Με το που ακούς για ξένη γλώσσα σου έρχονται στο μυαλό οι τόσες (χαμένες) ώρες απ’ τη ζωή σου στο φροντιστήριο της γειτονιάς, οι φωνές της δασκάλας στο σχολείο που με πείσμα προσπαθούσε να σου μάθει να λες σωστά μια-δυο φράσεις Αγγλικών – καλά, για τα Γαλλικά ή τα Γερμανικά του γυμνασίου ούτε λόγος, η δουλειά που είχες στο σπίτι, οι καταραμένες εξετάσεις για το πολυπόθητο χαρτί της ελευθερίας – και μη μου πεις πως δεν έτρεμες μόνο στην ιδέα του Speaking! Ίσως τα κατάφερες να μάθεις με αυτόν τον τρόπο. Τώρα που είσαι φοιτητής, ίσως έχεις ήδη κάποιο χαρτί στα Αγγλικά, ίσως και σε κάποια άλλη γλώσσα. Ίσως πάλι να μην έχεις και τίποτα! Μα έλα όμως που η “κακούργα κενωνία” ζητά να ξέρεις τουλάχιστον δύο γλώσσες! Κι όχι μόνο στα χαρτιά – θέλει να μπορείς να τις μιλάς κιόλας! Και όταν αναφέρομαι στην “κενωνία”, προφανώς δε περιορίζομαι αποκλειστικά στην ταπεινή Ψωροκώσταινα! Όμως: Έχεις το Ίντερνετ! Και μαζί με αυτό, την ευκαιρία να σταματήσεις επιτέλους να βλέπεις την ξένη γλώσσα ως “μάθημα”, που επιπλέον ζητά κι ένα σκασμό λεφτά από το πενιχρό φοιτητικό σου πορτοφόλι.