Το σχολείο που διδάσκει να δέχεσαι τον Άλλον

«Γέφυρες εκπαίδευσης» αλλά και γέφυρες με την κοινωνία έχει πετύχει εδώ και 32 χρόνια να χτίσει η σχολική κοινότητα του 18ου Γυμνασίου Πάτρας, στο οποίο λειτουργούν ειδικά τμήματα και λυκειακές τάξεις κωφών και βαρήκοων μαθητών.
Μία αρμονική και αποτελεσματική συνύπαρξη, η οποία εξελίσσεται αθόρυβα επί τρεις και πλέον δεκαετίες στην περιοχή της Αρόης, όπου εδρεύει το συγκεκριμένο σχολείο. Ένα σχολείο που δεν παρέχει εκπαίδευση μόνο στους μαθητές του αλλά σε ολόκληρη την κοινωνία, καθώς διδάσκει την αποδοχή και την ενσωμάτωση των ατόμων με αναπηρίες. Γι’ αυτό το αποτέλεσμα, βέβαια, χρειάστηκαν χρόνια συστηματικής εργασίας από το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας του σχολείου, με επικεφαλής τον διευθυντή Γεώργιο Κύργιο, αλλά και τους γονείς που συνεργάστηκαν και σε κλίμα αποδοχής εξασφάλισαν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για τους ακούοντες και τους κωφούς μαθητές του σχολείου. Όλοι δρουν σαν μία ομάδα, χωρίς να αφήνεται κανένα περιθώριο καλλιέργειας αρνητικών συμπεριφορών.
Κι αυτό επισημάνθηκε από εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές του σχολείου, στη διάρκεια μιας εξαιρετικής ημερίδας που διοργανώθηκε στην Αγορά Αργυρή από το σχολείο, σε συνεργασία με τον σχολικό σύμβουλο Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης της Περιφέρειας, Αθανάσιο Ρισβά, και τη σχολική σύμβουλο ΠΕ15 και υπεύθυνη Παιδαγωγικής Καθοδήγησης του σχολείου, Ευαγγελία Κροκίδη.
Παρών στην ημερίδα ήταν ο σύμβουλος Α’ του υπουργείου Παιδείας και υπεύθυνος Ειδικής Αγωγής στο Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, Βασίλειος Κουρμπέτης.
Η ημερίδα έγινε υπό την αιγίδα της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αχαιός και σε όλη τη διάρκειά της υπήρχε διερμηνεία Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας.
Στη διάρκεια της ημερίδας επισημάνθηκε, τόσο από τους φορείς της διοίκησης της εκπαίδευσης όσο και από τους καθηγητές και γονείς του συγκεκριμένου σχολείου, ότι η συνύπαρξη των δύο κοινοτήτων μόνον θετικά αποτελέσματα έχει καταγράψει.
Το 18ο Γυμνάσιο είναι το μοναδικό σχολείο με αυτό το χαρακτηριστικό και αυτό το κάνει πολύ ιδιαίτερο στην εκπαιδευτική του λειτουργία. Η ομάδα των ειδικών επιστημόνων ενημέρωσε εκπαιδευτικούς, γονείς, μαθητές, επαγγελματίες στον χώρο της εκπαίδευσης και τους εν γένει ενδιαφερόμενους για τα οφέλη αυτής της συνύπαρξης, ενώ αξιοσημείωτα ήταν τα όσα κατέθεσαν βιωματικά στη διάρκεια της ημερίδας γονείς και εκπαιδευτικοί της συγκεκριμένης σχολικής μονάδας. Ορισμένοι από αυτούς κατέθεσαν στην «Π» την εμπειρία τους. η οποία φιλοξενείται στη συνέχεια.
Το σημαντικό είναι επίσης ότι σήμερα υπάρχουν εκπαιδευτικοί εξειδικευμένοι με σπουδές στην Ειδική Αγωγή, οι οποίοι μπορούν να προσφέρουν όσα πρέπει στους κωφούς μαθητές. Ανάμεσα σε αυτούς είναι και ο μαθηματικός του σχολείου, Ευάγγελος Γρουμπός, μέλος της οργανωτικής επιτροπής της ημερίδας, ο οποίος έστησε τη «γέφυρα» επικοινωνίας μας με όλους τους εμπλεκόμενους.

Ανδρέας Ρήγας: Βγάζω το καπέλο στους καθηγητές
«Η εμπειρία μου ως μαθητής στο σχολείο είναι ευχάριστη και θετική. Υπήρχαν και δυσκολίες. Η επικοινωνία με τους καθηγητές ήταν δύσκολη, γιατί μιλούσαν προφορικά και δεν ήξεραν τη νοηματική. Αυτό που βοήθησε εμένα αλλά και την επικοινωνία μέσα στο σχολείο ήταν ότι είμαι βαρήκοος και πολλές φορές είχα τον ρόλο του διερμηνέα μεταξύ των καθηγητών και των υπόλοιπων μαθητών. Είναι σημαντικό για μένα ως πατέρας να βλέπω τα σχολείο των παιδιών μου να συνεργάζεται μαζί μου για το καλό τους. Να συμβουλεύει εμάς και τις κόρες μου. Νιώθω ασφάλεια και σιγουριά. Όλα αυτά όμως δε γίνονται αυτόματα πατώντας ένα κουμπί. Οι καθηγητές προσπαθούν συνεχώς για το καλύτερο. Ψάχνουν και βρίσκουν λύσεις στα προβλήματα των παιδιών μας, τα στηρίζουν. Βγάζω το καπέλο σε όλους τους καθηγητές αλλά και στον διευθυντή που τρέχει, αγωνίζεται και αγωνιά μαζί μας».
• Απόφοιτος ο ίδιος, γονιός κωφών μαθητριών στο ίδιο σχολείο, σήμερα.

Μαρία Ζώχιου: Εξαιρετικό το κλίμα ανάμεσα στα παιδιά.
«Έχω αρκετή εμπειρία στο συγκεκριμένο σχολείο. Και η εμπειρία αυτή έχει μόνο θετικά χαρακτηριστικά. Υπάρχει ένα εξαιρετικό κλίμα μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Οι ακούοντες μαθητές μας επιδιώκουν να μπαίνουν σε εθελοντικά προγράμματα εκμάθησης της νοηματικής γλώσσας για να επικοινωνούν με τους κωφούς μαθητές μας. Από την άλλη, οι κωφοί μαθητές καταβάλλουν προσπάθεια να επικοινωνούν και να δημιουργούν φιλίες με τους ακούοντες. Καθημερινά στην πράξη αποδεικνύεται η αποδοχή των κωφών από μαθητές και γονείς. Πλέον έχει γίνει κατανοητό ότι είναι μία άλλη κοινότητα, η οποία όμως έχει κλειδιά τα οποία πρέπει να αναζητήσεις για να την ξεκλειδώσεις και να επικοινωνήσεις μαζί της. Άλλωστε τα παιδιά έχουν πάντα καλές προθέσεις και προσπαθούν να πετύχουν το καλύτερο δυνατό».
• Είναι θεολόγος καθηγήτρια στο σχολείο.

Ειρήνη Ανδρικοπούλου: Όσοι ακούν το κουδούνι, ενημερώνουν τους άλλους
«Διδάσκω στα τμήματα κωφών και η εμπειρία μου δείχνει ότι οι μαθητές μας βρίσκονται σε ορμονική συνύπαρξη με τους ακούοντες. Ουδέποτε υπήρξε πρόβλημα. Αντίθετα οι ακούοντες μαθητές αναζητούν τρόπους να επικοινωνήσουν με τους κωφούς. Παίζουν μαζί τους αρκετοί είναι φίλοι, συμμετέχουν από κοινού στις σχολικές δραστηριότητες και κάνουν παρέα κι εκτός σχολείου. Όλα αυτά τα χρόνια δεν υπήρξε κανένα περιστατικό περιθωριοποίησης κωφού παιδιού. Μάλιστα, μπορώ να πω ότι ακούοντες μαθητές φροντίζουν τους κωφούς. Για παράδειγμα, εάν χτυπήσει κουδούνι και δεν είναι κάποιος καθηγητής με νοηματική να ειδοποιήσει τους κωφούς μαθητές, οι ακούοντες τρέχουν να τους ενημερώσουν. Υπάρχει ένα εξαιρετικό κλίμα, που συμβάλλει και γενικότερα στην αποδοχή των κωφών παιδιών από την κοινωνία και την ομαλή ένταξή τους σε αυτή».
• Είναι δρ. Φιλολογίας, διερμηνέας νοηματικής γλώσσας.

Ελευθερία Μπούσια: Νικήσαμε το «σιγά μην τα καταφέρει».
«Οι συνθήκες ήταν πολύ πιο δύσκολες πριν από 15 χρόνια που ήταν μαθητής ο γιος μου. Αυτός ήταν που με παρότρυνε να στείλω την κόρη μου στο 18ο Γυμνάσιο διότι μου έλεγε ότι εκτός από γνώσεις είναι καλό για την κοινωνικοποίησή της. Η κόρη μου σήμερα φοιτά στο Λύκειο όπου υπάρχουν εξειδικευμένοι καθηγητές που γνωρίζουν τη νοηματική γλώσσα και με το σχολείο υπάρχει άψογη συνεργασία. Αισθάνομαι το σχολείο αυτό σαν οικογένεια διότι μου παρέχει ασφάλεια και σιγουριά σε σχέση με το παιδί μου. Δεν αισθάνθηκα ποτέ απόρριψη γι’ αυτό. Αντίθετα με τη γειτονιά μου, όπου δεχόμουν ερωτήσεις γιατί να πάει το παιδί στο γυμνάσιο και ότι δεν έχει κάτι παραπάνω να μάθει ένας κωφός. «Σιγά μη τα καταφέρει το παιδί σου» μου έλεγαν. Αυτή η προκατάληψη έχει καταρριφθεί στην πράξη και από το αποτέλεσμα που προσφέρει το συγκεκριμένο σχολείο και η εκπαιδευτική κοινότητα».
• Είναι μητέρα κωφών μαθητών

Πηγή: Εφημερίδα «Πελοπόννησος»