του Ευθύμη Κουτσούκη (Mr EX)
Συνέντευξη Σάββα Κωφίδη στο exarhiotis.gr
-Σάββα, είσαι διαχρονικά μία από τις πιο… βαριές φανέλες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Σύμφωνα με την πολυετή και σπουδαία επαγγελματική σου πορεία / καριέρα, ως ποδοσφαιριστής και προπονητής, τι σε κάνει υπερήφανο και τι αντίστροφα σε απογοητεύει από το «βασιλιά» των σπορ, στη χώρα μας και παγκοσμίως;
Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι, που προσφέρει έντονα συναισθήματα, τα οποία δύσκολα συναντάς σε άλλα αθλήματα. Η κοινωνικότητα και ο πολιτισμός που πηγάζει μέσα από το ποδόσφαιρο είναι πράγματα για τα οποία μπορεί να νοιώθω περήφανος, αλλά για τον μικροαστισμό και τη βρωμιά του καπιταλισμού, που αναδύεται παγκόσμια, δεν μπορώ παρά να είμαι απογοητευμένος.
-Οι πιο… ανατριχιαστικές, αλλά και αστείες στιγμές που έχεις βιώσει, μέσα και έξω από το «χορτάρι».
Ανατριχιάζω με τη βία που ασκείται μέσα και έξω από τα γήπεδα, με το βιασμό του ποδοσφαίρου που συντελείται από τους ανθρώπους, που το διοικούν. Οι τραγελαφικές φιγούρες διαιτητών που απροκάλυπτα αλλοιώνουν αποτελέσματα, καθώς και οι γελοίες αποφάσεις των αθλητικών αρχών είναι… αστείες στιγμές, που βιώνουμε και σήμερα στο ποδόσφαιρο. Φυσικά, δεν μπορώ να παραλείψω την αθλιότητα και την αστείρευτη πηγή αστεϊσμού της αθλητικής δημοσιογραφίας.
-Παίχτες, σε εγχώριο και διεθνές επίπεδο, από το παρελθόν μέχρι σήμερα, που έχεις ξεχωρίσει, αφενός για το ταλέντο τους, κι αφετέρου για το χαρακτήρα τους.
Μαραντόνα, Κρόιφ, Χατζηπαναγής, (Σάκης) Αναστασιάδης, Δεληκάρης, Σαραβάκος, Τσινός, Σαμαράς.
-Είναι γνωστή η λατρεία σου για την ευρύτερη ροκ και δη μέταλ σκηνή… Θα ήθελα, λοιπόν, να προσδιορίσεις και να συνδέσεις τις έννοιες rock / metal, αθλητισμός και πολιτισμός.
Από όλες τις τέχνες, η τέχνη της μουσικής είναι η ανώτερη. Το αιώνιο ερώτημα της Μαργαρίτας στον Φάουστ του Γκαίτε για την ύπαρξη Θεού μπορεί να απαντηθεί μόνο μέσα από τη μουσική, γιατί η μουσική ενώνει το γήινο με το υπερφυσικό, με το Θείο. Το Metal, όπως και η κλασσική μουσική, θεωρώ πως είναι τα μοναδικά είδη, που μπορούν να προσδιορίσουν ακριβώς την έννοια μουσική. Αθλητισμός είναι η ισορροπία της σωματικής και ψυχικής υγείας του ανθρώπου. Τα στοιχεία που θεωρητικά μόνο (πρακτικά δεν υπάρχουν κοινά σημεία, παρά μόνο εάν αντιμετωπισθεί το ποδόσφαιρο ως μία μορφή τέχνης), συνδέουν το Heavy Metal με τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο είναι η κοινωνικότητα και ο πολιτισμός. Μέσα από απλά λόγια του Che, η έννοια πολιτισμός, στα μάτια και στην ψυχή μου, προσδιορίζεται ξεκάθαρα: «Όλη η γη πατρίδα μου. Όλοι οι άνθρωποι αδέλφια μου. Όποιος άνθρωπος στον πλανήτη γη υποφέρει ή αδικείται, οφείλουμε να του συμπαραστεκόμαστε και να αγωνιζόμαστε γι’ αυτόν».
-Δύο καθαρά ανδρικά ερωτήματα, με τα οποία μεγαλώσαμε: Με το χέρι στην καρδιά, τι ομάδα είσαι (αν και είναι ήδη γνωστό πανελληνίως) και ποιες είναι οι αγαπημένες σου μπάντες; Συμπληρωματικά, βάλε στο… κάδρο τις γυναίκες και τη σχέση τους με την κερκίδα.
Ηρακλής φυσικά, από 6 χρονών τον ακολουθώ. METALLICA (πριν τα Load, Re-load), EPICA, DARK TRANQUILITY, ROTTING CHRIST, DREAM THEATER, IN FLAMES, DRACONIAN, HAMMERFALL, PRIMORDIAL, TRAIL OF TEARS, AMON AMARTH, JUDAS PRIEST… Μάλλον πρέπει να σταματήσω, είναι πολλά τα αγαπημένα μου συγκροτήματα. Η σαθρή δομή του ελληνικού ποδοσφαίρου, ολοένα απομακρύνει τον κόσμο από τις κερκίδες και αποκλείει τις γυναίκες, που ούτως ή άλλως δεν έχουν καλή σχέση με τις κερκίδες, λόγω της σχετικής ανδροκρατίας και της εδραιωμένης προκατάληψης ότι δεν έχουν καμιά… δουλειά στα γήπεδα. Θεωρώ πως η άποψη αυτή δεν προέρχεται καθαρά από ρατσιστική αντίληψη, αλλά κυρίως από το συντηρητισμό και την πεποίθηση ότι η γυναικεία φύση και σωματοδομή δεν επιτρέπει στις γυναίκες να ασχολούνται με δυναμικά («ανδρικά») αθλήματα.
-Για τον περισσότερο κόσμο είσαι μια ιδιαιτέρως αγαπητή και cult φιγούρα. Συνθήματα για εσένα, τα οποία έχεις ακούσει και σου αρέσουν.
Δεν μου αρέσουν τα συνθήματα που αφορούν εμένα, έχω ακούσει πολλά, μα δεν δίνω καμία σημασία.
-Το κορυφαίο live για εσένα…
1988. Βρυξέλλες / Βέλγιο. METALLICA – QUEENSRYCHE.
-Στα αποδυτήρια… ντοπάρεις / -ες μουσικά τους παίχτες με μεταλλικά άσματα;
Στο Καυτανζόγλειο, όταν έβγαιναν οι παίκτες του Ηρακλή στο γήπεδο, είχα καθιερώσει να παίζεται από τα μεγάφωνα το Victory is mine των VIRGIN STEELE και το In Union We Stand των OVERKILL…
-Ποιο είναι το υγιές κομμάτι του ποδοσφαίρου, το οποίο και θα χρησιμοποιούσες ως κίνητρο, προκειμένου να στρέψεις τα παιδιά προς τον αθλητισμό; Ποιο το… άρρωστο, που θα ήθελες να καταπολεμήσεις (διαπλοκή, στημένα, οικονομικά συμφέροντα, τζόγος κ.τ.λ.);
Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι, που δίνει χαρά και συγκινήσεις σ’ αυτούς που το παίζουν, αλλά και σε όσους το βλέπουν. Το κάθε παιδί μπορεί να βιώσει πολλά στοιχεία της ζωής και να γαλουχηθεί μέσα σε ένα υγιές περιβάλλον, ούτως ώστε να αναπτύξει κινητικές και πνευματικές δεξιότητες, καθώς επίσης ομαδικότητα, κοινωνικότητα και πολιτισμό. Το άρρωστο, το βρώμικο αυτό που προσβάλλει νου και ψυχή και το οποίο οφείλουμε να καταπολεμήσουμε, μέχρι την πλήρη εξόντωσή του, το έχεις ήδη αναφέρει: Διαπλοκή, στημένα, οικονομικά συμφέροντα και τζόγος.
-Ποια είναι η πιο σημαντική, προσωπική «κούπα» που έχεις σηκώσει στον αγώνα της ζωής σου; Ποιες είναι οι αρχές και ποιο το… σύστημα που σε διέπουν;
Τα πλούτη η δόξα και οι ηδονές – πάθη που συνάντησα πολύ νωρίς, στα χρόνια της νιότης μου, προσπάθησαν να κυριεύσουν τη ζωή μου και να σκοτώσουν τις ιδέες μου, μα δεν τα κατάφεραν… Όταν στη μάχη με τα τέρατα του κρατικού μηχανισμού, με τα τέρατα του φασισμού βγήκα νικητής, δεν έγινα ο ίδιος τέρας. Αυτή είναι η μεγαλύτερη νίκη μου. Πολύ νωρίς, στα χρόνια της εφηβείας μου, οι ιδέες μου συναντήθηκαν και ταυτίστηκαν με τις ιδέες των Μπακούνιν, Μαλατέστα, Κροπότκιν, Προυντόν, αλλά και των Χέγκελ, Μαρξ. Σήμερα, η πεποίθησή μου για μία κοινωνία, χωρίς ταξικές διακρίσεις είναι ακόμα πιο ισχυρή και θεωρώ αναγκαία την κατάργηση της έννοιας «κράτος», που θέλει τον άνθρωπο να εξουσιάζει άνθρωπο. Το κράτος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του λαού και πρέπει να εξολοθρευτεί, για να πάψει η πλουτοκρατία και η κερδοσκοπία εις βάρος του (λαού).
–Eξάρχεια, Εξαρχειώτης… Ποιες σκέψεις σου «γεννούν» οι συγκεκριμένες λέξεις; Ως κάτοικος Θεσσαλονίκης, πώς βλέπεις κοινωνικά και πολιτικά τα πράγματα στη συμπρωτεύουσα, στην Αθήνα και γενικότερα στην Ελλάδα; Επίσης, μία… ματιά σου στα παγκόσμια σύγχρονα δρώμενα.
Εξάρχεια. Η φωτεινή πλευρά του πολιτισμού. Η φωλιά των ανθρώπων της τέχνης και του πνεύματος. Η απαρχή της μεγάλης εξέγερσης. Η Ελλάδα περνά τις σκοτεινότερες μέρες του πολιτισμού της. Κοινωνικό κράτος, πολιτισμένο κράτος δεν υπάρχει, διότι το κράτος εχθρεύεται την κοινωνία και κατ’ επέκταση τον πολιτισμό της. Όταν επιτέλους ξεκινήσει η αντίσταση ενάντια σ’ αυτόν τον αναίσχυντο πόλεμο, τον οποίο ξεκίνησε το ελληνικό κράτος κατά του λαού, να είστε σίγουροι πως αυτή θα αρχίσει από την Αθήνα. Η Θεσσαλονίκη κοιμάται τον ύπνο του δικαίου… Φυσικά, εφόσον θέλουμε να αποφύγουμε την καταστροφή, στην οποία η παγκόσμια διακυβέρνηση μας οδηγεί, αυτή η αντίδραση πρέπει να εξαπλωθεί σ’ όλες τις καταπιεσμένες χώρες.
-Τέλος, ως… μαέστρος του πάγκου, κάνε μία σύνθεση δύο «απόλυτων» ενδεκάδων με τωρινούς, «απόστρατους» ποδοσφαιριστές ή και μουσικούς – καλλιτέχνες, στο καλύτερο, κατά την άποψή σου, γήπεδο, για τον, πάντα κατ’ εσέ, πρωταρχικό ανθρωπιστικό σκοπό. Ποια η ευχή που θα επιθυμούσες να ακουστεί από τα μεγάφωνα για το 2017;
ΣΑΡΓΚΑΝΗΣ (GK), LOBARDO (DRUMS / EX-SLAYER), STEVE HARRIS (BASS / IRON MAIDEN), ΖΟΥΝΤΜΠΙ, ΚΡΟΙΦ, DAVE MUSTAINE (GUITAR-VOCALS / MEGADETH), SIMONE SIMONS (VOCALS), BEAULIEU COREY (GUITAR / TRIVIUM), ΔΕΛΗΚΑΡΗΣ, ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΗΣ, MIKAEL STANNE (VOCALS / DARK TRANQUILLITY), ΣΑΡΑΒΑΚΟΣ, ΣΑΜΑΡΑΣ (ΓΙΑΝΝΗΣ), ΤΣΙΝΟΣ, ΚΟΥΔΑΣ, BUDDY LACKEY (VOCALS-GUITAR / PSYCHOTIC WALTZ), ΜΑΡΑΝΤΟΝΑ, KERRY KING (GUITAR / SLAYER), WARREL DANE (VOCAL / NEVERMORE, SANCTUARY), (ΣΑΚΗΣ) ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ, ΧΙΓΚΙΤΑ (GK)… Συμπληρώστε τους υπόλοιπους ελεύθερα. Στο γήπεδο ST. PAULI ή σ’ αυτό της Αθλέτικ Μπιλμπάο. Σκοπός ο ξεσηκωμός! Εύχομαι, λοιπόν, το 2017 να είναι η αρχή του μεγάλου ξεσηκωμού!