Τρεις κρατούμενοι μαθητές μέσα από το σχολείο του Ειδικού Καταστήματος Κράτησης Νέων Αυλώνα μιλούν στο in.gr για το πόσο έχει επηρεάσει τον εγκλεισμό τους η συμμετοχή στις μαθησιακές διαδικασίες, τις συνθήκες που επικρατούν στην φυλακή, αλλά και το αν τελικά η κράτησή τους είχε ως αποτέλεσμα τον σωφρονισμό ή την περαιτέρω εξοικείωση σε έκνομες πράξεις και συμπεριφορές.

Ο Χρήστος, ο Γιασίν και ο Άνις είναι κρατούμενοι του Ειδικού Καταστήματος Κράτησης Νέων Αυλώνα (ΕΚΚΝΑ), οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία που τους δίνει το σχολείο του ΕΚΚΝΑ, ξεφεύγοντας για κάποιες ώρες της ημέρας από την πραγματικότητα του εγκλεισμού.

Ο Χρήστος είναι 23 ετών και δεν είναι η πρώτη φορά που κρατείται σε Κατάστημα Κράτησης Νέων. Αυτή τη φορά βρίσκεται στη φυλακή 3,5 χρόνια για κλοπές και ληστείες, ενώ δεν γνωρίζει πόσο είναι το συνολικό χρονικό διάστημα που θα χρειαστεί να εκτίσει στην φυλακή, αφού -όπως λέει ο ίδιος- δεν είχε χρήματα για να προσλάβει δικηγόρο έτσι ώστε να αναλάβει τις αρκετές υποθέσεις που υπάρχουν εις βάρος του.

«Με βοηθάει πάρα πολύ ψυχολογικά το σχολείο, αφού είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να έχει μέσα η φυλακή. Τα λάθη που μας έφεραν εδώ, συμπεριλαμβάνοντας και την χρήση ουσιών, μας έκαναν να αφήσουμε πίσω πολλά πράγματα, αλλά τουλάχιστον εδώ υπάρχουν άνθρωποι που μας αγαπάνε και μας βοηθάνε.

» Το σημαντικότερο, όμως, είναι πως με πρωτοβουλία του διευθυντή του σχολείου, αλλά και της διευθύντριας του Καταστήματος Κράτησης, παρέμεινα στον Αυλώνα, αν και έχω ξεπεράσει το ηλικιακό όριο των 21 ετών. Σε αυτό συνέβαλε, βέβαια, η προσπάθεια που έχω καταβάλει όλο αυτό τον καιρό στο σχολείο, αλλά και γενικότερα η καλή διαγωγή που έχω δείξει» λέει.

Ο Γιασίν κατάγεται από το Μαρόκο, έφυγε από την χώρα του επειδή δεν είχε λεφτά για να ζήσει και έφτασε στην Ελλάδα, περνώντας πεζός παράνομα τα σύνορα. Είναι 3 χρόνια έγκλειστος στο κατάστημα του Αυλώνα, καθώς κατηγορείται για ληστεία και έχει καταδικαστεί σε ισόβια.

«Το σχολείο με κάνει και ξεφεύγω, ξεχνώντας για λίγο ότι είμαι κρατούμενος και πόσα χρόνια έχω ακόμα μπροστά μου. Με βοηθάει πολύ, αφού μου θυμίζει τότε που πήγαινα σχολείο στο Μαρόκο. Στην φυλακή δεν έχουμε να κάνουμε τίποτα, ενώ στο σχολείο αισθάνομαι άνθρωπος, μου δίνει δύναμη και κουράγιο» δηλώνει.

Ο Άνις είναι 20 χρονών και ήρθε σε ηλικία 7 χρονών από την Αλβανία. Στον Αυλώνα είναι 14 μήνες, ενώ έχει καταδικαστεί σε δις ισόβια για ληστεία μετά φόνου.

«Είναι ένα σχολείο που λειτουργεί καλύτερα και από αυτά που υπάρχουν έξω, κάτι που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον διευθυντή μας, τον κ. Δαμιανό. Με βοηθάει πάρα πολύ ψυχολογικά, αφού έχω τουλάχιστον την ευκαιρία εδώ να πραγματοποιήσω το όνειρό μου, που ήταν να τελειώσω το σχολείο και να περάσω σε κάποια σχολή» αναφέρει.

Σχετικά με το ενδεχόμενο να συνεχίσει τις σπουδές του σε κάποια σχολή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ο Χρήστος αναφέρει πως «όταν με το καλό τελειώσω και αποφυλακιστώ, τότε βεβαίως και θα συνεχίσω τις σπουδές μου».

» Το μόνο αρνητικό είναι πως κάποιες χρονιές αργεί να στελεχωθεί το σχολείο με καθηγητές, αλλά και πάλι όσοι βρίσκονται εδώ μας βοηθάνε πολύ. Τώρα, στην φυλακή θα έπρεπε να αλλάξουν πολλά, αλλά…».

Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Αυλώνα

Όσον αφορά τις συνθήκες κράτησης στον Αυλώνα, ο Χρήστος λέει ότι «είναι περίεργα. Όσο περνούν τα χρόνια ξεχνάς το σπίτι σου και “ιδρυματοποιείσαι”, αυτό είναι το κακό. Το φαγητό από παλαιότερα είναι καλύτερο, ενώ στους θαλάμους δεν επικρατεί πλέον συνωστισμός».

Ο Γιασίν από την πλευρά του σημειώνει πως στη φυλακή δεν αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα, καθώς προσπαθεί να έχει καλές σχέσεις με τους συγκρατούμενούς του, αλλά και τους φύλακες. «Απλά δεν μπορώ αυτό το πράγμα που πρέπει συνέχεια να σκέφτομαι το τι έχει γίνει και το πόσο καιρό θα είμαι ακόμα εδώ» τονίζει.

Ο Άνις για το ίδιο ζήτημα συμπληρώνει: «Οι συνθήκες στον Αυλώνα είναι καλύτερες από ό,τι επικρατεί στις υπόλοιπες φυλακές. Η σίτιση είναι καλή, ενώ πλέον δεν επικρατεί συνωστισμός, κάτι που συνέβαινε μέχρι πρότινος. Γιατρός και ψυχολόγος υπάρχει, κάτι που βοηθάει αρκετά παιδιά».

Στην ερώτηση αν υπάρχουν κλίκες μεταξύ των κρατουμένων ανάλογα με την χώρα προέλευσής τους, κι αν υπάρχουν συγκρούσεις ανάμεσα σε αυτές, ο Χρήστος απαντάει: «Βέβαια, οι Έλληνες με τους Έλληνες, οι Αλβανοί με τους Αλβανούς κ.ο.κ. Κάθε μέρα έχουμε συγκρούσεις, αλλά το καλό σε αυτήν την φυλακή είναι ότι δεν χρησιμοποιούνται αντικείμενα σε αυτές, κάτι που θα έκανε τα πράγματα χειρότερα».

Ο Γιασίν απαντάει στην ίδια ερώτηση ότι «κλίκες υπάρχουν, όπως και συμπλοκές κυρίως για χρέη μεταξύ κρατουμένων. Αυτό που έμαθα, όμως, εδώ, είναι να λύνω τα προβλήματα που μου προκύπτουν πριν αυτά γίνουν μεγαλύτερα».

Με τον Άνι να προσθέτει πως «οι κλίκες πάντα υπήρχαν, όπως και οι συμπλοκές μέσα στην φυλακή. Ευτυχώς, δεν χρησιμοποιούνται αντικείμενα σ’ αυτές, κάτι που γίνεται σε άλλες φυλακές. Για αυτό σκέφτομαι πως όσο βρίσκομαι εδώ, είμαι καλά. Δεν ξέρω τι θα γίνει όταν θα με πάνε αλλού».

«Ξεκινάνε από εδώ και καταλήγουν στα μεγάλα σαλόνια»

Κατά την διάρκεια του εγκλεισμού σου έχεις συνειδητοποιήσει ποιες πράξεις σου σε οδήγησαν στον Αυλώνα;

Χρήστος: «Όχι, αυτά τα κατάλαβα μόνος μου, προσπαθώντας να κάνω πράγματα που δεν μπορούσα ή δεν ήθελα να κάνω έξω, αλλά ο κανόνας λέει πως επικρατεί ένα είδος ανακύκλωσης, αφού το 99% των ανηλίκων ή νέων που μπαίνουν μέσα βγαίνουν χειρότεροι. Αποτέλεσμα αυτού να ξεκινάνε όλοι από εδώ και να καταλήγουν στα μεγάλα σαλόνια. Όπως κι εγώ, δηλαδή, που ξαναμπήκα πάλι στη φυλακή».

Στο ερώτημα αν οι ανήλικοι ή νέοι κρατούμενοι βγαίνουν καλύτεροι ή χειρότεροι όταν αποφυλακιστούν, συμφωνούν και οι τρεις πως η φυλακή αποτελεί ένα «σχολείο» από το οποίο όταν βγαίνεις είσαι χειρότερος άνθρωπος από ό,τι μπήκες.

Όσον αφορά το πόσο δύσκολη θα είναι η επανένταξή τους στην κοινωνία, ο Χρήστος θεωρεί πως «δεν θα είναι εύκολη διαδικασία. Όλη η τοπική κοινωνία θα με αντιμετωπίζει με το στίγμα του πρώην κρατούμενου, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να βρω δουλειά, αλλά να μην έχω και φίλους. Δύο βασικοί λόγοι που με οδήγησαν ξανά στην φυλακή».

Ο Άνις από την πλευρά του αναφέρει ότι «έξω να φανταστείς ότι δούλευα και ταυτόχρονα πήγαινα νυχτερινό σχολείο και φροντιστήριο. Τώρα θα με βλέπουν και θα λένε “είναι αυτός που ήταν φυλακή”. Πιστεύω πως το πιο δύσκολο θα είναι να ξαναβρώ δουλειά».

Άγγελος Προβολισιάνος Newsroom ΔΟΛ