Συνέντευξη του Νίκου Φίλη εφ’ όλης της ύλης στο Ρ/Σ “ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ”

31-03-16 Συνέντευξη Φίλη εφ’ όλης της ύλης στο Ρ/Σ “ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ”

-Καλή σας μέρα κύριε Υπουργέ.

– Καλή σας μέρα τυχεροί από την Ρόδο.

– Θα ήθελα ένα σχόλιο, μετά τη συζήτηση στη Βουλή για τη διαπλοκή και τη διαφθορά, γιατί παίζει από τα media ότι τελικά δεν βγήκε και τίποτα.

– Αυτό που βγήκε είναι και αυτό που ο καθένας θέλει να καταλάβει. Έχει σημασία αυτό. Μία συζήτηση δεν έχει ποτέ ένα συμπέρασμα. Ο καθένας προσλαμβάνει μία συζήτηση αναλόγως των δικών του πολιτικών προϋποθέσεων. Αν θέλεις όμως να μιλήσουμε αντικειμενικά επιβεβαιώθηκαν δύο πράγματα. Το πρώτο, ότι η κρίση την οποία ζούμε, σε μεγάλο βαθμό, οφείλεται σε ένα κλειστό σύστημα εξουσίας, πέστε το διαπλοκή, πέστε το όπως θέλετε, το οποίο οδήγησε τη χώρα στην καταβαράθρωση της οικονομίας, στη συρρίκνωση της δημοκρατίας, στα Μνημόνια, ουσιαστικά την οδήγησε εκτός ευρωπαϊκής πραγματικότητας. Αυτό βγαίνει και αυτή η πορεία εκτός ευρωπαϊκής πραγματικότητας προφανώς έχει έντονο το στίγμα και των αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων αλλά και των δυσθεώρητων κοινωνικών ανισοτήτων και προκαταλήψεων. Οι παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη στις οποίες αναφέρθηκε ο Πρωθυπουργός στη Βουλή όπου ανάμεσα σ’αυτές είναι όπως βλέπετε, η σκανδαλώδης εύνοια απέναντι σε μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, με τροπολογίες που σβήνανε πρόστιμα φορολογικά, με διευκολύνσεις τραπεζικές για δάνεια σε μεγάλες επιχειρήσεις, την ώρα που σφιγγότανε στον λαιμό των μικρομεσαίων η κρίση, δείχνει ότι είχε πρόσημο κοινωνικό, αυτή η πορεία, που θα έλεγα ότι είναι αντικοινωνικό πρόσημο. Αυτό είναι το ένα συμπέρασμα. Γιατί βρεθήκαμε εδώ; Να η πορεία!

Δεύτερον, δεν πρέπει κανένας να παρελθοντολογεί μόνο. Είναι μία νέα πραγματικότητα η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σήμερα. Και ζήτησε από τον κύριο Μητσοτάκη ο κύριος Τσίπρας να αποκηρύξει αυτήν την πορεία, να πάρει αποστάσεις, να συμμετέχει στη διερεύνηση αυτής της πραγματικότητας όχι για λόγους –επαναλαμβάνω- σκανδαλοθηρικούς, αλλά για λόγους εξαγωγής ουσιαστικών πολιτικών συμπερασμάτων. Το αρνήθηκε ο κύριος Μητσοτάκης και αρνήθηκε να μιλήσει και για πρόσωπα που συνδέονται πολύ στενά με το κόμμα του και τα οποία είναι πρωταγωνιστές μιας πορείας σκανδάλων το τελευταίο διάστημα. Αυτό σημαίνει ότι η ΝΔ παρά τα όσα λέει και με τη νέα ηγεσία της δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία επιβίωση μιας φαυλότητας του παρελθόντος.

Και το τρίτο συμπέρασμα είναι ότι το αναμφισβήτητο πλεονέκτημα στο κεφάλαιο του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι η ηθική, η εντιμότητα της παράταξης των στελεχών, η εντιμότητα η πολιτική σε σχέση με ότι όλο αυτό το διάστημα δεν έχει πάρει μέρος, αντιθέτως κοντραρίστηκε με το κλειστό της διαχείρισης και σε ό,τι έχει ευθύνη με την πορεία της κρίσης. Αυτή η εντιμότητα υπάρχει, την βλέπει ο κόσμος δεν μπορεί να την αμφισβητήσει αλλά είμαστε σε μία φάση, σε ένα μεταίχμιο που πρέπει να συμπληρωθεί, να υλοποιηθεί, να αποκτήσει υλική υπόσταση με πρωτοβουλίες πολιτικές που αφορούν μια νέα πορεία αναπτυξιακή της χώρας, μια ανασυγκρότηση του κοινωνικού Κράτους μια εμπράγματη κοινωνική ισότητα. Αυτό είναι το ζητούμενο σήμερα.

Άρα η συζήτηση για τη διαφθορά δεν είναι συζήτηση για το παρελθόν. Είναι συζήτηση για ένα νέο θεμέλιο δημοκρατίας για το μέλλον. Από σήμερα.

–Έχω δυο ζητήματα που με ενόχλησαν έντονα τα οποία είδα και είμαστε έμπειροι δημοσιογράφοι. Στις δυο τα ξημερώματα όταν ο κύριος Μητσοτάκης είπε ότι ο τρίτος εκβιαστής είναι συνεργάτης του Πρωθυπουργού.

– Δεν είπε ονόματα όμως κτλ, αθλιότητες επίθεση συμψηφισμού είναι αυτή, δηλαδή ότι είμαστε όλοι ίδιοι. Επίθεση κατά της Δημοκρατίας.

– Αυτό που με ενόχλησε και στο ουσιαστικό και στο αισθητικό μέρος της αντιπαράθεσης είναι ότι όταν με ευγένεια ζήτησε ο κύριος Τσίπρας στον κύριο Μητσοτάκη να το πάρει πίσω γιατί δεν ευσταθούσε, δεν τον κοιτούσε. Ούτε είπε τη λέξη «δεν το αποσύρω». Δηλαδή δεν επέμεινε πολιτικά λέγοντας «έχω στοιχεία κι επιμένω σ αυτό που λέω κύριε Τσίπρα»…

– Ορθώς το επισημαίνετε, υπήρξε μία άκομψη προσπάθεια να δημιουργήσει εικόνα συμψηφισμού όπως «είμαι εγώ αυτά που λέτε, και σεις όμως είστε τα ίδια», αυτή η προσπάθεια δεν έχει τύχη σήμερα στον κόσμο. Καταλαβαίνει ο κόσμος, γιατί έχει κριτήρια διάκρισης, αυτή η προσπάθεια είναι προσπάθεια που ευνοεί τις δυνάμεις του αντικοινοβουλευτισμού και της έκπτωσης της Δημοκρατίας, ότι δηλαδή όλοι είναι το ίδιο. Δεν είναι όλοι το ίδιο! Ούτε και μέσα στην ΝΔ είναι όλοι το ίδιο, για να είμαι ειλικρινής. Αυτό φάνηκε και χτες από τη συζήτηση στη Βουλή.

– Κι ένα δεύτερο σημείο είναι τα άλλα κόμματα της Αντιπολίτευσης μιλώ για τον κύριο Σταύρο Θεοδωράκη και την κυρία Γεννηματά. Δεν μίλησαν για την ταμπακιέρα, έπαιξαν δυστυχώς στην ίδια ρότα.

– Τα δύο Κόμματα αυτά της Αντιπολίτευσης τα οποία αναφέρατε, αυτή τη στιγμή ανήκουν σε ένα μεταίχμιο ιστορικό. Ο κύριος Θεοδωράκης υπάρχει και δεν υπάρχει, το ξέρετε αυτό. Η κυρία Γεννηματά δέχεται και εκείνη από το εσωτερικό της μεγάλες πιέσεις για να διαφοροποιηθεί – θα έλεγε κανείς – ακόμα πιο στενά προς τη ΝΔ. Αναφέρομαι στις πρωτοβουλίες που λαμβάνονται και τις διαβάζουμε από κορυφαία στελέχη του κόμματός της. Έχουνε, θα έλεγε κανείς, μία υπαρξιακή αγωνία. Πρέπει να επιλέξουν σε ποιο μπλοκ εξουσίας, δηλαδή σε ποιο προγραμματικό πλαίσιο θα υπάρχουν ως κόμμα. Βλέπετε, ότι στην Ισπανία χτες οι σοσιαλιστές συζητούν με τους PODEMOS με την Αριστερά, τους Πολίτες (που ας πούμε ότι αυτό το κόμμα είναι κάτι σαν το Ποτάμι) να φτιάξουνε Κυβέρνηση. Δεν συζητούν με τον Ραχόι. Εδώ, αυτό το πρόβλημα με ποιον θα πάνε και ποιον θα αφήσουν δεν το έχουν λύσει, όταν στην Ευρώπη βλέπουμε επανατοποθετήσεις στο χώρο τον σοσιαλδημοκρατικό. Αυτό δείχνει την υπαρξιακή τους κρίση μέσα στη Βουλή.

-Κλείνω με το κομμάτι της προχθεσινής κουβέντας που κρατάει ακόμα και σήμερα, καθώς ήρθε η ΝΔ να ζητήσει το «μία σου και μία μου». Δηλαδή κάνε εξεταστική για την Τρίτη Συμφωνία, για το Τρίτο Μνημόνιο όπως λέγεται. Εδώ;

– Η απάντηση είναι απλή. Πρώτον αυτό το Μνημόνιο είναι εν εξελίξει, η οποία στην αφετηρία της έχει και την ψήφο της ΝΔ όπως θυμάστε και το Καλοκαίρι. Θα κριθεί από το λαό πολιτικά δεν είναι θέμα διερεύνησης σκανδάλων, ανομίας και διαφθοράς, είναι μία ανοιχτή πολιτική υπόθεση που για πρώτη φορά ο ΣΥΡΙΖΑ στα πολιτικά χρονικά δεν υφάρπαξε την πολιτική ψήφο του ελληνικού λαού αλλά το έθεσε ως διακύβευμα των εκλογών του Σεπτεμβρίου και πήρε μία εντολή. Δεν είναι εντολή για πάντα είναι μία εντολή που κρίνεται. Αυτή η εντολή θα κριθεί πολιτικώς στο τέλος της τετραετίας. Αυτό δεν θέλει ο κύριος Μητσοτάκης και, δειλά-δειλά, μίλησε για την ανάγκη να γίνουν εκλογές.

Υπάρχει ένα ερώτημα που αφορά την σοβαρότητα ενός πολιτικού ηγέτη ενός κόμματος εξουσίας όπως η ΝΔ. Είμαστε μερικές μέρες πριν ολοκληρωθεί η αξιολόγηση. Στην αξιολόγηση αυτή η ελληνική Κυβέρνηση ήταν αντιμέτωπη με δυνάμεις πολύ ισχυρές απ΄ έξω, και κατόρθωσε απ΄ ό,τι φαίνεται από την ανακοίνωση χτες του Κοστέλο, να φέρει κάποιο αποτέλεσμα αλλά ακόμα έχουμε κάποια τελευταία σημεία, και ξέρεις, στις λεπτομέρειες κρύβεται ο διάβολος. Είναι η καταλληλότερη στιγμή επίδειξης μίας τέτοιας κομματικής αντιδικίας εκ μέρους του κυρίου Μητσοτάκη αυτή; Δηλαδή ποιον υπηρετεί η βιασύνη του αυτή να ζητήσει εκλογές; Σίγουρα όχι τη χώρα σε μια κρίσιμη στιγμή διαπραγματεύσεων για την αξιολόγηση και για το δημόσιο χρέος. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα αυτή τη στιγμή, ότι δυο πλευρές πρέπει να εξυπηρετεί η κίνηση αυτή του κυρίου Μητσοτάκη που δεν έχει πρακτικό αντίκρισμα. Το πρώτον είναι η πίεση της διαπλοκής εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ρίξτε τους και το δεύτερον, την πίεση επιθετικών κύκλων από το εξωτερικό από τον χώρο των δανειστών που λέει «μην τους αφήνεις σε χλωρό κλαρί».

– Στα θέματα Παιδείας τώρα θα ήθελα να ρωτήσω για την αξιολόγηση. Είναι ένα θέμα που συζητιέται στα σπίτια των εκπαιδευτικών και των οικογενειών νομίζω, που αγαπούν και πιστεύουν στη δημόσια εκπαίδευση.

– Εννοείτε την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών; Θα σας απαντήσω. Εμείς όπως ξέρετε έχουμε ένα διαρθρωμένο διάλογο με τον ΟΟΣΑ που αφορά ζητήματα τα οποία έχουμε συμφωνήσει από κοινού, ό,τι είναι σημαντικό να συζητηθούν αυτή την περίοδο, όπως είναι ο ενιαίος χώρος της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, το Ολοήμερο Σχολείο, τα Οικονομικά της Εκπαίδευσης, η μεγαλύτερη αυτονομία των σχολικών μονάδων, η Εκπαίδευση των στελεχών διοίκησης των σχολείων δηλαδή ζητήματα τα οποία θεωρούνται και εδώ αλλά και στην Ευρώπη προτεραιότητες για την αναδιοργάνωση του δημόσιου σχολείου.

Έχει σημασία ότι ο ΟΟΣΑ αποδέχτηκε την πρόταση μας να κουβεντιάσουμε συγκεκριμένα ζητήματα και απεγκλωβίστηκε από την παλαιότερη μνημονιακή μας υποχρέωση να συνεχιστεί η εκτίμηση της έκθεσης του ΟΟΣΑ του 2011, της κυρίας Διαμαντοπούλου. Εμείς είπαμε το απλό πράγμα: δεν μπορεί να υπάρχει καμία αξιολόγηση του σχολείου δηλαδή συνέχιση της έκθεσης του ΟΟΣΑ με γραμμικό τρόπο διότι η έκθεση του ‘11 αφορούσε το σχολείο πριν από την κρίση. Ενώ τώρα έχουμε ήδη συνέπειες μιας κρίσης στο σχολείο. Δεν μπορείς να αξιολογήσεις ένα σχολείο το ίδιο όταν έχεις πτώση των δημοσίων δαπανών κατά 35%, όταν έχεις πτώση του ΑΕΠ κατά 25%, όταν έχουν φύγει 32.000 εκπαιδευτικοί χωρίς να έχουν υπάρξει προσλήψεις. Αυτά τα θεώρησαν λογικά στον ΟΑΣΑ. Δεν πολυάρεσε αυτή η προβληματική σε κάποιους κύκλους στην Ευρώπη. Και δεν προτάσσουμε ζητήματα τα οποία τίθενται τώρα από την πλευρά άλλων δυνάμεων. Δεν αποφεύγουμε. Το θέμα της αξιολόγησης δεν αφορά μια αντίληψη τιμωρητική, όπως ήταν επί κυρίου Μητσοτάκη, να διώξουμε το 15 % των αξιολογουμένων και να κάνουμε τη ζωή πατίνι στους υπόλοιπους. Το θέμα της αξιολόγησης δεν είναι τιμωρητικό, δεύτερον, δεν είναι στενά προσωπικό. Αφορά αξιολόγηση σχολικών μονάδων. Τι να το κάνεις το να κυνηγάς έναν-έναν κάποιον υπάλληλο όταν δεν υπάρχει ένα πλαίσιο λειτουργίας της μονάδας; Της διοίκησης της σχολικής μονάδας; Αυτό είναι το ουσιαστικό θέμα. Άρα, γνωρίζουν οι εκπαιδευτικοί και δεν υπάρχει καμία ανησυχία ότι το κλίμα ελευθερίας, που έχει έρθει στην εκπαίδευση από πέρυσι τον Ιανουάριο μετά τις πρώτες εκλογές, θα συνεχιστεί και θα διευρυνθεί στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Με κλίμα ελευθερίας και δημοκρατίας στο σχολείο, γιατί αν στο στόχαστρο είναι ο εκπαιδευτικός καμία αλλαγή δεν μπορεί να υπάρξει.

Μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν θέλουμε να κανακέψουμε, να σβήσουμε ας πούμε, τα πραγματικά προβλήματα, αλλά επαναλαμβάνω, δεν είναι δυνατόν, να θεωρούμε ότι για κάθε πρόβλημα της εκπαίδευσης, υπεύθυνος είναι ο εκπαιδευτικός.

Είμαστε σε μία φάση που προχωρούμε και τις συζητήσεις με τον ΟΟΣΑ και τις δικές μας συζητήσεις στο πλαίσιο του εθνικού διαλόγου, στη Βουλή υπήρξε και μία σύμπτωση σε ορισμένα ζητήματα

–Την παρακολούθησα αυτή τη συζήτηση, ήταν πολύ υψηλού επιπέδου, παρακολούθησα και με ενδιαφέρον τη θέση της κυρίας Γιαννάκου και η εικόνα είχε ενδιαφέρον και η διαφορετική οπτική των πραγμάτων αλλά η αισθητική της πολιτικής αντιπαράθεσης ήταν υψηλότατου επιπέδου και από τη μεριά του Υπουργείου, από εσάς δηλαδή και από τη Σία και από την κυρία Γιαννάκου.

-Βεβαίως, δεν κρίνουμε τις διαφορές, γιατί στην Παιδεία πρέπει να βρίσκουμε τους κοινούς τόπους, γιατί το κοινό καλό είναι κάτι που υπερβαίνει τα κόμματα όμως δεν θέλουμε να σβήσουμε και τις διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες. Αυτό πρέπει να επιτύχουμε παρά τις διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες, ένα κοινό τόπο μεταρρυθμίσεων και πρωτοβουλιών. Αυτό συζητούμε στη Βουλή αλλά και εκτός Βουλής στην Επιτροπή Διαλόγου.

– Πότε κλείνει αυτή η διαδικασία που έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον;

-Μέχρι το τέλος του Μαΐου θα έχει τελειώσει η πρώτη φάση τουλάχιστον, τα πρώτα συμπεράσματα γιατί ξέρετε, το θέμα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης δεν είναι θέμα ούτε μερικών μηνών ούτε και δύο ετών. Έχει μεγαλύτερο ορίζοντα, είναι ένα έργο μακράς πνοής. Με την έννοια αυτή είναι αναγκαία και η συνεννόηση ανάμεσα σε δυνάμεις πολιτικές και σε κοινωνικές πολύ ευρύτερες. Αυτό επιδιώκουμε.

Θα ήθελα πριν τελειώσουμε να αναφερθώ σε ένα θέμα εφόσον μου δίνεται η ευκαιρία. Χθες είδα σε ορισμένα blog μία φωτογραφία από τη Βουλή… όπου με εμφάνιζε να έχω κλειστά τα μάτια, λέγοντας “κοιμάται ο Φίλης στη Βουλή”. Θα ήθελα να κάνω μία παρατήρηση, μία δημοσιοποίηση, είναι αλήθεια με κάποια δυσκολία, αλλά αναγκάζομαι. Γνωρίζουν πάρα πολλοί φίλοι -δεν το γνωρίζει η κοινή γνώμη και δεν οφείλει να το γνωρίζει, αλίμονο- ότι έχω ένα πρόβλημα υγείας, λέγεται υπνική άπνοια. Κοιμάμαι με μηχανική υποστήριξη. Υπάρχουν στιγμές, όχι πάντα, όπου βαραίνω, δεν κοιμάμαι, κλείνω τα μάτια.

Είναι λυπηρό ένα πρόβλημα υγείας να αποτελεί αντικείμενο “τρολαρίσματος”. Εγώ δέχομαι να γίνομαι πολιτικός στόχος για πολιτικές μου απόψεις – και γίνομαι, από πολλές πλευρές. Ακόμα και ένα μήνυμα που έβγαλα για την 25η Μαρτίου, μήνυμα ενότητας και έξαρσης της αξίας του εκπαιδευτικού και της Παιδείας στη διαμόρφωση της εθνικής και κοινωνικής συνείδησης, αποτέλεσε αντικείμενο επίθεσης, από ακραίους κύκλους, κυρίως εκκλησιαστικούς αλλά και από τη ΝΔ, κύκλους ξενοφοβικούς και της νεο-εθνικοφροσύνης. Τα δέχομαι αυτά, είναι στο πολιτικό παιχνίδι. Αριστερός είμαι, να συγκρουστούμε για ιδεολογικά και πολιτικά ζητήματα.

Αλλά ένα ζήτημα υγείας να παίρνει το χαρακτήρα μίας προσωπικής επίθεσης, είναι λίγο προκλητικό. Αναγκάζομαι να το πω δημόσια, το έχω ξαναπεί. Δεν θα ήθελα να συνεχιστεί περαιτέρω η συζήτηση αυτή … είναι λυπηρό … δείχνει και την αδυναμία πολιτικών επιχειρημάτων των αντιπάλων»