Καλώς ήρθατε και καλή δύναμη στο έργο που αναλαμβάνετε.

Βρεθήκατε σε έναν χώρο που τα τελευταία χρόνια έχει υποστεί τα πάνδεινα ενώ ταυτόχρονα αποτελεί το πιο ευαίσθητο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Είναι η εκπαίδευση των παιδιών της, η προετοιμασία του μέλλοντός της.

Και ποια είναι η αντιμετώπιση που τυγχάνει χρόνια τώρα από το Κράτος; Πόσο επενδύει σε αυτήν; Μηδενικοί διορισμοί, συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολείων, καταργήσεις ειδικοτήτων και ολοήμερων τμημάτων, κονδύλια-υπολείμματα για την παιδεία και δεκάδες τροπολογίες ευτελούς χαρακτήρα που υποβαθμίζουν τον ρόλο των εκπαιδευτικών και των σχολείων. Μικροπρέπεια και μιζέρια είναι τα μόνα που επικρατούν πλέον ενώ ταυτόχρονα προσπαθούμε (τρομάρα μας) να μοιάσουμε στα εξαίρετα εκπαιδευτικά συστήματα της Ευρώπης, από τα οποία απέχουμε έτη φωτός. Παιδιά μένουν χωρίς δασκάλους, άλλα στριμώχνονται κατά δεκάδες σε μια αίθουσα, ξεπαγιάζουν λόγω μειωμένης χρηματοδότησης για θέρμανση, σχολικά κτίρια ακατάλληλα ή με ανύπαρκτες υποδομές, τεράστιες ελλείψεις σε γραφική ύλη κ.α. την ώρα που εκατομμύρια ευρώ δαπανώνται για «καινοτόμα προγράμματα», για « Νέα Σχολεία», για ηλεκτρονικούς πίνακες, για σεμινάρια, για αξιολογήσεις και ένα σωρό πράγματα που σε διαφορετική περίπτωση (ή χώρα) δε θα φάνταζαν πολυτέλειες. Όπως ένα κομμένο λουλούδι που, όσο όμορφο και να είναι και να μοιάζει με τα άλλα, χωρίς τη ρίζα του σύντομα θα σαπίσει. Κι εδώ μας λείπουν οι ρίζες, οι βάσεις. Από εκεί ξεκινήστε.

«Πολιτεία που δεν έχει σαν βάση της την παιδεία είναι οικοδομή πάνω στην άμμο» έλεγε ο Αδαμάντιος Κοραής και ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει; Κι όμως, υπήρξαν αρκετοί. Ήταν οι προκάτοχοί σας. Όλοι εκείνοι που μας είδαν μόνο σαν αριθμούς, εμάς και τους μαθητές μας. Και μάλιστα προσπάθησαν να μας κάνουν όσο πιο «φθηνούς» μπορούσαν, για να τους αποφέρουμε τα μεγαλύτερα δυνατά έσοδα. Προσπάθησαν να μας εξαθλιώσουν, ξεχνώντας πως η επιτυχία του εκπαιδευτικού συστήματος εξαρτάται από εμάς.

Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πως μια αλλαγή στην ηγεσία του υπουργείου αν μη τι άλλο μας γεμίζει ελπίδες – απίστευτο, έχουμε ακόμα χώρο για αισιοδοξία! Ελπίδες πως ίσως εσείς θα είστε αυτός που επιτέλους θα ενδιαφερθεί πραγματικά για την παιδεία. Ελπίδες πως δε θα είστε ένας ακόμα που θα μας απογοητεύσει.

Ξαφνιάστε μας.

Θετικά.

(Δε θα κλείσω με “ευχαριστώ”, όσες φορές το είπαμε εκ των προτέρων, το θέμα έμεινε εκεί. Εύχομαι να το πούμε στην πορεία.)