Οι Ελληνες στη συντριπτική πλειονότητά τους είναι χριστιανοί ορθόδοξοι. Το κράτος μας ιδρύθηκε έπειτα από έναν σφοδρό εθνικοθρησκευτικό πόλεμο εναντίον των μουσουλμάνων κατακτητών. Η πίστη στον Θεό είναι το θεμέλιο της πνευματικής συγκρότησης της κοινωνίας και αυτό που μας κρατά όρθιους την ώρα της δοκιμασίας.

Τώρα, στη ζοφερή εποχή όπου προελαύνει η νεοταξική αποδόμηση και το κράτος αποπειράται να αποσυνδέσει τους πολίτες από την Ορθοδοξία, οι θιγόμενοι συσπειρώνονται και μετέρχονται όλους τους νόμιμους τρόπους για να διατηρήσουν αυτά που έχουν κατακτήσει με θυσίες και προστατεύονται από τις διατάξεις του Συντάγματος.

Ενα από τα πεδία διεξαγωγής της πνευματικής μάχης εναντίον της παγκοσμιοποίησης είναι η δημόσια εκπαίδευση. Το υπουργείο Παιδείας προσπαθεί συστηματικά να… αποχρωματίσει το μάθημα των και, ευτυχώς, η κοινωνία αντιδρά. Η «δημοκρατία» έγραψε σχετικά: «Σε εξέλιξη βρίσκεται “αντάρτικο” γονέων ανά την Ελλάδα, με την υποστήριξη και της Πανελλήνιας Ενωσης Θεολόγων, κατά του μαθήματος των Θρησκευτικών, έτσι όπως διδάσκεται φέτος στα σχολεία. Το κίνημα οργανώνεται και έχει υιοθετηθεί από θρησκευόμενους γονείς, που αντιδρούν στη διδασκαλία ενοτήτων για τον ιουδαϊσμό και το ισλάμ.

Εκκλησιαστικές οργανώσεις υποστηρίζουν ότι υπάρχει άνιση μεταχείριση ανάμεσα στους ορθόδοξους και τους ετερόδοξους και ετερόθρησκους μαθητές, καθώς οι θρησκευτικές κοινότητες στην Ελλάδα, όπως των μουσουλμάνων, ρωμαιοκαθολικών και Ιουδαίων, έχουν την ευχέρεια να επιλέγουν τα διδακτικά εγχειρίδια για την κατηχητική-ομολογιακή διδασκαλία της θρησκείας τους στα ελληνικά σχολεία, ενώ οι ορθόδοξοι, αν και πλειοψηφία, δεν έχουν τέτοια επιλογή για ομολογιακό ορθόδοξο μάθημα Θρησκευτικών».

Η λαϊκή αντίδραση ποτέ δεν πάει χαμένη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η επαναφορά του «Επιταφίου» του Περικλέους και της «Αντιγόνης» του Σοφοκλέους στη διδακτέα ύλη της Β’ τάξης του Γενικού Λυκείου και της Γ’ τάξης του Εσπερινού Λυκείου. Το υπουργείο Παιδείας τα είχε αφαιρέσει από τη διδακτέα ύλη. Ο λαός αντέδρασε (η «δημοκρατία» πρωτοστάτησε στην ενημέρωση του κοινού για το θέμα) και η συλλογική προσπάθεια τελεσφόρησε.

Γι’ αυτό κι έχουν μεγάλη σημασία οι δράσεις των γονέων για το ζήτημα των Θρησκευτικών.