O υπουργός Παιδείας παρουσίασε τους βραχυπρόθεσμους αλλά και μακροπρόθεσμους στόχους της παρούσας κυβέρνησης για την παιδεία. Ενίσχυση, επιτάχυνση, ανάπτυξη και εναρμόνιση με τους διεθνείς ρυθμούς εξέλιξης, θα μπορούσαν να συνοψίζουν το όραμα για την παιδεία. .

Όπως αναφέρει το Πρώτο Θέμα, με τους ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης της χώρας μας να είναι πολλαπλάσιοι σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο – έστω κι αν δεν έχει ακόμη απαλλαγεί από τα ‘τραύματα’ της κρίσης, η οποία ξεκίνησε το 2010 – το μέλλον διαγράφεται ευοίωνο. Και η ευθύνη για να οικοδομηθεί άμεσα, ανήκει σε όλους μας. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο υπουργός: «Αυτή τη στιγμή, έχουμε όλοι μαζί την ευθύνη να χτίσουμε το αύριο και όσο γρηγορότερα γίνεται, με όσο μεγαλύτερη ορμή γίνεται».

Η πολιτική της επένδυσης στο χώρο της παιδείας, αποτυπώνεται στο φετινό προϋπολογισμό: «Ο προϋπολογισμός για την παιδεία είναι προσαυξημένος κατά 255 εκ.ευρώ σε σχέση με πέρσι. Σχεδόν 16% η αύξηση του προϋπολογισμού για την παιδεία από το 2019. Αυτό αντανακλά το ενδιαφέρον του πρωθυπουργού, του Κυριάκου Μητσοτάκη, τη συνολική δέσμευση της κυβέρνησης να επιταχύνουμε σε ό,τι αφορά την παιδεία και σε ό,τι αφορά τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις επενδύοντας σε αυτήν», δήλωσε ο υπουργός στη Βουλή.

Οι πέντε παραδοχές της εκπαιδευτικής πολιτικής

Ο ίδιος ανέλυσε, στη συνέχεια, τον τρόπο που αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση της Ν.Δ. την παιδεία, μέσα από πέντε παραδοχές, οι οποίες οριοθετούν το πεδίο άσκησης της εκπαιδευτικής πολιτικής.

Η πρώτη, συνίσταται στο μακρό χρονικό διάστημα, που απαιτείται για να εισπράξει κάποιο αποτέλεσμα, επειδή «είναι σαν ένας σπόρος, όπου θέλει αρκετές προϋποθέσεις για να δεις το αποτέλεσμά του στην πορεία», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Η δεύτερη παραδοχή σχετίζεται με τη διαμόρφωση της ελληνικής οικογένειας και κοινωνίας ευρύτερα, τη μεταπολεμική περίοδο, οπότε και ξεκίνησε μία σταθερή στροφή προς την επένδυση «να σπουδάσει τα παιδιά της ώστε να τα δει να έχουν ένα καλύτερο μέλλον». Ο στόχος παραμένει ίδιος, «αλλά τα μέσα αλλάζουν για το πως το επιτυγχάνουμε αυτό, επειδή ο κόσμος γύρω μας κινείται και κινείται διαρκώς», σημειώνει ο υπουργός.

«Η παιδεία δεν είναι μόνο ιμάντας κοινωνικής κινητικότητας αλλά και γεννήτρια μέλλοντος», συνοψίζει την τρίτη παραδοχή ο Κυριάκος Πιερρακάκης, συνδέοντας την παιδεία με την ανάγκη να προετοιμαστούν οι σημερινοί νέοι ώστε να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες επαγγελμάτων του μέλλοντος, τα οποία σήμερα δεν υφίστανται καν.

Η τέταρτη παραδοχή, που έκανε ο υπουργός από το βήμα της βουλής νωρίτερα, έχει να κάνει με την επιτάχυνση των τεχνολογικών αλλαγών σήμερα με ορίζοντα πενταετίας, όταν παλαιότερα, μπορεί να μεσολαβούσαν και 20 χρόνια. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την αύξηση του προσδόκιμου ζωής, επαναδιαμορφώνει το μεταπολεμικό μοντέλο: «Η ζωή των τριών φάσεων, εκπαίδευση-εργασια-σύνταξη, όπως είχε δομηθεί στο μεταπολεμικό μοντέλο, ανατρέπεται με την έννοια ότι κάθε 4 χρόνια, κερδίζουμε ένα χρόνο προσδόκιμο ζωής. Άρα τα παιδιά, που γεννιούνται σήμερα στη χώρα μας, έχουν άνω του 50% πιθανότητες να περάσουν τα 100. Επομένως, θα κάνουν περισσότερες από μία καριέρες. Με αυτή την έννοια, θα πρέπει να μπορέσουμε να υπηρετήσουμε με μεγαλύτερο δυναμισμό αυτές τις αλλαγές», καταλήγει.

Τέλος, ο Κυριάκος Πιερρακάκης επεσήμανε πως «όλοι τρέχουμε μαζί», φέρνοντας σαν παράδειγμα την Τσεχία: «Το 2000 πριν μπούμε στο ευρώ, η Τσεχία είχε το μισό κατά κεφαλή ΑΕΠ από εμάς. Σήμερα, η Τσεχία έχει 30% μεγαλύτερο κατά κεφαλή ΑΕΠ από εμάς. Κι αυτό είναι κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης και του βάθους που είχε, παρά τις μεγάλες ταχύτητες που καταφέραμε να αναπτύξουμε τα τελευταία 4 χρόνια, οι οποίες κάλυψαν ένα κομμάτι του χρέους».

Οι τρεις βασικοί στόχοι της παιδείας: Επαγγελματική Εκπαίδευση, Ανοιχτό Σχολείο, Ελεύθερο Πανεπιστήμιο

Σε τρία κεφάλαια συνοψίζει ο υπουργός Κυριάκος Πιερρακάκης τους στόχους για την παιδεία:

Στη στοχευμένη Επαγγελματική Εκπαίδευση, «η οποία θα είναι το πρώτο νομοθέτημα που θα φέρουμε στη Βουλή με το νέο χρόνο», όπως δήλωσε.

Ειδικότερα, κατέγραψε την πρόθεση της κυβέρνησης να δομήσει 60 στοχευμένες δομές τύπου campus στην επαγγελματική εκπαίδευση σε όλη τη χώρα. Όπως δε είπε ο ίδιος, στόχος είναι «να τα προικίσουμε με 114 εκ.ευρώ μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης για νέο εξοπλισμό στα επαγγελματικά εργαστήρια. Να δημιουργηθούν 130 νέοι οδηγοί κατάρτισης στα ΙΕΚ, δηλαδή νέα επαγγέλματα, τα οποία θα μετονομάσουμε σε σχολές Ανώτερης Επαγγελματικής Κατάρτισης. Και η ιδέα θα είναι, αυτά τα campuses να μπορέσουν να λειτουργήσουν στοχευμένα, ανάλογα με τις ανάγκες της τοπικής οικονομίας και σε συνάρτηση με τις ανάγκες της αγοράς ευρύτερα».

Το Ανοιχτό Σχολείο, το οποίο θα κινηθεί σε μία κατεύθυνση εναρμόνισης με τα διεθνή δεδομένα και την υιοθέτηση καλών πρακτικών. Πρέπει, μάλιστα, να ξεκινήσουμε με μία παραδοχή, είπε ο υπουργός, ότι «η εποχή της αυταρέσκειας τελείωσε. Πρέπει να ξεκινήσει η εποχή της περιέργειας, για να μπορέσουμε να διδαχθούμε από όλα εκείνα τα καλά παραδείγματα, τα οποία υπάρχουν διεθνώς και να εφαρμόσουμε τις καλύτερες δυνατές πρακτικές».

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στα απογοητευτικά για τη χώρα μας , καθώς αποτελούν μεν αντικείμενο προβληματισμού, δεν ήταν, ωστόσο, εκείνα που πυροδότησαν τη στροφή για μεταρρυθμιστικές ενέργειες στην παιδεία, καθώς αυτές έχουν ήδη ξεκινήσει μέσα στην τελευταία τετραετία.

Στο χώρο της Α’θμιας και Β’θμιας εκπαίδευσης, «στόχος μας να επενδύσουμε στα σχολεία περισσότερο με νέα βιβλία, πολλαπλά συγγράμματα από το 2025», υπογράμμισε, φέρνοντας παράλληλα παραδείγματα στοχευμένων αλλαγών, όπως την εισαγωγή ολόκληρων λογοτεχνικών βιβλίων ή τις διεθνείς πιστοποιήσεις στο μάθημα της πληροφορικής στα σχολεία. Επιπλέον, βασικό ζητούμενο είναι «να μπορέσουμε να κάνουμε το σχολείο μία γεννήτρια κοινωνικού κεφαλαίου, με περισσότερο εθελοντισμό, με περισσότερη διάθεση προσφοράς συνολικά της σχολικής κοινότητας στην ευρύτερη τοπική κοινότητα αλλά και εθνικά, και με μία ευρύτερη διάσταση, το σχολείο να μπορεί να αναταχθεί», όπως δήλωσε.

Ο τρίτος πυλώνας για την παιδεία, είναι το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο. «‘Ελεύθερο’ γιατί πρέπει να απελευθερωθεί από τα δεσμά της κρατικής γραφειοκρατίας και από τα δεσμά του κρατικού μονοπωλίου», εξήγησε ο υπουργός. Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στην ανάδειξη του δημόσιου πανεπιστημίου σε «ναυαρχίδα αυτής της στρατηγικής», με τη διεθνοποίησή του να συνεχίζεται με αμείωτη ένταση.

Φιλοδοξία της κυβέρνησης, «από τους 40.000 Έλληνες που σπουδάζουν αυτή τη στιγμή στο εξωτερικό, η πλειοψηφία τους να μπορεί να βρει το εκπαιδευτικό της πεπρωμένο στη χώρα μας». Εξίσου σημαντική είναι η διαμόρφωση κατάλληλων συνθηκών, προκειμένου η Ελλάδα να προσελκύσει περισσότερους ξένους φοιτητές – σήμερα, είμαστε 8οι στον αριθμό Αμερικανών φοιτητών που σπουδάζουν εδώ, για παράδειγμα.

Κινήσεις, όπως η προσφορά σε ξένους φοιτητές αγγλόφωνων προγραμμάτων τύπου Εράσμους από τα δημόσια πανεπιστήμια, θα λειτουργήσει προς αυτή την κατεύθυνση. Ταυτόχρονα, η απαλλαγή από τα ‘βαρίδια’ της γραφειοκρατίας, αναμφίβολα θα λύσει τα χέρια σε πρυτάνεις και συμβούλια διοίκησης.

Παράλληλα, προβλέπεται η απελευθέρωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης από το κρατικό μονοπώλιο, «όπως συμβαίνει σε κάθε άλλη χώρα!». Με τη δέσμευση ότι αυτό «θα το κάνουμε με κανόνες, εύρυθμα, λειτουργικά και με πάρα πολύ αυστηρά, ποιοτικά κριτήρια», τόνισε.

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του στη βουλή, ο Κυριάκος Πιερρακάκης και πριν ζητήσει από τους συναδέλφους του την υπερψήφιση του προϋπολογισμού, αναφέρθηκε σε ένα ενδιαφέρον άρθρο του Thomas Friedman, αρθρογράφου των New York Times, ο οποίος στο ξεκίνημα της οικονομικής κρίσης το 2010, έγραψε χαρακτηριστικά πως για να παρακολουθεί την οικονομική πορεία της Ελλάδας, όχι μέσω των μακροοικονομικών μεγεθών, αλλά μέσω των νέων Ελλήνων.

«Αν τους δεις να φεύγουν, πούλα ελληνικά ομόλογα. Αν τους δεις να μένουν και κάποιους να έρχονται, ξεκίνα να αγοράζεις», έγραφε χαρακτηριστικά. Με αυτή τη σταθερή αντιστροφή του κλίματος τα τελευταία χρόνια, έγινε η αποφώνηση του υπουργού Παιδείας.

ΠΗΓΗ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ