Πρόταση να ισχύουν και στο Γυμνάσιο τα τετράμηνα.

Απορριπτόμενοι μαθητές της Γ’ Γυμνασίου

Του Ισίδωρου Μωραΐτη. Καθηγητής ΠΕ 04.02 στο 9ο Γυμνάσιο Πειραιά

Ένα σοβαρότατο θέμα, με παιδαγωγικές – κοινωνικές προεκτάσεις είναι αυτό με τον τρόπο προαγωγής και απόλυσης των μαθητών του γυμνασίου. Έχουμε την εννιάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση κατά την οποία, στα πρώτα 6 χρόνια προάγονται όλοι οι μαθητές (Δημοτικό), ανεξαρτήτως μαθησιακού (ακόμα και πνευματικού) επιπέδου και στη συνέχεια πάνε στο Γυμνάσιο όπου για να περάσουν στην επόμενη τάξη θα πρέπει να ισχύσουν κάποιοι όροι (βαθμοί τριμήνων, εξετάσεις Ιουνίου και μέσος όρος στο μάθημα μεγαλύτερος του 9 κλπ)

Έρχονται λοιπόν από το δημοτικό κάποιοι μαθητές με τεράστια μαθησιακά κενά που αδυνατούν να ανταποκριθούν σε κάποια από τα μαθήματα του Γυμνασίου .. στα τριμηνιαία διαγωνίσματα γράφουν ακόμα και μονάδα, όπως και στο διαγώνισμα του Ιουνίου.

Αν ο καθηγητής θέλει να είναι «συνεπής» αυτός ο μαθητής δεν βγάζει προβιβάσιμο βαθμό και παραπέμπεται σε επανεξέταση τον Σεπτέμβριο, όπου αν δεν έχει αλλάξει κάτι, ο μαθητής δεν προβιβάζεται και επαναλαμβάνει την τάξη. Και εδώ υπάρχει σοβαρό θέμα: αν αυτός ο μαθητής αδυνατεί να ανταποκριθεί στη μάθηση θα ξαναμείνει στην ίδια τάξη και την επόμενη σχολική χρονιά κλπ: ένας 15χρονος ανάμεσα στα 12χρονα!!!

Πάμε τώρα στην Γ’ Γυμνασίου: αν ο μαθητής δεν τα καταφέρει, ούτε τον Σεπτέμβριο, έστω και σε ένα μάθημα πάει ΣΠΙΤΙ του!! Περιμένει την επόμενη εξεταστική περίοδο του Φεβρουαρίου ή και την επόμενη του Ιουνίου, μένοντας σπίτι του (ή τριγυρνώντας στους δρόμους, πιο πιθανά). Απίστευτο.

Και πώς λύνεται, μέχρι και τώρα, αυτό το πρόβλημα; Το αφήνουμε στους καθηγητές: Ο «καλός» καθηγητής θα ξεπεράσει πολλές από τις ηθικές του αξίες και θα του βάλει πλασματικούς βαθμούς στα τρίμηνα και στο τελικό διαγώνισμα ώστε «να τον περάσει» ενώ ο «κακός» καθηγητής θα είναι δίκαιος στη βαθμολόγηση με αποτέλεσμα το παιδί να πάει σπίτι του και να περιμένει …

Πρόταση: Να ισχύσει και στο Γυμνάσιο το ίδιο με το Δημοτικό: Να περνάει ο μαθητής στην επόμενη τάξη και στο ενδεικτικό του (ή στο απολυτήριό του) να αναγράφονται οι πραγματικές του επιδόσεις (πχ Αρχαία 08, Μαθηματικά 07 κλπ). Από κει και πέρα και ο ίδιος και οι κηδεμόνες του, ξέρουν που κινείται μαθησιακά και θα πρέπει να πάρουν τις σωστότερες αποφάσεις για την συνέχεια των σπουδών του. Ή να μην του επιτρέπεται να συνεχίσει στο Γενικό Λύκειο (κάτω από συγκεκριμένα βαθμολογικά όρια, αλλά αυτό μου φαίνεται πολύπλοκο και πάλι θα πιεστούν οι καθηγητές να βάλλουν εντελώς ψεύτικους βαθμούς)

Και ένα δεύτερο – και δευτερεύον – θέμα είναι αυτό με τα τρίμηνα στο Γυμνάσιο (στο Λύκειο γίνονται, σωστά, τετράμηνα): Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τρίτο τρίμηνο αλλά περίπου ενάμισης μήνας: Ο Μάρτιος και ο μισός Απρίλιος. Γιατί λοιπόν δεν χωρίζουμε και το Γυμνασιακό σχολικό έτος σε τετράμηνα; Οι καθηγητές θα έχουν έτσι περισσότερο χρόνο για να αξιολογήσουν πιο δίκαια τους μαθητές τους (στα μονόωρα μαθήματα δεν γίνονται περισσότερες από 8 ώρες μάθημα στο τρίμηνο..) και δεν θα πέφτουν και όλα τα υποχρεωτικά διαγωνίσματα σε δυο τρεις βδομάδες στο τέλος του Νοέμβρη προκαλώντας μεγάλο άγχος στους μαθητές (αλλά και τους καθηγητές).
Πρόταση: Να ισχύουν και στο Γυμνάσιο τα τετράμηνα.