Ψάχνοντας το Νέμο, τη συνεκπαίδευση, τα σχολεία ανοιχτή αγκαλιά

Μετά από πόλεμο, βομβαρδισμούς, ανασφάλεια, ξεριζωμό, ταξίδι στο άγνωστο, απώλειες αγαπημένων προσώπων, κρύο, ζέστη, περπάτημα, κλάματα, πείνα, ταλαιπωρίες, στερήσεις, χωρισμούς ,μετά από πολύμηνη αποχή από σχολική δομή.
Ναι! Πρώτη μέρα σχολείο σε μια ξένη χώρα!
Ναι! πρώτη μέρα σε σχολείο κανονικό, μεγάλο, φωτεινό, στολισμένο, με ένα σωρό λιχουδιές, με πολλούς ενήλικες, με πολλές φωτογραφίες, κάμερες.
Ναι! πρώτη μέρα σχολείο με δασκάλους , αυτούς των άλλων παιδιών, χαμογελαστούς υπευθύνους, μπαλόνια, δώρα!
Ναι! πρώτη μέρα σχολείο με τις ευλογίες της ελληνικής κυβέρνησης, με ελάχιστες προσλήψεις μειωμένου ωραρίου, με συντονιστές που δεν ξέρουν τι να συντονίσουν!
Ναι! πρώτη μέρα σχολείο με κουστουμαρισμένους δημάρχους και στελέχη εκπαίδευσης στην πρώτη γραμμή!
Ναι! Πρώτη μέρα αμηχανίας για όλους!
Ναι! πρώτη μέρα που το καλό γίνεται αλλά όχι ολόκληρο. Μισό.
Ναι! Πρώτη μέρα σχολείο με μεταφορά από τις δομές στο σχολείο με χρηματοδότηση του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης.
Ναι ! Πρώτη μέρα σχολείο, πρώτη μέρα μακριά από τα αγαπημένα πρόσωπα.
Ναι ! Πρώτη μέρα χαράς απερίγραπτης!!
Ναι ! Πρώτη μέρα σχολείο φορώντας τα καλά , φρεσκοπλυμένα ρούχα, το πιο πλατύ χαμόγελο.
Ναι! Πρώτη μέρα σχολείο…. απογευματινό! Για το καλό τους, για το καλό μας.
“ Where are the Greeks;;;;” ρώτησαν

Άλλη μια μέρα χωρίς πρωινό ξύπνημα!
Άλλη μια μέρα χωρίς τα άλλα παιδιά, τα δικά μας παιδιά, χωρίς παρέα διαφορετική!
Άλλη μια μέρα γκετοποίησης , απομόνωσης!
Άλλη μια μέρα χωρίς ευκαιρία για ιχνηλασία σε καινούργιο τόπο, χωρίς ανταλλαγές , χωρίς μοίρασμα βιωμάτων ,παιχνιδιών!
Άλλη μια μέρα με ντροπιαστικά, κακέκτυπα αντίγραφα βιβλίων.
Άλλη μια μέρα προχειρότητας.
Άλλη μια μέρα προβολής και φιέστας.
Άλλη μια μέρα χωρίς μάθημα ζωής για τα Ελληνόπουλα, χωρίς το μάθημα της επιβίωσης, της αντοχής, της ελπίδας και εντέλει το μάθημα της ίδιας της ζωής.
Άλλη μια μέρα μισάνοιχτης αγκαλιάς!