Το υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε χθες ότι δεν καταργεί τα Πρότυπα Πειραματικά Σχολεία (ΠΠΣ)! Η αλλαγή στάσης αποδίδεται στις οξύτατες αντιδράσεις γονιών, καθηγητών και ευρύτερα της κοινής γνώμης. Ηδη άρχισε η συλλογή υπογραφών στο Διαδίκτυο υπέρ της μη κατάργησης των ΠΠΣ. Μάλιστα, η χθεσινή απόφαση του υπουργού Παιδείας Αριστείδη Μπαλτά συνδέθηκε και με την πρόθεση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα για διάλογο πριν από τις αλλαγές.

Ειδικότερα, 15 ημέρες μετά την εξαγγελία στη Βουλή από τον κ. Μπαλτά για την κατεδάφιση του θεσμού των ΠΠΣ και τον σάλο που προκάλεσαν οι δηλώσεις του, χθες ο υπουργός προχώρησε σε εντυπωσιακή κυβίστηση: «Διαψεύδονται κατηγορηματικά οι φήμες και οι κακόπιστες διαδόσεις ότι στις προθέσεις της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου είναι η κατάργηση των ΠΠΣ». Το υπουργείο, πάντως, δεν ξεκαθαρίζει εάν τα ΠΠΣ θα διατηρηθούν ως έχουν ή θα λειτουργήσουν με νέο θεσμικό πλαίσιο. Η «κωλοτούμπα» του υπ. Παιδείας έγινε, αφού είχαν προηγηθεί πολυγλωσσία και αντιφάσεις:

  • Ο υπουργός δήλωσε ότι φέτος θα γίνουν εξετάσεις, αλλά κατόπιν ο αναπληρωτής του Τάσος Κουράκης ότι δεν θα γίνουν.
  • Αποφασίστηκε να διατηρηθούν 5 Πρότυπα στα οποία η εισαγωγή θα γίνεται με εξετάσεις. Με ποια λογική, όταν ο κ. Μπαλτάς δήλωσε ότι «ένα παιδί μπορεί να στιγματιστεί εάν αποτύχει στις εξετάσεις», ενώ χαρακτήρισε «χιτλερική πρακτική» την ανάδειξη των αρίστων μέσω εξετάσεων;
  • Υστερα από 15 ημέρες οξύτατων αντιδράσεων στον Τύπο κατά της κατάργησης των ΠΠΣ, το υπ. Παιδείας μιλάει για φήμες και κακόπιστες διαδόσεις!

Χθες, πάντως, δημιουργήθηκε διαδικτυακή πλατφόρμα υπογραφών υπέρ των ΠΠΣ (), που σε μία ημέρα συγκέντρωσε περί τις 3.000 υπογραφές.

Επίσης, εντυπωσιακή είναι η ανοιχτή επιστολή του Ιωάννη Γεωργακίλα, μαθητή του ΠΠ Λυκείου Ηρακλείου, στον κ. Μπαλτά: «Στο επιχείρημα

της αριστείας ως ρετσινιάς, προφανώς κάθε άνθρωπος σε κάθε στάδιο της ζωής του, όταν επιτυγχάνει κάπου, έχει στη συνέχεια το βάρος και την ευθύνη, αν πραγματικά ενδιαφέρεται, να στηρίξει αυτήν του την πρόοδο. Το πιο ενοχλητικό, όμως, γιατί είναι εκτός πραγματικότητας, είναι το επιχείρημα ότι τα ΠΠ είναι σχολεία με μαθητές τα παιδιά των εύπορων οικογενειών. Αυτό είναι αληθές για τους μαθητές των ιδιωτικών σχολείων. Η πλειοψηφία των μαθητών του σχολείου μου, όμως, δεν προέρχεται από εύπορες οικογένειες, αλλά βρέθηκε στο ΠΠ χάρη στις δικές τους προσπάθειες. Οταν αυτό αποδίδεται στην οικονομική κατάσταση της οικογένειάς τους, αποτελεί μεγάλη προσβολή και για τους μαθητές και για τις οικογένειές τους και ακυρώνει τον μόχθο και την προσπάθεια που κατέβαλαν. Επιπλέον, με εξοργίζει πολύ η επίκληση στην ανάγκη για ισότητα. Εχουμε μάθει ότι οι έννοιες ισότητα και αξιοκρατία δεν πρέπει να συγχέονται. Ισότητα σημαίνει ίσες ευκαιρίες για όλους, ενώ αξιοκρατία σημαίνει επιβράβευση της προσπάθειας και της ικανότητας. Πώς ακριβώς εξασφαλίζεται η ισότητα από τη στιγμή που δεν δίνεται η ευκαιρία σε κάθε μαθητή με όρεξη και ικανότητες να σπουδάσει σε δημόσιο σχολείο ίσων δυνατοτήτων και επιπέδου με αυτών ενός καλού ιδιωτικού;».

Αντίθετα, ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ Θέμης Κοτσιφάκης κλείνει τη δήλωσή του κατά των ΠΠΣ λέγοντας: «Δεν χρειαζόμαστε σχολεία Αριστείας, αλλά Αριστα Σχολεία για όλους». Θυμίζει έτσι τον Λένιν, που προτιμούσε να απολαμβάνει τις ανέσεις της πρώτης θέσης στο τρένο, για να σχεδιάσει πώς όλοι οι Σοβιετικοί θα μπορούν να ταξιδεύουν business class.

Πηγη: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ