Στην συντριπτική πλειοψηφία των δηλώσεων προς τα ΜΜΕ των συγκεντρωμένων εκπαιδευτικών μη επιτυχόντων ΑΣΕΠ έξω από το υπουργείο κατά την διάρκεια της κινητοποίησης της ΟΛΜΕ την περασμένη Παρασκευή 15/4/16, τονίζονταν ότι η εφαρμογή της διάταξης Φίλη η οποία απαξιώνει την αποκτηθείσα προϋπηρεσία χάριν της επιτυχίας ΑΣΕΠ, θα δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα σε εκατοντάδες οικογενειάρχες εκπαιδευτικούς μη επιτυχόντες ΑΣΕΠ, οι οποίοι για χρόνια υπηρέτησαν ως αναπληρωτές στα έσχατα σημεία της Ελλάδος. Πολλοί υποστηρίζουν ότι οι συγκεκριμένοι εκπαιδευτικοί με τις δηλώσεις αυτές, προσπάθησαν ουσιαστικά να ισορροπήσουν το σοβαρό νομικό κενό από το οποίο πάσχουν τα επιχειρήματά τους, δημοσιοποιώντας το ηθικό πλεονέκτημα που θεωρούν ότι διαθέτουν με την κατοχή μεγάλων προϋπηρεσιών, έναντι της ομάδας των εκπαιδευτικών επιτυχόντων ΑΣΕΠ, οι οποίοι, σύμφωνα με τα ισχυριζόμενα των πρώτων, ευνοούνται αδικαιολογήτως από τη συγκεκριμένη διάταξη.

Ωστόσο στους κόλπους των αδιόριστων εκπαιδευτικών το ηθικό αυτό επιχείρημα των μη επιτυχόντων, φαίνεται ότι δεν μπορεί να σταθεί χωρίς κριτική, ειδικά όταν είναι ευρέως γνωστό και αποδεκτό από νομικούς και πολιτικούς κύκλους του Υπουργείου Παιδείας, ότι η απόκτηση αυτής της προϋπηρεσίας δεν αποτέλεσε απλά το παράτυπο προϊόν της για δεκαπενταετία καταστρατήγησης του νόμου 2525/97, αποκτήθηκε δυστυχώς και εις βάρος του νόμιμου δικαιώματος που είχαν οι άλλοι συνάδελφοί τους ως προς την απόκτησή της. Αυτοί οι αδικηθέντες εκπαιδευτικοί, επιτυχόντες ΑΣΕΠ, είχαν την ίδια ακριβώς διάθεση να συγκεντρώσουν την προϋπηρεσία τους σπυρί σπυρί από όλη την Ελληνική επικράτεια, είχαν δημιουργήσει ακριβώς τις ίδιες οικογένειες με παιδιά με τους μη επιτυχόντες, είχαν προγραμματίσει ακριβώς με τον ίδιο τρόπο την ζωή τους όπως και αυτοί.

Η προαναφερόμενη εις βάρος των επιτυχόντων ΑΣΕΠ συγκέντρωση των παράτυπων προϋπηρεσιών από τους μη επιτυχόντες, διαφαίνεται εξαιρετικά στο εντυπωσιακό παράδειγμα των καθηγητών Φυσικής Αγωγής και του τρόπου με τον οποίο στήθηκε άρτια και οργανωμένα η όλη «επιχείρηση» παράκαμψης του ΑΣΕΠ και της νομοθεσίας. Συγκεκριμένα:

1. Έπρεπε καταρχάς να βρεθεί ένας τύπος σχολείου διαφορετικός από τα κανονικά στο οποίο η πρόσληψη δεν θα συνδέονταν πουθενά με το ΑΣΕΠ. και βρέθηκαν τα Τ.Α.Δ. – Ε.Τ.Α.Δ. τα λεγόμενα αθλητικά γυμνάσια – λύκεια. Πράγματι στα σχολεία αυτά και ως το κλείσιμό τους το 2010, οι προσλήψεις των αναπληρωτών δεν γίνονταν όπως όριζε το σύνταγμα από ανεξάρτητη αρχή, άρα αντίκειντο στις αρχές της ισότητας και της αξιοκρατίας (άρθρα 4 παρ. 1 και 103 παρ. 7 Συντάγματος). Πράγματι οι προσλήψεις στα Τ.Α.Δ. γίνονταν χωρίς τον έλεγχο του ΑΣΕΠ, διά της παρακάμψεως του ενιαίου πίνακα αναπληρωτών και χωρίς την υποχρέωση επιτυχίας σε γραπτό διαγωνισμό.

2. Σε δεύτερο χρόνο έπρεπε να βρεθεί τρόπος έτσι ώστε οι προϋπηρεσίες που θα αποκτιόνταν στα Τ.Α.Δ. να συνδέονταν με τους μόνιμους διορισμούς στα κανονικά σχολεία. Πράγματι με την ψήφιση του νόμου 3027/2002 (παράγραφο 34 του άρθρου 6), την ίδια ακριβώς χρονιά που θα έπρεπε σύμφωνα με τον νόμο Αρσένη όλες οι προσλήψεις μονίμων – αναπληρωτών να πραγματοποιούνταν από τους πίνακες επιτυχόντων του κάθε διαγωνισμού ΑΣΕΠ, επετράπη η προσμέτρηση των προϋπηρεσιών Τ.Α.Δ. στον ενιαίο πίνακα αναπληρωτών παρά του ότι οι προϋπηρεσίες αυτές προέρχονταν από προσλήψεις εκτός των πινάκων των επιτυχόντων ΑΣΕΠ.

3. Σε τρίτο στάδιο έπρεπε να εξασφαλισθούν όσο το δυνατό περισσότερες προσλήψεις μη επιτυχόντων ΑΣΕΠ στα Τ.Α.Δ. και αυτό επετέυχθει με δύο τρόπους: α) με την δημιουργία νέων Τ.Α.Δ. τα οποία άρχισαν ξαφνικά να ξεφυτρώνουν από παντού χωρίς σχεδιασμό και χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι πραγματικές ανάγκες τους υπουργείου και β) με την ρύθμιση των ετήσιων κονδυλίων προσλήψεων του υπουργείου, ζήτημα ιδιαίτερα σοβαρό που ίσως να χρίζει δικαστικής διερεύνησης. Τα κονδύλια προσλήψεων μη επιτυχόντων ΑΣΕΠ στα Τ.Α.Δ., έφθασαν την διετία 2008-2010 ακόμα και στο 100% των συνολικών κονδυλίων πρόσληψης καθηγητών Φυσικής αγωγής, παρά το ότι ο αριθμός των Τ.Α.Δ. ήταν ανά την επικράτεια ελάχιστος συγκριτικά με την συντριπτική πλειοψηφία των κανονικών σχολείων. Βέβαια στο στάδιο αυτό δημιουργήθηκαν δύο σοβαρά συγκοινωνούντα προβλήματα τα οποία εμπόδιζαν την ολοκλήρωση της παράκαμψης του ΑΣΕΠ. Το ένα αφορούσε τους Ταδίτες οι οποίοι εργάζονταν στα Τ.Α.Δ. μόλις 11 ώρες μη μπορώντας να δικαιολογήσουν το υποχρεωτικό ωράριο των 21 ωρών ως εκπαιδευτικοί δευτεροβάθμιας και το άλλο αφορούσε το υπουργείο διότι εξαντλώντας σχεδόν όλα τα κονδύλια στα Τ.Α.Δ. δεν μπορούσε να καλύψει επαρκώς τα κενά στα πολύ περισσότερα κανονικά σχολεία. Κανέναν πρόβλημα, με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια!

4. Σε ένα τέταρτο λοιπόν στάδιο, με μία εξαιρετικά δεξιοτεχνική κίνηση το υπουργείο κατάφερε ταυτόχρονα να λύσει και τα δύο παραπάνω προβλήματα. Με την ψήφιση του ν.3475/2006 άρθρο 21 παρ. 5 μετεξέλιξη της παρ. 1 του άρθρου 8 του ν. 2817/2000 (ΦΕΚ 78 Α΄), που αναφέρονταν γενικά στην συμπλήρωση του υποχρεωτικού ωραρίου ενός (μόνιμου και όχι αναπληρωτή!) εκπαιδευτικού από την δευτεροβάθμια στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και αντιστρόφως, έδωσε το δικαίωμα στου μη επιτυχόντες ΑΣΕΠ αναπληρωτές Ταδίτες να συμπληρώσουν το υπολειπόμενο ωράριό τους στα κανονικά σχολεία. Το αποτέλεσμα ήταν τριπλό: α) το υπουργείο κάλυπτε με μη επιτυχόντες ΑΣΕΠ τα πολλά κενά των κανονικών σχολείων, β) οι Ταδίτες κατάφερναν να μπουν δια της πλαγίας στα κανονικά σχολειά, και γ) οι επιτυχόντες ΑΣΕΠ έχαναν κάθε ελπίδα πρόσληψης ως αναπληρωτές άρα έχαναν κάθε ελπίδα συγκέντρωσης προϋπηρεσίας περιοριζόμενοι στην αδιοριστία ή το πολύ στην ωρομισθία. Στο συγκεκριμένο σημείο φαίνεται ξεκάθαρα και πρακτικά, ένας από τους πολλούς τρόπους που οι μη επιτυχόντες ΑΣΕΠ κέρδιζαν και πρόσθεταν προϋπηρεσία σε βάρος των επιτυχόντων. Ωστόσο η ιστορία μας δεν έχει ακόμα τέλος διότι δημιουργήθηκε για το υπουργείο και τους μη επιτυχόντες ΑΣΕΠ ένα νέο τελευταίο και δυσεπίλυτο αυτή την φορά πρόβλημα. Οι επιτυχόντες μετά από χρόνια προσπαθειών άρχιζαν να βρίσκουν μέσα σε έναν πολιτικό περιβάλλον ιδιαίτερα εχθρικό, τα πρώτα δικαστικά τους πατήματα, απειλώντας να αποκαλύψουν όλη αυτή την σκευωρία Τ.Α.Δ..

5. Σε ένα πέμπτο και τελευταίο στάδιο το υπουργείο πιεζόμενο από την δικαιοσύνη και προφανώς φοβούμενο από την ενδεχόμενη αποκάλυψη φυσικών προσώπων εμπλεκομένων σε όλα αυτά, προχωρά το 2010 στην οριστική κατάργηση των προσλήψεων αναπληρωτών στα Τ.Α.Δ., αλλά ταυτόχρονα φροντίζει να διασώσει τους μη επιτυχόντες ΑΣΕΠ, αρνούμενο να εξετάσει τα πιεστικά αιτήματα των επιτυχόντων για διερεύνηση της υπόθεσης των παράτυπων προϋπηρεσιών. Με αυτόν τον τρόπο οι πρώην πλέον Ταδίτες διασώζουν τις παράτυπα και εις βάρος των επιτυχόντων ΑΣΕΠ αποκτημένες προϋπηρεσίες τους, τις οποίες πλέον χρησιμοποιούν στον ενιαίο πίνακα για την πρόσληψή τους στα κανονικά αυτή την φορά σχολεία μιας και όλα αυτά τα χρόνια είχαν καταφέρει να ανέβουν στην κορυφή του ενιαίου πίνακα εκμεταλλευόμενοι την αδιοριστία των επιτυχόντων. Από το 2010 έως και σήμερα οι πρώην Ταδίτες μη επιτυχόντες ΑΣΕΠ χωρίς να τους αγγίξει τίποιτε και κανένας, έχουν καταφέρει να συγκεντρώσουν ακόμη περισσότερες προϋπηρεσίες και τώρα, συγκεντρωμένοι έξω από το υπουργείο, με ύφος απόγνωσης, επιδεικνύουν την προϋπηρεσία αυτή, προβάλλοντάς την ως την υπέρτατη απόδειξη του ηθικού τους πλεονεκτήματος, ωστόσο….

Γενικό συμπέρασμα

Τα ηθικά πλεονεκτήματα δεν χτίζονται στις πλάτες των άλλων.

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΕΠΙΤΥΧΟΝΤΩΝ ΑΣΕΠ