Ἐν Βούλᾳ τῇ 25ῃ Ἀπριλίου2016
ΠΑΣΧΑΛΙΟΝ ΜΗΝΥΜΑ 2016
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί καί ἀγαπητά μου τέκνα ἐν Κυρίῳ Ἀναστάντι,
«Ἀναστάσεως μέρα και λαμπρυνθμεν λαοί!»
Χαίρεται σήμερα οκουμένη καί λαμπρύνεται, γιατί αἰῶνες λόκληρους περίμενε ατήν τήν μεγαλειώδη στιγμή, πού οδύνες το θανάτου και τς σθένειας θά χαναν τήν δύναμή τους.

ταν νθρωπος ποφάσισε νά αὐτονομηθε καί νά φύγει πό τήν προστασία το Θεοῦ, τήν ποία εχε, ταν βρισκόταν μέσα στόν Παράδεισο τς Τρυφς, λα γιναν πιό δύσκολα γι’ ατόν. Ὁ Θεός μέ πόνο τόν νημέρωσε «μέ κόπο θά βγάζεις τό ψωμί σου, μέ πόνο θά γεννς τά παιδιά σου».
Ἐκάθισε λοιπόν δάμ πέναντι το Παραδείσου, κλαίγοντας γιά τήν γύμνωσή του, μήν μπορώντας νά συνειδητοποιήσει τήν αφνίδια λλαγή στήν κατάστασή του. Ὁ διάβολος τόν παραπλάνησε καί νῷ το εχε τάξει μεγαλεα, τόν παρέσυρε στήν φθορά καί στόν Θάνατο.
Πς, μως, ταν δυνατόν Πολυεύσπλαχνος Πατέρας νά ντέχει νά βλέπει τό πλάσμα Του, μέσα στόν πόνο, τήν ρρώστια καί τήν φθορά; Πς ταν δυνατόν νά βλέπει τόν νθρωπο, μακριά πό τήν κοινωνία Του;
Μέ τήν πολλή γαθότητά Του καί τήν νεξικακία Του δέχθηκε κάτι τό πρωτόγνωρο. Νά θυσιάσει τόν Μονογεν Του Υό, προκειμένου νά παναφέρει τό πλάσμα Του κοντά Του, στήν ρχαία του μακαριότητα.
τσι, μέ τήν συγκατάβαση το Πατρός καί τήν συνέργεια το Παναγίου Πνεύματος Μονογενής Υός καί Λόγος το Θεοῦ, γίνεται νθρωπος καί κολουθε μέ ακρίβεια τό προαιώνιο σχέδιο τς σωτηρίας τονθρώπου. Προδίδεται πό τόν μαθητή Του, συλλαμβάνεται πό τόν χλο, δικάζεται καί καταδικάζεται θος πό νόμους κριτές, βρίζεται καί μπτύεται πό τό πλάσμα Του καί τέλος, στό ποκορύφωμα, δέχεται θάνατο φρικτό, τόν σταυρικό θάνατο.
Χριστός πίνει τό πικρό ποτήρι το θανάτου μέχρι τέλους. Ατός Θάνατος μως, έμελλε νά εναι παρχή τς σωτηρίας τν νθρώπων. Τά χέρια τά πλωμένα στό Σταυρό, παναφέρουν τήν κοινωνία τονθρώπου μέ τόν Θεό. Τόν Θεό, ποος εναι νάσταση καί Ζωή. Θάνατος, δέν μπορε νά κρατήσει, φυλακισμένο τόν ρχηγό τς Ζως. Κατεβαίνει στόν δη καί πό κεῖ ξεκιν τήν Μεγαλειώδη Του πορεία.
Ἀδελφοί μου, ὁ Χριστός Ἀνέστη!
Πληροῦνται τά σύμπαντα φωτός, διαλύονται τά δεσμά τοΘανάτου, φύση θεραπεύεται καί θεραπευμένη χαίρεται μαζί μέ τόν Πλάστη της. φόβος καί λύπη δραπετεύουν καί χαρά πικρατεῖ, σέ λη τήν πλάση. «Ορανοί μέν παξίως εφραινέσθωσαν γ δέ, γαλλιάσθω, ορταζέτω δέ κόσμος ρατός τε πας καί όρατος· Χριστός γάρ γήγερται, εφροσύνη αώνιος», ψέλνουν λοι οχριστιανοί, ναγγέλλοντας τό μήνυμα τς ναστάσεως.
Ὁ ἴδιος Χριστός μᾶς επε: «καί ν κόσμος σς μισεῖ,γιατί δέν εἴσαστε δικοί του, χετε θάρρος, γώ τόν νίκησα τόν κόσμο». Κανείς λοιπόν, δέν πρέπει νά φοβται. φ’ σον Χριστός νέστη, καί μες ναστηθήκαμε. Στίς δύσκολες στιγμές, ς στρέφουμε τό βλέμμα μας, στόν ἈναστημένοΚύριο, πως οβραοι στόν ψωμένο φι στήν ρημο. Ἄς μήν ἔχουμε καμμία ἀμφιβολία, γιά τήν Ἀνάστασή μας. Ἡ λπίδα θά λάμπει καί θά φωτίζει πάντα τίς καρδιές μας.
Μέ Ἀναστἀσιμες εὐχές καί πολλές εὐλογίες,
Ὁ Ἐπίσκοπος καί Ποιμενάρχης Σας.
† Ο ΓΛΥΦΑΔΑΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, ΒΟΥΛΑΣ, ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΒΑΡΗΣ
ΠΑΥΛΟΣ ὁ Α΄