Πίνακας περιεχομένων

Τα τελευταία χρόνια, τα της χώρας γεμίζουν με μαθητές που φέρουν τη σφραγίδα του «άριστου».

Οι βαθμολογίες ανεβαίνουν κατακόρυφα, οι τίτλοι επιδόσεων πληθαίνουν και οι οικογένειες νιώθουν ικανοποίηση, θεωρώντας πως όλα βαίνουν καλώς.

Ωστόσο, πίσω από αυτή την εικόνα ακαδημαϊκής ευφορίας, διαφαίνεται ένα ανησυχητικό κενό: οι γνώσεις των μαθητών δεν συμβαδίζουν με τους βαθμούς που λαμβάνουν.

Το φαινόμενο της γενικευμένης αριστείας αναδεικνύει ένα βαθύ πρόβλημα του εκπαιδευτικού μας συστήματος, όπου η αξιολόγηση φαίνεται να λειτουργεί περισσότερο καθησυχαστικά παρά καθοδηγητικά. Τα χαμηλά αποτελέσματα στις και οι επιδόσεις στον διεθνή διαγωνισμό φωτίζουν την απόσταση ανάμεσα στην εικόνα και την ουσία. Μια κοινωνία που κολακεύει τα παιδιά της με πλαστές διακρίσεις, κινδυνεύει να τα προετοιμάσει ελλιπώς για τις πραγματικές προκλήσεις της ζωής.

Τι αναφέρει ο κ. Στρατηγάκης σε άρθρο του στη Ναυτεμπορική:

Σχολεία - Σχολικοί βαθμοί vs πραγματικές γνώσεις: Χαμηλές επιδόσεις σε Πανελλήνιες και PISA «διαψεύδουν» τις σχολικές βαθμολογίες

«Βροχή» τα άριστα – αλλά όχι και οι γνώσεις

Το φαινόμενο της ραγδαίας αύξησης των αριστούχων μαθητών στα Γυμνάσια και Λύκεια της χώρας εγείρει σοβαρούς προβληματισμούς για την αξιοπιστία του εκπαιδευτικού συστήματος. Κατά το σχολικό έτος 2023-2024, περισσότεροι από 179.000 μαθητές χαρακτηρίστηκαν ως άριστοι – ποσοστό που αντιστοιχεί σε έναν στους τέσσερις. Οι εξαιρετικά υψηλές βαθμολογίες δημιουργούν στους μαθητές και τις οικογένειές τους την ψευδαίσθηση ότι όλα βαίνουν καλώς, καλλιεργώντας έναν εφησυχασμό που καταρρέει απότομα όταν έρθει η ώρα των Πανελλαδικών εξετάσεων.

Δείτε ακόμα

Πανελλαδικές και PISA αποκαλύπτουν το χάσμα

Παρά τις εντυπωσιακές σχολικές επιδόσεις, τα αποτελέσματα στις Πανελλαδικές δείχνουν συστηματικά υψηλά ποσοστά αποτυχίας, ιδίως σε μαθήματα όπως η Ιστορία, τα Μαθηματικά και η Φυσική, όπου έως και 60% των υποψηφίων βαθμολογούνται κάτω από τη βάση. Η εικόνα αυτή ενισχύεται και από την αξιολόγηση PISA για τους μαθητές της Α’ Λυκείου, όπου διαπιστώνεται ότι ένας στους τρεις δεν γνωρίζει ούτε τα στοιχειώδη σε βασικά αντικείμενα, ενώ ένας στους τέσσερις είναι λειτουργικά αναλφάβητος. Οι διαφορές αυτές καταδεικνύουν ότι οι σχολικές βαθμολογίες συχνά δεν αντανακλούν τις πραγματικές γνώσεις των μαθητών, αλλά περισσότερο εξυπηρετούν μια λογική «χαϊδέματος αυτιών».

Επανασχεδιασμός αξιολόγησης και κοινωνική ευθύνη

Το άρθρο υπογραμμίζει την ανάγκη σταδιακής αυστηροποίησης της αξιολόγησης, ώστε οι μαθητές να μπορούν να εντοπίζουν τις αδυναμίες τους εγκαίρως και να βελτιώνονται πριν φτάσουν στις τελικές εξετάσεις. Επιπλέον, θίγεται ο ρόλος των social media και της υπερβολικής χρήσης κινητών, που αποσπούν τους νέους από τη μελέτη και ενισχύουν τον εκπαιδευτικό εκτροχιασμό. Η αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης δεν μπορεί να βαραίνει μόνο τους εκπαιδευτικούς ή τους γονείς· απαιτείται ευρύτερη κινητοποίηση της κοινωνίας για να προστατευτούν τα παιδιά από έναν ψευδεπίγραφο κόσμο «επιτυχιών» που τα οδηγεί ανυποψίαστα στην αποτυχία.

Δείτε ακόμα