Γιώργος Καμίνης και Γιάννης Μπουτάρης στηλιτεύουν τη δράση «μπαχαλάκηδων» και εγκληματικών ομάδων που βρίσκουν καταφύγιο στα πανεπιστήμια και καταλύουν το πανεπιστημιακό , αλλά αφήνουν αιχμές και για τους αστυνομικούς που «και σήμερα ακόμη αρνούνται επίμονα να παρέμβουν στους πανεπιστημιακούς χώρους χωρίς εντολή της πολιτικής ηγεσίας τους».

«Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα του ευνομούμενου και δημοκρατικού κόσμου στην οποία δεν τηρείται το πανεπιστημιακό άσυλο», τονίζουν σε κοινή ανακοίνωσή τους οι δήμαρχοι Αθηναίων και Θεσσαλονίκης.

Σύμφωνα με τους δυο δημάρχους, «η έννοια του πανεπιστημιακού ασύλου στη χώρα μας διαστρεβλώνεται βάναυσα. Ταυτίζεται εν τέλει με ένα ιδιότυπο “άσυλο” για παράνομες και αντικοινωνικές πράξεις από κάθε είδους εγκληματικές ομάδες που βρίσκουν την ευκαιρία να δρουν ανενόχλητες στο χώρο των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, επηρεάζοντας αρνητικά τη λειτουργία των πόλεων».

Όπως αναφέρουν «η προσχηματική επίκληση του ασύλου έχει ξεκάθαρα συντελέσει σε μεγάλο βαθμό στη μετατροπή των πανεπιστημιακών χώρων σε εστίες κοινωνικής εξαθλίωσης και κινδύνου για την ευρύτερη δημόσια υγεία και ασφάλεια».

Οι δυο δήμαρχοι καλούν τους δημοκρατικούς πολίτες να αντιταχθούν «στη νοσηρή ταύτιση του ασύλου με κάποιο δήθεν ‘άβατο’, αξιώνοντας εδώ και τώρα την θεσμική αποκατάσταση της πραγματικής του αποστολής. Της αποστολής που επιτάσσει το σύνταγμα της ελληνικής δημοκρατίας».

Ολόκληρη η ανακοίνωση

«Παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα του ευνομούμενου και δημοκρατικού κόσμου στην οποία ΔΕΝ τηρείται το πανεπιστημιακό άσυλο. Γιατί πανεπιστημιακό άσυλο σημαίνει διασφάλιση της ελεύθερης έκφρασης και διακίνησης ιδεών. Παρόλα αυτά, αντί αυτονόητα να ταυτιστεί με την υπεράσπιση της απρόσκοπτης ανταλλαγής ιδεών και του ελεύθερου διαλόγου, η έννοια του πανεπιστημιακού ασύλου στη χώρα μας διαστρεβλώνεται βάναυσα. Ταυτίζεται εν τέλει με ένα ιδιότυπο “άσυλο” για παράνομες και αντικοινωνικές πράξεις από κάθε είδους εγκληματικές ομάδες που βρίσκουν την ευκαιρία να δρουν ανενόχλητες στο χώρο των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, επηρεάζοντας αρνητικά τη λειτουργία των πόλεων.

​Ο υποχωρητικός λαϊκισμός των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης απέναντι στο φαινόμενο της ενδοπανεπιστημιακής κυριαρχίας των κομματικών νεολαιών εδραίωσε τη διεστραμμένη αυτή αντίληψη. Μια τέτοια αντίληψη έχει εμφιλοχωρήσει, δυστυχώς, ακόμη και στα σώματα ασφαλείας, τα οποία και σήμερα ακόμη αρνούνται επίμονα να παρέμβουν στους πανεπιστημιακούς χώρους χωρίς εντολή της πολιτικής ηγεσίας τους. Η προσχηματική επίκληση του πανεπιστημιακού ασύλου έχει ξεκάθαρα συντελέσει σε μεγάλο βαθμό στη μετατροπή των πανεπιστημιακών χώρων σε εστίες κοινωνικής εξαθλίωσης και κινδύνου για την ευρύτερη δημόσια υγεία και ασφάλεια.

​Είναι επιτέλους καιρός το πανεπιστημιακό άσυλο να αποκτήσει το αρχικό αυτονόητο νόημά του, αυτό της προάσπισης της ακαδημαϊκής ελευθερίας και σκέψης και να υπηρετήσει τη δημοκρατική και εύρυθμη λειτουργία των πανεπιστημίων. Γι’ αυτό και καθήκον όλων μας -όλων των δημοκρατικών πολιτών- είναι να αντιταχθούμε στη νοσηρή ταύτιση του ασύλου με κάποιο δήθεν ‘άβατο’, αξιώνοντας εδώ και τώρα την θεσμική αποκατάσταση της πραγματικής του αποστολής. Της αποστολής που επιτάσσει το σύνταγμα της ελληνικής δημοκρατίας».