Το Εκπαιδευτικό κίνημα και κατακτήσεις

Αν κάνει κανείς μια σύντομη ιστορική αναδρομή στις κατακτήσεις των εκπκών της ΠΕ τα τελευταία 50-60 χρόνια, αβίαστα θα διαπιστώσει ότι όλες αυτές προήλθαν μέσα από τους μεγάλους απεργιακούς αγώνες της ΔΟΕ ,που έδωσαν γενιές και γενιές δασκάλων.

του Δημήτρη Μπράτη

1963
Πολυήμερος απεργιακός αγώνας της ΔΟΕ που λήγει με την πολιτική επιστράτευση των απεργών από την κυβέρνηση της ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή.Ο Γεώργιος Παπανδρέου ,που τον διαδέχθηκε,ως πρωθυπουργός κι υπουργός παιδείας στη διετία 1963-65 :
Αύξησε τους μισθούς κατά 40%
Ιδρυσε το παιδαγωγικό Ινστιτούτο
Έκανε τριετείς τις Ακαδημίες
Εγγράφονταν όλοι οι μαθητές δωρεάν στα σχολεία και έδωσε σε όλους -για πρώτη φορά-δωρεάν βιβλία.Καθιέρωσε τη δημοτική γλώσσα.
Καθιέρωσε συσσίτια για τους άπορους μαθητές των φτωχών περιοχών.

1974-81

Πολυήμερες απεργίες της ΔΟΕ για την ίδρυση των παιδαγωγικών Τμημάτων,την κατάργηση του επιθεωρητή,για αυξήσεις στους μισθούς,για δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή κλπ.
Με την αλλαγή της κυβέρνησης το 1981 και την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον Ανδρέα Παπανδρέου το 1981:
Δημιουργούνται τα παιδαγωγικά Τμήματα
Καταργείται ο επιθεωρητής
Συγγράφονται νέα βιβλία κι αναλυτικά προγράμματα
Διπλασιάζονται οι μισθοί των εκπαιδευτικών
Ψηφίζεται ο Ν1566 που ισχύει μέχρι σήμερα και καθιερώνει τις ειδικότητες στο δημοτικό σχολείο.Επανιδρύεται το Π.Ι.
Γίνονται μαζικοί διορισμοί εκπκών

1997

Πολυήμερη απεργία του κλάδου-18 μέρες-που είχε ως αποτέλεσμα:
Εξίσωση των μισθών δασκάλων-καθηγητών
4345 μόνιμους διορισμούς,τους περισσότερους στα εκπαιδευτικά χρονικά.
Εξομοίωση των πτυχίων
Μείωση για πρώτη φορά του ωραρίου των εκπκών της ΠΕ κατά 4 ώρες τη βδομάδα.
Νομοθετική κατοχύρωση του ολοήμερου δημοτικού σχολείου και νηπιαγωγείου με τον ν2525/97.

2006

Απεργία 42 ημερών-η μεγαλύτερη στην ιστορία της ΔΟΕ-που είχε ως αποτελέσματα :
Την καθιέρωση του ενός χρόνου υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής
Αυξήσεις στους μισθούς κατά 105 ε τον μήνα
Μόνιμους διορισμούς 4000 εκπκών στην ΠΕ

Από το 2010 και μέχρι σήμερα ,παρά τις πολυήμερες απεργίες που γίνονται,με τις μνημονιακές πολιτικές που ασκούνται,δεν γίνεται τίποτε άλλο παρά αφαίρεση των κεκτημένων που είχαμε αποκτήσει με αγώνες και θυσίες.Πέρα από τις περικοπές στους μισθούς υπάρχουν και θρσμικέςπαρεμβάσεις τόσο σκληρές, που αλλάζουν τελείως το τοπίο στην εκπαίδευση,όπως η αύξηση των ορίων ηλικίας των εκπκών (από 55-60 που ήταν)στα 67 και οι πρωτοφανείς μειώσεις των συντάξεων κατά 40% .Αυτά είχαν ως αποτέλεσμα το 2017 να βγουν στη σύνταξη μόλις 236 εκπκοί ΠΕ ,από 2300 περίπου που είχαν βγει το 2013.

Από την παραπάνω σύντομη ιστορική αναδρομή προκύπτει ότι όλες οι κατακτήσεις του κλάδου προήλθαν μέσα από τους αγώνες της ΔΟΕ.
Κι επειδή διαβάζω ,πολλά σχόλια στο f/b ,επικριτικά για τη ΔΟΕ θα ήθελα να σημειώσω τα εξής:
Η ΔΟΕ είναι το μεγαλύτερο και ιστορικότερο συνδικάτο του δημόσιου τομέα με 80.000 μέλη.Από τις τάξεις της πέρασαν μεγάλες μορφές,όπως:Ο Δημήτρης Γληνός,η Ρόζα Ιμβριώτη,η Έλλη Αλεξίου,Ο Αλέξανδρος Δελμούζος,ο Νίκος Πλουμπίδης κλπ
Η ΔΟΕ ανήκει στους 80.000 εκπκούς της ΠΕ κι όχι στα εκάστοτε 11 μέλη που εκλέγονται.
Τα μέλη αν δεν μας αρέσουν τα αλλάζουμε,κάθε δυο χρόνια που έχουμε εκλογές.Οι τελευταίες εκλογές για τη ΔΟΕ έγιναν πέρυσι (πριν 8 μήνες).
Προφανώς κι ο καθένας μπορεί να κάνει όση κριτική θέλει στις αποφάσεις στη δράση και στα μέλη του ΔΣ της ΔΟΕ.Αυτό που δεν πρέπει να κάνει ,όμως,συνειδητά ή ασυνείδητα,είναι να απαξιώνει τον θεσμό της ΔΟΕ ,το συνδικάτο των 80.000 εκπκών της ΠΕ.Γιατί το έχουμε ανάγκη όλοι,ιδιαίτερα στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε.
Η ιστορία του κλάδου δείχνει πως μόνο μέσα από τους αγώνες της ΔΟΕ είχαμε κατακτήσεις.
Κι αυτό δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνάμε.