– Η πρόσφατη απόφαση του Υπουργείου Παιδείας να αφαιρέσει τους αιρετούς εκπροσώπους των εκπαιδευτικών από τα πειθαρχικά συμβούλια έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις στην εκπαιδευτική κοινότητα.

Η παρουσία των αιρετών στα συμβούλια αυτά θεωρείται θεμελιώδης για τη διασφάλιση της διαφάνειας και της δικαιοσύνης στις πειθαρχικές διαδικασίες. Η απομάκρυνσή τους εγείρει ανησυχίες για πιθανή μονομέρεια και έλλειψη αντικειμενικότητας στις αποφάσεις, καθώς απουσιάζει η φωνή των εργαζομένων. ​

Επιπλέον, η συγκέντρωση εξουσίας σε διορισμένα από την κυβέρνηση μέλη, χωρίς τη συμμετοχή εκπροσώπων των εργαζομένων, ενδέχεται να οδηγήσει σε περιορισμό της πολυφωνίας και της αντιπροσωπευτικότητας στις πειθαρχικές διαδικασίες. Αυτό μπορεί να επηρεάσει την εμπιστοσύνη των εκπαιδευτικών προς τα όργανα αυτά και να δημιουργήσει αίσθημα αδικίας. ​

Η εκπαιδευτική κοινότητα εκφράζει την ανησυχία της για τις συνέπειες αυτής της απόφασης και καλεί το Υπουργείο Παιδείας να επανεξετάσει τη σύνθεση των πειθαρχικών συμβουλίων, διασφαλίζοντας τη συμμετοχή των αιρετών εκπροσώπων των εκπαιδευτικών, ώστε να διατηρηθεί η διαφάνεια και η δικαιοσύνη στις διαδικασίες αυτές.

Δείτε επίσης

H ανακοίνωση από ΕΛΜΕ Ζακύνθου:

«Για τις πρόσφατες δημόσιες τοποθετήσεις αναφορικά με την παρουσία της αστυνομίας στα σχολεία»

Σε πρόσφατες δημόσιες τοποθετήσεις τους, ο βουλευτής Ζακύνθου της ΝΔ και ο Δ/ντής Β/θμιας Εκπ/σης Ζακύνθου αναφέρθηκαν στο ζήτημα της παρουσίας αστυνομίας στα σχολεία για ενημερώσεις αναφορικά με τη βία και τα ναρκωτικά.

Κατ’ αρχάς, ξεκαθαρίζουμε ότι σε κάθε σχολείο ο Σύλλογος Διδασκόντων έχει αρμοδιότητα να καθορίζει τα κριτήρια και τους φορείς με τους οποίους επιλέγει να συνεργαστεί.

Η διατυπωθείσα δημοσίως τοποθέτηση ότι τα παιδιά είναι “σφουγγάρια” στα οποία αρκεί να μιλούμε, ώστε να αλλάξουν συμπεριφορά είναι αντιεπιστημονική.

Άλλωστε, οι μαθητές, ως κοινωνικά όντα, πέρα “από αυτά που ακούν μέσα στο σχολείο τους”, έχουν σαφή εικόνα της λειτουργίας της ευρύτερης κοινωνίας.

Έτσι, οι μαθητές στη Ζάκυνθο αλλά και σε όλη την Ελλάδα βλέπουν:

· τα ναρκωτικά να «κόβουν βόλτες» στις γειτονιές. Χαρακτηριστικό είναι ότι η χώρα μας βρίσκεται στις πρώτες θέσεις σε νεκρούς σε όλη την Ευρώπη.

· πολιτιστικά πρότυπα υποκουλτούρας να προωθούνται από ΜΜΕ, από «καλλιτέχνες» και από διάφορες περσόνες των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης

· «ξεκαθαρίσματα λογαριασμών» και μαφιόζικα χτυπήματα στη μέση του δρόμου

· αισχρή εκμετάλλευση των εργαζομένων γονέων τους με χαμηλούς μισθούς και εξοντωτικά ωράρια στο «τουριστικό θαύμα»

· απουσία ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών στα σχολεία

Δείτε επίσης

Πρόσφατα άλλωστε ο ίδιος ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη δημοσίως χαρακτήρισε τη Ζάκυνθο τον πιο εγκληματογόνο (sic) νομό στη χώρα. Και είναι ασφαλώς φαιδρό να θεωρεί κάποιος ότι η βαριά εγκληματικότητα εντοπίζεται μέσα στα σχολεία ή έχει τις ρίζες της σε αυτά…

Ακόμη πιο αντιεπιστημονική είναι η άποψη ότι η προσέγγιση των πιο ευαίσθητων ηλικιών μπορεί να γίνει από τον φορέα που θεσμικά είναι επιφορτισμένος με την καταστολή της εγκληματικότητας (αστυνομία) και όχι από εξειδικευμένο προσωπικό που γνωρίζει πώς να μιλήσει σε τέτοιες ηλικίες (Ψυχολόγοι, Παιδοψυχολόγοι, Κοινωνικοί Λειτουργοί και συναφείς ειδικότητες). Η παρουσία της αστυνομίας στα σχολεία για ενημέρωση αναφορικά με θέματα βίας και ναρκωτικών όχι μόνο δε θα έχει αποτελέσματα (αφού οι αιτίες του προβλήματος είναι κοινωνικές και άρα δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν από τις δυνάμεις καταστολής), αλλά μάλλον υπηρετεί άλλες στοχεύσεις.

Στον τομέα της πρόληψης τα σχολεία χρειάζονται ειδικό προσωπικό (ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί κλπ). Η αστυνομία ως κρατικός μηχανισμός καταστολής θα πρέπει να είναι αφοσιωμένη και επαρκώς εκπαιδευμένη στην καταστολή τέτοιων φαινομένων.

Η σύγχυση ρόλων μεταξύ των φορέων πρόληψης και των φορέων καταστολής αυτών των φαινομένων δεν είναι απλώς αντιεπιστημονική, είναι επικίνδυνη. Και οι εκφραστές τέτοιων απόψεων επιδεικνύουν -στην πιο ανώδυνη για αυτούς περίπτωση- παροιμιώδη αφέλεια.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι αρκετά σχολεία στο νησί δεν έχουν δεχθεί η αστυνομία να ενημερώνει τους μαθητές για τα φαινόμενα βίας και ναρκωτικών, αλλά διεκδικούν κατάλληλο επιστημονικό προσωπικό και αρμόδιους κρατικούς φορείς να επωμιστούν αυτό το ρόλο.

Αποτελεί μέγιστη πρόκληση, ειδικά μετά το έγκλημα των Τεμπών και την αποκάλυψη της αβελτηρίας του κράτους αλλά και της εγκυρότητας των προειδοποιήσεων από τα συνδικάτα, η προσπάθεια κάποιων να αποσείσουν τις ευθύνες τους και στον ευαίσθητο χώρο της πρόληψης των ναρκωτικών και της βίας στον ευαίσθητο χώρο της παιδείας. Είναι νωπές οι μνήμες της κυβερνητικής προπαγάνδας που έλεγε ότι η ελλιπής εκπαίδευση ενός σταθμάρχη ευθύνεται αποκλειστικά για το έγκλημα, αφήνοντας εκτός κάδρου όλες εκείνες τις πολιτικές που το γέννησαν.

Αντί λοιπόν οι κυβερνητικοί παράγοντες να κάνουν υποδείξεις (ως μη οφείλουν) στο σύλλογο διδασκόντων οποιουδήποτε σχολείου, ας απαντήσουν στα εξής:

1. Γιατί τα σχολεία δεν έχουν στελεχωθεί ακόμα και τώρα (Μάρτη μήνα) με ψυχολόγο και κοινωνικό λειτουργό αλλά ένας ψυχολόγος ενδέχεται να μετακινείται σε τρία σχολεία παρακολουθώντας ακόμα και…800 μαθητές;

2. Για ποιο λόγο οι έστω και αυτοί οι ελάχιστοι εξειδικευμένοι επιστήμονες δεν εργάζονται ως μόνιμοι αλλά ως αναπληρωτές; Οι ανάγκες των μαθητών για ψυχολογική υποστήριξη δε θα υφίστανται τα επόμενα σχολικά έτη;

3. Για ποιο λόγο σήκωσαν το χεράκι τους και ψήφισαν στη Βουλή το νόμο με τον οποίο τα Κέντρα Πρόληψης (πχ στη Ζάκυνθο η «Στοργή») θα βρίσκονται στον αέρα και χωρίς χρηματοδότηση μετά το 2027, ενώ και ο Εθνικός Οργανισμός Πρόληψης και Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων (ΕΟΠΑΕ) πλέον θα είναι πεδίο δραστηριοποίησης ιδιωτών; Για ποιο λόγο δηλαδή παρέδωσαν τον ευαίσθητο τομέα της πρόληψης και της αντιμετώπισης των εξαρτήσεων στα οικονομικά συμφέροντα;

4. Για ποιο λόγο με την ψήφο τους στα αντιλαϊκά νομοσχέδια της κυβέρνησης συντηρούν και διευρύνουν όλους τους αντιλαϊκούς νόμους οι οποίοι ουσιαστικά διαλύουν την εργασιακή και κοινωνική ζωή των εργαζομένων πχ στον τουρισμό οι οποίοι, για να τα βγάλουν πέρα, αναγκάζονται να δουλεύουν δεκάωρα και δωδεκάωρα χωρίς ρεπό όλη τη σεζόν, τους νόμους δηλαδή που προκαλούν όλα αυτά τα προβλήματα στην οικογενειακή ζωή των μαθητών μας;

Πάει πολύ οι ένοχοι για την άθλια κοινωνική πραγματικότητα που ζούμε εμείς, οι μαθητές μας και οι γονείς τους να κάνουν υποδείξεις σε όλους εμάς, τα θύματα της πολιτικής και των επιλογών τους.

Ας απολογηθούν πρώτα και κύρια λοιπόν για τα αντιλαϊκά τους πεπραγμένα που διαλύουν την οικογενειακή ζωή των μαθητών μας και για την προσπάθειά τους να μακιγιάρουν τις ελλείψεις εκπαιδευτικών, ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών στα σχολεία και ας μην κουνάνε το δάχτυλο στους εκπαιδευτικούς, τους ψυχολόγους και όλο το ειδικό και βοηθητικό προσωπικό που με αυτοθυσία δίνουν το είναι τους μέσα στα σχολεία.

Το παράδειγμα της παλλαϊκής κινητοποίησης και της απεργίας στις 28/2 θα έπρεπε τουλάχιστον να έχει ακουστεί μέσα στους γυάλινους πύργους που κατοικοεδρεύουν και να τους έχει συνετίσει.