Τα ΣΥΝΕΚ με ανακοίνωσή τους ήδη από την προηγούμενη σχολική χρονιά (2/6/16) είχαν επισημάνει ότι « Η υιοθέτηση των κατευθύνσεων του ΟΟΣΑ και του Νέου σχολείου εμπεριέχεται στην πρόταση του πορίσματος Λιάκου για το 2ετές «Νέο» Λύκειο, όπου εκτός των άλλων επίμαχων (επίπεδα μαθημάτων, πιστωτικές μονάδες, εξετάσεις σε Β΄ Λυκείου για απολυτήριο, μαθήματα με τηλεδιάσκεψη, κλπ) που εντείνουν τις εκπαιδευτικές ανισότητες και μεταφέρουν τις «πανελλήνιες» νωρίτερα, οι συγχωνεύσεις Λυκείων, ο γιγαντισμός των Γυμνασίων και οι «διαχείριση» των πολλών ειδικοτήτων, θεωρούνται προαπαιτούμενα.»

Τις τελευταίες ημέρες παραδόθηκε στον υπουργό Παιδείας Υπόμνημα της Επιτροπής Λιάκου (πότε και πόσες φορές συνεδρίασε η επιτροπή μετά τις 27/5/16;) που εξειδικεύει το προηγούμενο Πόρισμα, με αποτέλεσμα να έχουν πληθύνει τα δημοσιεύματα και οι αυτονόητες αντιδράσεις για τις αλλαγές που ετοιμάζει το Υπουργείο Παιδείας στο Λύκειο.
Επειδή για την εκπ/κη κοινότητα και την ΟΛΜΕ οι βασικές κατευθύνσεις του πορίσματος Λιάκου όχι μόνο δεν αποτελούν βάση διαλόγου, αλλά είναι σε επικίνδυνη – αντιδραστική και νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση, απαιτείται άμεσα το Υπουργείο να ξεκαθαρίσει τη θέση και τις προθέσεις του.
Με τέχνασμα θεωρεί ότι υλοποιείται η θέση του εκπ/κού κινήματος για 12χρονη υποχρεωτική εκπ/ση προσθέτοντας τη δίχρονη προσχολική αγωγή στα 6 χρόνια Δημοτικού και στα προτεινόμενα 4 χρόνια Γυμνασίου. Η πρόταση στηρίζεται στο διαχωρισμό ενός διχρονου Λυκείου από ένα τετραεετές Γυμνάσιο, όπου θα ολοκληρώνεται η βασική υποχρεωτική εκπ/ση. Τα δύο χρόνια του Λυκείου, για όσους συνεχίζουν, θα δίνουν εκπαίδευση σε περιορισμένο αριθμό(6) γνωστικών αντικειμένων και μάλιστα δύο επιπέδων, και θα οδηγούν σε εξετάσεις με όλα τα θέματα από Τράπεζα θεμάτων για την απόκτηση Εθνικού απολυτηρίου. Σε όσους δεν τα «καταφέρουν» θα χορηγείται απλά πιστοποιητικό σπουδών.
Η βασική φιλοσοφία του Υπομνήματος δεν είναι η αναβάθμιση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης σε γυμνάσιο και Λύκειο, έτσι ώστε όλοι οι μαθητές να αποκτούν στέρεη, πλατιά μόρφωση, να αμβλύνονται οι ανισότητες και να διασφαλίζονται οι ίσες ευκαιρίες και τα μορφωτικά δικαιώματα όλων, αλλά η κατηγοριοποίηση των μαθητών με δήθεν αξιολογικά κριτήρια επίδοσης, που στην πραγματικότητα όμως είναι ταξικά κριτήρια, τα οποία θα οδηγήσουν σε αποκλεισμό από το Λύκειο των παιδιών που προέρχονται από χαμηλά κοινωνικά στρώματα και από ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.
Είναι προφανές, ότι στόχος τέτοιων αλλαγών είναι η δημιουργία ενός Λυκείου για λίγους και η βίαιη αντιστροφή στην αναλογία των μαθητών/τριών Γενικών – Επαγγελματικών Λυκείων. Να κατευθύνονται δηλαδή μεθοδευμένα στην Τεχνική Επαγγελματική εκπ/ση αλλά και σε τεχνικές σχολές (ΕΠΑΣ) -των οποίων την επανίδρυση προτείνει-, όχι όσοι πραγματικά επιλέγουν τις επαγγελματικές σπουδές, αλλά όσοι «αποτυγχάνουν».
Ταυτόχρονα σε μορφωτικό επίπεδο και σε ό,τι αφορά όλες τις βασικές επιστήμες, είναι δεδομένο ότι δεν μπορούν να ολοκληρωθούν οι βασικές γνώσεις στα πλαίσια ενός 4ετους Γυμνασίου. Από την άποψη αυτή, μια τέτοια αλλαγή όπως και οι νέες διαθεματικές προσεγγίσεις διαφόρων επιστημονικών τομέων, μόνο επιφανειακή και αποσπασματική γνώση δίνουν, και στην ουσία υπονομεύουν τη μορφωτική διαδικασία. Επί πλέον, ο ορατός κίνδυνος για μαζική προσφυγή στα φροντιστήρια των οικογενειών που μπορούν ακόμα να «επενδύουν» οικονομικά στη διατήρηση ή τη βελτίωση της εκπαιδευτικής και μορφωτικής ανταγωνιστικότητας των παιδιών τους στο σχολείο και αργότερα στην αγορά εργασίας, θα βαθύνει τις ανισότητες και θα αλλοιώσει περισσότερο το μορφωτικό χαρακτήρα του σχολείου. (Τα αντιεκπαιδευτικά αποτελέσματα της παλαιότερης εφαρμογής της Τράπεζας θεμάτων είναι σε όλους γνωστά.)
Εξάλλου –όπως προβλέπει το πόρισμα- όλα τα στάδια απόκτησης του Εθνικού απολυτηρίου , προφορικός βαθμός, ερευνητικές εργασίες, γραπτές εξετάσεις (ξανά Τράπεζα θεμάτων, βαθμολόγηση), πρόσβαση σε ΑΕΙ-ΤΕΙ ακόμα και με συνέντευξη, προβλέπουν διαδικασίες που δημιουργούν πολλά ερωτηματικά και δεν μπορούν να χαρακτηριστούν σαν αξιόπιστες και αδιάβλητες.
Οι βασικές παθογένειες του Λυκείου σε συνδυασμό με τις μνημονιακές πολιτικές λιτότητας έχουν δημιουργήσει μια τέτοια κατάσταση, ώστε να απαιτείται ένα μεταβατικό διάστημα μέχρι να φτάσουμε στην ενιαία δωδεκάχρονη εκπαίδευση ( 6χρονο δημοτικό σχολείο, 3χρονο Γυμνάσιο, ενιαίο 3χρονο Λύκειο θεωρίας και πράξης (τύπου πολυκλαδικού), και 2χρονη προσχολική αγωγή, που θα ανταποκρίνεται τους στόχους, στα οράματα και στις χιλιοψηφισμένες θέσεις και αποφάσεις του κλάδου μας .
Ένα δεύτερο μεγάλο ζήτημα που ανοίγει το Πόρισμα και το Υπόμνημα Λιάκου είναι η «διαχείριση προσωπικού» που θέτει σε κίνδυνο τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών. Οι πολλές ειδικότητες που υπάρχουν στην εκπαίδευση αντιμετωπίζονται αφοριστικά και προτείνονται ακραίες λύσεις για τον δήθεν «εξορθολογισμό» τους. Ταυτόχρονα επαναφέρει την ατομική αξιολόγηση του καθηγητή συνδέοντάς την με τις επιδόσεις των μαθητών, ενώ δηλώνει με κυνικό τρόπο ότι όσοι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να προσαρμοστούν σε αυτές τις αλλαγές να μεταταγούν και στη θέση τους να προσληφθούν νέοι συνάδελφοι «άξιοι» και «πρόθυμοι». Εκπαιδευτικοί με πολλά χρόνια υπηρεσίας, οι οποίοι έχουν δώσει αγώνες και έχουν κάνει θυσίες για την προάσπιση του Δημόσιου σχολείου με προοδευτικό πρόσημο, θεωρούνται εμπόδιο, ενώ το προσοντολόγιο (και η συνακόλουθη «αξιολόγηση») εμφανίζονται με πλάγιο αλλά ξεκάθαρο τρόπο.
Το εκπαιδευτικό κίνημα θα πρέπει να βρίσκεται σε επιφυλακή και ταυτόχρονα να εντείνει τους αγώνες του για να αντιμετωπισθούν σοβαρά προβλήματα που μόνο αν επιλυθούν, θα προετοιμάσουν τις συνθήκες για την ενοποίηση και των 2 τύπων Λυκείων ( ΓΕΛ- ΕΠΑΛ).
-Αύξηση δαπανών για την Παιδεία.
-Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους.
-Μαζικές προσλήψεις μονίμων εκπ/κών, πλήρη εργασιακά δικαιώματα στους αναπληρωτές.
-Άρση των πολιτικών εξοικονόμησης προσωπικού και δημιουργίας τεχνητών πλεονασμάτων.
– Ουσιαστικές διαδικασίες επιμόρφωσης εκπ/κων σύμφωνα με τις θέσεις της ΟΛΜΕ.
-Σταδιακή σύγκλιση των αναλυτικών προγραμμάτων σπουδών και για τα δύο Λύκεια.
Σε κάθε περίπτωση η εκπ/κή κοινότητα μέσα από την Ομοσπονδία και τις ΕΛΜΕ θα αντισταθεί σε σχέδια νεοφιλελεύθερης προέλευσης που απαξιώνουν τη μόρφωση και το σχολείο.
Με τους αγώνες μας θα ανατρέψουμε τις μνημονιακές πολιτικές λιτότητας και θα δημιουργήσουμε το σχολείο των αναγκών και των οραμάτων μας που θα χωράει όλα τα παιδιά, όλους τους Εκπ/κούς και όλη τη γνώση.