“Το ΣτΕ έχει ακυρώσει τελεσίδικα τα Νέα Θρησκευτικά ως πολλαπλώς αντισυνταγματικά”

ΤΟ ΣτΕ ΕΧΕΙ ΑΚΥΡΩΣΕΙ ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΑ ΤΑ ΝΕΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΩΣ ΠΟΛΛΑΠΛΩΣ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ –Η εφαρμογή τους είναι παράνομη

του Χρήστου Μπονατάκη, γονιού

Πρόσφατα, το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο της χώρας, το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) με δύο διαδοχικές αποφάσεις-‘καταπέλτη’ (660/2018, 926/2018) αποφάνθηκε τελεσίδικα ότι τα Νέα Θρησκευτικά που εισήχθησαν στην Εκπαίδευση ΑΚΥΡΩΝΟΝΤΑΙ ως Προγράμματα Σπουδών (ΠΣ) του Μαθήματος των Θρησκευτικών (ΜτΘ), όντας μάλιστα με πολλαπλό τρόπο αντισυνταγματικά και παράνομα! Η δε απόφαση ακύρωσης «συνεπάγεται νόμιμη κατάργηση έναντι όλων»! (Π.Δ.18/1989,αρθ.50,1• Κωδικοποίηση διατάξεων νόμων για το ΣτΕ) Στο δε αιτιολογικό των προαναφερθεισών αποφάσεων γίνεται λόγος για το ότι (σημεία ευκόλως αντιληπτά στον αμερόληπτο μελετητή του ΝΠΣ και πριν τις αποφάσεις):

• «φαλκιδεύεται ο επιβεβλημένος από τη συνταγματική αυτή διάταξη σκοπός (ενν. της Παιδείας, Συντ. 16, 2), η ανάπτυξη δηλαδή της ορθόδοξης χριστιανικής συνειδήσεως των μαθητών…» (όσων είναι ορθόδοξοι)
• «Οι μαθητές ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΝΤΑΙ προς ένα ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ που είναι αποσυνδεδεμένο από την διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας και είναι προς ένα …ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΞΙΩΝ που νοθεύει τη διδασκαλία αυτή»!!
• Η διδασκαλία της ορθόδοξης χριστιανικής πίστεως στα ΝΠΣ: α)  «είναι ελλιπής κατά περιεχόμενο», β) «δεν είναι αυτοτελής, αμιγής και διακριτή(!) σε σχέση με τη διδασκαλία στοιχείων αναφερομένων σε  άλλα δόγματα ή θρησκείες με αποτέλεσμα να προκαλείται σύγχυση στους μαθητές ως προς το περιεχόμενο της Ορθόδοξης Χριστιανικής διδασκαλίας».
• Προσβάλλεται ευθέως η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου με βάση την οποία οι Ορθόδοξοι γονείς, «έχουν δικαίωμα έναντι του Κράτους δια την παροχή εκπαιδεύσεως στα τέκνα τους σύμφωνης με τις δικές τους θρησκευτικές πεποιθήσεις» (ΕΣΔΑ,1ο πρόσθ.πρωτ. αρθ.2, Ν53/74: «Παν Κράτος εν τη ασκήσει των αναλαμβανομένων υπ’ αυτού καθηκόντων επί του πεδίου της μορφώσεως και της εκπαιδεύσεως θα σέβεται το δικαίωμα των γονέων όπως εξασφαλίζωσι την μόρφωσιν και εκπαίδευσιν ταύτην συμφώνως προς τας ιδίας αυτών θρησκευτικάς και φιλοσοφικάς πεποιθήσεις»)!
• Ιδιαίτερα ενδεικτική ακόμα, είναι η επισήμανση για το ότι: «…«επιχειρείται ο κλονισμός ή και η μεταβολή»(!) της Ορθοδόξου Χριστιανικής συνειδήσεως, γεγονός που «θα συνιστούσε ΜΟΡΦΗ ΟΜΑΔΙΚΟΥ ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜΟΥ ιδιαιτέρως σοβαρή, ως ΕΠΕΜΒΑΣΗ στον ευαίσθητο ψυχικό κόσμο των μαθητών αυτών που δεν διαθέτουν την ωριμότητα και την κριτική αντίληψη των ενηλίκων…»!!
• Ενώ τέλος, δεν παραλείπεται φυσικά να τονισθεί η άνιση έναντι του νόμου μεταχείριση κατά των ορθοδόξων, η καταστρατήγηση δηλαδή της συνταγματικής αρχής της ισότητας και της αρχής της ισονομίας (Σύντ. άρθ.4&13) καθότι, όπως αναφέρει η απόφαση: «για ετεροδόξους ή αλλοθρήσκους μαθητάς ……….ο νομοθέτης έχει ρητώς προβλέψει δυνατότητα διδασκαλίας του οικείου δόγματος ή θρησκείας από πρόσωπα προτεινόμενα από την οικεία θρησκευτική κοινότητα…»! (Ν4386,αρθ.55, 5 το οποίο προσέθεσε την παρ.4 στον Ν1771/1988[Αˊ171], αρθ.16).

Παρά ταύτα, οι λεγόμενοι ‘Φάκελοι’ του μαθητή έχουν και εφέτος αποσταλεί στα σχολεία ενώ το Υπουργείο Παιδείας και ο Υπουργός κ.Γιαβρόγλου, σε μια πρωτοφανή άρνηση συμμόρφωσης με τις αποφάσεις του ΣτΕ (στάση πάντως για την οποία επίκειται νέα απόφανση δικαστηρίου) αλλά και σύγχυση περί της διάκρισης εξουσιών, αμφισβητώντας και διαβάλλοντας …ως αντισυνταγματική την απόφαση του οργάνου ελέγχου νομιμότητας των διοικητικών πράξεων, διατείνεται ότι η απόφαση του ΣτΕ: «δεν επηρεάζει πρακτικά τη διδασκαλία του μαθήματος»(!) προβάλλοντας το άκρως προπαγανδιστικό επιχείρημα ότι το ΦΕΚ Φίλη που ακυρώθηκε είναι …διαφορετικό από το ΦΕΚ  Γιαβρόγλου!

Το γεγονός βέβαια ότι το ένα αποτελεί πιστή αντιγραφή του άλλου φανερώνεται όχι μόνο από μία απλή συγκριτική μελέτη των 2 ΦΕΚ αλλά και από τον ίδιο τον Πρόεδρο του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) κ.Κουζέλη, κατά τον οποίο: «Τα προγράμματα σπουδών έμειναν αυτά που ήταν …Οποιοσδήποτε συγκρίνει τα δυο προγράμματα θα καταλάβει ότι δεν άλλαξε κάτι»!

Ωστόσο ως γνωστό, κατά το άρθρο 95, 5 του Συντάγματος: «Η διοίκηση έχει υποχρέωση να συμμορφώνεται προς τις δικαστικές αποφάσεις», ενώ «η παράβαση της υποχρέωσης αυτής γεννά ευθύνη για κάθε αρμόδιο όργανο». Μάλιστα, η συμμόρφωση των διοικητικών αρχών οφείλει να εκτελεστεί «με θετική ενέργεια  προς το περιεχόμενο της απόφασης  του Συμβουλίου ή να απέχουν από κάθε ενέργεια που είναι αντίθετη προς όσα κρίθηκαν από αυτό» (Π.Δ.18/1989,αρθ.50,4• Ν3068/2002,αρθ.1).

Παράλληλα ένας υπάλληλος: «εάν του δοθεί εντολή προδήλως αντισυνταγματική ή παράνομη (εν προκειμένω το ΝΠΣ έχει αμετακλήτως κριθεί ως τέτοιο), οφείλει να μην την εκτελέσει και να το αναφέρει χωρίς αναβολή» (Υπαλ.Κωδ. 25,3•106,3). Ενώ για εντολές προς εκτέλεση αξιόποινων πράξεων (πχ. προσηλυτισμό) δεν απαλλάσσεται των διοικητικών αλλά και των ποινικών ευθυνών (Ποιν.Κωδ. αρθ.21), ακόμα και αν πιεστεί από τη διοίκηση.

Δεν θα πρέπει επίσης να αγνοείται και το γεγονός ότι το 2007 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) καταδίκασε τη Νορβηγία διότι εισήγαγε στη δημόσια εκπαίδευση πολυθρησκευτικό μάθημα, όπως ακριβώς δηλαδή και στην Ελλάδα!

Εν τέλει δε, κατά τους ιδίους τους συντάκτες του ΝΠΣ οι μαθητές ‘ενθαρρύνονται’:

• «…να μετακινηθούν από τις προκατανοήσεις τους» (ΠΣ-σελ.17, δηλαδή από τις θρησκευτικές αντιλήψεις που ενδεχομένως τους έχουν ενσταλαχθεί από την οικογένεια!)
• για «…από κοινού ψάξιμο της αλήθειας(!) και του νοήματος της ζωής» (ΟΕ-σελ.127),
• για ….«Αναθεώρηση ατομικών απόψεων και …διαμόρφωση κοινών απόψεων!»(ΟΕ-σελ.110-113).

Μια μεθοδολογία δηλαδή, που κατ’ ουσία συνιστά καθεαυτή περισσότερο μια διαδικασία κοινωνικής αλληλεπίδρασης, (ή «ψυχοπειραματισμούς») αλλά και που εν πολλοίς οδηγεί συστηματικά στο λεγόμενο διαχριστιανικό και διαθρησκειακό

συγκρητισμό, δηλαδή σε αίρεση!

Δεδομένων των τελεσίδικων αποφάσεων του ΣτΕ, του απαραβίαστου της ελευθερίας θρησκευτικής συνειδήσεως (Συντ. αρθ.13,1) και των θεμελιωδών ανθρωπίνων και μορφωτικών δικαιωμάτων:

α) τα Νέα Θρησκευτικά (θεματικές ενότητες, ‘φάκελοι’ μαθητών, προτεινόμενες δραστηριότητες και υποστηρικτικό υλικό) έχουν ακυρωθεί-απαγορεύεται να εφαρμοστούν στις σχολικές αίθουσες και δεν μπορούν να αποτελέσουν μέσο αξιολόγησης.

β) Η ακυρωθείσα πράξη (ΝΠΣ) θεωρείται ως μηδέποτε εκδοθείσα και ως εκ τούτου επαναφέρεται αυτοδικαίως σε ισχύ το προϋφιστάμενο Πρόγραμμα Σπουδών (ΣτΕ4690/1985). Κατά συνέπεια -μέχρι την εκπόνηση νέου προγράμματος- δύνανται νομίμως να χρησιμοποιούνται τα ‘προηγούμενα’ βιβλία, τα οποία υπάρχουν αναρτημένα και στο διαδίκτυο.

γ) Όσοι μαθητές είναι  ορθόδοξοι, οφείλουν να διδαχθούν τα Θρησκευτικά κατά τρόπο που θα αναπτύσσει τη θρησκευτική τους συνείδηση σύμφωνα με τις αρχές της Ορθόδοξης διδασκαλίας.

Πρέπει πάντως να υπογραμμιστεί ότι επί του ζητήματος, αρκετή πράγματι είναι η παραπληροφόρηση, η άγνοια και η επικρατούσα σύγχυση μεταξύ των γονιών αλλά ακόμα και μεταξύ των εκπαιδευτικών.

Ως επί παραδείγματος μόνο να αναφερθεί το περί θρησκειολογικού τάχα μαθήματος, διαδιδόμενο ‘αφήγημα’. Το προηγούμενο ΠΣ παρείχε ήδη ικανό θρησκειολογικό γραμματισμό στους μαθητές, ενώ η ίδια η Εκκλησία της Ελλάδος είχε επισήμως εισηγηθεί την προσθήκη περαιτέρω θρησκειολογικού υλικού, σε όλες σχεδόν τις τάξεις! Ακόμα, εάν το ΜτΘ έχει μετατραπεί απλώς σε θρησκειολογικό και άρα κατά συνέπεια, ως ουδέτερο ομολογιακά υποτίθεται ότι δεν συντρέχουν πλέον λόγοι απαλλαγής από κανέναν, πώς και γιατί παρά ταύτα οι ετερόδοξοι και ετερόθρησκοι διατηρούν δικαίωμα απαλλαγής, επικαλούμενοι λόγους …θρησκευτικής συνειδήσεως;;

Οφείλει επιτέλους να γίνει κατανοητό από κάποιους ότι το πρόβλημα δεν είναι αυτή καθεαυτή η παράθεση στοιχείων από τη ζωή των διαφόρων θρησκευτικών παραδόσεων• ούτε φυσικά το ΝΠΣ είναι εκείνο που ‘εγκαινιάζει’ μία προσέγγιση που ενθαρρύνει την

καταλλαγή, το διάλογο, την ειρηνική συνύπαρξη κτλ, καθότι το προηγούμενο άλλωστε ΠΣ «δεν αντιτίθεται στις απαιτήσεις του πλουραλισμού, της πολυφωνίας και της πολυπολιτισμικότητας», ΔΕφ.Χαν.115/2012). Αλλά όπως πρόσφατα σχολίασε ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κκ. Ειρηναίος αναφερόμενος στα Νέα Θρησκευτικά (11/3/2018):

• «Είναι άλλο πράγμα να μαθαίνει κανείς όλες τις θρησκείες,

και άλλο να μην ξέρει ο ίδιος ποια είναι η δική του η θρησκεία…»

Συμπερασματικώς, πρόκειται για μάθημα (καλύτερα ένα ‘μόρφωμα’)  πανθρησκειακό στο οποίο  και «προβάλλεται η εικόνα ενός απροσώπου αφηρημένου Θεού, σχετιζομένου με όλες τις θρησκείες και ιδεολογίες της  γης» (Ι. Μητρόπολη Λέρου) και το οποίο μάθημα επιβάλλεται μεροληπτικώς μονάχα στα παιδιά των ορθοδόξων ως ελέχθη.

Οι παραπάνω ενέργειες στο σύνολό τους, όπως άλλωστε και τα σημεία βεβαίως που επεσήμανε το ΣτΕ, εκτός ότι αξίζουν την προσοχή κάθε σκεπτόμενου πολίτη, πρόκειται σαφώς περί ιδεοληπτικών πρακτικών και μεθοδεύσεων που δεν τιμούν τη δημοκρατία και τις πολιτισμένες κοινωνίες, συνιστώντας μάλλον μία οπισθοδρομικότητα, έναν πολιτισμικό αναχρονισμό!

Οι δε γονείς δικαιούνται να γνωρίζουν ότι μπορούν εννοείται να επιστρέφουν τους λεγόμενους ‘Φακέλους’ αλλά και ότι σχολικοί σύμβουλοι, διευθυντές και εκπαιδευτικοί (στον αυτοσχεδιασμό των οποίων ουσιαστικά επαφίεται η ανάπτυξη θρησκευτικής συνείδησης των μαθητών), εάν επιμείνουν να εφαρμόσουν το ακυρωθέν ΝΠΣ παραπλανώντας ή αποκρύπτοντας απ’ τους γονείς τα αναφαίρετα δικαιώματά τους και δη τις εν λόγω αμετάκλητες αποφάσεις του ΣτΕ, τότε είτε ευρίσκονται υπό εσφαλμένη ενημέρωση και βαθιά άγνοια, είτε παρανομούν συνειδητά, πράγμα που «εκτός από τη δίωξη κατά το άρθρο 259 του Ποινικού Κώδικα, υπέχει και προσωπική ευθύνη για αποζημίωση». (Π.Δ.18/1989, αρθ.50, 4)

Σε κάθε περίπτωση, είναι αυτονόητο ότι οποιασδήποτε φύσεως προγράμματα σπουδών ή διδακτικά εγχειρίδια όπως οι λεγόμενοι ‘Φάκελοι’, εφόσον έχουν τελεσίδικα κριθεί ως:

• πολλαπλώς αντισυνταγματικά,
• αντίθετα με θεμελιώδη ανθρώπινα και μορφωτικά δικαιώματα
  • επιστημονικώς και παιδαγωγικώς ακατάλληλα
  • αντορθόδοξα
  • έως και …αξιόποινα-προσηλυτιστικά

  και ως εκ τούτων έχουν αμετάκλητα ακυρωθεί, δεν έχουν εννοείται καμία θέση στις αίθουσες, στα θρανία ή τις τσάντες των παιδιών!