«Ας την κάνουμε δικιά μας υπόθεση. Ας ξεφύγουμε από τυπικούρες δαμάζοντας τα γραφειοκρατικά προβλήματα. Με προτεραιότητα στην ουσία. Ας δημιουργήσουμε βάζοντας όλη μας τη φαντασία και την παιδαγωγική τέχνη που γνωρίζουμε»

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

Αν πιστεύεις πως τα προβλήματα διατροφής, περιβάλλοντος και ποιότητας ζωής είναι «λυμένα» για τη νέα γενιά, ό,τι ακολουθεί δε σε αφορά.

Αν θεωρείς πως ο εθισμός και η εξάρτηση είναι προτιμότερο να μη συζητιούνται στο σχολείο, είναι προτιμότερο να σταματήσεις εδώ.

Αν είσαι από κείνους που διαβάζουν «έμφυλες ταυτότητες» και καταλαβαίνουν κάθε είδους «εκφυλισμούς», απλά είμαστε σε άλλο μήκος κύματος.

Διαβάζεις ακόμη, απτόητα; Είμαστε σίγουροι. Όμως αυτά ήταν τα ευκολάκια. Υπάρχουν και τα πιο δύσκολα:

«Δεν κολλάω σε τίποτα από τα παραπάνω. Αλλά βλέπω μπροστά μου ένα βουνό, που δε νιώθω έτοιμος να το ανεβώ. Και μπορεί να κάνω κακό αντί καλό.»

Εδώ είναι που βρισκόμαστε, λίγο-πολύ, όλοι μας. Και κάθε επιφύλαξη δικαιολογημένη. Αλλά εδώ ακριβώς είναι που ταιριάζει και το γνωστό «Βάστα με να σε βαστώ, ν’ ανεβούμε στο βουνό».

Πραγματικά, μέγα το του συλλόγου

Υπάρχει σύλλογος εκπαιδευτικών που δεν καταπιάστηκε ποτέ με την οργάνωση μιας συλλογικής εκδήλωσης, μιας γιορτής, μιας παράστασης; Υπάρχει εκπαιδευτικός που δεν ασχολήθηκε ποτέ με μια δημιουργική δράση, μέσα ή έξω από την τάξη; Υπάρχει σχολείο ξένο προς τις δραστηριότητες αγωγής υγείας, περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, άθλησης και πολιτισμού; Ύστερα, είναι κι αυτός ο κόσμος, ο μικρός, ο μέγας, γύρω από κάθε σχολείο:

Που διαθέτει φορείς, συλλογικότητες και υπηρεσίες με εξειδικευμένες γνώσεις,

Που αναζητά ευκαιρίες να τροφοδοτήσει το σχολείο με πολύτιμες εμπειρίες,

Που μπορεί να στηρίξει το έργο μας, αρκεί να το ζητήσουμε.

Εμείς οι εκπαιδευτικοί, που απαρτίζουμε τους συλλόγους διδασκόντων / διδασκουσών στα σχολειά μας, σε τελευταία ανάλυση, θα κρίνουμε το ποιοι και πώς.

Όσο η τυφλή αντίδραση της ακραίας συντήρησης σε ένα θετικό παιδαγωγικό μέτρο παίρνει τέτοιες διαστάσεις, τόσο κατανοούμε πόσο σημαντικό είναι να πάρουμε στα χέρια μας την υπόθεση, πατώντας σταθερά στις ανθρωπιστικές αξίες και στα δικαιώματα.

Σε μας απόκειται η Θεματική Εβδομάδα στα Γυμνάσια να γίνει για όλες και όλους, παιδιά και γονείς, μια αναντικατάστατη μορφωτική εμπειρία. Ακόμα και για μας τους ίδιους. Μια πενθήμερη (ή ακόμα και λιγότερων ημερών) «εκδρομή» στην ευχάριστη και ωφέλιμη γνώση.

Ας την κάνουμε δικιά μας υπόθεση. Ας ξεφύγουμε από τυπικούρες δαμάζοντας τα γραφειοκρατικά προβλήματα. Με προτεραιότητα στην ουσία. Ας δημιουργήσουμε βάζοντας όλη μας τη φαντασία και την παιδαγωγική τέχνη που γνωρίζουμε, αναδεικνύοντας εκείνα τα χαρακτηριστικά του εκπαιδευτικού για τα οποία εισπράττουμε τα χαμόγελα των μαθητών/-τριών μας όταν μας συναντούν στο δρόμο μετά την αποφοίτησή τους και μας χαιρετούν με το «γεια σου δάσκαλε!».