Ως Πάτμιοι γονείς και συγγενείς μαθητών όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης, αισθανόμενοι τη μεγάλη μας ευθύνη απέναντι στα παιδιά μας και στις μελλοντικές γενεές και σεβόμενοι την βαρειά κληρονομιά που μας παρέδωσαν οι πρόγονοί μας με τη συμβολή τους στον πολιτισμό και την εν γένει πορεία του Έθνους, τόσο μέσω της Πατμιαδος του Γένους Σχολής που αποτελεί ένα από τα αρχαιότερα σχολεία της Ευρώπης

όσο και από την παρουσία στο νησί μας μορφών των Αγίων Κολλυβάδων Πατέρων όπως ο Άγιος Μακάριος Κορίνθου ως και μορφών της Επαναστάσεως του ’21 όπως οι Εμμανουήλ Ξάνθος, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος Παγκώστας και ο Δημήτριος Θέμελης, επικοινωνούμε μαζί σας σχετικά με ένα πολύ ευαίσθητο θέμα.

Ὡς γνωστὸν στὴν Ἑλλάδα τὸ Σύνταγμα στὸ ἄρθρο 3 ἀναγνωρίζει ὡς ἐπικρατοῦσα θρησκεία τὴν Ὀρθόδοξο Χριστιανική, ἀναφέρεται δὲ ἐν συνεχείᾳ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, τῆς ὁποίας καὶ προσδιορίζει τὴν ὀργάνωσή της, τὴν ὑπαγωγή της εἰς τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ τοὺς κανόνες ποὺ τηρεῖ. Εἰς δὲ τὸ ἄρθρον 16 παρ. 2 ἐπιβάλλει μεταξὺ ἄλλων τὴν διὰ τῆς παιδείας ἀνάπτυξη τῆς «θρησκευτικῆς συνειδήσεως» τῶν μαθητῶν. Ὡς γνωστὸν καὶ ὡς γίνεται παγίως δεκτόν, ἡ τοιαύτη ἀνάπτυξη πραγματοποιεῖται διὰ τῆς διδασκαλίας τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν(1)
Οι πρόσφατες δικαστικές αποφάσεις 660/2018 και 926/2018 της Ολομέλειας του ΣτΕ ακυρώνουν ισάριθμες αποφάσεις του Υπουργού Παιδείας, οι οποίες εισήγαγαν στα σχολεία μάθημα Θρησκευτικών όχι αμιγώς της Ορθοδόξου χριστιανικής θρησκείας, αλλά πολυθρησκειακής κατεύθυνσης.

Ο ένας εκ των λόγων ακυρώσεως των προσβαλλομένων πράξεων ήταν, ότι με τη νέα πολυθρησκευτική ύλη του μαθήματος, που εισήγαγαν στα σχολεία, διαπράττεται αξιόποινη πράξη ήτοι το έγκλημα του προσηλυτισμού το οποίο διώκεται, ποινικά, από τα άρθρα 4 & 5 του Νόμου 1363/38 όπως τροποποιήθηκε από τα άρθρα 2 & 3 του Νόμου 1672/39. Ο προσηλυτισμός, επίσης, απαγορεύεται και βάσει του άρθρ. 13, παρ. 2 του Συντάγματος. Ως γνωστό, το έγκλημα του προσηλυτισμού τιμωρείται ποινικά ως τετελεσμένο εν αποπείρα (τιμωρείται ο αποπειρώμενος να μεταβάλλει τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τρίτου και όχι όποιος τις μετέβαλε).

Ο ελληνικός νόμος περί προσηλυτισμού έχει ήδη κριθεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ως σύμφωνος με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων απόφαση 24/2/1998 υπόθεση Λαρίσης κ.α. κατά Ελλάδος η οποία επικυρώνει τρεις καταδίκες για προσηλυτισμό επιβληθείσες από τα Ελληνικά Δικαστήρια). Ως δε έχει γίνει δεκτό, η προσπάθεια μεταβολής των θρησκευτικών πεποιθήσεων τρίτου μπορεί να είναι όχι μόνο άμεση αλλά και έμμεση (Καρανίκα Εγχειρίδιο Ποινικού Δικαίου, τομος β’, ειδικό μέρος τεύχος Β’, σελ. 235).

Όπως πληροφορηθήκαμε μέσω των ΜΜΕ, μετά την έκδοση των προαναφερομένων αποφάσεων του ΣτΕ, το Υπουργείο Παιδείας αρνείται να τις εφαρμόσει, πράγμα το οποίο είναι πρωτίστως αντισυνταγματικό (ΣτΕ 7/2010 Νο Β΄ 2010, σελ. 513. Ομοίως ΣτΕ 276/2016 ΝΟΒ 64, σελ. 676. Κουβαρά, «Το πρόβλημα της καταχρηστικής έκδοσης από τη διοίκηση όμοια με την προσβαλόμμενη ή ακυρωθείσα». Επιθεώρησις Δημοσίου και Διοικητικού Δικαίου 2015, σελ. 958 ΕΠ. Ομοίως ΣτΕ 1013/2014 εκδοθείσα κατ’εφαρμογή του Νόμου 3068/2002).

Τα ίδια έχει δεχθεί και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με την από 7 Ιανουαρίου 2014 απόφασή του προσφυγές 2699/03 και 43597/07 υπόθεση Fondation Foyers Des Eleves De L’Eglise Reformee Et Stanomirescu c. Roumanie. Υπόψη ότι το δεδομένο πως το πολυθρησκευτικό μάθημα, που εισάγουν οι ακυρωθείσες αποφάσεις του ΣτΕ έχει κριθεί ως αξιόποινο και από τη θεωρία. (Κρίππα, «Κατά πόσον το νέο Πρόγραμμα Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών συνιστά αξιόποινο πράξη» Επιθ. Δημ. Δικ. Διοικ. Δικ. 2014, σελ. 679 επ.)(2).
Ο κ. Υπουργός, υπηρετών την Ελληνική Δημοκρατία και κοινωνία όφειλε και οφείλει να τηρεί το Σύνταγμα της χώρας και να σέβεται τις αποφάσεις της διακριτής δικαστικής εξουσίας, που στηρίζει και προστατεύει τη συνταγματικότητα.

Στο πλαίσιο αυτό, σύμφωνα με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (7/2010, ΝΟΜΙΚΟ ΒΗΜΑ 2010, σελ. 513), η Διοίκηση μετά την έκδοση δικαστικής απόφασης, έχει υποχρέωση, να συμμορφωθεί με το περιεχόμενο αυτής και «όχι μόνο να θεωρήσει ως ανύπαρκτες τις ακυρωθείσες με την απόφαση αυτή διοικητικές πράξεις αλλά και με θετικές ενέργειές της να χωρίσει(προβεί) στην αναμόρφωση της δημιουργηθείσας, βάσει των έν λόγω πράξεων, καταστάσεως, ώστε να επανέλθουν τα πράγματα στην θέση που θα βρίσκονταν, αν οι πράξεις αυτές δεν είχαν εκδοθεί». Άλλωστε και στο άρθρο 50 παρ. 4 του Π.Δ. για το ΣτΕ (18/1989), ορίζεται ότι:

«Η διοίκηση έχει υποχρέωση να συμμορφώνεται προς τις δικαστικές αποφάσεις. Η παράβαση της υποχρέωσης αυτής γεννά ευθύνη για κάθε αρμόδιο όργανο». «Ο παραβάτης εκτός από την δίωξη κατά το άρθρο 259 του Ποινικού Κώδικα (παράβαση καθήκοντος) υπέχει και προσωπική ευθύνη για αποζημίωση». Επιπλέον,επισημαίνεται, ότι και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων θεωρεί ευθεία παράβαση του άρθρ. 6 της Ευρωπαϊκής Ενώσεως Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (εξασφάλιση δίκαιης δίκης) την μη εφαρμογή δικαστικών αποφάσεων των εθνικών δικαστηρίων από την κρατική διοίκηση και έχει καταδικάσει κατ’ επανάληψη χώρες της Ευρώπης για το δεδομένο αυτό. Οι αποφάσεις του κ. Υπουργού,συνεπώς, προσβάλλονται στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Σύμφωνα επίσης με την Πανελ. Ένωση Θεολόγων(ΠΕΘ), οι «Φάκελοι του μαθητή» που βασίζονται επάνω στα Προγράμματα Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών και διανεμήθηκαν στα σχολεία και κατά το τρέχον διδακτικό έτος, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, είναι πανομοιότυποι, με απλές μόνον διορθώσεις ορθογραφικών λαθών, με τους «Φακέλους» που διανεμήθηκαν στα σχολεία κατά την περυσινή σχολική χρονιά.Οι «Φάκελοι» μάλιστα αυτοί, τυπώθηκαν πέρυσι, με απόφαση του κ. Γαβρόγλου τον Μάϊο του 2017, πριν ακόμη ο κ. Γαβρόγλου αλλάξει και μετονομάσει τα ΦΕΚ του Φίλη σε ΦΕΚ Γαβρόγλου. Τυπώθηκαν, συνεπώς, και βασίστηκαν κυριολεκτικά επάνω στα ΦΕΚ του Φίλη που ήδη ακύρωσε το ΣτΕ με τις προαναφερόμενες αποφάσεις του και, ως εκ τούτου,ήτανκαι παραμένουν 100% αντισυνταγματικοί. Αντισυνταγματικοί,επομένως, είναι και οι «Φάκελοι» της φετινής χρονιάς καθώς αποτελούν πιστά φωτοαντίγραφα των περυσινών όπως προείπαμε. (3)
Επίσης, πληροφορούμαστε από το διαδίκτυο, ότι ήδη διαβιβάστηκε από Εισαγγελέα διαμέσου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, στη βουλή δικογραφία κατά του Υπουργού Παιδείας κ. Κωνσταντίνου Γαβρόγλου από τον πρόεδρο του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων σχολείου του Αγρινίου για τη διδασκαλία και το περιεχόμενο του βιβλίου των Θρησκευτικών, προφανώς επειδή ο κ. Εισαγγελέας έκρινε βάσιμες τις καταγγελίες του γονέα. Τον δρόμο της προσωπικής αγωγής εναντίον του Υπουργού Παιδείας που επέλεξε ο συγκεκριμένος γονέας, πιθανόν να ακολουθήσουν και άλλοι γονείς.(4)
Ενόψει των ανωτέρω θεωρούμε υποχρέωσή μας, να σας δηλώσουμε τα κάτωθι:
α) Δηλώνουμε ὅτι ἀρνούμαστε νά διδάσκονται τά παιδιά μας τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν μέ τή μορφή πού ἐπιτάσσουν τά νέα Προγράμματα Σπουδῶν καί τό διδακτικό ὑλικό ἀπό τά βιβλία και/ή φακέλους τοῦ μαθήματος, διότι ὅλα αὐτά ὡς πρός τή φιλοσοφία, τή δομή, τό σκοπό καί τό περιεχόμενό τους εἶναι ἀντισυνταγματικά, ἀντιπαιδαγωγικά καί ἀντορθόδοξα.
β) Συντασσόμαστε με την (Π.Ε.Θ.) και τη γνωμοδότηση έγκριτων νομικών ότι «Κατά την Ελληνική Νομολογία, με την ακύρωση μίας υπουργικής απόφασης από το ΣτΕ, η τελευταία θεωρείται ως μηδέποτε εκδοθείσα και αναβιώνει αυτοδικαίως η προηγούμενη (ΣτΕ 4690/1983), εν προκειμένω το Αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών του 2003, το οποίο και αυτό παρουσιάζει προβλήματα, αλλά ισχύει μέχρι να εκδοθεί κάποια νεώτερη απόφαση που θα περιλαμβάνει Πρόγραμμα Σπουδών για τα Θρησκευτικά, σύμφωνο με το Σύνταγμα, όπως το ερμήνευσε το αρμόδιο δικαστικό όργανο. Αυτό οφείλουν κατά το νόμο να εφαρμόσουν οι Θεολόγοι για την τρέχουσα σχολική χρονιά και μέχρι το Υπουργείο Παιδείας να συμμορφωθεί με τις δικαστικές αποφάσεις».(3)
γ) Συντασσόμαστε με την Π.Ε.Θ και με έγκριτους νομικούς, σύμφωνα με τους οποίους «… ο εκπαιδευτικός (θεολόγος ή δάσκαλος του Δημοτικού σχολείου που διδάσκει το μάθημα των Θρησκευτικών), έχει τη δυνατότητα να αρνηθεί να διδάξει το μάθημα των Θρησκευτικών με την υφιστάμενη κατάσταση ακόμη και αν του δοθεί εντολή προς τούτο, διότι τα συγκεκριμένα Προγράμματα και «Φάκελοι μαθήματος» κρίθηκαν αντισυνταγματικά με τις αποφάσεις της Ολομελείας του Συμβουλίου Επικρατείας 660/2018 και 926/2018.

Η άρνησή του αυτή δεν επισύρει καμία δυσμενή συνέπεια σε βάρος του ούτε πειθαρχική, ούτε και ποινική. Αρκεί να αναφέρει, ότι αρνείται να διδάξει κάτι «προδήλως αντισυνταγματικό», ως κυριαρχικώς και αμετακλήτως έχουν αποφανθεί οι προαναφερόμενες αποφάσεις της Ολομελείας του ΣτΕ, οι οποίες, πέραν της προδήλου αντισυνταγματικότητας της πολυθρησκευτικής ύλης, επισημαίνουν περαιτέρω και την δια της διδασκαλίας αυτού διάπραξη της αξιοποίνου πράξεως του προσηλυτισμού και μάλιστα ομαδικώς και υπό συνθήκες ιδιαιτέρως επιβαρυντικής περιστάσεως. (3)
δ) Συντασσόμαστε απόλυτα με τη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβούλου γονέων της πόλεως των Αθηνών, σύμφωνα με την οποία: «…Υπόψη ότι το άρθρ. 106 του υπαλληλικού κώδικος αναφέρει ότι το υπαλληλικό καθήκον, σε καμία περίπτωση δεν επιβάλλει στον υπάλληλο πράξη ή παράλειψη που να αντίκειται προδήλως στις διατάξεις του Συντάγματος και του Νόμου. Στην παρούσα περίπτωση, η πρόδηλη αντισυνταγματικότητα του πολυθρησκευτικού μαθήματος τεκμαίρεται αμαχητί, διότι τούτο δεν το έχει κρίνει ο υπάλληλος, αλλά το ανώτατο δικαστικό όργανο της χώρας (ήτοι το ΣτΕ εν Ολομελεία).

Εκτός αυτού, το άρθρ. 25, παρ. 3 του Υπαλληλικού Κώδικα αναφέρει ότι, ο δημόσιος υπάλληλος δεν έχει δικαίωμα να εκτελέσει εντολή ανωτέρου, προδήλως αντισυνταγματική, έστω και αν διαβιβαστεί με εντολή του προϊσταμένου του, επικαλουμένου λόγους γενικότερου συμφέροντος. (3)
Τέλος, στην παρούσα περίπτωση, λαμβάνεται υπόψη και το άρθρ. 37, παρ. 2 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, το οποίο αναφέρει, ότι κάθε δημόσιος υπάλληλος, λαμβάνοντας γνώση οποιοασδήποτε αξιόποινης πράξης, κατά την άσκηση της υπηρεσίας του, οφείλει (σ.σ. όχι απλώς δικαιούται) να αναφερθεί στον αρμόδιο εισαγγελέα. (2)
Με βάση τα παραπάνω, η διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία μπορεί να διεξάγεται νόμιμα και συνταγματικά από τους διδάσκοντες μόνον με την ύλη του προηγούμενου Προγράμματος και των βιβλίων του (2003-2006)(3)
ε) Συντασσόμαστε με την Π.Ε.Θ και με έγκριτους νομικούς, σύμφωνα με τους οποίους «Το Υπουργείο Παιδείας υποχρεούται να αποσύρει οποιοδήποτε πολυθρησκειακό Πρόγραμμα και να επαναφέρει το προηγούμενο Πρόγραμμα Σπουδών. Η μη συμμόρφωσή τους συνεπάγεται μηνύσεις και αγωγές για αποζημιώσεις προσωπικά για κάθε υπεύθυνο. Το νομικό πλαίσιο της δημοκρατικής χώρας μας, δίνει τη δυνατότητα σε όλους τους πολίτες να ζητήσουν αποζημιώσεις και ποινικές διώξεις εκείνων,που καταχρώμενοι την εξουσία τους, τους στερούν βασικά ατομικά δικαιώματα». (3)
στ) Απαιτοῦμε ἀπό τό Ὑπουργεῖο Παιδείας, Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων:
Νά ἐπαναφέρει τόν Ὀρθόδοξο χαρακτήρα καί προσανατολισμό τοῦ μαθήματος ακολουθώντας το παράδειγμα και άλλων ευρωπαϊκών χωρών όπου τα Θρησκευτικά έχουν ομολογιακό χαρακτήρα(1), θέτοντας σέ ἰσχύ τά προηγούμενα Προγράμματα καί Βιβλία, ἕως ὅτου συγγραφοῦν μέ διαφανεῖς διαδικασίες ὀρθόδοξο φρόνημα καί κατάλληλους συγγραφεῖς νέα βιβλία. Ἐννοεῖται ὅτι στήν ἐν λόγῳ διαδικασία δέν μποροῦν νά συμμετέχουν ὅσοι σχεδίασαν συνέγραψαν καί ἐνέκριναν τά ὡς τώρα βιβλία, λόγῳ τῶν πολλαπλῶν δεσμεύσεων καί ἰδεοληψιῶν τους. Προτείνουμε δε να μετονομαστεί το μάθημα των θρησκευτικών με τον τίτλο «Ελληνορθόδοξη Αγωγή» και να είναι όντως τέτοια!
ζ) Υπενθυμίζουμε τα λόγια του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου: «Η Ορθοδοξία δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από την σύγκριση με τα άλλα θρησκεύματα και δόγματα. Η σύγκριση όμως προϋποθέτει ότι το μάθημα παρέχει στον μαθητή συνεκτική και πλήρη εικόνα της ιδιαιτερότητας της Ορθοδοξίας, δηλαδή ένα σύνολο δομημένων γνώσεων με ψύχραιμη, επιστημονική – θεολογική προσέγγιση και όχι σκόρπιες ψηφίδες κοινωνιολογικού ή φιλοσοφικού προβληματισμού με αφορμή το θρησκευτικό φαινόμενο. Επί πλέον, προϋποθέτει το απαραβίαστο και ανέλεγκτο του θρησκευτικού φρονήματος του μαθητή από το Κράτος».(5)
η) Δηλώνουμε ότι επιφυλλασσόμαστε κάθε νομίμου δικαιώματός μας προς πάσα κατεύθυνση, προκειμένου να διαφυλάξουμε τη Θρησκευτική εκπαίδευση των παιδιών μας ακόμη κι αν χρειαστεί να στραφούμε -μετά λύπης μας- εναντίον των διδασκόντων του σχολείου.
ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΑ ΝΕΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ γιά νά διασώσουμε τήν Πίστη μας, τήν οἰκογένειά μας, τήν Πατρίδα μας και γι’ αυτό συντασσόμαστε κι εμείς με το γενικό Πανελλήνιο κίνημα επιστροφής των νέων θρησκευτικών και παραδίδουμε και εφέτος στην Α’βάθμια και Β’βάθμια εκπαίδευση Δωδεκανήσου μεγάλο αριθμό των εν λόγω βιβλίων.
Βεβαίως καί δέν συνιστοῦμε σά λύση τήν ἀπαλλαγή ἐκ τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν ἤ τήν προαιρετική παρακολούθησή του, ἐπειδή αὐτός εἶναι καί ὁ ἀπώτερος σκοπός τῆς Νέας Ἐποχῆς.
θ) Διαμαρτυρόμαστε έντονα για τη γενικότερη κατάσταση της σημερινής εκπαίδευσης και της έλλειψης πραγματικής Παιδείας που παρέχεται στα σχολεία όλων των βαθμίδων αλλά και την αίσχιστη προχειρότητα των βιβλίων όλων των μαθημάτων που παρέχονται-επιβάλλονται στα παιδιά μας. Διαπιστώνουμε ότι το κατάντημα αυτό δεν είναι αποτέλεσμα απλής προχειρότητος αλλά στοχευμένης πολιτικής ώστε να οδηγηθούν τα παιδιά μας στη χαύνωση! Προειδοποιούμε ότι δεν πάει άλλο και θα αντισταθούμε με όλες μας τις δυνάμεις!
Ως Έλληνες ακρίτες του Αιγαίου, φυλάμε Θερμοπύλες, όχι μόνο γεωγραφικές, αλλά και πολιτισμικές, και έχουμε κύριο λόγο στις κεντρικές λήψεις αποφάσεων για την μόρφωση και το μέλλον των παιδιών μας.