Θέλω να γίνω δάσκαλος. Μπορώ;

Θέλω να γίνω δάσκαλος. Μπορώ;

Είμαι ένας μαθητής της Β Λυκείου. Ψέματα. Δεν είμαι. Θα μπορούσα όμως και να είμαι αν είχα γεννηθεί 31 χρόνια αργότερα. Ας πούμε όμως ότι, η μαμά μου και ο μπαμπάς μου ήταν κι αυτοί με τη σειρά τους 31 χρόνια νεώτεροι και αποφάσιζαν να κάνουν το ίδιο λάθος. Να τεκνοποιήσουν. Θα προτιμούσα σ’ αυτή τη δεύτερη ευκαιρία να ήμουν μοναχοπαίδι. Άλλωστε στις εποχές των μνημονίων οι γονείς μου δεν θα κατάφερναν να μεγαλώσουν και να σπουδάσουν τρία παιδιά.

Ας κάνουμε λοιπόν μια υπόθεση εργασίας. Είμαι μοναχοπαίδι και μαθητής Β λυκείου. Αντί να διαβάζω για την εξεταστική περίοδο, ψάχνω να βρω στο Internet την τελική πρόταση της επιτροπής για τον Εθνικό και Κοινωνικό Διάλογο για την παιδεία.

131 σελίδες! Είστε σοβαροί; Μνημόνιο είναι; Πότε θα προλάβω να τις διαβάσω; Αύριο γράφω Ιστορία. Τέλος πάντων.

Η αλήθεια είναι ότι βλέπω πάρα πολλούς όρους γραμμένους στα λατινικά. Μιας και είμαι μαθητής Β΄ Λυκείου, δεν γνωρίζω λατινικά, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία όσων επιχειρήσουν να διαβάσουν την έκθεση. Ελπίζω, όσα δεν καταλαβαίνω να μην είναι σημαντικά. Άλλωστε όσα καταλαβαίνω είναι αρκετά για να με βγάλουν από τα ρούχα μου (σχήμα λόγου).

Δεν στο ‘πα; Το όνειρό μου είναι να γίνω δάσκαλος. Δηλαδή ήταν, μέχρι που ο Υπουργός αποφάσισε να μειώσει το ωρολόγιο πρόγραμμα στα δημοτικά. Σήμερα, μετά από την εξαντλητική μελέτη της έκθεσης της επιτροπής έχασα και την τελευταία μου ελπίδα.

Ας υποθέσουμε ότι του χρόνου τέτοια εποχή, μόλις ολοκληρωθούν οι εξετάσεις, κάνω τη σούμα και μαζεύω 16.500 μόρια. Ο συμμαθητής μου ο Νίκος έχει 15.800 μόρια και ο ξάδερφός μου, που μένει στη Ρόδο 15.600.

Αν και δε με χαλάει και κάποιο τμήμα ειδικής αγωγής (που έχει και επαγγελματική αποκατάσταση), θα αναγκαστώ να τα αφήσω έξω από το μηχανογραφικό μου, προκειμένου να κυνηγήσω το όνειρό μου.

Δηλώνω 1^ο το Παιδαγωγικό Αθηνών και 9^ο το Παιδαγωγικό της Ρόδου. Ο Νίκος, που έχει μια γκομενίτσα στην Αθήνα, δηλώνει μόνο Παιδαγωγικό Αθηνών και ο ξάδερφός μου στη Ρόδο, που δεν θέλει να αφήσει την οικογενειακή επιχείρηση, δηλώνει μόνο Παιδαγωγικό Ρόδου.

Ας δούμε τώρα τα καινούργια μόριά μας:

Εγώ: 16.500+250=16.750 για το Παιδαγωγικό της Αθήνας

16.500+75=16.575 για το Παιδαγωγικό της Ρόδου

Νίκος: 15.800+1.000=16.800 για το Παιδαγωγικό της Αθήνας

Ξάδερφος: 15.600+1.000=16.600 για το Παιδαγωγικό της Ρόδου

Τι έγινε ρε παιδιά; Είμαι ο μόνος, που ήθελα σαν τρελός να γίνω δάσκαλος. Συγκέντρωσα την υψηλότερη βαθμολογία και αντί να είμαι ο καλύτερος απ’ όλους, είμαι ο πιο αποτυχημένος. Και όχι τίποτα άλλο. Πιστεύοντας ότι δεν πιάνω το Ειδικής Αγωγής, το άφησα απ’ έξω, μόνο και μόνο για να κερδίσω αυτά τα 250 μόρια της πρώτης προτίμησης.

Τελικά μάλλον θα αναγκαστώ να σπουδάσω κάτι, που δεν θέλω!!

Ακούστε και κάτι άλλο, που μου το είπε ο μπαμπάς μου. Επειδή μου αρέσει η Φυσική υπήρχε μια περίπτωση να δηλώσω το Φυσικό. Αν υποθέσουμε ότι το τελειώνω και διορίζομαι στο Δημόσιο (λέμε τώρα), δεν θα διδάσκω φυσική αλλά Βιολογία, αφού η πολιτεία σκοπεύει να ενοποιήσει τις «παρεμφερείς» ειδικότητες και έτσι ο Φυσικός θα διδάσκει Βιολογία χωρίς να έχει ιδέα, ο Βιολόγος Χημεία και ο Χημικός Φυσική! Καλό;

Γιώργος Βαρδακώστας