσμος ότι το περίφημο «φάντασμα» της Αριστεράς είναι ένα απλό βρόμικο «σεντόνι» και έτσι κάπως σχόλασε το «θρίλερ» …Δεν μπορούν πλέον οι Δεξιστεροί να «δουλεύουν» τον κόσμο με τα «σώβρακα» του Ζαχαριάδη και τα πουκάμισα του Τσίπρα …Δεν μπορούν οι σηκωμένες γροθιές να κρύψουν τα κατεβασμένα παντελόνια …Δεν μπορούν να απειλούν τον λαό με εμφύλιους και με διχασμούς, για να ξαναφέρουν τους Καραμανλήδες σαν «εθνάρχες». Με ρυθμούς καταιγιστικούς πλέον οι εξελίξεις «ξεγυμνώνουν» το μεταπολεμικό πολιτικό «σκηνικό». Σαν να υπάρχει πάνω από την Ελλάδα ένα μαγικό «χέρι», το οποίο διαλύει την πολιτική «ομίχλη» και αρχίζουν να φαίνονται όσα δεν φαίνονταν ποτέ. Η Ελλάδα αρχίζει πλέον και απελευθερώνεται από τα προτεσταντικά «δεσμά», τα οποία την παγίδευαν μέχρι θανάτου.

Τα ναζιστοκομμουνιστικά «δεσμά» τής Δεξιστεράς δεν μπορούν πλέον να καθηλώσουν τον ελληνικό λαό στην αδυναμία. Οι Έλληνες είναι έτοιμοι να αλλάξουν «σελίδα» και αυτό φαίνεται στην αλλαγή τής γενικότερης συμπεριφοράς τους …Μια ενιαία αποκομματικοποιημένη συμπεριφορά, η οποία δεν έχει σχέση με τα μέχρι τώρα ισχύοντα πολιτικά «ήθη» τής Μεταπολίτευσης …Μια ενιαία συμπεριφορά, η οποία γίνεται η αιτία να «ξεχωρίζουν» οι προδότες τής κομματοκρατίας τής Δεξιστεράς απ’ όλους τους υπόλοιπους πολίτες …Να ξεχωρίζουν όπως η τρίχα μέσα στο ζυμάρι. Τα «μαντριά» άδειασαν από «πρόβατα» και τώρα φαίνεται καθαρά πως τα κομματικά «μαγαζιά» ήταν απλά «χασάπικα». Τώρα φαίνεται πως αριστεροί «λύκοι» και δεξιοί «χασάπηδες» ήταν συνέταιροι και αυτό δεν μπορεί να το ξανακρύψει κανένας.

Γίνεται πλέον αντιληπτό απ’ όλους ότι ένας ολόκληρος λαός υποφέρει από μια συμμορία επαγγελματιών Δεξιών κι Αριστερών …Μια συμμορία, η οποία ελέγχεται από μερικές οικογένειες και η οποία πρόδωσε τον ελληνικό λαό για τον δικό της πλουτισμό …Μια συμμορία αδίστακτη, η οποία, όταν το επέβαλαν τα συμφέροντά της, δεν δίστασε ακόμα και να εγκληματήσει εις βάρος τού λαού …Δεν δίστασε να τον βυθίσει στον Εμφύλιο, στη Χούντα και σήμερα στα Μνημόνια …Μια συμμορία, η οποία πληθυσμιακά δεν αντιπροσωπεύει μέγεθος μεγαλύτερο από χίλια άτομα …Για χίλια άτομα υποφέρει ο κόσμος και για τα συμφέροντα αυτών των λίγων ανθρώπων τέθηκε σε κίνδυνο αφανισμού ο ίδιος ο ελληνισμός. Ο ελληνισμός των αιώνων κινδυνεύει να χάσει την πατρίδα του, επειδή οι Αμερικανοί εκβίαζαν ανώμαλους, ομοφυλόφιλους, κοιλιόδουλους, διεφθαρμένους και μιζαδόρους Δεξιστερούς.

Δυστυχώς γι’ αυτούς τα πράγματα θα γίνουν πολύ δύσκολα. Λογικό είναι αυτό. Η Νέα Τάξη βυθίζεται ως νέος «Τιτανικός» …και, θα γλιτώσουν οι «καμπίνες»; Οι ΗΠΑ κλονίζονται και περιχαρακώνονται πίσω από τα εθνικά τους σύνορα …και, θα επιβιώσουν οι «λαθρολάγνοι» διεθνιστές τής πλάκας; Οι ίδιες οι ΗΠΑ ετοιμάζονται να «πυροβολήσουν» τους πιστωτές τους …Είναι δυνατόν να πληρώσουν τα απεχθή δάνειά τους οι «μπατίρηδες» των Βαλκανίων; Αν κρίνουμε από τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις στις ΗΠΑ, τα πράγματα εξελίσσονται πολύ άσχημα και – δυστυχώς για κάποιους – πολύ γρήγορα. Αν κινδυνεύουν οι «σκηνοθέτες» τής «παράστασης» σε τι μπορούν να ελπίζουν οι «κομπάρσοι»; Πώς είπε σε ανοικτή επιστολή ο αριστερός Θεοδωράκης της παλαιάς «παράστασης» στον αριστερό Τσίπρα τού remake της;

…Καλή αντάμωση στα γουναράδικα …Εκεί μάλλον θα βρεθούμε όλοι μαζί. …και σύντομα. Έτσι κι αλλιώς για κάποιους από εμάς αυτό είναι το πιο εύκολο ραντεβού.

Τραϊανού Παναγιώτης
Δημιουργός της θεωρίας του Υδροχόου