Ο 20χρόνος Ζυλιέν από την Αφρική είναι ο πρώτος εισακτέος στο ΤΕΙ Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Πειραιά. Ήταν ο πρώτος μαθητής στην τάξη, κάθε χρόνο, και το απολυτήριό του γράφει 19,8 .
Του Νίκου Τσούλια
Ο 20χρονος Ζυλιέν έφυγε από την Αφρική τον Νοέμβριο του 2011 και σήμερα είναι πρώτος εισακτέος στο ΤΕΙ Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Πειραιά με 18.500 μόρια. Ως «παράνομος μετανάστης», έμεινε για τρεις μήνες στα κρατητήρια του Έβρου και στη συνέχεια περιπλανήθηκε στο κέντρο της Αθήνας, ώσπου τον Οκτώβριο του 2012, με εισαγγελική παραγγελία, φιλοξενήθηκε στο Κέντρο της Κόνιτσας. Έχει χάσει την οικογένειά του… («ΤΑ ΝΕΑ», 26.8.2015)
Αγαπητέ Ζυλιέν
Νιώθω μεγάλη συγκίνηση για την επιτυχία σου, για τον τόσο δύσκολο αλλά και όμορφο αγώνα της ζωής που δίνεις, γιατί πιστεύεις στον εαυτό σου, γιατί έχεις βαθιά συνείδηση για την ίδια την ουσία το νόημα της ζωής. Πολύ θα ήθελα να σε είχα μαθητή και να γεύομαι ένα μικρό μέρος της χαράς σου.
Ζηλεύω όλους / όλες τους / τις εκπαιδευτικούς που σου έκαναν μάθημα και εκτιμώ αφάνταστα την καθηγήτρια που σου δίδασκε μάθημα και στάση ζωής και σε εξωσχολικές ώρες… Θεωρώ το ΕΠΑ.Λ. της Κόνιτσας, που σου έδωσε απλόχερα τη ζεστασιά και τη φροντίδα για να προχωρήσεις, ως μορφωτικό θεσμό ουσιαστικής αγωγής, ως πραγματικό σχολείο παιδείας και πολιτισμού.
Μου δίνεις εσύ ο ίδιος το δικαίωμα να απευθυνθώ από μια πολύ συγκινητική αναφορά που κάνεις.
Είπες: «ευχαριστώ την Ελλάδα που με στήριξε, ευχαριστώ όλους εδώ στην Κόνιτσα, που με βοήθησαν να σταθώ στη ζωή και να προχωρήσω», και είναι τόσο γοητευτικό που τιμάς την χώρα μας μ’ αυτή τη γενναιόδωρη αναφορά σου.
Ήθελα να σε ρωτήσω, πόση δύναμη είχες και έχεις για να διέρχεσαι τους τόπους της απόλυτης ερήμωσης, της μεγάλης συμφοράς, της απώλειας των δικών σου ανθρώπων και της εστίας σου… Πόσο υψηλό πνεύμα έχεις που κατέκτησες σε τέσσερα μόλις χρόνια την ελληνική γλώσσα και τις γνώσεις μιας τόσο ξεχωριστής αριστείας και κυρίως το ίδιο το νόημα της ζωής.
Είπες: «θέλω να αφιερώσω αυτή την επιτυχία στους γονείς και τα αδέλφια μου, που δεν υπάρχουν πια στη ζωή», και προσπαθώ να ψηλαφίσω για λίγο τα πλούσια αποθέματα του ψυχικού σου κόσμου, τα ματωμένα και συνάμα ζωογόνα συναισθήματά σου, αυτή την κατακτημένη παρακαταθήκη σου για να τιμήσεις με τον πιο ωραίο τρόπο τους γονείς σου και τα αδέλφια σου.
Είπες: «οι γονείς μου πάντα μού έλεγαν ότι το πιο σημαντικό στη ζωή είναι η παιδεία, εγώ αυτό το κράτησα», και θεωρώ ότι διδάσκεις με το ζωντανό αλλά και σκληρό, με το όμορφο αλλά και αγωνιστικό παράδειγμά σου τις μεγάλες αξίες της ζωής και του ανθρωπισμού.
Είπες: «θέλω να νιώθω ασφαλής και να έχω διεθνή προστασία, σύμφωνα με τη συνθήκη της Γενεύης, θέλω να προχωρήσω για να γίνω χρήσιμος και σημαντικός άνθρωπος για την κοινωνία και να προσφέρω, όσο μπορέσω, στην Ελλάδα που με βοήθησε», και νιώθω περήφανος που η καινούργια σου πατρίδα σε αγκάλιασε προσφέροντας τόπο για να απαλύνει – όσο αυτό μπορεί να γίνει – τον κατατρεγμό σου αλλά και γιατί εκφράζεις μια αγωνιστική κουλτούρα διεκδίκησης και προσφοράς.
Αγαπητέ Ζυλιέν
Τιμάς με τον πιο όμορφο τρόπο την ελληνική παιδεία και την Ελλάδα. Σίγουρα τα όνειρά σου είναι διαφορετικά από εκείνα των συμμαθητών σου και των αυριανών συμφοιτητών σου. Ονειρεύεσαι το μέλλον σου νοσταλγώντας το παρελθόν σου, την αγκαλιά και το χάδι της μάνας σου, το βλέμμα και την ελπίδα του πατέρα σου, τα παιχνίδια και τα γέλια των αδελφών σου. Η νοσταλγία και η αγάπη σου για την οικογένειά σου είναι το χρυσάφι της ψυχής σου. Αυτό θα σου δίνει τη μεγάλη δύναμη για να φτιάξεις το δικό σου δρόμο, το δρόμο του αγώνα και της αρετής…
Ακολουθείστε το iPaidia στο Google News