της Μαργαρίτας Ζαγουριανού Προσλήψεις ΠΕ70 για το σχολικό έτος 2014-2015

Τα δεδομένα των προσλήψεων αναπληρωτών του περασμένου σχολικού έτους αποδεικνύουν το μεγάλο έλλειμμα δασκάλων που έχει προκύψει από τη μη αντικατάσταση όσων ΠΕ70 συνταξιοδοτήθηκαν από το 2010 με μόνιμους δασκάλους.

Ο φετινός αριθμός των κενών και των επόμενων ετών θα οξύνει περισσότερο αυτήν την εκπαιδευτική πραγματικότητα.

Η χρηματοδότηση ευαίσθητων τομέων όπως της ειδικής αγωγής και της αντισταθμιστικής αγωγής από το ΕΣΠΑ αποδεικνύεται από τη ροή των προσλήψεων ως επικίνδυνη και αναποτελεσματική γιατί παρέχεται μόνο μετά το Νοέμβρη κάθε σχολικού έτους κι όχι για 1 πλήρες σχολικό έτος. Οι 1474 μαθητές/τριες πως παρακολουθούσαν το σχολικό πρόγραμμα τους μήνες Σεπτέμβριο και Οκτώβριο, αφού δεν είχαν την απαραίτητη παράλληλη στήριξη;

Πόσοι γονείς υπέβαλλαν αίτημα για παράλληλη στήριξη και δεν ικανοποιήθηκε ποτέ;

Τα τελευταία 4 χρόνια ένας πάγιος αριθμός δασκάλων (2.500) προσλαμβάνεται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου για να καλύψουν τα κενά ως δάσκαλοι τμήματος.

 

Οι επαναλαμβανόμενες συμβάσεις ορισμένου χρόνου δεν αποδεικνύουν πως τα κενά αυτά δεν είναι προσωρινά αλλά πάγια και διαρκή;

Γιατί δε γίνονται μόνιμοι διορισμοί;

Η αναλογία 10 συνταξιοδοτήσεις – 1 πρόσληψη δεν ισχύει στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.

Το 2012 αυτή η αναλογία ήταν 775 συνταξιοδοτήσεις – 1 πρόσληψη.

Για τα έτη 2013, 2014, 2015, οι ετήσιες συνταξιοδοτήσεις άγγιξαν τετραψήφιο νούμερο και οι προσλήψεις ήταν μηδενικές.

Η αναλογία λοιπόν 1:10 δεν ισχύει στην εκπαίδευση γενικότερα.

Υπάρχει μόνο στα χαρτιά των περίφημων μνημονιακών συμφωνιών και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Η ροή των συνταξιοδοτήσεων θα συνεχίσει αυξανόμενη και τα κενά θα διογκώνονται επικίνδυνα.

Η μείωση του αριθμού των γεννήσεων λόγω κρίσης θα αρχίσει να φαίνεται στα δημοτικά σχολεία μετά το 2020, αλλά δε θα είναι δραματική ώστε να μη χρειάζονται δασκάλους.

Οι μηχανορραφίες της συγχώνευσης σχολείων ή τμημάτων ή η αύξηση του αριθμού των μαθητών/τριών ανά τάξη ή η κατάργηση σχολείων δε λύνουν το πρόβλημα.

Οι ελλείψεις εκπαιδευτικών στην Κρήτη, τη Λακωνία, τις Κυκλάδες, την Ανατολική και Δυτική Αττική είναι εκκωφαντικές πλέον και θα είναι και για τα επόμενα έτη αν δε γίνουν άμεσα διορισμοί.

Οι καθυστερημένες προσλήψεις αναπληρωτών δε λύνουν το πρόβλημα. Στις περσινές προσλήψεις φαίνεται πως μόνο το 20% των αναπληρωτών ήταν στη θέση του την ημέρα του αγιασμού κι αυτό είχε συμβεί και τα προηγούμενα έτη. Πως λειτούργησαν τα τμήματα και τα ολοήμερα μέχρι τέλος Οκτωβρίου που ολοκληρώθηκε η πρόσληψη κι άλλων 1500 αναπληρωτών; Με υποχρεωτικές απλήρωτες υπερωρίες; Με συνδιδασκαλίες σε 2-3 τμήματα; Με μη λειτουργία των ολοήμερων τμημάτων;

Οι τομείς της Υγείας και της Παιδείας πλήρωσαν την τελευταία 5ετία μεγάλο μέρος του μνημονιακού χρέους.

Τα χρήματα για τη μεταφορά των μαθητών/τριών μειώθηκαν, όπως και τα χρήματα για τα λειτουργικά έξοδα των σχολείων (πετρέλαιο, ρεύμα, νερό, αναλώσιμα), 150.000 εκπαιδευτικοί παίρνουν μισθούς κατά 30% μικρότερους από το 2011 και σχολεία κτίζονται πλέον ελάχιστα.

Καταργήθηκαν σχολεία σε μικρές και μεγάλες πόλεις, χιλιάδες τμήματα εξαφανίστηκαν εν μια νυκτί, διδακτικά αντικείμενα καταργήθηκαν ή περιορίστηκαν οι ώρες διδασκαλίας τους στα γυμνάσια και τα λύκεια.

Περαιτέρω όμως συρρίκνωση του αριθμού των τμημάτων δεν είναι δυνατή.

Όλα αυτά τα χρήματα θα «εξοικονομούνται» για τα επόμενα 40 έτη τουλάχιστον, ώστε να αποπληρώνονται τα υπέρογκα δάνεια.

Αυτά υπογράφτηκαν στις περίφημες συμφωνίες.

Οδηγούμαστε λοιπόν στο συμπέρασμα πως στις αλόγιστες δαπάνες των ετών προ κρίσης συγκαταλέγονται: τα πολλά διδακτικά αντικείμενα που διδάσκονται οι μαθητές μας, το κτίσιμο των σχολείων, η θέρμανση τους, τα 20αρια τμήματα μαθητών (όπως σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες), οι μισθοί των μόνιμων και αναπληρωτών εκπαιδευτικών, η μεταφορά μαθητών, η συντήρηση σχολείων, η παράλληλη στήριξη των μαθητών/τριών με ειδικές ανάγκες και για τους 9 μήνες του σχολικού έτους, κ.ά.

Αφού περικόπηκαν οι «σπατάλες» στην Παιδεία, ποιες άλλες σπατάλες έχουν σειρά;

Η κατάργηση της δωρεάν διανομής των βιβλίων;

Η συμμετοχή των γονέων στα λειτουργικά έξοδα των σχολείων, ώστε να μην καλύπτονται από το κράτος;

Η περαιτέρω περικοπή των ήδη συρρικνωμένων μισθών των εκπαιδευτικών;

Η κατάργηση όλων των μαθημάτων πέραν της Γλώσσας, των Μαθηματικών και 1 ξένης γλώσσας;

Η πρόσληψη αποφοίτων Λυκείου για να διδάξουν αριθμητισμό και γραμματισμό, όπως αναφέρει η εργαλειοθήκη του Ο.Ο.Σ.Α. και εφαρμόζεται από πέρυσι στη Μεγ. Βρετανία;

Η κατάργηση της δια ζώσης διδασκαλίας για τους μαθητές σε απομακρυσμένες περιοχές όπως συμβαίνει στην Κορέα και υιοθετήθηκε ως βέλτιστη πρακτική από τον Ο.Ο.Σ.Α;

Η σίτιση των μαθητών με κουπόνια στα πλαίσια της ανθρωπιστικής κρίσης;

Η παροχή προσχολικής εκπαίδευσης κατ΄ οίκον με κουπόνι (αλλιώς το babysitting) όπως ξεκίνησε να γίνεται στη Γερμανία;

Η κάρτα αλληλεγγύης των 220 € μηνιαίως για ευρύτερες ομάδες άνεργων γονέων;

Η εφαρμογή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος σε όλους που προϋποθέτει την παροχή εθελοντικής εργασίας στο δήμο (π.χ. καθαριότητα σχολείων) ;

Η αύξηση του αριθμού των εγγεγραμμένων στον πίνακα των αναπληρωτών που δε βρίσκουν εργασία να οδηγήσει στη μοριοδότηση (κι όχι στη μισθοδοσία) της παροχής εργασίας από μέρους τους;

Υ.Γ Το τελευταίο ονομάζεται εθελοντισμός

Η εργαλειοθήκη του Ο.Ο.Σ.Α. πολλά πρεσβεύει ως βέλτιστα.

Για τα παιδιά και εμάς μας είναι τα καλύτερα;