Της Σοφίας Τσιντσικλόγλου*
Τι κάνουμε όταν το παιδί έχει να κάνει μια άσκηση που δεν καταλαβαίνει; Τι κάνουμε όταν ούτε εμείς οι μεγάλοι δεν μπορούμε να βρούμε τη λύση, πόσο μάλλον να την εξηγήσουμε και στο παιδί; Ψάχνουμε απεγνωσμένα για σχολικά βοηθήματα; Λέμε στο παιδί να αντιγράψει τη λύση από κάποιο βοήθημα, παρόλο που δεν κατανοεί την άσκηση; Ασφαλώς όχι!
Τι κάνουμε λοιπόν όταν συμβαίνει αυτό;
Και δεν είναι καθόλου σπάνιο γεγονός, ειδικά σε τάξεις όπως η τρίτη και η πέμπτη δημοτικού, τόσο στα μαθηματικά όσο και στη γλώσσα. Τα βιβλία περιέχουν διάφορες περίεργες ασκήσεις που δεν καταλαβαίνω γιατί οι δάσκαλοι πάντα τις βάζουν για το σπίτι! Οι γονείς πανικοβάλλονται, προσπαθούν να βρουν τη λύση και αν τα καταφέρουν, προσπαθούν να την εξηγήσουν στο παιδί, που όμως δεν την καταλαβαίνει!
Η απάντηση είναι πολύ απλή…..δεν κάνουμε τίποτα! Το παιδί θα πάει στο σχολείο και θα πει στο δάσκαλο ότι δεν κατανοεί την άσκηση και για αυτό το λόγο με την έλυσε. Ο εκπαιδευτικός οφείλει να εξηγήσει την άσκηση σε όλη την τάξη μέχρι να βεβαιωθεί ότι έχει γίνει κατανοητή. Διαφορετικά, ας μην την βάλει καθόλου στα παιδιά!
Δεν μπορεί ο γονιός να κάνει τη δουλειά του δασκάλου στο σπίτι. Ο γονιός ίσως δεν έχει τον χρόνο ή ακόμα και τις γνώσεις να βοηθήσει το παιδί στα μαθήματα! Η αντιγραφή της λύσης δεν έχει καμία ουσία, γιατί οι ασκήσεις δεν δίνονται για αυτό το λόγο! Ό,τι δεν το κατανοούμε και συνήθως δεν έχει και διδαχτεί, απλά δεν το κάνουμε.
Για να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ να μην βοηθάτε το παιδί σας αν δυσκολεύετε κάπου. Αναφέρομαι σε ασκήσεις “τρελές” που περιέχουν κάποια από τα καινούρια σχολικά βιβλία. Μιλάω για περιπτώσεις που ο δάσκαλος δεν μπαίνει στη διαδικασία να εξηγήσει την άσκηση, απλά την βάζει για το σπίτι, γνωρίζοντας μάλιστα ότι τα περισσότερα παιδιά θα κάνουν απλή αντιγραφή από λυσσάρι.
*Ειδική Παιδαγωγός
Ακολουθείστε το iPaidia στο Google News
