Πρόταση Αγιοκατάταξης του «Αγίου Βαλεντίνου»!
Του Σταύρου Αβαγιάννη, Θεολόγου
Παρακολουθώντας τις έντονες συζητήσεις που, όπως και πέρυσι έτσι και φέτος, γίνονται στην Λεσβιακή κοινωνία σχετικά με την εορτή του «Αγίου Βαλεντίνου»,
τα λεσβιακά «Βαλεντίνια» τα οποία διοργανώνει ο Δήμος Λέσβου και μετρώντας τις αντιδράσεις που προέρχονται «ένθεν κακείθεν», από «φίλους και εχθρούς», λαϊκούς, δημοσιογράφους, πολιτικούς, Θεολόγους και ιερωμένους, κρίνω σκόπιμο να καταθέσω μία πρόταση που θέλω να πιστεύω θα θέσει το θέμα σε μια άλλη βάση.
Παρακολουθώ πολλούς αρθογράφους που κόπτονται για την τιμή του «Αγίου Βαλεντίνου», να διατυμπανίζουν Urbi et orbi (ούρμπι ετ όρμπι)1, τις πολύ καλές σχέσεις που διατηρεί, στα πλαίσια ενός διαλόγου καταλλαγής και ειρήνης με το κράτος του Βατικανού, ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, υπονοώντας μάλλον έτσι, ότι τα όσα διαπράττονται έχουν, υποτίθεται, τις ευλογίες ή έστω την ανοχή του Παναγιωτάτου.
Θα πρότεινα λοιπόν, σε όλους αυτούς τους καλοθελητές, να πάρουν την πρωτοβουλία και με μπροστάρη τον Δήμαρχο Λέσβου που πρωτοστατεί στις εν λόγω εκδηλώσεις, να ζητήσουν επίσημα, από τις αρμόδιες εκκλησιαστικές αρχές, δηλαδή, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μυτιλήνης κ.κ. Ιάκωβο, τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ.κ. Ιερώνυμο και τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης κ.κ. Βαρθολομαίο, να κινήσουν τις διαδικασίες για την Αγιοκατάταξη και την αναγραφή στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας του επονομαζόμενου «Αγίου Βαλεντίνου», ως ακόμη μία ένδειξη καλής θέλησης προς το Βατικανό. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο Ορθόδοξοι και Παπικοί θα συνεορτάζουν(κοινή ημέρα εορτασμού, κοινό Απολυτίκιον κ.λπ), τη μεγάλη αυτή εορτή της Χριστιανοσύνης, κάνοντας έτσι, όχι απλώς ένα μικρό βήμα, αλλά ένα μεγάλο άλμα προς την ποθητή και περιλάλητη ενότητα των Χριστιανών.
Μια τέτοια μεγαλειώδης θεσμική – πρωτοποριακή κίνηση που προφανώς αντανακλά και το λαϊκό αίσθημα, πιθανολογώ ότι θα εξαλείψει τις όποιες ενστάσεις και προστριβές αναφύονται, σχετικά με τις προειρημένες εκδηλώσεις. Παράλληλα έτσι, θα φιμωθούν και όλοι όσοι είναι αρνητικά διακείμενοι απέναντι σε αυτές τις εκδηλώσεις.
Μάλιστα, πολλοί από αυτούς που αντιτίθενται στον ιερό θεσμό των «Βαλεντινίων», αναίσχυντα τολμούν να υποστηρίζουν ότι με τα λεσβιακά «Βαλεντίνια» και τον υποτιθέμενο ερωτικό τουρισμό που αυτά θα φέρουν στο νησί μας, κινδυνεύει η πόλη της Μυτιλήνης και η Λέσβος γενικότερα, πέρα από ένα απέραντο hot spot που είναι σήμερα, να μεταβληθεί και σ΄ έναν ανεξέλεγκτο οίκο ανοχής από τον οποίον το μόνο που θα λείπει θα είναι η σήμανσή του ως τέτοιου.
Εν κατακλείδι, προτρέπω τους προαναφερόμενους αρμοδίους και όλους τους ενασχολούμενους με το θέμα, να ενσκήψουν τάχιστα και με τη δέουσα προσοχή, επί της προοδευτικής αυτής προτάσεως, για την οριστική διευθέτηση του ανακύψαντος προβλήματος.
***
Επειδή όμως, πιθανόν κάποιοι, διαβάζοντας το παραπάνω κείμενο, να μην αντιλήφθηκαν την ειρωνεία και τη διακωμώδηση που αυτό χρησιμοποιεί για να περιγράψει τα απερίγραπτα γεγονότα τα σχετικά με τα λεσβιακά «Βαλεντίνια», οφείλω να ξεκαθαρίσω ευθαρσώς ότι αυτή η ιστορία αποτελεί κατά την ταπεινή μου κρίση, ένα σύγχρονο όνειδος για τους Μυτιληνιούς και εμένα προσωπικά με κάνει να αισθάνομαι ντροπή που κατάγομαι από τη Λέσβο.
Διότι είναι ντροπή ένα νησί που ευεργετήθηκε πνευματικά και οικονομικά από τα τόσα ιερά προσκυνήματα των Ορθοδόξων Χριστιανών Αγίων του και ευλογήθηκε τόσο από το Θεό, ώστε να αποκαλείται αγιοτόκος νήσος από το πλήθος των Αγίων που ανέδειξε, τώρα, να αναζητάει τη σωτηρία του σε άλλους σωτήρες, σε ψεύτικα «είδωλα», σε θνησιγενή κατασκευάσματα και όχι στο Θεό τον Σωτήρα του, στην Υπεραγία Θεοτόκο και στους Αγίους του.
Η εκκλησιαστική, πνευματική και πολιτική ηγεσία της Λέσβου όφειλαν να ασχολούνται και να ενδιαφέρονται πως θα ευχαριστήσουν και θα δοξολογήσουν τους αληθινούς ευεργέτες τους και όχι πως θα κατασκευάσουν αναποτελεσματικά «είδωλα» ντροπής, «άρτον και αισχρά θεάματα» που ωραιοποιούν την ασωτία, για να «ξεχνιέται» το «πόπολο», να αδειάζει την τσέπη του και να τα οικονομούν οι «ξύπνιοι».

1. Η φράση Urbi et orbi (ούρμπι ετ όρμπι) σημαίνει «στην πόλη (εννοείται της Ρώμης) και στην οικουμένη», προκειμένου έτσι να δειχθεί ότι η ευλογία αυτή απευθύνεται προς όλο τον κόσμο της οικουμένης.