Θρησκειολογία αντί θρησκευτικά,
σημαίνει καντηλανάφτης αντί παπάς
Του Γεωργίου Β. Παπαγεωργίου
Τί έχουν ακόμη να δουν τα μάτια μου, μάλλον ούτε ο θεός ξέρει, αφού καθημερινά, κάτι καινούργιο, κάτι ανατρεπτικό των θεσμών, κανόνων και παραδόσεων έρχεται στο προσκήνιο, από φωστήρες της πολιτικής κυρίως ζωής της χώρας σε θέματα ιδιαίτερα μεγάλης σημασίας όπως είναι η Παιδεία, η Υγεία, η γλώσσα, οι παραδόσεις, τα θρησκευτικά.

Εγγονός παπά της πολεμικής περιόδου 1940-1955, μεγαλωμένος με τις βασικές αρχές της Θρησκείας, της Εκκλησίας, μαθητής καθαρά θρησκευτικών από εκλεκτούς δασκάλους καθηγητές Θεολόγους, και μεταξύ αυτών τον αείμνηστο Θεολόγο μας στην Εμπορική Σχολή, Κουντούρη Ηλία από την Ιαλυσό της Ρόδου, και χρόνια επίτροπος, αλλά και ερασιτέχνης μάλλον καλός ψάλτης, δικαιούμαι έστω και στα γεράματα να αντιδρώ σε τέτοια φαινόμενα.

Το μάθημα των θρησκευτικών διδάσκει με ακρίβεια, σαφήνεια, και κάθε λεπτομέρεια την Χριστιανικήν Ορθόδοξον Εκκλησίαν και τους κανόνες της αλλά και τις αρχές της θρησκείας, τα μυστήρια που είναι είναι ιερά και συνδεδεμένα με την ελληνική οικογένεια, εξηγεί τους ύμνους και το Ιερόν Ευαγγέλιον και τον Απόστολον και συμβάλλει στην παιδεία των νέων αλλά και όλων των ανθρώπων, της οικογένειας, της πατρίδας, του Έθνους, της κοινωνίας.

Τα θρησκευτικά εκτός των άλλων στο θέμα Παιδείας είναι επιστήμη με βάθος που απαιτεί μελέτη και προσήλωση στις βασικές αρχές της Ορθοδοξίας και που διδάσκεται από ειδικούς επιστήμονες Θεολόγους, και που πλαισιώνουν την λειτουργία της εκκλησίας μας, γίνονται ιερωμένοι, παπάδες, Μητροπολίτες που στηρίζουν και βοηθούν στην κοινωνική συνοχή, στον πόνο και δυστυχία τείνουν πάντα χέρι βοηθείας στον συνάνθρωπό τους ανεξαρτήτως θρησκευτικών ή άλλων ξένων πεποιθήσεων, αυτή είναι η βασική αρχή της διαφοράς μεταξύ Χριστιανών Ορθόδοξων Ελλήνων που διδάχθησαν τα κλασσικά θρησκευτικά, αυτοί είναι που σώζουν τους πρόσφυγες.

Η θρησκειολογία θα είναι μάθημα γνώσης όχι των ελληνικών Θρησκευτικών και της Ορθοδόξου Χριστιανικής εκκλησίας, αλλά μάθημα γνώσης κυρίως των άλλων θρησκειών, θα αναπτύσσεται σε τρεις θεματικούς κύκλους, αφού μας κάνουν την χάριν να συμπεριλάβουν τον Χριστιανισμό και Ορθοδοξία, και βέβαια άλλα χριστιανικά δόγματα, άλλες θρησκείες, Μουσουλμανισμό, Ιουδαϊσμό και τα παράγωγα αυτών, τί ενδιαφέρουν όμως αυτά τον μαθητή του Δημοτικού, του Γυμνασίου και του Λυκείου, θα του δημιουργήσουν επώδυνα προβλήματα ενώ πάντα έτσι υπάρχει ο φόβος του εύκολου προσηλυτισμού, των αμφιβολιών.

Με αυτόν τον τρόπο η στάθμη της παιδείας των Θρησκευτικών από το εξειδικευμένο μάθημα πέφτει πολύ χαμηλά, θα χαθούν οι ευεργετικές επιδράσεις στον χαρακτήρα των παιδιών αλλά και στην κοινωνία γενικότερα, σε μία μάλιστα περίοδο, που αιρέσεις, προκλήσεις, προσηλυτισμός ευρίσκονται σε έξαρση με πολύ σοβαρά δυσάρεστα αποτελέσματα, γι’ αυτό ας σταματήσει ο εκάστοτε υπουργός Παιδείας, να μεταφέρει τα προσωπικά, παιδικά του προβλήματα και ψυχικούς πνευματικούς του τραυματισμούς, αλλά και τις εν συνεχεία προσωπικές του ιδεοληψίες στην ελληνική νεολαία, στον ευαίσθητο και ευάλωτο χαρακτήρα των παιδιών και των νέων, και ας μην ξεχνά ποτέ, το πατρίδα, θρησκεία, εκκλησία και παιδεία στο Κρυφό Σχολειό, έτσι είναι.
Η θρησκειολογία στην ουσία καταργεί τα θρησκευτικά σε τέτοιο βαθμό, όπως και αν είναι δυνατόν ο καντηλανάφτης να αντικαταστήσει τον παπά.