Μετά από δώδεκα χρόνια μαθητικής ζωής ο πρωτοετής «περιμένει» το διαφορετικό…

Αναστολή λοιπόν της διανομής των συγγραμμάτων στους φοιτητές για το χειμερινό εξάμηνο 2017-18. Κάτι σαν καλωσόρισμα της Πανεπιστημιακής κοινότητας στους πρωτοετείς φοιτητές αλλά συγχρόνως και υπενθύμιση προς εκείνους των μεγαλύτερων ετών για τα «ποικίλα θέματα» λειτουργίας του χώρου!

Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε το δίκαιο ή όχι της απόφασης του Συλλόγου Εκδοτών Επιστημονικών Βιβλίων (ΣΕΕΒΙ). Ασφαλώς όμως ο κλάδος χρησιμοποιεί την αναστολή της διανομής των σαν μέσο πίεσης προς τις οικονομικές υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας ώστε να αποπληρωθούν τιμολόγια που αφορούν (σύμφωνα με την ανακοίνωση του ΣΕΕΒΙ) το εαρινό εξάμηνο του ακαδημαϊκού έτους 2015-2016.

Κάτι ανάλογο και στο βαθμό που είναι δυνατό ασκείται και από άλλους κλάδους μια και είναι γνωστή η ύπαρξη ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων του κράτους προς τον ιδιωτικό τομέα.

Σε κάθε περίπτωση πόσο μάλλον σε μια δύσκολη οικονομική κατάσταση – όπως και αυτή της χώρας – φανταζόμαστε ότι υπάρχει μια «ιεράρχηση» των προς κάλυψη αναγκών με βάση τη σημαντικότητά που έχουν. Συνεχίζοντας τις σκέψεις μας θεωρούμε ότι οι ανάγκες στους τομείς της υγείας και της παιδείας απαραίτητα «δικαιούνται» μια πολύ καλή σειρά προτεραιότητας.
Η Πανεπιστημιακή ατμόσφαιρα

Ένα από τα προβλήματα των πανεπιστημιακών χώρων στην Ελλάδα (Το πέρασμα στη φοιτητική ζωή) είναι κατά τη γνώμη μας ότι δεν προσφέρουν κίνητρα στο φοιτητή να επιζητά και να χαίρεται την παρουσία του εκεί. Και αυτά τα κίνητρα θα μπορούσαν να έχουν πολλές «λογικές» με κύρια τη συνειδητοποίηση του πραγματικού ρόλου του Πανεπιστημίου όχι μόνο στη φοιτητική αλλά και στη μετέπειτα ζωή του νέου. Το Πανεπιστήμιο θα πρέπει να βρει τρόπους να έλκει όχι να απωθεί.

Ένα από τα πολλά που διδάσκεσαι (ή έπρεπε να διδάσκεσαι) στα χρόνια παραμονής σου στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα σχετίζεται με την αναγκαιότητα κατάστρωσης ή ύπαρξης σωστού προγραμματισμού για ένα επιδιωκόμενο αποτέλεσμα ή για την αντιμετώπιση μιας κατάστασης.

Προς την κατεύθυνση λοιπόν της δόμησης προγραμματισμού δεν θεωρούμε ότι – ειδικά ο πρωτοετής – πρέπει να έχει στις πρώτες του εικόνες στον Πανεπιστημιακό χώρο την «αρνητική» εμπειρία της έλλειψης βιβλίων. Αρχή της νέας ζωής του χωρίς Πανεπιστημιακά συγγράμματα!

Αρκετοί να ισχυριστούν ότι ανάλογες «τακτικές» υπήρχαν και στη σχολική του ζωή. Άλλοι θα έχουν την άποψη ότι και να είχε τα συγγράμματα σιγά μην τα «άνοιγε» από τώρα. Γενικά θα υπάρχουν και πρέπει εξάλλου πολλές απόψεις.

Όμως το Πανεπιστήμιο πρέπει να προσφέρει μια διαφορετική εικόνα από αυτή του χθες στη ζωή του νέου. Είναι ο χώρος που απαιτείς να δημιουργήσει το καλύτερο αύριο. Το περιβάλλον του έχει καθήκον να αποτελέσει οδηγό σκέψης και συμπεριφοράς.

Βεβαίως όλες οι προηγούμενες σκέψεις προϋποθέτουν την αναγνώριση της σημαντικότητας της παιδείας αλλά και τη θέληση για παροχή των κατάλληλων υπηρεσιών.

Εάν η προηγούμενη προϋπόθεση είναι υπαρκτή δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε το γιατί αφήσαμε (σαν κράτος) να ξεκινήσει με αυτόν τον τρόπο η χρονιά στα Πανεπιστήμια τη στιγμή μάλιστα που «πανηγυρίζουμε» για επίτευξη σημαντικών πρωτογενών πλεονασμάτων.