Εἶναι νὰ ἀπορεῖ κανεὶς μὲ τὸν τρόπο ποὺ σκέπτονται, κρίνουν καὶ ἐκφράζονται κάποιοι δημοσιογράφοι.
Ὑποτίθεται ὅτι αὐτοὶ σπουδάζουν, κατέχουν τὸ ἀντικείμενό τους καὶ διατυπώνουν κρίσεις ἀντικειμενικές. Ὅμως κάποιοι στὴν προσπάθειά τους νὰ ἐξάρουν, καὶ μάλιστα ὑπὲρ τὸ δέον, τὴν πρόσφατη ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στὴ Μυτιλήνη, δὲν ὑπερέβαλαν ἁπλῶς, ἀλλὰ ὀνόμασαν «φονταμενταλιστὲς τῆς Ὀρθοδοξί­ας» ὅσους τόλμησαν νὰ διατυπώσουν ἐ­πι­φυλάξεις γιὰ τὴν ἀποκληθεῖσα «ἱστορικὴ ἐπίσκεψη» τοῦ Πάπα στὴν ἁγιοτόκο Λέσβο.
Καλοδεχούμενος στὴν Ἑλλάδα ὅποιος θελήσει νὰ ἔλθει, νὰ δεῖ καὶ νὰ ἐκτιμήσει τὰ ὅσα συμβαίνουν σʼ αὐτὴν σχετικὰ μὲ τὸ ἀσήκωτο γιὰ τοὺς ὤμους μας μέγα πρόβλημα τῶν προσφύγων – μεταναστῶν καὶ νὰ συμβάλει στὴ λύση του. Καὶ ὁ Πάπας, ὡς ἀρχηγὸς κράτους, καὶ ὄχι βεβαίως ὡς ἰσότιμος μὲ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη καὶ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν, δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ ἀποκλεισθεῖ ἀπὸ μιὰ τέτοια ἐπίσκεψη. Ὡστόσο ἡ πονεμένη ἱστορία μας βοᾶ καὶ κράζει ὅτι δυστυχῶς τὸ Βατικανὸ ποτὲ δὲν βοήθησε τὸν Ὀρθόδοξο λαό μας· ἀλλὰ μᾶλλον τὸν πλήγωσε. Ἤδη μὲ τὴν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως κατὰ τὴν Δ΄ Σταυροφορία κατέφερε καίριο πλῆγμα κατὰ τῆς βασιλίδος τῶν πόλεων. Τὴν δὲ ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορος Ἰωάννου Η΄ τοῦ Παλαιολόγου μὲ τὴν ψευδοσύνοδο τῆς Φερράρας – Φλωρεντίας (1438-1439) ὑπέσκαψε τὸ Βυζάντιο. Στὴν Τουρκοκρατία ἁλώνιζε μὲ τοὺς μισσιοναρίους του τὰ νησιά μας καὶ τὴν ἠπειρωτικὴ χώρα μὲ σκοπὸ τοῦ «ποιῆσαι ἕνα προσήλυτον». Στὴ Μικρασιατικὴ καταστροφὴ εἶναι γνωστὴ ἡ στάση ποὺ τήρησε τὸ Βατικανό: Συνεχάρη τὸν Κεμὰλ Ἀτατούρκ! Ὁ Πάπας εὐλόγησε τὴν γενοκτονία τῶν Σέρβων Ὀρθοδόξων ἀπὸ τὸν ἀρχιεπίσκοπό του Ἀλοΐσιγιε Στέπινατς τὸ 1941-45, τὸν ὁποῖο μάλιστα ἀνεκήρυξε… ἅγιο τοῦ Παπισμοῦ! Πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια ὁ Πάπας τάχθηκε ἀνοικτὰ μὲ τοὺς μουσουλμάνους τοῦ Κοσσυφοπεδίου καὶ τῆς Βοσνίας κατὰ τῶν Ὀρθοδόξων τῆς Σερβίας. Σήμερα ὁ Πάπας διχάζει τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας, τῆς Οὐκρανίας καὶ τῆς Ρουμανίας μὲ τὴν Οὐνία. Μία ἡμέρα δὲ προτοῦ νὰ ἔλθει στὴ Μυτιλήνη, προχώρησε στὴ «χειροτονία σὲ ἀρχιερέα» στὴ Βασιλικὴ τοῦ Ἁγίου Παύλου τῆς Ρώμης ἐκτὸς τῶν τειχῶν τοῦ οὐνίτη Ἱσπανοῦ «ἐπισκόπου» Ἀθηνῶν Manuel Nin, στὴ θέση τοῦ παραιτηθέντος Δημητρίου Σαλάχα.
Τὸ ἐρώτημα λοιπὸν εἶναι: Ἕνα τέτοιο πρόσωπο μὲ τόσο ἐχθρικὸ παρελθὸν διαχρονικῶς ἔναντι τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἕνας τέτοιος αἱρετικὸς μπορεῖ νὰ βοηθήσει οὐσιαστικὰ στὸ μεγάλο πρόβλημα ποὺ ἀντιμετωπίζει ἡ χώρα μας; Ἢ μήπως ἦλθε μὲ τὴν πολυπληθὴ κουστωδία του, πρόβαλε τὸ πάθος τῆς φιλοπρωτίας του σʼ ὅλο τὸ μεγαλεῖο του, εἶδε καὶ ἀπῆλθε; Ἀπῆλθε ἀφοῦ ἔδωσε μιὰ ἑξάωρη μεσσιανική, καλὰ μελετημένη, στημένη, διαφημιστικὴ παράσταση, ἀφήνοντας σʼ ὅλους ὅσοι γνωρίζουν τὸν βίο καὶ τὴν πολιτεία τοῦ Βατικανοῦ τὴν εἰκόνα ἑνὸς βοῶντος φαρισαϊσμοῦ καὶ μιᾶς «ψευδωνύμου ἐκκλησίας» ποὺ ἐπαίρεται γιὰ τὸ πρωτεῖο ἐξουσίας καὶ τὸ ἀλάθητο τοῦ κοσμικοῦ ἡγέτη της!
Ἄραγε εἶχε τὴν ἀνάγκη μιᾶς τέτοιας βοή­θειας ὁ Ὀρθόδοξος λαός μας, ὁ ὁποῖος ὑπὸ τὴν ἡγεσία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας του ἀναλίσκεται καθημερινὰ γιὰ τοὺς δυστυχισμένους πρόσφυγες – μετανάστες, τοὺς ὁποίους ἡ Εὐρώπη τῆς δημοκρατίας καὶ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων ἀρνεῖται νὰ δεχθεῖ στὸ ἔδαφός της; Ὁ λαός μας δὲν ἔχει ἀνάγκη μαθημάτων ἀγάπης ἀπὸ τὸν αἱρεσιάρχη τῆς Ρώμης. Τοῦ ἀρκοῦν τὰ φωτεινὰ παραδείγματα τῶν μαρτύρων, τῶν ἁγίων, τῶν ὁσίων καὶ τῶν ὁμολογητῶν τῆς Ὀρθοδοξίας. Καὶ τέτοιους διαθέτει ὄχι μόνο ἡ ἁγιοτόκος Λέσβος, ἀλλὰ ὅλος ὁ μαρτυρικὸς αὐτὸς τόπος ποὺ λέγεται Ἑλλάδα, τὸν ὁποῖο ὑπονομεύει συστηματικά, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, καὶ ὁ αἱρετικὸς Πάπας μὲ τὴν Οὐνία του.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Αυξήσεις μισθών: Πώς θα ενισχυθεί το εισόδημα σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα