Το multiculti ελληνικό σχολείο

Ενόχλησε το υπουργείο Παιδείας η λέξη «πολτοποίηση» των Φυσικών Επιστημών στο ρεπορτάζ στο φύλλο του περασμένου Σαββάτου, μετά την ανακοίνωση από τον υπουργό Νίκο Φίλη για σχέδιο ενοποίησης των ειδικοτήτων των φυσικών, των χημικών, των βιολόγων. Σαφώς, μία πιο ουδέτερη λέξη –πιθανόν, ενοποίηση– θα ήταν βολική πολιτικά.

Ωστόσο, η σωστή λέξη είναι πολτοποίηση, με δεδομένη την κατάσταση του δημόσιου σχολείου. Διότι τι άλλο γίνεται πλην της επιδερμικής διδασκαλίας ενός μαθήματος, όταν αυτό ανατίθεται σε εκπαιδευτικό απλώς για να καλύψει το ωράριό του; Για να εξηγήσουμε το φαιδρό του πράγματος, ο εν λόγω εκπαιδευτικός δεν διδάσκει το αντικείμενο το οποίο σπούδασε, αλλά κάποιο παρεμφερές του. Πόσο παρεμφερές; Η Ιστορία διδάσκεται από καθηγητές ξένων γλωσσών ή κοινωνιολογίας και τα Μαθηματικά από καθηγητές πληροφορικής. Αφήστε δε τι διδάσκουν οι οικονομολόγοι, οι νομικοί… Πώς, λοιπόν, να μην οδηγούν σε πολτοποίηση, όταν λείπει παντελώς η αξιολόγηση από το ελληνικό σχολείο, ενώ τίποτα δεν υποδηλώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ την επιθυμεί;

Στην κατανόηση των λόγων για τους οποίους το υπουργείο Παιδείας καλύπτει τις ελλείψεις αξιοποιώντας multiculti ειδικότητες, βοηθά η καταγγελία των φυσικών. Με βάση τα στοιχεία της Ενωσής τους, σε σύνολο 944 αποχωρήσεων από τον κλάδο των Φυσικών Επιστημών την τριετία 2014-2016, το 51,26% ήταν φυσικοί, το 23,31% χημικοί, το 2,44% φυσιογνώστες, το 9,64% βιολόγοι και το 13,35% γεωλόγοι. Αντίστροφα, το 2014-15 οι προσλήψεις φυσικών αντιστοιχούσαν στο 34,11% του συνόλου των εκπαιδευτικών Φυσικών Επιστημών, το 2015-16 στο 31,81% και στην α΄ φάση του νέου σχολικού έτους στο 23,66%. Αντίστοιχα για τους βιολόγους τα ποσοστά ήταν 42,83%, 45,38% και 54,20%. Το υπουργείο Παιδείας προσέλαβε πενταπλάσιους βιολόγους απ’ όσους φεύγουν και τους μισούς φυσικούς από όσους συνταξιοδοτούνται. Την ίδια στιγμή, όπως επισημαίνει καθηγητής Φυσικής, «ενώ στα εργαστήρια Φυσικής υποχρεωνόμαστε να διδάσκουμε (ο λόγος το λέει) ταυτόχρονα σε 25 και 30 μαθητές, με ό,τι συνεπάγεται αυτό στην ποιότητα της εκπαίδευσης, στα εργαστήρια Πληροφορικής ο μέγιστος αριθμός μαθητών που επιτρέπεται ανά εργαστήριο είναι 13. Δηλαδή, τα τμήματα σπάνε στα δύο και δημιουργούνται αυξημένες ανάγκες προσωπικού. Τώρα, σε ποια εργαστήρια θα έπρεπε να είναι αυξημένο το προσωπικό και σε ποια παίζουν φλίπερ, ας μην το συζητήσουμε…».

Ισχύουν όσα αναφέρουν οι φυσικοί; Πόσες ακόμη μάχες εξυφαίνονται μεταξύ των παρεμφερών ειδικοτήτων εκπαιδευτικών; Το κράτος από το 1980 και μετά έκανε τον διαιτητή ανάμεσα στις εκπαιδευτικές συντεχνίες, με αποτέλεσμα το σχολείο να δομηθεί με συντεχνιακά και όχι επιστημονικά κριτήρια. Πριν από 35 χρόνια, οι ειδικότητες ήταν 18 και σήμερα οι κύριες 117, και μαζί με τις δευτερεύουσες 140. Για τη βελτίωση της ελληνικής εκπαίδευσης χρειάζεται να βγουν οι σκελετοί από την ντουλάπα. Το επιθυμεί ο κ. Φίλης;