Του Νίκου Τσούλια anthologio
Για κάθε αντιλαϊκό μέτρο ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, που έχουν ψηφίσει το τρίτο και επαχθέστερο Μνημόνιο και που το παρουσιάζουν με τον πιο προκλητικό τρόπο ως «Συμφωνία ανάπτυξης», προτείνεται να αντικατασταθεί από ένα ισοδύναμό του, το οποίο δεν θα είναι άδικο! Η όλη αντίληψη και πρακτική είναι από τις πιο μεγάλες απάτες στο πεδίο της πολιτικής / κομματικής προπαγάνδας. Πρόκειται για συνοδευτικό στοιχείο του λαϊκισμού που χαρακτηρίζει την κυβερνητική πολιτική. Και να γιατί.
α) Αφού ένα μέτρο εκ των προτέρων μπορεί να χαρακτηριστεί ως κοινωνικά άδικο, γιατί προτείνεται από την κυβέρνηση και στη συνέχεια αναζητείται ένα «αθώο» ισοδύναμό του και δεν αποφασίζεται εξ αρχής το λεγόμενο ισοδύναμο; Ο λόγος είναι προφανής. Η κυβέρνηση της διάχυτης δημαγωγίας εμφανίζεται να αναζητεί άλλες ήπιες λύσεις και καλεί μάλιστα και τα άλλα κόμματα (και ίσως και τους κοινωνικούς θεσμούς και τους πολίτες…) να βρουν και να προτείνουν ισοδύναμα σε κάθε αντιλαϊκό μέτρο. Και αφού δεν θα βρίσκονται ισοδύναμα ούτε από την κυβέρνηση ούτε από κάποιον άλλο, τότε δεν είναι αυτονόητη και αναγκαστική η εφαρμογή του μέτρου;
β) Αν για κάθε αντιλαϊκό μέτρο αναζητείται και κάποιο ισοδύναμό του και με δεδομένο ότι όλα τα μέτρα του Μνημονίου είναι επαχθή, τότε γιατί δεν προτείνεται για το σύνολο της πολιτικής εφαρμογής της Συμφωνίας ένα άλλο πολιτικό πρόγραμμα σαν εκείνο το Πρόγραμμα / φάντασμα της Θεσσαλονίκης; Και έτσι φτάνουμε στην πρόσληψη του ζητούμενου. Αλλά αφού δεν θα προκύπτει ένα άλλο Πρόγραμμα από κάποιο κόμμα – το οποίο να έχει και κυβερνητική προοπτική -, τότε δεν είναι αναντικατάστατη η πρόταση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ.;
γ) Η συνεχώς διαμορφούμενη και αναπτυσσόμενη συζήτηση περί ισοδυνάμων εμφανίζεται για να απαλύνει την τραχύτητα των μέτρων, αφού επιχειρεί να καταδείξει ότι η κυβέρνηση προσπαθεί, αλλά δεν μπορεί τελικά να κάνει αλλιώς.
Θεωρώ ότι η σημερινή δημαγωγική κυβέρνησή μας ασχολείται μόνο με την προπαγάνδα της πολιτικής της, με το «φαίνεσθαι» των πραγμάτων και όχι με την ουσία. Δεν μπορούν οι κυβερνώντες να παίρνουν αποφάσεις και να αναλαμβάνουν ταυτόχρονα την ευθύνη τους. Νομίζουν ότι ως (δήθεν) αριστερή διακυβέρνηση θα παίρνουν μόνο φιλολαϊκές πολιτικές αποφάσεις. Όλες οι άλλες, οι αντιλαϊκές δεν θα είναι δικές τους, αλλά θα είναι αναγκαστικές!
Τα ισοδύναμα – που θα αποτελούν ένα πεδίο θεωρητικής συζήτησης και αντιπερισπασμού – θα εμφανιστούν να συνθέτουν την περίφημη καταστατική γενική πολιτική πράξη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με τον γνωστό τίτλο του κ. Τσίπρα «είμαστε η κάθε λέξη του Συντάγματος», ενώ ουσιαστικά τα ίδια τα μέτρα του κ Τσίπρα και της κυβέρνησής του θα συνθέτουν την πολιτική πραγματικότητα που θα βιώνουν κοινωνία και πολίτες με το γενικό τίτλο «είμαστε η κάθε λέξη του Μνημονίου».
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Φ.Π.Α. 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση. Εδώ οι αριστερόφρονες του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για να ικανοποιήσουν το δήθεν αριστερό κομματικό ακροατήριό τους ανακοίνωσαν αυτό το μέτρο παρά το γεγονός ότι δεν προέκυπτε από τους Θεσμούς /την Τρόικα. Νόμιζαν ότι έτσι πλήττουν κάποια ισχυρά οικονομικά κέντρα εξουσίας, τους σχολάρχες. Δεν είχαν καταλάβει ότι τα περισσότερα ιδιωτικά σχολεία είναι μικροεπιχειρήσεις. Και το πιο σημαντικό, δεν είχαν πάρει είδηση ότι το μέτρο τους περιλαμβάνει το σύνολο των φροντιστηρίων και κάθε λογής μη δημόσιο εκπαιδευτικό / μορφωτικό θεσμό. Δεν είχαν καταλάβει ότι αφορά εκατοντάδες χιλιάδες οικογενειών, ότι ήταν ένα πολύ οδυνηρό οριζόντιο μέτρο.
Και τι έχουν κάνει μέχρι τώρα; Προκαλούν σύγχυση και έριδες και στους ενδιαφερόμενους αλλά και πέραν τούτων σ’ όσους θα βρουν μπροστά τους τα περίφημα ισοδύναμα. Έτσι, οι Υπουργοί για να φανούν χρήσιμοι και αρεστοί στον πρωθυπουργό τους και στο κατ’ ευφημισμό αριστερό κομματικό ακροατήριό τους αντί να επιδίδονται στην παραγωγή κυβερνητικού έργου, προσπαθούν να επινοήσουν εναλλακτικές χρηματικές πηγές. Είδαμε, για παράδειγμα, τον Υπουργό πολιτισμού να αποφαίνεται με το πιο βαθυστόχαστο ύφος ότι βρήκε ισοδύναμο στην αύξηση της τιμής των εισιτηρίων στους αρχαιολογικούς χώρους παραλείποντας να πει την εικόνα εγκατάλειψης πολλών αρχαιολογικών χώρων! Είδαμε ακόμα τον Υπουργό Παιδείας να διαλαλεί ότι άμα πιάσουμε δυο – τρεις φοροφυγάδες, θα λύσουμε το πρόβλημα του Φ.Π.Α. 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση.
Από τον τρόπο σκέψης των δύο Υπουργών μπορεί κάποιος να καταλάβει όχι μόνο το βάθος του στοχασμού της αλλά και την προοπτική τους ως Υπουργών για την προώθηση των ζητημάτων με τα οποία είναι επιφορτισμένοι. Μπορεί επίσης να καταλάβει την ουσία της πολιτικής τους, όταν διαπιστώνει ότι μια γκροτέσκο προπαγάνδα καλείται να αποκρύψει το νεοφιλελεύθερο πεδίο της εφαρμοσμένης πολιτικής με δημαγωγικά φληναφήματα και με φαντασιώσεις μιας «αντικαπιταλιστικής ιδεολογίας»…
Ακολουθείστε το iPaidia στο Google News