Το Υπ. Παιδείας στη εγκύκλιο, που δημοσιεύθηκε 31/05/2017, με θέμα: «Διευκρινίσεις σχετικά με την επιλογή υποψηφίων διευθυντών όλων των τύπων Σχολικών Μονάδων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και Εργαστηριακά Κέντρα (Ε.Κ.)» και όσον αφορά τις προϋποθέσεις επιλογής, στην περίπτωση α) αναφέρει ότι:

“Υποψήφιοι για τις θέσεις μπορεί να είναι εκπαιδευτικοί όλων των ειδικοτήτων των κλάδων που υπηρετούν στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και οι εκπαιδευτικοί που αναφέρονται στο π.δ. 323/1993 και στην υπ ́αριθμ. 172260/Ε1/17-10-2016 Κ.Υ.Α.( Β ́ 3391).” Ωστόσο, στην αρχή της ενότητας “Προϋποθέσεις επιλογής”, αναφέρεται ότι: “Ως διευθυντές σχολικών μονάδων και Ε.Κ. επιλέγονται εκπαιδευτικοί της οικείας βαθμίδας με δεκαετή (10) τουλάχιστον εκπαιδευτική υπηρεσία σε αυτήν, οι οποίοι έχουν ασκήσει για οκτώ (8) τουλάχιστον έτη διδακτικά καθήκοντα στην πρωτοβάθμια ή/και δευτεροβάθμια εκπαίδευση συνολικά.

 

Από τα ανωτέρω οκτώ (8) έτη άσκησης διδακτικών καθηκόντων, τα τρία (3) τουλάχιστον θα πρέπει να έχουν ασκηθεί σε αντίστοιχους με την προς κάλυψη θέση τύπους σχολείων της οικείας βαθμίδας”. Συνδυάζοντας αυτά τα δύο σημεία, εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι ένας εκπαιδευτικός ειδικότητας, που υποχρεωτικά στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και που έχει συμπληρώσει τα τρία έτη υπηρεσίας στον τύπο σχολείου, δεν μπορεί να θέσει υποψηφιότητα για διευθυντής, αφού δεν έχει την εκπαιδευτική προϋπηρεσία των δέκα ετών στην οικεία βαθμίδα (πρωτοβάθμια), ακόμα και αν η συνολική του εκπαιδευτική προϋπηρεσία είναι πάνω από δέκα έτη και η διδακτική πάνω από οκτώ.
Και έτσι, αναπόφευκτα, δημιουργείται το ερώτημα της σκοπιμότητας της προσθήκης της οικείας βαθμίδας στην εκπαιδευτική προϋπηρεσία για τους μεταταγμένους εκπαιδευτικούς, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς ότι οι προηγούμενοι νόμοι επιλογής διευθυντών (μεταξύ αυτών και ο 3848/2010, πάνω στον οποίο βασίστηκε ο νέος νόμος), έθεταν ως προϋπόθεση την “οκταετή εκπαιδευτική προϋπηρεσία στην πρωτοβάθμια ή δευτεροβάθμια εκπαίδευση” (νόμος 3048/2010) ή “την δεκαετή τουλάχιστον εκπαιδευτική εμπειρία ” (νόμος 4327/2015).