Πριν κάνω την τοποθέτηση μου οφείλω να πω ό,τι ενώ την περασμένη εβδομάδα βρεθήκαμε εδώ και συζητήσαμε αναλυτικά για θέματα που αφορούσαν στο ενιαίο λύκειο, με αρκετό χρόνο στη διάθεσή μας, στο Υπουργείο την ίδια μέρα, γινόταν μια συζήτηση για την ειδική αγωγή, όπου η Διδασκαλική Ομοσπονδία εκπροσωπούνταν από τον γενικό της γραμματέα, εν τούτοις την Παρασκευή είδαμε να έρχεται εδώ ένα σχέδιο νόμου με τη μορφή του κατεπείγοντος. Τουλάχιστον ως προς την Διδασκαλική Ομοσπονδία, τίποτα το κατεπείγον δεν περιλαμβάνει, αντιθέτως βλέπουμε ρυθμίσεις οι οποίες στον βωμό του εξορθολογισμού, όπως αναφέρεται και στην αιτιολογική έκθεση που όλοι κάποτε το θεωρούσαμε κακώς εννοούμενο, εμείς συνεχίζουμε να το εννοούμε, φέρνει ρυθμίσεις ειδικά για την ειδική αγωγή, οι οποίες θεωρούμε ότι είναι σε λάθος κατεύθυνση.

Να ξεκινήσουμε, λοιπόν, με την ειδική αγωγή και τα όσα περιγράφονται στο άρθρο 11. Η ανατροπή αυτού που ήταν θεσμοθετημένου με τον ν.4186, δηλαδή η μείωση ανά τρείς μαθητές όταν φοιτούν μαθητές με αναπηρία ή οι εκπαιδευτικές ανάγκες και οι περιορισμοί που βάζει, ενώ θα μπορούσε να υπάρχει μια όντως εξορθολογική διάσταση σε κάποια της σημεία, έτσι όπως μπαίνει και μάλιστα, με την αλλαγή του αποφασιστικού οργάνου από το σύλλογο διδασκόντων, να πηγαίνει στον περιφερειακό διευθυντή, στην ουσία ανοίγει το δρόμο για να αφαιρεθεί αυτό το δικαίωμα και να αφαιρεθεί αυτή η πολύ σωστή ρύθμιση, ώστε να μπορούν τα τμήματα που έχουν πάρα πολλά περιστατικά να ελαφρύνονται επί της ουσίας.

Θα πρέπει, φυσικά, εδώ να προσδιορίζονται οι αναπηρίες, ώστε να μην έχουμε παρεξηγήσεις. Δυστυχώς, δεν μπορώ να πω περισσότερα εδώ.

Επίσης, η ρύθμιση αυτή σε σχέση με την «παράλληλη στήριξη» που υπήρχε και η οποία με το ν.4186, άλλαξε και έγινε «ιδιώτης βοηθός για την εξυπηρέτηση των μαθητών», επί της ουσίας οι ρυθμίσεις οι οποίες εισάγονται, φέρνουν με έναν απαράδεκτο για εμάς, τρόπο το καθεστώς του ιδιώτη μέσα στο Δημόσια Ειδικά Σχολεία, κανονικότατα, «κλείνετε το μάτι» στην «μαύρη εργασία» αφού δεν καθορίζονται πουθενά οι συνθήκες εργασίας, μπαίνει σε κίνδυνο το εργασιακό μέλλον των αναπληρωτών, νοσηλευτών ΠΕ25 ειδικών βοηθών, ΔΕ1, ΕΔΥΠΥ, αφού ο θεσμός των ιδιωτών γενικευτεί, τότε οι αναπληρωτές, πολύ- πολύ απλά, δεν θα μπορούν να δουλέψουν.

Είναι μια ρύθμιση, που θεωρούμε, ότι επί της ουσίας ιδιωτικοποιηθεί κομμάτια της δημόσιας εκπαίδευσης
.
Σε σχέση με τον αριθμό τον ελάχιστο που μπαίνει, για να υπάρχουν τα τμήματα στα Ειδικά Σχολεία, επίσης είναι μια καταστροφική ρύθμιση, με τον απλούστατο λόγο ότι, θα φέρω ένα παράδειγμα, αν ιδρυόταν, στην υποθετική περίπτωση, ένα σχολείο με 5 μαθητές που είναι το όριο για να ιδρυθεί και υπάρχουν μέσα μαθητές πέντε αυτή τη στιγμή, με τη ρύθμιση αυτή στην ουσία πρέπει να πάνε όλοι στο τμήμα. Οι άνθρωποι οι οποίοι δουλεύουν καθημερινά στα Ειδικά Σχολεία, γνωρίζουν ότι υπάρχει σωρεία περιπτώσεων που δεν γίνεται να μπορέσουν να ενταχθούν κάτω από αυτές τις περιπτώσεις, κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες και στην ουσία, θα αποτελέσει μια ακόμα τροχοπέδη στην ήδη επιβαρημένη λειτουργία της Ειδικής Αγωγής. Δηλαδή, αν έχουμε ένα παιδί με βαρύ αυτισμό ή αν έχουμε σύνδρομο Williams, πώς αυτό το παιδί θα βρεθεί με άλλα τέσσερα παιδιά μέσα στο σχολικό τμήμα, σύμφωνα με την αντίληψη που εισάγει ο νομοθέτης;

Από κει και πέρα. Η ρύθμιση η οποία δεν δίνει τη δυνατότητα στους αιρετούς εκπροσώπους των συμβουλίων να μπορούν να αποζημιωθούν για τις μετακινήσεις τους, θεωρούμε ότι είναι απαράδεκτο, ενώ δίνει την αντίστοιχη δυνατότητα στα διορισμένα μέλη. Είναι μια απαράδεκτη ο ρύθμιση, η οποία επί της ουσίας, θίγει τον θεσμό του αιρετού εκπροσώπου στα συμβούλια αυτά.

Θέλω ένα ερώτημα να κάνω σχετικά με το άρθρο 14, για τη ρύθμιση θεμάτων μειονοτικής εκπαίδευσης. Αν αυτή η ρύθμιση, που αφορά τους συναδέλφους της μειονότητας, τους δίνει το δικαίωμα να εργαστούν μόνο στα μειονοτικά σχολεία ή στην ουσία και στα υπόλοιπα σχολεία. Είναι κάτι το οποίο θέλουμε μια διευκρίνιση επί αυτού του ζητήματος.

Επίσης, να πω ο ότι η ρύθμιση του άρθρου 9, που βάζει τη βαθμολογική αναγνώριση της προϋπηρεσίας, νομίζω ότι θα πρέπει να δούμε και ρητά αναγραμμένη και την μισθολογική αναγνώριση της προϋπηρεσίας, για να έχει και ουσιαστικό νόημα.