«Τι θα είχε συμβεί, αν ζούσε στην Ελλάδα ο Στίβεν Χόκινγκ», αναρωτήθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος κατά τον χαιρετισμό του στο «1ο Διαδραστικό Συνέδριο: Προωθώντας την αποδοχή της διαφορετικότητας στα σχολεία», αναφερόμενος στον μεγάλο επιστήμονα, ο οποίος εξαιτίας της νόσου Λου Γκέρινγκ από την οποία προσβλήθηκε σε νεαρή ηλικία ήταν καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο.

Δυστυχώς στην Ελλάδα, οι άνθρωποι με αναπηρία όχι μόνο δεν αξιοποιούνται, αλλά ζουν στο περιθώριο, εξήγησε ο κ. Παυλόπουλος και πρόσθεσε πως «σε κάθε νέο με αναπηρία μπορούμε να βρούμε κάτι, που δεν βρίσκουμε σε άλλο παιδί». Τόνισε, επίσης, ότι βοηθώντας ένα παιδί, βοηθάς τον πυρήνα της οικογένειας, άρα τον πυρήνα της κοινωνίας.

Η ένταξη ενός παιδιού με αναπηρία στο σχολείο και την κοινωνία αποτελεί συνταγματική επιταγή και είναι δικαίωμα των νέων να ζητούν από την πολιτεία να εκπληρώσει αυτό το χρέος. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, ανέφερε ο κ. Παυλόπουλος, το κράτος υποχρεούται να προστατεύει την παιδική ηλικία, να αντιμετωπίζει την αναπηρία και να οριοθετεί ως το πώς ένα παιδί θα ενταχθεί στην κοινωνία. Επιπλέον, τόνισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει ισότιμα στην κοινωνία.

«Πρέπει να πάρουμε όλα τα μέτρα, ώστε κάθε άνθρωπος με αναπηρία να υπερασπιστεί την αξία του κατάλληλα και να έχει ίσες αφετηρίες και ίσες ευκαιρίες», κατέληξε ο κ. Παυλόπουλος.

Το συνέδριο, που διοργανώθηκε από το Ίδρυμα Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη και τον Σύνδεσμο Κοινωνικής Ευθύνης για Παιδιά και Νέους (ΣΚΕΠ) είχε ως μότο «Ένα σχολείο χωρίς ετικέτες… αρχή μιας κοινωνίας χωρίς προκαταλήψεις».

Οι εργασίες του συνεδρίου αποτελούν την αρχή ενός κύκλου συναντήσεων με στόχο την παρουσίαση εκπαιδευτικών προγραμμάτων για εκπαιδευτικούς, μαθητές και γονείς. Αυτά τα προγράμματα θα παρουσιαστούν στο υπουργείο Παιδείας και φιλοδοξία των διοργανωτών είναι να εφαρμοστούν, εφόσον εγκριθούν από το υπουργείο, σε πιλοτικό επίπεδο σε σχολεία της Αθήνας για το σχολικό έτος 2019-2020.

Κάποια από τα προγράμματα, που παρουσιάστηκαν στο συνέδριο, είναι το «Synergy» του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη, «η μουσική αγαπάει τον αυτισμό» και «boarding pass αυτισμό», για τη μετακίνηση ενός ατόμου με αυτισμό με το αεροπλάνο του Ιδρύματος Ωνάση και το «Μαθαίνω να βλέπω τον άνθρωπο» από το ΣΚΕΠ.

 

Στην ομιλία της η Αθηνά Κρητικού, πρόεδρος του ΣΚΕΠ τόνισε πως η διαφορετικότητα είναι μια έννοια, που δεν πρέπει να υπάρχει. «Όλοι είναι μοναδικοί, άρα διαφορετικοί. Τη χρησιμοποιούμε με την ευρύτερη έννοια, προωθώντας τη διαφορετικότητα όλων, χωρίς ετικέτες» είπε.

Το πώς μπόρεσε να αντεπεξέλθει σε μαθητές με αυτισμό και ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας) μετά την παρακολούθηση του «Synergy», περιέγραψε η δασκάλα του 30 Δημοτικού Αχαρνών, Αμαλία Καραλή. «Την πρώτη φορά, που ήρθε στην τάξη παιδί με αυτισμό δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω. Ούτε το παιδί προόδευε κι εγώ αισθανόμουν ανεπαρκής». Όμως πια, όπως τόνισε, μπορεί να αναγνωρίζει τις ιδιαιτερότητες κάθε παιδιού και ωφελούνται όλοι στην τάξη.