Αθήνα, 26 Φεβρουαρίου 2016
Αριθμ. Πρωτ.: 26
Προς
Τον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμον, Πρόεδρον και άπαντες τους Ιεράρχες της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος
ΣΥΝΟΨΗ ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΟΣ
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΑΘΕΩΡΗΜΕΝΟΥ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ 2014
Μακαριώτατε,
Άγιοι Αρχιερείς,
Το αναθεωρημένο Πρόγραμμα Σπουδών (ΠΣ) του 2014, όπως και το ΠΣ του 2011 για τα Θρησκευτικά του Δημοτικού καθώς και το ΠΣ του 2015 για το Λύκειο προτείνουν να διδάσκεται το μάθημα των Θρησκευτικών σε καθημερινή βάση ως μείγμα στοιχείων από τον Χριστιανισμό, τον Ιουδαϊσμό, το Ισλάμ, τον Ινδουισμό, το Βουδισμό, τον Ταοϊσμό και τον Κομφουκιανισμό.
Πρόκειται για ένα πολυθρησκειακό συγκρητιστικό μόρφωμα, με το οποίο επιδιώκεται μέσω της θρησκευτικής συγχύσεως να επιβληθεί στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, το πνεύμα της πολυθρησκείας – πολυθεϊας ως προστάδιο της επικράτησης του στόχου της Νέας Εποχής που είναι: Η κατάργηση των πολιτισμικών και θρησκευτικών διαφορών και η επικράτηση -παράλληλα με τη μία παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση – μίας παγκόσμιας θρησκείας(μείγμα όλων των θρησκειών) με έναν Παγκόσμιο Θεό. Στην κατεύθυνση αυτή σχεδιάζεται η εντός των Προγραμμάτων Σπουδών στην Εκπαίδευση σταδιακή μετατροπή του Χριστιανισμού από θεία Αποκάλυψη του αληθινού Θεού σε μία ανθρωποκεντρική θρησκεία.
Οι επιλεγμένες ομάδες των συντακτών των ΠΣ σχεδίασαν τα ως άνω απαράδεκτα Προγράμματα εν κρυπτώ –χωρίς να ζητηθεί η συμμετοχή και η συνεργασία της Εκκλησίας, των τεσσάρων Τμημάτων των Θεολογικών Σχολών Αθηνών και Θεσσαλονίκης, της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων (ΠΕΘ)και των ειδικών Παιδαγωγών των Θεολογικών Σχολών. Εκ των υστέρων γίνεται προσπάθεια παραπλάνησης των εκκλησιαστικών και θεολογικών φορέων ή προσώπων, έτσι ώστε να αποδεχθούν τα και να υιοθετήσουν αυτά τα Προγράμματα του ΕΣΠΑ, για τα οποία υπάρχουν ατελείωτες παιδαγωγικές και θεολογικές ενστάσεις και αντιδράσεις. Τα ειδικότερα προβλήματα που περιέχουν τα νέα Προγράμματα είναι συνοπτικά τα παρακάτω:
1.Οι συντάκτες ισχυρίζονται ότι ενεργούν με βάση το πνεύμα του πλουραλισμού, για να στηρίξουν το δικαίωμα στην ετερότητα. Ο ισχυρισμός δεν ευσταθεί διότι:
α) Οι ίδιοι παραδέχονται πως τα ισχύοντα έως σήμερα Αναλυτικά Προγράμματα-τα οποία εννοείται ότι θέλουν να αναβαθμίσουν- σέβονται την ετερότητα, δηλ. τις πεποιθήσεις και το πρόσωπο κάθε μαθητή.
β) Δεν σέβονται την ετερότητα και το δικαίωμα ούτε των ορθοδόξων ούτε των μη ορθοδόξων μαθητών, διότι αυτό που τους προσφέρουν ως διδασκαλία δεν είναι η δική τους πίστη, αλλά ένα μείγμα εννέα διαφορετικών θρησκευτικών εκδοχών!!
γ)Η απόκρυψη ή υποτίμηση πολλών βασικών χριστιανικών αληθειών από τους μαθητές και η ταυτόχρονη μείξη της πίστεώς τους με όλες τις θρησκείες προκαλεί συνειδησιακές συγκρούσεις και επικίνδυνη σύγχυση στους Ορθόδοξους μαθητές, ενώ δεν επιλύει τα ενδεχόμενα προβλήματα της βίας, του ρατσισμού, των διακρίσεων και του κοινωνικού αποκλεισμού, καθόσον οι όντως εμπαθείς αυτές συμπεριφορές θεραπεύονται μόνον με την εν Χριστώ πίστη και ζωή.
2.Η διδασκαλία των θρησκειών στα νέα προτεινόμενα ΠΣ, που αναμειγνύουν στοιχεία από όλες τις θρησκείες, ισχυρίζονται οι συντάκτες ότι γίνεται λόγω των «διεθνών εξελίξεων»[1] που βίωσε η ανθρωπότητα στις αρχές του 21ου αιώνα, εννοώντας το τρομοκρατικό χτύπημα στους «δίδυμους πύργους», την 11η Σεπτεμβρίου του 2001»[2]. Έτσι, εμμέσως πλην σαφώς, δέχονται ότι εφαρμόζουν «οδηγίες πλεύσης» εκπροσώπων κέντρων, τα οποία εδώ και δεκαετίες επιδιώκουν να ρυθμίζουν τη θρησκευτική παιδεία στην Ελλάδα, με σκοπό να γίνουν οι ιδέες τους ο νέος προσανατολισμός του ΜτΘ και μέσω αυτού, να περάσουν στην κοινωνία του 21ουαιώνα[3].
Η αναβάθμιση του μαθήματος των Θρησκευτικών με αυτά τα νέα πολυθρησκειακά Προγράμματα δεν γίνεται για να υπηρετηθούν οι θεολογικές πνευματικές και υπαρξιακές ανάγκες ή τα ενδιαφέροντα των μαθητών, αλλά ως συμμόρφωση και προσαρμογή στις διεθνείς εξελίξεις (τρομοκρατικό χτύπημα στους «δίδυμους πύργους», την 11η Σεπτεμβρίου του 2001). Έτσι, εμμέσως πλην σαφώς, δέχονται ότι το μάθημα των θρησκευτικών αρνείται τον πνευματικό του ρόλο, αλλάζει σκοπό, χαρακτήρα, κατεύθυνση και μετατρέπεται σε ένα κοινωνικοπολιτικό εργαλείο με καθαρά εγκόσμιους στόχους και προσανατολισμούς. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται, επίσης, η από τη συνεργασία κάποιων συγγραφέων του ΠΣ με φορείς και οργανώσεις, που εκπροσωπούν αυτά τα παγκόσμιου βεληνεκούς σχέδια, καθώς και η συμμετοχή εκπαιδευτικών στα διαθρησκειακά και διαπολιτισμικά προγράμματα και τις ημερίδες που πραγματοποιήθηκαν για την εφαρμογή του ΠΣ από το «TheEuropeanWergelandCentre»[4] και το ArigatouFoundation[5].
3.Οι εν λόγω συντάκτες απευθύνονται καταρχάς προς τους Επισκόπους της Εκκλησίας, ισχυριζόμενοι ότι τα Προγράμματά τους είναι ορθόδοξα. Ο στόχος τους είναι να αποσπάσουν τη θετική τους απόφανση. Μόλις όμως γίνουν αντιληπτές οι απαράδεκτες διδασκαλίες των ΠΣ, τότε οι συντάκτες ισχυρίζονται, ψευδώς, πως δεν έχει λόγο σε αυτά η Εκκλησία και ότι η θρησκευτική παιδεία είναι υπόθεση του κράτους, αγνοώντας εσκεμμένα τον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας.
4.Προς τους Θεολόγους διαδίδουν πιεστικά πως το ΜτΘ θα χαθεί, αν δεν γίνει πολυθρησκειακό, αφήνοντας να καλλιεργούνται ανησυχίες για το εργασιακό τους μέλλον. Παράλληλα, σκόπιμα, αποσιωπούν, ως ανύπαρκτη, την απόφαση 115/2012 του Διοικητικού Εφετείου Χανίων, η οποία ορίζει με σαφήνεια, ότι η Πολιτεία έχει την υποχρέωση να εξασφαλίζει τη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών στους ορθόδοξους μαθητές με την κατάρτιση των προγραμμάτων διδασκαλίας με ύλη σύμφωνη με το δόγμα της χριστιανικής διδασκαλίας.
5.Ισχυρίζονται πως με τα νέα ΠΣ στηρίζεται «το δικαίωμα όλων των παιδιών για θρησκευτική εκπαίδευση» το οποίο, όμως, όπως και τα δικαιώματα της θρησκευτικής ετερότητας, είναι ήδη αναγνωρισμένα από το Σύνταγμα και τους νόμους της ελληνικής Πολιτείας, από τις διεθνείς και ευρωπαϊκές συμβάσεις – τις οποίες σέβεται και εφαρμόζει η ελληνική Πολιτεία. Αντίστοιχα, επίσης, αποσιωπάται έντεχνα ότι είναι επίσης κατοχυρωμένο το δικαίωμα των Ορθόδοξων μαθητών να διδάσκονται το μάθημα των Θρησκευτικών, σύμφωνα με τα δόγματα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αλλά και με βάση τα διεθνώς κατοχυρωμένα δικαιώματα των γονέων να επιλέγουν οι ίδιοι τη θρησκευτική κατεύθυνση των τέκνων τους.
6.Προκειμένου να επιτευχθεί η εφαρμογή των νέων Προγραμμάτων, χρησιμοποιείται στα ΠΣ ως όπλο κάποιες σύγχρονες μορφές διδασκαλίας, οι οποίες, όμως, είναι δυνατόν να εφαρμοστούν και στα ισχύοντα έως σήμερα Προγράμματα και βιβλία που αφορούν στο μάθημα (2003-2006), χωρίς να κινδυνεύουν να απολεσθεί η ορθόδοξη ταυτότητά τους. Προφανώς η κατάργηση του Ορθόδοξου Μαθήματος και η αντικατάστασή του από την πολυθρησκεία δεν θα μπορούσε να καθιερωθεί, παρά μόνον με το δήθεν παιδαγωγικό «προσωπείο» των Προγραμμάτων.
7.Ισχυρίζονται πως στα νέα ΠΣ το μεγαλύτερο μέρος των προσφερόμενων σε αυτό πληροφοριών, αφορά στον Χριστιανισμό. Όμως:
α) Το πρόβλημα των ΠΣ, δεν αφορά στην ποσότητα, αλλά στη δομή και στην ποιότητα, αφού με τη συστηματική μείξη ετερόκλητων θρησκειακών πληροφοριών, η περίτεχνη αλλοίωσή τους και εν συνεχεία η διδασκαλία τους σε μικρά παιδιά, τα οποία δεν είναι ακόμη σε θέση να διακρίνουν τις διαφορές του Χριστιανισμού από τις θρησκειακές δοξασίες, αποτελεί προσπάθεια σύγχυσης και αλλοίωσης ή αλλαγής της πίστεώς τους.
β) Η τεχνητή-επιφανειακή σύγκλιση του Χριστιανισμού με τις θρησκείες οδηγεί σε εσφαλμένα επιστημονικά συμπεράσματα και στο συγκρητισμό.
8.Ισχυρίζονται πως υπάρχουν «τρεις κύκλοι» στα ΠΣ, που ο πρώτος αναφέρεται στην παράδοση της Ορθόδοξης χριστιανικής Εκκλησίας, ο δεύτερος στη γνωριμία με τις μεγάλες χριστιανικές παραδόσεις και ο τρίτος στα μεγάλα θρησκεύματα. Στην πραγματικότητα, όμως, αποκρύπτουν μεθοδευμένα ότι οι κύκλοι αυτοί δεν είναι παράλληλοι ούτε διαδοχικοί, αλλά κύκλοι τεμνόμενοι, αφού δεν διδάσκονται οι μαθητές ξεχωριστά την ορθόδοξη πίστη τους και έπειτα ξεχωριστά και διακριτά τις χριστιανικές ομολογίες και τις θρησκείες, αλλά ότι εσκεμμένα τα περιπλέκουν και τα διδάσκουν όλα μαζί, ως ένα πολυρησκειακό πολτό.
9.Το ΜτΘ με τα συγκεκριμένα ΠΣ παύει να είναι χριστοκεντρικό και γίνεται ανθρωποκεντρικό – πολυθρησκειακό- συγκρητιστικό. Το συνονθύλευμα αυτό δεν έχει καμιά συμβατότητα με την διαχρονική ορθόδοξη παράδοση και διδασκαλία. Συγκεκριμένα:
α) Το ΠΣ συσκοτίζει περίτεχνα την αντίληψη των μικρών μαθητών για το ποιος είναι ο Θεός που σώζει τον άνθρωπο,καθώς και ποια είναι η αληθινή κοινωνία μαζί Του. Η ξεκάθαρη ορθόδοξη απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα χαρακτηρίζεται «ομολογιακή εμμονή, κατηχητισμός, φανατισμός ή μισαλλοδοξία» και φυσικά αποκλείεται. Ο Χριστιανισμός συνεξετάζεται με έξι θρησκείες ως «ποικιλία θρησκευτικών προσανατολισμών», χωρίς να απασχολεί το θέμα της αντιληπτικότητας ή της θρησκευτικής σύγχυσης και της πνευματικής βλάβης που προκαλείται στους μαθητές των μαθητών.
β)Τα νέα ΠΣ, δέσμια της πολυθρησκειακής τους ιδεολογίας, «θολώνουν τα νερά» – αποκρύπτουν, σκόπιμα, τη θεμελιώδη αλήθεια της χριστιανικής πίστης, πως ο Χριστός είναι ο μόνος Θεάνθρωπος και Σωτήρας του κόσμου. Εξετάζουν τον Ιησού Χριστό ως δάσκαλο, παράλληλα με τον Βούδα, τον Λάο Τσε και τον Μωάμεθ, και, αντίστοιχα, παραθέτουν δίπλα –δίπλα ισότιμα και ισόκυρα με τις διδασκαλίες του Χριστού, κάποια αποφθέγματα των θρησκευτικών αρχηγών.
γ)Τα νέα ΠΣ αλλοιώνουν όλα τα θέματα της ορθόδοξης πίστης. Συνεξετάζοντας κάθε επιμέρους θέμα της ορθοδόξου πίστεως με επιλεγμένα ετερόκλητα θέματα των θρησκειών και επιδιώκοντας να τα εμφανίσουν ως αντίστοιχα του εκκλησιαστικού βιώματος και πνεύματος, ακυρώνουν την ορθόδοξη διδασκαλία.
10.Τα νέα ΠΣ με όλη την πολυθρησκειακή τους πλοκή και με τα μέσα που χρησιμοποιούν οδηγούν τα παιδιά στον θρησκευτικό συγκρητισμό και τα κατηχούν με το πνεύμα του σχετικισμού και της εξίσωσης της εξ Αποκαλύψεως πίστεώς τους με ανθρωποκεντρικές θρησκευτικές δοξασίες.
11.Τα νέα ΠΣ αφενός με την κριτική που ασκούν στην ορθόδοξη πίστη, δηλητηριάζουν τα παιδιά, διδάσκοντάς τους ότι είναι αποκρουστική και ξεπερασμένη, ως μονοφωνική και, αφετέρου, με την διαρκή και μόνιμη πρόκριση των θρησκειών, προσηλυτίζουν τους μαθητές στην πολυθρησκεία.
12.Τα νέα ΠΣ μεθοδεύουν τη χειραγώγηση των συνειδήσεων των μικρών παιδιών, επειδή επιλέγουν και χρησιμοποιούν κατά τη διδασκαλία ειδικές διαστρεβλωμένα παιδαγωγικές μεθόδους και κριτικές θεωρίες, με ανατρεπτικές τάσεις ως προς την παράδοση, για να αποσυνδέονται τα παιδιά από την ορθόδοξη πίστη και να πείθονται να επιλέγουν αυτά τα ίδια με τη βοήθεια των δασκάλων και των ΠΣ μια δική τους σύνθεση θρησκείας μέσα από την ποικιλία των θρησκευτικών στοιχείων που διδάσκονται.
13.Η αντιχριστιανική και αντιπαιδαγωγική επίδραση που ασκείται, μέσω της πολτοποίησης του Χριστιανισμού με τις θρησκείες στη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών ούτε νομική ισχύ έχει, ούτε σχετίζεται με τον σεβασμό της ετερότητας, την οποία η Ορθόδοξη αντίληψη αποδέχεται συνειδητά. Είναι μία επίθεση στην ορθόδοξη παράδοση, όχι απευθείας, αλλά διά της πλαγίας οδού, για να διευκολύνεται με μαεστρία ο τελικός στόχος. Επιδίωξή των νέων ΠΣ είναι να προβάλλονται ως αθώα πρόβατα, ενώ στην πραγματικότητα είναι επικίνδυνοι λύκοι.
Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΑΣ:
Το ΠΣ είναι σχεδιασμένο με πολυθρησκειακή δομή. Πρέπει να συνταχθεί εξ αρχής νέο Αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών, το οποίο να διδάσκει χωριστά τον Χριστιανισμό, με βάση την οντολογία και κοσμοθεωρία του και, αντίστοιχα, τις θρησκείες με τις δικές τους θέσεις. Ειδικότερα, μπορεί να υπάρξουν κάποιες ολιγάριθμες ξεχωριστές θεματικές ενότητες στο τέλος του κάθε βιβλίου, αντίστοιχες με το πνευματικό επίπεδο των μαθητών που θα παρέχουν πληροφορίες για τις θρησκείες, με αποφυγή όλων όσων μπορούν που προκαλέσουν θρησκευτική σύγχυση, σχετικισμό ή συγκρητισμό. Η σύνταξη του νέου ΑΠΣ πρέπει να γίνει, έχοντας ως βάση το ΑΠΣ του 2003 και τα βιβλία του 2003-2006, με τις απαιτούμενες διορθώσεις, βελτιώσεις και τον κατάλληλο εμπλουτισμό τους με παιδαγωγική και διδακτική μεθοδολογία. Αυτή η εξ αρχής σύνταξη νέου ΠΣ θα είναι μία ενωτική προσπάθεια, που θα πραγματοποιηθεί, αφού συσταθεί μεικτή θεολογική Επιτροπή Παιδείας, χωρίς αποκλεισμούς, με την παρουσία σε αυτήν του Υπουργείου Παιδείας, της Εκκλησίας, των Θεολογικών Σχολών, της ΠΕΘ, και οπωσδήποτε θεολόγων εμπειρογνωμόνων εξειδικευμένων στην Παιδαγωγική και διδακτική μεθοδολογία του ΜτΘ.
Με τον δέοντα σεβασμόν
Ασπαζόμεθα την δεξιάν Σας
Για το ΔΣ της ΠΕΘ
Ο Πρόεδρος Ο Γενικός Γραμματέας
Κωνσταντίνος Σπαλιώρας Παναγιώτης Τσαγκάρης
Δρ Θεολογίας Mr Θεολογίας
[2]Τη διευκρίνιση αυτή έδωσαν οι εμπειρογνώμονες του τομέα της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης στην Ευρώπη, η κ. ClaudiaLenz και ο κ. PeterSchreiner, ως βασικοί ομιλητές, στην ημερίδα που διοργάνωσε η Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης, στο Κολυμπάρι Χανίων, σε συνεργασία με το Συμβούλιο της Ευρώπης, το Ευρωπαϊκό Κέντρο «TheEuropeanWergelandCentre» και τον Παγκρήτιο Σύνδεσμο Θεολόγων στις 15 Μαΐου 2015, με θέμα: «Οι θρησκευτικές και μη θρησκευτικές πεποιθήσεις στη διαπολιτισμική εκπαίδευση». Η εισήγησή τους είχε θέμα: «Εισαγωγή στην προβληματική της Ημερίδας ως προς την εφαρμογή των Οδηγιών (Recommendation) του Συμβουλίου της Ευρώπης και του “Signposts”. Έγινε προσπάθεια να παρουσιαστεί η Οδηγία (RecommendationCM/Rec(2008)12) ως υποχρεωτική, ενώ σύμφωνα με το Καταστατικό του Συμβουλίου της Ευρώπης, οι «Συστάσεις» του δεν είναι σε καμία περίπτωση υποχρεωτικές για κανένα κράτος και ούτε μπορεί να γίνουν, διότι το κάθε κράτος μέλος δικαιούται να έχει διαφορετικό καθεστώς στη θρησκευτική του διδασκαλία. Όσον αφορά δε το «Signposts», πρόκειται για προσωπική άποψη μιας μικρής ομάδας, η δε άποψη αυτή δεν έχει υιοθετηθεί από κανένα έγκυρο όργανο, διεθνές ή ευρωπαϊκό. Αυτό που ισχύει στη Νορβηγία είναι η απόφαση Folgero, την οποία επικαλείται η απόφαση 115/2012 του Διοικητικού Εφετείου Χανίων.
[3]Βλ. ΟΔ. ΕΚΠ. σ.10-24, 42-47 κ.α.
Ακολουθείστε το iPaidia στο Google News
