Πολυτεχνείο 45 χρόνια μετά…

«Με τους αγκώνες στηριγμένους στην ποίηση, με τα μάτια κλεισμένα στις παλάμες

ακούω τη φωτιά. Ανεβαίνει. Σκοτωμένοι επί τόπου μπροστά στο παράνομο

μικρόφωνο κι η φωνή τους ακόμα..

– Αδέρφια, αδέρφια, πάνω απ΄το αίμα τους, με το αίμα

τους πάνω από την αγρυπνισμένη Αθήνα.

Πως μπορείτε λοιπόν; Πως μπορείτε;»

Αθήνα, 19 Νοέμβρη 1973

Γιάννης Ρίτσος

ΟΛΤΕΕ

Με αυτούς τους στίχους ο Γιάννης Ρίτσος,  σημάδεψε το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ  του Νοέμβρη του 1973, την επέτειο εξέγερσης της Ελληνικής νεολαίας. Κορυφαία  στιγμή αντίστασης του Ελληνικού λαού ενάντια στην ξενοκίνητη δικτατορία που επιβλήθηκε με τα όπλα, τον Απρίλη του 1967, καταλύοντας έτσι τη δημοκρατία.

Η εξέγερση στο Πολυτεχνείο είναι το πιο πρόσφατο γεγονός της νεότερης Ιστορίας μας και είναι μια μοναδική ιστορική στιγμή. Είναι εξέγερση συνειδήσεων. Είναι επαναπροσδιορισμός αξιών και αρχών.

Η επέτειος του Πολυτεχνείου δεν είναι το μνημόσυνο μιας τραγικής νύχτας, αλλά η υπενθύμιση για ένα διαρκή αγώνα για ψωμί, παιδεία, δημοκρατία και ελευθερία, ενάντια σε κάθε είδους χούντα, είτε οικονομική, είτε ιδεολογική.

Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, είναι επίκαιρο το μήνυμα του Πολυτεχνείου. Σήμερα που οι συλλογικές κατακτήσεις των εργαζομένων υπονομεύονται και ανατινάζονται στο όνομα της παγκοσμιοποίησης και της απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας, με συνέπεια την εμπορευματοποίηση των σπουδαιότερων κατακτήσεων του ανθρώπου, όπως είναι η παιδεία, η υγεία  και η κοινωνική πρόνοια, των οποίων πλέον η πρόσβαση σε μια ανεκτή ποιότητα παροχής, θα είναι προνόμιο μόνο εκείνων που έχουν να πληρώνουν.

Έτσι λοιπόν  μέσα σ’ αυτό το θολό παγκοσμιοποιημένο κοινωνικό τοπίο, που βιώνουμε, το Πολυτεχνείο δεν είναι  ούτε απόμακρο και ηρωικό μόνο, αλλά ανθρώπινο και διαχρονικά αντιστασιακό και τα μηνύματατά του  για  ψωμί, παιδεία, ελευθερία  και εθνική ανεξαρτησία   είναι επίκαιρα και επιτακτικά. Σήμερα είναι επιτακτική ανάγκη η αντίσταση.

Αντίσταση, σε αυτούς που τρέφουν τυφλούς εθνικισμούς και ανασταίνουν τον εφιάλτη του ρατσισμού και του φασισμού.

Αντίσταση, στο ρατσισμό, την ξενοφοβία και το σύγχρονο δουλεμπόριο.

Αντίσταση, στη συρρίκνωση των ατομικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών.

Αντίσταση, στη διάλυση των δομών της παιδείας, της υγείας και του κοινωνικού κράτους.

Αντίσταση, στην ανατροπή  εργασιακών, ασφαλιστικών και  συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων.

Αντίσταση, στην εξαθλίωση και στη φτωχοποίηση.

Αντίσταση στη χειραγώγηση της κοινωνικής συνείδησης.