Πρεσβ. Ευστάθιος Κολλάς, Επαναφορά στο Δωδεκάθεον είναι δείγμα ιδεολογικής σύγχυσης

ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΔΩΔΕΚΑΘΕΟΝ

ΕΙΝΑΙ ΔΕΙΓΜΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΓΧΥΣΗΣ

« ….. Το Θείον μήτε αρχήν έχον, μήτε τελευτήν.

Πρεσβύτερον των όντων Θεός. Αγέννητον γάρ »

(Θαλής 624 – 546 π.Χ.)

Πρεσβύτερος ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΚΟΛΛΑΣ

Ορθόδοξος Θεολόγος Εκκλ/κός Συνήγορος

Επίτιμος πρ/δρος Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος

Τελευταία επιχειρείται, από γραφικούς νοσταλγούς του σκοτεινού θρησκευτικού παρελθόντος,
ένα θανάσιμο πισωγύρισμα στο σκοτάδι και τη σκιά του θρησκευτι-κού θανάτου. Μιά έωλη(= μπαγιάτικη ) προσπάθεια τραγικών προσώπων οι οποίοι αγνοούν το ύψος της αξίας της Θεοσέβειας και της φιλοσοφίας των Ελλήνων προγόνων μας, προσπαθούν, με καταφανή επιπολαιότητα, να επαναφέρουν την παλαιά πλάνη των ειδώλων του σκότους, αυτού του μύθου της νοσηράς φαντασίας του ειδωλολατρικού πανθέου, που έχει ελεγχθεί και αμφισβητηθεί πλήρως από τότε που εμφανίστηκε και μάλιστα δημόσια και με ατράνταχτα επιχειρήματα, από επιφανείς φιλοσόφους προγόνους μας της αρχαιότητος: Όμηρο, Ησίοδο, Σόλωνα, Αίσωπο, Θαλή, Πυθαγόρα, Ξενοφάνη, Χίλωνα, Ηράκλειτο, Αισχύλο, Πίνδαρο, Σοφοκλή, Ευριπίδη, Σωκράτη, Αντισθένη, Φιλόλαο, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Επίκουρο, Μένανδρο.

Όλοι αυτοί και πολλοί άλλοι μίλησαν για ένα Θεό, με ουσία Αϊδιο, Αγέννητο, Αιώνιο, Δημιουργό και Κυβερνήτη του Σύμπαντος κόσμου, Παντοδύναμο, Πάν–σοφο, Παντογνώστη, Πανταχού παρόντα, Προνοητή και Κύριο των πάντων, Προστάτη των ταπεινών και αντίθετο των υπερηφάνων, Αυτάρκη, και ότι όλες αυτές τις ιδιότητες τις κατέχει ο ένας, αλλά « Άγνωστος » γιά αυτούς Θεός.

Οι Φιλόσοφοι αυτοί προγονοί μας του « σπερματικού λόγου(= που περιέχει τα στοιχεία των πραγμάτων, της αληθινής αλήθειας, όπως τους χαρακτηρίζουν προσφυέστατα οι άγιοι Πατέρες της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας ), θεωρούνται και είναι οι πρόδρομοι και διδάσκαλοι του Ορθόδοξου Χριστιανισμού. Οι Χριστιανοί προ Χριστού, τους οποίους η Μητέρα Ορθόδοξη Εκκλησία μας τους τιμά δεόντως, τοποθετώντας τους στους πρόναους των Ιερών Ναών της.

Πρώτος που αναγνώρισε το βάθος, τον πλούτο και τη μεγάλη αξία και αποστολή που έχει γιά ολόκληρο τον κόσμο η Θεοσέβεια και η φιλοσοφία της γλώσσας των προγόνων μας, υπήρξε ο Θεάνθρωπος Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Όταν τον πληροφόρησαν οι μαθητές Του, ότι τον ζητούν Έλληνες αναφώνησε ευχαριστημένος « ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου » ( Ιωάν. 12,22-24 ), εννοώντας βέβαια την αναγνώριση και την αξία που θα έδινε στη διδασκαλία του η Ελληνική Θεοσέβεια και η φιλοσοφημένη πλούσια γλώσσα σε ολόκληρο τον τότε γνωστό κόσμο, όταν αργότερα θα αποστείλει τους μαθητές Του στα πέρατα της γης, γιά να κηρύξουν και να μαθητεύσουν « πάντα τα έθνη » ( Ματθ. 28,19-20 ), αφού και πάλι είχε φροντίσει, ώστε να ομιλείται η Ελληνική γλώσσα σε ολόκληρο τον τότε γνωστό κόσμο με τον Έλληνα Μέγα Αλέξανδρο, και προσέτι επέτρεψε να γραφεί η ουράνια διδασκαλία Του στην Θεοθαύμαστη γλώσσα των Ελλήνων, στην γλώσσα μας.

Τον ίδιο σεβασμόν έδειξαν οι Άγιοι Απόστολοι και οι Πατέρες της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, όχι μόνον ως προς τον πλούτο και το βάθος της Ελληνικής Θεοσέβειας και της φιλοσοφημένης γλώσσας μας, αλλά και ως προς τα θρησκευτικά ήθη και έθιμα των Ελλήνων προγόνων μας, σχετικά με τις εορτές της 25 Δεκεμβρίου και την 6 Ιανουαρίου, τη Νηστεία και τα διάφορα νεκρικά έθιμα, αφού πρώτα τους έδωσε το αληθινό περιεχόμενό τους. Ένα ιερό καθήκον προς την Ελληνική Θεοσέβεια που έπραξε η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, ως διάδοχος θρησκεία της ειδωλολατρίας. Πάτησε στις βάσεις της ειδωλολατρίας ο Χριστιανισμός, και της έδωσε το πραγματικό, το αληθινό της περιεχόμενο. Είναι η ιστορική αυτή συνάντηση του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού που συνοδοιπόρησαν αρμονικότατα, και άλλαξαν τον ρούν της παγκόσμιας ιστορίας.

Αυτή η Ιερή ιστορική πραγματικότητα αγνοείται από μιά δράκα άθλιων νεκρανα-στών της θρησκευτικής παρακμής του παρελθόντος, που αγνοούντες το πραγματικό βάθος της Ελληνικής Θεοσέβειας, την ιερότητα και το βάθος της Ελληνικής Γλώσσας προσπαθούν, να επιστρέψουν στο έκτρωμα της πλάνης του σκότους και της σκιάς του θρησκευτικού θανάτου του παρελθόντος.

Μήπως κάποιοι θα έβλεπαν με καλό μάτι, να επανερχόταν και η προτέρα του δωδεκαθέου λατρεία του Κρόνου; Η αρχαία θρησκεία ήταν μιά κατάσταση υποβάθμισης αξιών, όταν οι θεοί έφταναν σε ευτελή επίπεδα. Γι’ αυτό και φωτεινά πνεύματα της αρχαιότητος του « σπερματικού λόγου », αντέδρασαν δυναμικά σε αυτή την ανδρωμορφική διαστροφή του Θείου. Αλήθεια, ποιος ηθικός χαρακτήρας θα δεχόταν με ταπεινές αδυναμίες τον… « πατέρα των θεών » και μάλιστα ερωτύλο;

Όλοι θα πρέπει να τιμάμε το παρελθόν μας, αλλά όχι με τρόπο που να υποτιμά την νοημοσύνη μας. Δεν υπάρχει χώρος στην εποχή μας για νέους Ιουλιανούς, ούτε και γιά νέους Θεοδοσίους. Η ιστορία έχει λάβει την πορεία της, και ο Έλληνας έχει αγκαλιάσει τον ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ, την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ του, και την θεωρεί τροφό του και πνεύμονά του.

Ο Χριστιανισμός εμφανίστηκε σε εποχή πνευματικής παρακμής του Ελληνισμού. Η αρχαία θρησκεία ήταν ένα συνονθύλευμα Ανατολικών δοξασιών και η φιλοσοφία ένα αναμάσημα παλαιών απόψεων. Ο Χριστιανισμός έδωσε νέα ώθηση στον Ελλη-νικό πολιτισμό. Οι μεγάλες ιδέες της αρχαιότητος και τα Ιδανικά της επεβίωσαν και μεταφέρθηκαν στην σημερινή Ελλάδα μέσω του Χριστιανισμού. Ο Λεωνίδας έγινε Παλαιολόγος και Αθανάσιος Διάκος. Ο Σωκράτης έγινε Γεώργιος Πλήθων και Ρήγας Φεραίος. Ο Φειδίας έγινε Ανθέμιος και Θεόφιλος κλπ. κλπ.

Οι Έλληνες άλλαξαν θρησκευτική λατρεία τέσσερες φορές αναζητώντας το αληθινό Φως, Αυτό κατακτήθηκε τα τελευταία 2.000 και πλέον χρόνια, οπότε η ευλογημένη Χώρα μας, ( ο νέος περιούσιος λαός του ζώντος Θεού ), έγινε τόπος αγιασμού, όπου εκατοντάδες Έλληνες Άγιοι κοσμούν την Ορθόδοξη Εκκλησία μας.

Λοιπόν, ας αναζητήσουν, όλοι αυτοί οι θιασώτες του ειδωλολατρικού παρελθόντος, την αλήθεια του Ευαγγελίου και, θέλω να πιστεύω, ότι δεν θα απογοητευτούν. Εμείς οι Έλληνες είχαμε την τιμή, να εκχριστιανίσουμε τόσους λαούς και να τους προσφέρουμε το δρόμο της Αλήθειας του Ενός Ζώντος Θεού, αλλά και τον πολιτι-σμό. Γιά 2.000 και πλέον χρόνια ήδη ο Ελληνισμός έχει την ξεχωριστή του πορεία στον κόσμο μαζί με την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ του.

Το παρελθόν πρέπει να το τιμάμε με ειλικρίνεια και με σεβασμό. Όχι με θεα-τρινισμούς και κούφια λόγια. Δεν είναι τιμή στην ιστορία μας η προβολή κάποιων παρωχημένων περί των δώδεκα θεών αντιλήψεων, που ήδη από τα πρώτα μεταχρι-στιανικά χρόνια είχαν παραφθαρεί και είχαν υποστεί την επιβολή Ανατολικών δοξασιών, όπως της Ίσιδος και του Μίθρα.

Δυστυχώς είναι αλήθεια, ότι από τότε που έμειναν ασύδοτοι, να σκέφτονται , να μιλάνε και να εκφράζονται οι ανισσόροποι κα τα μωρά του κόσμου, θα υποφέρουν οι γνωστικοί, αν δεν ληφθούν σοβαρά μέτρα προστασίας του κοινωνικού συνόλου.