«Το της ΝΔ δεν χρειάζεται τις Κοινωνικές επιστήμες ούτε την Τέχνη. Το σχολείο της ΝΔ είναι χρήσιμο μόνο για τις επιχειρήσεις», αναφέρει μεταξύ άλλων το Τμήμα Παιδείας ΣΥΡΙΖΑ σε ανακοίνωσή του.

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

Οι υπουργικές αποφάσεις για το πρόγραμμα μαθημάτων στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, κατ’ εφαρμογή του αναχρονιστικού νόμου 4692/2020, έχουν πυροδοτήσει τις αντιδράσεις της εκπαιδευτικής και επιστημονικής κοινότητας. Σημαντικά βήματα ενίσχυσης του αυτόνομου μορφωτικού ρόλου του σχολείου και καλλιέργειας κριτικής σκέψης που θεσμοθέτησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ακυρώνονται…

Στον πυρήνα του το πρόσφατο δεκαπενθήμερο ποικιλόμορφων αντιδράσεων, κινητοποιήσεων της εκπαιδευτικής κοινότητας αποτυπώνει την αγεφύρωτη αντίθεση ανάμεσα στην ιστορικά προοδευτική αντίληψη για τον καθολικό χαρακτήρα της Γνώσης, την κοινωνική διάσταση της Μόρφωσης και την νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία που εργαλειοποιεί την επιστημονική γνώση και την μετατρέπει σε κατακερματισμένα υποσύνολα δεξιοτήτων εφήμερης χρηστικής αξίας. Ακολουθώντας στο πρόγραμμα σπουδών και στο αυτή την αντίληψη η κυβέρνηση υπονομεύει τη θέση ζωτικής σημασίας επιστημονικών κλάδων / μαθημάτων στο σχολικό πρόγραμμα και οδηγεί μεσοπρόθεσμα εκπαιδευτικούς αντίστοιχων επιστημονικών ειδικοτήτων στην ανεργία. Ακόμα και οι ερευνητικές εργασίες, που σε συνδυασμό με τη δυνατότητα επιλογής κάποιων μαθημάτων έδιναν τη δυνατότητα σε εκπαιδευτικούς και μαθητές να αναπτύξουν ομαδοσυνεργατικό πνεύμα και να καλλιεργήσουν την κριτική αναζήτηση, δεν έχουν θέση στο σχολείο των εξετάσεων και της κοσμιωτάτης διαγωγής που εγκαθιδρύει η κ. Κεραμέως.

Απέναντι στη τεκμηριωμένη κριτική επιστημονικών φορέων, ακαδημαϊκών οργάνων, συνδικάτων εκπαιδευτικών η κ. Κεραμέως απάντησε με την εκφώνηση κατασκευασμένων αριθμητικών δεδομένων όπως κάθε συνεπής νεοφιλελεύθερος τεχνοκράτης και την καλλιέργεια μικροσυντεχνιακών εξυπηρετήσεων όπως κάθε συνεπής συντηρητικός πολιτικάντης. Επιστρατεύθηκαν αντιεπιστημονικά επιχειρήματα ιεράρχησης διδακτικών αντικειμένων με βάση το τι εξετάζεται και τι όχι.

Η ηγεσία του ΥΠΑΙΘ, για μια ακόμα φορά αποκαλύπτει τον ιδεολογικό δογματισμό της. Αν αφορούσε τους ίδιους και τις προσωπικές δοξασίες τους θα μας ήταν αδιάφορο. Η απροκάλυπτη εχθρότητα προς τις Κοινωνικές και Ανθρωπιστικές επιστήμες, τις Καλές Τέχνες ως στοιχείο κρατικής εκπαιδευτικής πολιτικής καταδεικνύει έναν επικίνδυνο αναχρονισμό που αγγίζει τα όρια του σκοταδισμού.

Είναι πέρα από κάθε φαντασία, στον 21ο αιώνα, η εκπαιδευτική και επιστημονική κοινότητα να αναγκάζεται να υπερασπισθεί την γνωσιολογική αξία της ομάδας μαθημάτων της Κοινωνιολογίας η των Πολιτικών Επιστημών, των Εικαστικών, της Μουσικής και Θεατρολογίας. Η εκπαιδευτική πολιτική Κεραμέως δεν αφορά μια επιστημολογική εμμονή υπέρ της κλασσικής Παιδείας αναβιώνοντας το μάθημα των Λατινικών η υπερ του νεοθετικισμού. Μια πρόσφατη παρέμβαση «διακεκριμένης» προσωπικότητας της αστικής οικονομικής σκέψης, με αλαζονική ανοησία σχολίασε τα θέματα του εξεταζόμενου μαθήματος Κοινωνιολογίας αποδεικνύοντας πως όχι μόνο μπερδεύει τον Μαξ Βέμπερ με τον Μαρξ, αλλά ούτε με την ουσία του έργου του Ανταμ Σμίθ είναι εξοικειωμένη. Αυτό το πρότυπο όπου οι ανισότητες είναι φυσική κατάσταση, όπου οι αναγκαίες γνώσεις για τον κόσμο μας εξαντλούνται στις απαιτήσεις των job descriptions μιας αγοράς εργασίας ζούγκλας είναι αυτό που απαιτεί τον εξοβελισμό κάθε άλλης κριτικής σκέψης.

Όταν η ίδια η υπουργός, διακηρύσσει την ανάγκη αποξήρανσης της Ιστορίας από την κοινωνική της διάσταση για να υπηρετεί την ανάπτυξη μιας κάποιας κατασκευασμένης «εθνικής συνείδησης», όταν ταυτίζει τη συνταγματική αποστολή της Παιδείας για τη διάπλαση ελεύθερων και υπεύθυνων πολιτών με τον σκοταδισμό της «διαγωγής» δεν έχουμε απλά διαφορετικές προσεγγίσεις. Για την Αριστερά είναι υπόθεση υπεράσπισης της Δημοκρατίας και της Μόρφωσης, αυτής καθ’ αυτής.

Η ηγεσία του ΥΠΑΙΘ δεν λειτουργεί ως αυτόνομος κυβερνητικός μηχανισμός. Η πρόσφατη ομιλία του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Ετήσια Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών είναι ενδεικτική της επιτηδευμένης σύγχυσης στην χρήση όρων και εννοιών, προκειμένου να ξεδιπλωθούν τα επόμενα στάδια της νεοφιλελεύθερης μετάλλαξης της Δημόσιας Παιδείας. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, μπέρδεψε τις έννοιες Επαγγελματική εκπαίδευση – κατάρτιση – δεξιότητες για να εξαγγείλει την τη δημιουργία πρότυπων Επαγγελματικών Λυκείων, πειραματικών ΙΕΚ και μεταγυμνασιακών επαγγελματικών σχολών πρόωρης φτηνής κατάρτισης και μαθητείας ανηλίκων,, όπου οι επιχειρήσεις θα υποδεικνύουν πού είναι οι ανάγκες τους και θα πιστοποιούν. Μίλησε για την ανάγκη «να απελευθερώσουμε τα δημόσια Πανεπιστήμια» – χωρίς να αποσαφηνίζει όμως από ποια δεσμά. Ήταν σαφής ωστόσο στο περιεχόμενο της απελευθέρωσης: να συνεργαστούν τα ΑΕΙ περισσότερο με τον ιδιωτικό τομέα, με έδρες (!!!) σε αντικείμενα που μπορεί να ενδιαφέρουν ιδιαίτερα τις επιχειρήσεις. Για τον κ. Πρωθυπουργό είναι σαφές πως η Παιδεία δεν υπηρετεί την κοινωνία αλλά οφείλει να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των επιχειρήσεων. Γι’ αυτό και καλεί τον ΣΕΒ σε συνεργασία «για το τι σημαίνει να διδάσκουμε επιχειρηματικότητα στα παιδιά». Για τους κυβερνώντες η «επιχειρηματικότητα» είναι σαφώς χρησιμότερη ως μάθημα έναντι της Κοινωνιολογίας η των Εικαστικών. Με το πρώτο διαμορφώνονται ευπειθείς εργαζόμενοι με τα «άλλα» μαθήματα μπορεί να διαπλασθούν ενεργοί πολίτες.

Το Τμήμα Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει κίνηση και παρέμβαση που ενισχύει το κοινωνικό αίτημα υπεράσπισης της Δημόσιας Παιδείας, της μορφωτικής αποστολής σχολείων και πανεπιστημίων, τη γνώση ως καθολικό κοινωνικό αγαθό. Οι πολύχρωμες παρεμβάσεις εκπαιδευτικών και επιστημονικών συλλογικοτήτων είναι μια ελπιδοφόρα υπόμνηση πως η υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της Δημόσιας Παιδείας δημιουργεί έναν ανοικτό κοινωνικό χώρο συνάντησης προοδευτικών ιδεών και κοινωνικών αιτημάτων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία δεσμεύεται, με τη συμβολή της επιστημονικής και εκπαιδευτικής κοινότητας, να αποκαταστήσει τα γνωστικά αντικείμενα των κοινωνικών επιστημών και των τεχνών που πλήττονται βάναυσα από τη σημερινή κυβέρνηση

ΥΓ Επισημαίνουμε ως ιδιαίτερα ατυχή την ιδεολογικής φύσης επίκληση του λόγου ενός μυθιστορηματικού ήρωα του Καραγάτση, του Γιούγκερμαν. Ο «εμβληματικός ήρωας» που επικαλείται η πρωθυπουργική ομιλία, δεν είναι παρά ένας αδίστακτος, αμοραλιστής κερδοσκόπος, που επιβαρύνεται με ποικιλία παράνομων πράξεων (φόνο, κλοπή, διακίνηση ναρκωτικών, πορνεία, απάτες…) και που κατορθώνει να ανελιχθεί από τον υπόκοσμο στην αστική τάξη. Εδώ η κάποιοι δεν έχουν διαβάσει το έργο του Καραγάτση η δεν κατάλαβαν τι διάβασαν η απλώς τους εμπνέει το πρότυπο Γιούγκερμαν… Λίγη προσοχή, ω Άριστοι…