Προσοχή! … μην πνιγείτε από τις γαργάρες ( γράφει ο Γιώργος Βαρδακώστας Εκπαιδευτικός )

Όχι στην αξιολόγηση – χειραγώγηση!

Όχι στις μνημονιακές πολιτικές της Ε.Ε του Δ.Ν.Τ. και της Κυβέρνησης!

Να πέσει η κυβέρνηση!

Λέξεις και φράσεις, που νεόκοποι πολιτικάντηδες, αλλά κυρίως συνδικαλιστές – εργατοπατέρες, εκστόμιζαν τους προηγούμενους μήνες, σηκώνοντας το λάβαρο της επανάστασης, γυρνώντας στους χώρους εργασίας. Και τώρα ήρθε η ώρα να εφαρμοστούν αυτές οι μεγαλοστομίες. Από την ανάποδη όμως. Όπως πάντα άλλωστε.

Παρακολουθούμε το κανάλι της Δημόσιας ή Κρατικής τηλεόρασης (ότι νομίζετε).

Φίλος φέρων σωσίβιο, αναλύει το πρόγραμμα της απελθούσης κυβέρνησης, που δεν μπόρεσε να εφαρμοστεί από την προηγούμενη, λόγω «αντικειμενικών» δυσκολιών, θα εφαρμοστεί όμως από την επόμενη, αφού υποστεί μετάλλαξη βεβαίως βεβαίως. Τον ρωτάει ο δημοσιογράφος ή μάλλον ο πρώην δημοσιογράφος, που τώρα είναι βουλευτής σε νεοσύστατο κόμμα, αγαπητό στα ΜΜΕ.

«Αναφέρεται στο πρόγραμμά σας η λέξη αξιολόγηση, χωρίς καμία διευκρίνιση όμως. Τι θα κάνετε με την αξιολόγηση;» τον ρωτάει.

Απάντηση

«Εμείς δεν θα κάνουμε αξιολόγηση σαν τους άλλους. Πονάει δόντι κόβω κεφάλι. Εμείς θα κάνουμε αξιολόγηση δομών.»

Γλουπ! Το θυμάστε το επιφώνημα από τα comics, που δηλώνει έκπληξη.

«Κι αν η αξιολόγηση μιας δομής δεν βγει καλή τι θα κάνετε;», ρωτάει η άλλη δημοσιογράφος, η κανονική.

«Τότε» απαντάει ο Φίλος με το σωσίβιο «θα πρέπει να αναρωτηθούμε, αν αυτή η δομή έχει λόγο ύπαρξης»

Οι άλλοι Φίλε το ονόμασαν κινητικότητα και διαθεσιμότητα. Εσύ πώς θα το ονομάσεις;

Ας πάμε όμως λίγο στην ουσία. Την ίδια την αξιολόγηση. Ή την αξιολόγηση των δομών, αν προτιμάτε. Ας συγκρίνουμε δύο τέτοιες δομές, π.χ. δύο σχολικές μονάδες. Τι περιλαμβάνει όμως μια τέτοια δομή; Λογικά, θα πει κάποιος, μία σχολική μονάδα αποτελείται από το άψυχο υλικό (αίθουσες, γραφεία, θρανία, υπολογιστές, πίνακες, βιντεοπροβολείς, κ.ο.κ.) και το έμψυχο (καθηγητές ή δάσκαλοι, μαθητές, διοικητικό προσωπικό, κ.ο.κ.).

Να θυμίσουμε βέβαια ότι, αυτό, που ο Φίλος ονομάζει αξιολόγηση δομών, έχει ήδη γίνει πριν από 1,5 χρόνο στα σχολεία και ονομαζόταν αξιολόγηση εκπαιδευτικού έργου ή αλλιώς αυτοαξιολόγηση. Και να θυμίσουμε επίσης ότι, οι ομοσπονδίες Δ.Ο.Ε., Ο.Λ.Μ.Ε. και όλοι ανεξαιρέτως οι κομματικοί συνδικαλιστές προέτρεπαν τότε τους εκπαιδευτικούς, να απέχουν από την αυτοαξιολόγηση, συντάσσοντας μάλιστα και σχετικό πρακτικό, το οποίο θα υπέγραφαν.

Πώς αξιολογείς όμως το άψυχο υλικό ενός σχολείου; Εύκολο θα πει κάποιος.

Υπάρχουν σπασμένες καρέκλες, σπασμένα θρανία κατεστραμμένοι πίνακες, έδρες διαλυμένες, σκισμένες κουρτίνες, υπολογιστές, που δε λειτουργούν;

Υπάρχουν αίθουσες, που μπάζουν νερά σε κάθε βροχή; Πέφτουν σοβάδες;

Υπάρχουν κτίρια, που δεν έχουν παραληφθεί από το ελληνικό Δημόσιο, επειδή δεν πληρούνται οι στοιχειώδεις προδιαγραφές ασφαλείας και όμως μέχρι σήμερα λειτουργούν κανονικά!!

Πάμε και στο έμψυχο υλικό. Πιο δύσκολα εδώ.

Θα σας πω μια ιστορία. Όταν έγινε η αυτοαξιολόγηση στα σχολεία, είχα τη λανθασμένη, όπως αποδείχθηκε, άποψη ότι, εμείς, οι εκπαιδευτικοί, θα πρέπει να συμβάλλουμε, ώστε να γίνει σωστά, για να μπορέσουμε να εκμεταλλευτούμε, πιθανά αρνητικά αποτελέσματα, για να βελτιώσουμε την κατάσταση στο ελληνικό σχολείο. Ο δείκτης, που μου είχε ανατεθεί ήταν «Επιτεύγματα μαθητών». Αφιέρωσα λοιπόν άπειρες ώρες για να διαβάσω τις εκατοντάδες σελίδες του πλαισίου της αυτοαξιολόγησης, να φτιάξω ερωτηματολόγια, να τα μοιράσω σε μαθητές, καθηγητές, γονείς, να επεξεργαστώ τα αποτελέσματα, μπλα μπλα … μπλα και να συντάξω την τελική έκθεση.

Όμως η έκθεση δεν άρεσε και ο Διευθυντής με κάλεσε, να με μαλώσει.

Ένα από αυτά, που δεν του άρεσαν ήταν μία ερώτηση στο ερωτηματολόγιο:

«Τα εκπαιδευτικά επιτεύγματα των μαθητών ανταποκρίνονται στους στόχους και τα περιεχόμενα του Προγράμματος Σπουδών;»

«Τι ερώτηση είναι αυτή; Εννοείται ότι επιτυγχάνονται οι στόχοι, αφού οι περισσότεροι μαθητές περνάνε στο Πανεπιστήμιο.»

Μπερδεύουμε τις βούρτσες … ξέρετε με τι.

Έτσι θα κάνεις Φίλε την αξιολόγηση;

Και τι θα κάνεις ρε Φίλε, αν αυτή η σχολική μονάδα … ε … η δομή ήθελα να πω δεν τα καταφέρει στην αξιολόγηση, που θα κάνεις; Θα αναρωτηθείς, αν το σχολείο έχει λόγο ύπαρξης; Θα το κλείσεις; Θα το συγχωνεύσεις με κάποιο άλλο «καλό», όπως έκανες με τα ασφαλιστικά ταμεία; Κι αν δεν τα καταφέρνει ο μαθητής, θα τιμωρείς τον καθηγητή, που του κάνει μάθημα στο σχολείο ή αυτόν, που του κάνει μάθημα στο φροντιστήριο; Και το σχολείο, που έχει κακούς μαθητές, θα κλείνει ή θα τιμωρείς τους «καλούς» καθηγητές ενός άλλου «καλού» σχολείου και θα τους στέλνεις στο «κακό» σχολείο, για να το στρώσουν;

Αφού τα πηγαίνετε καλά με τη Δημοκρατία και σας αρέσει να παίρνετε την άποψη του λαού, για όλα τα θέματα (άσχετα, αν τη λαμβάνετε υπόψη), μήπως ήρθε η ώρα να ρωτήσετε και τον εκπαιδευτικό και γενικότερα το δημόσιο υπάλληλο, πώς πιστεύει ότι, θα έπρεπε να γίνεται η αξιολόγηση; Ας τον βάλετε να ψηφίσει. Γιατί όχι; Τώρα, που το συνηθίσαμε, μας αρέσει.

Αλλιώς κάντε γαργάρα … την αξιολόγηση. Και προσέξτε μην πνιγείτε!

Δυστυχώς από τέτοιους τύπους, σαν αυτό τον ανεκδιήγητο Φίλο ή τον άλλο το γιο του Αθάνατου, είναι γεμάτη η πολιτική σκηνή. Με γεμάτη την τσέπη και χορτάτοι, περιδιαβαίνουν τα κανάλια και με Ολύμπια ψυχραιμία, μας κάνουν μάθημα.

Άλλωστε αυτοί αξιολογούνται από τον λαό. Κι αν η αξιολόγησή τους είναι κακή, ποια είναι η τιμωρία τους; Δεν επανεκλέγονται. Φοβερή τιμωρία! Κι αν έχουν δυο «πετυχημένες» θητείες, μετατρέπονται σε συνταξιούχους των 4.000 €.

Γιώργος Βαρδακώστας Εκπαιδευτικός

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Αυξήσεις μισθών: Πώς θα ενισχυθεί το εισόδημα σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα