Κλιμακώνουμε τον αγώνα ενάντια σε κυβέρνηση – ΕΕ – ΔΝΤ

Κάτω τα παλιά και νέα μνημόνια

Όλοι-ες στις τακτικές Γενικές Συνελεύσεις

Όλοι-ες στην απεργία στις 8 Ιούνη και στις συγκεντρώσεις

Μόνιμοι μαζικοί διορισμοί –κανείς αναπληρωτής απολυμένος –

κανείς εκπαιδευτικός στην ανεργία

το Eurogroup αναμένει με αγωνία να λάβει σύντομα το συμπληρωματικό Μνημόνιο Κατανόησης, στο οποίο θα περιλαμβάνεται μία πλήρης λίστα με προαιρετικά μέτρα, αλλά και η συμπληρωματική αναφορά για την πρώτη αξιολόγηση(…)ΗΕλλάδαθα εφαρμόσει, ως μέρος αυτών των προαπαιτούμενων, προκειμένου να υπάρξει η πρώτη αξιολόγηση: α. Ένα πρώτο πακέτο δημοσιονομικών παραμετρικών μέτρων τα οποία θα φθάσουν στο 3% του ΑΕΠ έως το 2018. Σε αυτό το πακέτο περιλαμβάνονται η συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση, η μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος και επιπλέον δημοσιονομικά παραμετρικά μέρα, όπως μεταρρύθμιση του ΦΠΑ και μέτρα που αφορούν το μισθολόγιο του δημοσίου τομέα

ΕΠΙΣΗΜΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ EUROGROUP 10/5/2016

Κυριακή ψηφίστηκε το ασφαλιστικό – φορολογικό, Δευτέρα πήγε η κυβέρνηση στο Eurogroup όπου συμφώνησε (τι άλλο περιμέναμε δηλαδή;) σε όλα όσα της υπαγόρευσαν οι δανειστές. Συγκεκριμένα, συμφώνησε στη θεσμοθέτηση ενός σκληρού μηχανισμού αυτόματης περικοπής δαπανών, δηλαδή μισθών και συντάξεων- αλλά και σε νέα φορολογικά μέτρα σε περίπτωση απόκλισης από το στόχο του 3,5% πλεονάσματος το 2018 για τις οποίες η ελληνική κυβέρνηση δεν θα έχει το δικαίωμα παρέμβασης ή «μονομερών ενεργειών» και τον οποίο θα συμπληρώνουν μία σειρά μόνιμων μέτρων, που θα αφορούν όχι μόνο περικοπές αλλά και αυξήσεις εσόδων, όπως αυξήσεις φόρων. Σε αυτά τα πλαίσια η κυβέρνηση, προωθεί νέο φορολογικό πακέτο με αύξηση φόρων, την εκχώρηση της διαχείρισης των «κόκκινων δανείων» στα κοράκια των τραπεζών και τα funds με τραγικές επιπτώσεις τους χιλιάδες πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, το υπερ-ταμείο των ιδιωτικοποιήσεων για το σύνολο της δημόσιας περιουσίας και το ξεπούλημα της, την απελευθέρωση των μαζικών απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα.

Η κυβέρνηση καρατομεί εργασιακά και μορφωτικά δικαιώματα στην εκπαίδευση

Ήδη, από τη Μεγάλη Εβδομάδα υπογράφτηκε η υπουργική απόφαση για το «νέο» δημοτικό σχολείο η οποία συνιστά μηχανισμό εξοικονόμησης και δημοσιονομικής προσαρμογής του δημόσιου σχολείουστη μνημονιακή πολιτική της κοινωνικής λεηλασίας. Το ωρολόγιο πρόγραμμα λειτουργεί πλέον ως δημοσιονομικός κόφτης στο πεδίο της εκπαίδευσης με στόχο την εξαφάνιση των εκπαιδευτικών κενών και τη δημιουργία τεράστιων τεχνητών πλεονασμάτων. Αποτέλεσμα: το σχολείο κατακερματίζεται, το πρόγραμμά του διαμορφώνεται και αναδιαμορφώνεται με βάση τους μνημονιακούς περιορισμούς, χιλιάδες αναπληρωτές απολύονται, χιλιάδες εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο μετακινήσεων. Με την τακτική του σοκ και δέος, αφού πέρασε στο νόμο για την έρευνα τροπολογίες για τις μετακινήσεις των εκπαιδευτικών, την κατάργηση νηπιαγωγείων, αφού προχώρησε σε μέτρα περικοπών και διάλυσης όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης, προχωρά σε ολομέτωπη επίθεση στα δημοτικά σχολεία.

Σύμφωνα λοιπόν με την υπουργική απόφαση για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση:

  • καταργείται η πρωινή ζώνη του ολοήμερου (7-8π.μ.)

  • καταργείται ο δάσκαλος του ολοήμερου. Η ώρα της σίτισης και της Μελέτης θα καλύπτεται από τις πλεονάζουσες ώρες των δασκάλων της πρωινής ζώνης.

  • μειώνονται οι ώρες των ειδικοτήτων (Αγγλικά, Μουσική, Θεατρική Αγωγή, Φυσική Αγωγή, Πληροφορική)

  • κόβονται γνωστικά αντικείμενα (Θεατρική Αγωγή και Ευέλικτη Ζώνη στην Ε’ και στη Στ’).

  • μειώνονται οι ώρες που διδάσκει ο δάσκαλος στην κάθε τάξη κατά 2 ώρες σε όλες τις τάξεις των ΕΑΕΠ, 2 ώρες στην Α και Β τάξη και 5 ώρες από τη Γ τάξη και πάνω στα κλασικά ολοήμερα με τη μείωση των ωρών σε γνωστικά αντικείμενα.

  • Σε κάθε τμήμα ολοήμερου, θα εναλλάσσονται εβδομαδιαία μέχρι και δέκα διαφορετικοί εκπαιδευτικοί (δάσκαλοι και ειδικότητες)!!

Το υπουργείο παιδείας γενικεύει το σχολικό μοντέλο του κατακερματισμού της γνώσης και των αντικειμένων, κομμένο και ραμμένο στα όρια των μνημονιακών περιορισμών.

Με ποια κριτήρια ασκεί εκπαιδευτική πολιτική η κυβέρνηση και το ΥΠΕΘ; Το πρώτο κριτήριό τους είναι οι μνημονιακές οικονομικές δεσμεύσεις που έχουν υπογράψει. Δηλαδή οι περικοπές σε σχολεία, εκπαιδευτικούς, μαθητές και χρηματοδότηση. Κριτήριό τους δεν είναι οι ανάγκες των μαθητών, αλλά οι ανάγκες των δανειστών. Κριτήριό τους δεν είναι η σταθερή εργασία, αλλά η εργασιακή ευελιξία και ομηρία. Κριτήριό τους δεν είναι το σχολείο όπου αμβλύνονται οι κοινωνικές και ταξικές ανισότητες, δεν είναι το σχολείο της κριτικής και δημιουργικής σκέψης, αλλά το πολυδιασπασμένο φθηνό και ευέλικτο σχολείο της αγοράς. Άρα πίσω από τα λόγια περί παιδείας και των μεγαλοστομιών περί «ποιότητας», το συγκεκριμένο σχέδιο περιλαμβάνει:

  • 6.500 λιγότερους εκπαιδευτικούς στα Δημοτικά Σχολεία για την επόμενη χρονιά, λόγω των εκτεταμένων περικοπών στην Πρωινή Ζώνη, στις ώρες του Ολοήμερου και στα τμήματα του Ολοήμερου, με την προοπτική της κατάργησης και των υπαρχόντων οργανικών θέσεων που καλύπτουν αυτές τις θέσεις.

  • χιλιάδες λιγότερους μαθητές στα ολοήμερα τμήματα, αφού προϋπόθεση εγγραφής με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα αποτελεί η αποδεδειγμένη εργασία και των δύο γονέων.

  • 100.000.000 ευρώ λιγότερες δαπάνες για εκπαιδευτικό προσωπικό. Προετοιμασία της μείωσης της κρατικής χρηματοδότησης για τις σχολικές μονάδες, σύμφωνα και με το πόρισμα της «Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου», που κατατέθηκε στη Βουλή για αυτονομία των σχολείων σε προγράμματα και πόρους…

  • Χιλιάδες περικοπές στην παράλληλη στήριξη και την Ειδική Αγωγή.Η «πλήρης ένταξη» των μαθητών με αναπηρία στα γενικά σχολεία, όπως σκιαγραφείται σε κάθε βηματισμό του υπουργείου παιδείας και η οποία θα επιχειρηθεί να υλοποιηθεί από σταδιακή «πιλοτική εφαρμογή ένταξης και ενσωμάτωσης δομών ειδικής και γενικής εκπαίδευσης» θα οδηγήσει στην κατάργηση των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία, θα φέρει τα κουπόνια στην εκπαίδευση διευρύνοντας τις ταξικές ανισότητες στις ομάδες των αναπήρων μαθητών και θα ανοίξει διάπλατα τις πόρτες στην ιδιωτικοποίηση δομών της ειδικής αγωγής.

  • Εκτεταμένες υποβαθμίσεις, συμπτύξεις, συγχωνεύσεις σχολείων και νηπιαγωγείων.

Αν συνυπολογίσουμε τις περικοπές εκπαιδευτικών στην παράλληλη στήριξη, τις περικοπές στη βάθμια εκπαίδευση και τις περικοπές στην προσχολική Αγωγή, τότε μιλάμε για τουλάχιστον 10.000 εκπαιδευτικούς λιγότερους την επόμενη χρονιά.

Με τη συμφωνημένη από το 3ο μνημόνιο και το ΕΣΠΑ, εφαρμογή του «νέου σχολείου» της Διαμαντοπούλου και του Αρβανιτόπουλου, η κυβέρνηση προετοιμάζει το έδαφος για μια μαζική, φτηνή εκπαίδευση δεξιοτήτων. Μια πιο ταξική εκπαίδευση, με τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα στον καιάδα. Με την καραμέλα της «αυτονομίας» των σχολείων που δρομολογεί την πλήρη επιχειρηματικοποίηση και ιδιωτικοποίηση των λειτουργιών τους να προωθείται με το πόρισμα της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής. Με τη λειτουργία των σχολείων να επαφίεται στον «πατριωτισμό» τους και στην αναζήτηση πόρων, με δεδομένη την υποχρηματοδότησή τους από το κράτος. Με την πλήρη λειτουργία και ενεργοποίηση της ΑΔΙΠΔΕ (εξωτερική αξιολόγηση) και της αξιολόγησης των σχολικών μονάδων, με βάση τις απαιτήσεις του ΟΟΣΑ.

Από κοντά και η ΝΔ λέγοντας πιο καθαρά τα πράγματα, μιλά για μαθητές – πελάτες. Το «νέο σχολείο», είναι βαθιά παλιό – αντιδραστικό. «Γεμίζει» με ό,τι είναι διαθέσιμο από διδακτικά αντικείμενα και προσωπικό ανάλογα με τις πιστώσεις ΕΣΠΑ και τον πετσοκομμένο κρατικό προϋπολογισμό.

Τα πέτρινα χρόνια δεν είναι αυτά που ζούμε είναι αυτά που έρχονται

Η κυβέρνηση ενδιαφέρεται για τον τρόπο διαχείρισής της μνημονιακής πολιτικής με το λιγότερο πολιτικό κόστος, ενοχοποιώντας κατά την προσφιλή τακτική όλων των αντιλαϊκών κυβερνήσεων μέχρι τώρα, τους εργαζόμενους και τους εκπαιδευτικούς. Σε αυτή την κατεύθυνση στρατεύεται πλήρως όλο το αστικό μπλοκ εξουσίας ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ με τη ΧΑ να καραδοκεί να εισπράξει τον κοινωνικό αυτοματισμό. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει αναλάβει το ρόλο υλοποίησης όλων των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων και μέτρων, προετοιμάζοντας το «καμένο» έδαφος πάνω στο οποίο θα διαμορφωθούν ακόμη πιο αντιλαϊκές πολιτικές λύσεις και κυβερνήσεις, στο μέλλον.

Λίγο πιο έξω από τα σχολεία μας, εκτός του δημόσιου τομέα, η κοινωνία βρίσκεται στην προ Σικάγο εποχή. Το μεγαλύτερο μέρος των δικαιωμάτων που κατέκτησαν οι εργαζόμενοι με σκληρούς αγώνες ενός αιώνα (8ωρο, σταθερή εργασία, συνδικαλιστικά δικαιώματα, κοινωνική ασφάλιση και περίθαλψη) αποτελούν πλέον παρελθόν. Σύντομα και το δημόσιο θα βρεθεί στο στόχαστρο με εντολή των «θεσμών», δηλαδή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, είτε από τη σημερινή κυβέρνηση είτε από μια οικουμενική παραλλαγή της είτε από μια κυβέρνηση ΝΔ με πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη. Χαρακτηριστικές είναι οι προτάσεις της ΝΔ για αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων από τον ΑΣΕΠ με «συμμετοχή και πιστοποιημένων στελεχών του ιδιωτικού τομέα» όπου «όλες οι δομές του στενού και ευρύτερου δημοσίου τομέα καθώς και οι αρμοδιότητές τους θα αξιολογούνται ώστε να είναι σαφές ποια αποδίδει και ποια όχι και να γίνονται οι αναγκαίες παρεμβάσεις». Τι εννοούν «αναγκαίες παρεμβάσεις» μπορούμε όλοι να κατανοήσουμε αν θυμηθούμε τις απολύσεις χιλιάδων καθηγητών, καθαριστριών, σχολικών φυλάκων κλπ. Η επαναφορά της αξιολόγησης, οι απολύσεις, οι διώξεις, η κατάργηση της μονιμότητας και της σταθερής εργασίας, ο διοικητικός αυταρχισμός, η αποδόμηση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, είναι ένα μέρος μόνο της ατζέντας που θα (ξανά) ανοίξει το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Ήδη το μισθολόγιο που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, προβλέπει «ταχύτερη μισθολογική εξέλιξη» των δημοσίων υπαλλήλων μετά από θετική τους αξιολόγηση, εισάγοντας τον απόλυτο ανταγωνισμό, την ανθρωποφαγία και τον κατακερματισμό .

Η δύναμή τους είναι και αδυναμία τους

Με όλα τα μέτρα που παίρνουν, όσα κι αν δώσουν στις Τράπεζες και το κεφάλαιο, η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει. Η καθημαγμένη κοινωνία που γονατίζει και βλέπει το παρόν της να διαλύεται και το μέλλον της να καταστρέφεται, δεν έχει τίποτε θετικό να περιμένει από αυτούς. Ακόμη και η ανάπτυξη που όλο υπόσχονται, αφορά τα κέρδη τους εκτινάζοντας την ανεργία και επιβάλλοντας την εξαθλίωση των ανθρώπων.

Πως θα αντιμετωπίσουμε αυτή την επίθεση;

Η εμπειρία μας από τους αγώνες των τελευταίων ετών δείχνει δύο πράγματα:

  1. Ότι η παθητική αναμονή από τις κεντρικές πολιτικές εξελίξεις, η λογική ένας πολιτικός φορέας-μια κυβέρνηση θα μας λύσει το πρόβλημα ενώ εμείς θα παρακολουθούμε απαθείς, καταντά πλέον μια επικίνδυνη αυταπάτη, ειδικά καθώς η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα υπηρετεί τη μνημονιακή βαρβαρότητα ή στην καλύτερη περίπτωση, αρκείται στην ανέξοδη, εκ του ασφαλούς καταγγελία της.

  2. Ο κατεστημένος, κυβερνητικός, κρατικός, κομματικός συνδικαλισμός στη ΓΣΕΕ και στην ΑΔΕΔΥ δε μπορεί να δώσει απάντηση στα τεράστια προβλήματα των εργαζομένων. Ο συνδικαλισμός αυτός σε όλες τις εκδοχές του, από το ΠΑΜΕ και την ΠΑΣΚ ως τη ΔΑΚΕ και το ΜΕΤΑ, αρκείται να οργανώνει αποκλειστικά και μόνο απεργίες και κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας, αρνούμενος ακόμα και να σκεφτεί καν αγωνιστικές μορφές ρήξης, σύγκρουσης και νικηφόρας πορείας για το κίνημα.

  3. Η λογική της ηττοπάθειας, του να βγάζουμε απλά πολιτικά συμπεράσματα πάνω στα κοινωνικά συντρίμμια και να αφήνουμε την πρωτοβουλία των κινήσεων στον αντίπαλο –όπως έγινε στη μάχη για το ασφαλιστικό (48ωρη με την κατάθεση)– είναι αναποτελεσματική. Οι προϋποθέσεις για να νικήσουν τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα, χτίζονται στους μαχητικούς αγώνες και στον αγωνιστικό συντονισμό όσων αγωνίζονται και των σωματείων τους. Αυτό έδειξε η απόσυρση της διάταξης για τους αναπληρωτές. Αυτό το δρόμο της ρήξης και της ανατροπής οφείλουμε να επιχειρήσουμε, κι όχι να ανεχτούμε το βέβαιο «θάνατο» των δικαιωμάτων μας.

Αυταπάτες τέλος, ώρα για οργάνωση

Η απάντηση σε αυτή την επίθεση, θα κρίνει το μέλλον μας. Η έκβαση της αντιπαράθεσης, ακόμα και σε αυτά τα δύσκολα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από τις δικές μας επιλογές. Τέσσερα είναι τα κρίσιμα σημεία που συνιστούν μια αποτελεσματική απάντηση κατά τη γνώμη μας:

  1. Η συγκρότηση ενός πλατιού κοινωνικού πολιτικού μετώπου ρήξης, ανατροπής και σύγκρουσης με την ΕΕ, το ΔΝΤ και κάθε πολιτικό διαχειριστή αυτής της πολιτικής. Σε αυτό το μέτωπο έχουν θέση όλες οι δυνάμεις και αγωνιστές που συμφωνούν σε ένα ελάχιστο δυνατό πρόγραμμα ρήξης που θα υπηρετεί τα συμφέροντα της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Γι’ αυτό και ένα τέτοιο μέτωπο μπορεί να επιβληθεί μόνο από τη βάση των εργαζομένων. Να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, να συγκροτήσουμε ένα πλατύ, ενωτικό, εργατικό, κοινωνικοπολιτικό και αγωνιστικό μέτωπο με ξεκάθαρους στόχους και πρόγραμμα ανατροπής, που θα απαιτεί την κατάργηση όλων των μνημονίων, δανειακής σύμβασης και εφαρμοστικών νόμων, θα αρνείται το μονόδρομο της πολιτικής που επιβάλλουν η Ε.Ε., το ΔΝΤ και οι ντόπιοι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού, θα οργανώνει τον διεθνιστικό αγώνα για τη ρήξη και έξοδο από την Ε.Ε. και το ευρώ, θα διεκδικεί ξανά το χαμένο πλούτο, θα αρνείται το χρέος, θα απαιτεί τη διαγραφή του και θα επιβάλει την παύση πληρωμής του.

  1. Η δημιουργία μεγάλων κινηματικών και αγωνιστικών γεγονότων με πολύμορφες αγωνιστικές μορφές, που θα υπερβαίνουν το πλαίσιο της διαμαρτυρίας, θα έρχονται σε ρήξη με το μνημονιακό καθεστώς, θα είναι κοινωνικά αποτελεσματικά και πολιτικά επικίνδυνα, θα συνδυάζουν παραδοσιακές μορφές πάλης και θα διαμορφώνουν μια εξεγερσιακή κατάσταση. Το παράδειγμα της Γαλλίας δείχνει το δρόμο στους λαούς της Ευρώπης σήμερα.

  2. Η ισχυροποίηση των Συλλόγων μας και η υπεράσπιση της ανεξάρτητης, αγωνιστικής, ταξικής φυσιογνωμίας τους. Της ενότητας όλων των εκπαιδευτικών και της αγωνιστικής διεκδίκησης των συλλογικών τους συμφερόντων. Το δυνάμωμα των Συλλόγων αφορά στην ενίσχυση του ανεξάρτητου ρεύματος των Παρεμβάσεων στις εκλογικές τους διαδικασίες, τους συσχετισμούς στο νέο Δ.Σ., τη μαζικοποίηση των Γενικών Συνελεύσεων και των συλλογικών διαδικασιών ενάντια στις λογικές της ανάθεσης.

  3. Η μεγαλύτερη δυνατή διεύρυνση και ισχυροποίηση των Ανεξάρτητων Παρεμβάσεων Κινήσεων Συσπειρώσεων που συγκροτούνται και λειτουργούν σε επίπεδο συλλόγων με πλήρη αυτοτέλεια και ελευθερία δράσης, σε αντιπαράθεση με τον κατεστημένο κρατικό – κυβερνητικό – κομματικό- συνδικαλισμό και με πλήρη διαχωρισμό από τους μηχανισμούς της κυβέρνησης, του υπουργείου και της διοίκησης.

Διεκδικούμε άμεσα:

  • Άμεση απόσυρση της Υπουργικής απόφασης και όλων των εγκυκλίων και τροπολογιών για τα νηπιαγωγεία, την ειδική αγωγή, την κατάργηση ενισχυτικής διδασκαλίας

  • Μαζικούς , μόνιμους διορισμούς για την κάλυψη όλων των αναγκών. Με βάση την προϋπηρεσία και την ημερομηνία λήψης πτυχίου. Πλήρη εργασιακά, εκπαιδευτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα στους αναπληρωτές.

  • Δημιουργία οργανικών θέσεων για τις ειδικότητες εκπαιδευτικών. Εξασφάλιση πιστώσεων τώρα για προσλήψεις. Κατάργηση του ν. 3848/2010 του «νέου σχολείου» της Διαμαντοπούλου, του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ και του ν. 4186/2013, του Αρβανιτόπουλου. Όχι στην ελαστική εργασία.

  • Καμιά απόλυση – κανένας αναπληρωτής χωρίς δουλειά. Διορισμός όλων των αναπληρωτών.

  • Μείωση της αναλογίας των μαθητών ανά τμήμα Καμιά συγχώνευση – κατάργηση τμήματος σχολείου και νηπιαγωγείου

  • Υπερασπιζόμαστε τα επαγγελματικά δικαιώματα που απορρέουν από το βασικό πτυχίο. Υπερασπιζόμαστε την ενότητα των εκπαιδευτικών και των εργασιακών τους δικαιωμάτων.

  • Λέμε όχι στο μνημονιακό σχολείο είτε με την παλιά είτε με τη νέα του μορφή. Όχι στο φθηνό και ευέλικτο σχολείο της αγοράς, του κατακερματισμού της γνώσης και των αντικειμένων, των ταξικών φραγμών.

  • Έκτακτη χρηματοδότηση της εκπαίδευσης για διορισμούς, προσλήψεις, ουσιαστική αντιμετώπιση των εξόδων των σχολείων, για σίτιση, υγεία, μεταφορά των μαθητών. Ειδικά μέτρα για τη μόρφωση των παιδιών προσφύγων – μεταναστών, μέσα στα σχολεία. Κανένα προσφυγόπουλο-μεταναστόπουλο έξω από το δημόσιο σχολείο. Ένταξη όλων των παιδιών στο σχολείο με την δημιουργία όλων των απαραίτητων υποδομών και την πραγματοποίηση όλων των αναγκαίων μόνιμων διορισμών.

  • Αυξήσεις τώρα στους μισθούς. Όχι στη σύνδεση μισθού – «προσόντων» – αξιολόγησης. Όχι στη διαγραφή εργασιακού χρόνου. Κανένας «κόφτης» στο μισθό μας. Όχι στη φοροληστεία.

  • Κατάργηση του αντιασφαλιστικού νόμου – λαιμητόμου. Έκτακτες κρατικές επιχορηγήσεις για τα ταμεία – πίσω τα κλεμμένα. Θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος στα 25 χρόνια υπηρεσίας για όλους. Πλήρης σύνταξη στα 30 χρόνια εργασίας και 60 έτη ηλικίας.

  • Κατάργηση της τροπολογίας για τα τμήματα ένταξης– ενίσχυση της παράλληλης στήριξης και των τμημάτων ένταξης, δημιουργία νέου τμήματος μετά τα 12 παιδιά.

  • Καμιά μείωση οργανικών θέσεων – οργανικές τοποθετήσεις για όλους τους εκπαιδευτικούς. Καμιά υποχρεωτική μετακίνηση εκπαιδευτικού.

Ούτε βήμα πίσω από αξιοπρεπή εργασία και ζωή – εκπαίδευση δημόσια και ουσιαστική για όλα τα παιδιά. Διεκδικούμε σ’ αυτή την κατεύθυνση:

  • Επαγγελματικά δικαιώματα στους τίτλους σπουδών. Όχι στην κερδο­σκοπία των πιστοποιήσεων.

  • Επαναλειτουργία με ουσιαστικούς όρους της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης και της Ενισχυτικής Διδασκαλίας σε όλα τα σχολεία, με διορισμούς εκπαιδευτικών και προσλήψεις αναπληρωτών.

  • Κάλυψη των αναγκών σε υποδομές, εκπαιδευτικούς, ειδικό προσωπικό κλπ της ειδικής αγωγής

  • Αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση στο 5% του ΑΕΠ – 15% του προϋπολογισμού

  • Να καταργηθεί όλο το αυταρχικό – αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο της αξιολόγησης, εσωτερικής, εξωτερικής, σχολείων και εκπαιδευτικών. Κατάργηση της ΑΔΙΠΔΕ. Ακώλυτη μισθολογική και βαθμολογική προαγωγή για όλους τους εργαζομένους. Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στο σχολείο. Ετήσια επιμόρφωση όλων των εκπαιδευτικών.

  • Σε κοινό βηματισμό με όλους τους εργαζόμενους συνεχίζουμε την οργάνωση αντιπολεμικών κινητοποιήσεων και δράσεων αλληλεγγύης για πρόσφυγες – μετανάστες. Παλεύουμε ενάντια στη φορολεηλασία, τα χαράτσια, τις ιδιωτικοποιήσεις, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα σε δημόσια και δωρεάν κοινωνικά αγαθά. Παιδεία – υγεία – ασφάλιση -ρεύμα και νερό για όλο το λαό!

  • Αγωνιζόμαστε για δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και ενιαίο δημόσιο δωρεάν υποχρεωτικό δωδεκάχρονο σχολείο, για το σχολείο των όλων, των ίσων και των διαφορετικών. Με στόχο τη βαθιά και ολοκληρωμένη γνώση, την καλλιέργεια της κριτικής σκέψης κόντρα στις δεξιότητες και τον κατακερματισμό της γνώσης. Με δυνατότητα επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης, συνεργατικής διδασκαλίας και συνδιδασκαλίας, με αντισταθμιστική εκπαίδευση (ενισχυτική διδασκαλία, Τάξεις υποδοχής, Τμήματα Ένταξης, παράλληλη στήριξη). Με τη λειτουργία δημιουργικών δραστηριοτήτων (χορωδία, αθλητική, εικαστική, θεατρική ομάδα, εργαστήριο πληροφορικής κ.ά.) ώστε να καλύπτονται ολόπλευρα οι ανάγκες των μαθητών και όλοι οι εκπαιδευτικοί να μείνουν στο σχολείο, να αποκτούν ουσιαστική σχέση με αυτό και με τους μαθητές του.

Οι απολύσεις των αναπληρωτών και οι υποχρεωτικές μετακινήσεις των εκπαιδευτικών είναι για μας αιτία πολέμου!

  • Το επόμενο διάστημα και πριν την απόλυση των συναδέλφων αναπληρωτών, προχωράμε σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις (απεργίες, διαδηλώσεις, καταλήψεις διευθύνσεων, τοπικές δράσεις, γράμμα σε γονείς, κά.)

  • Στηρίζουμε και παίρνουμε μέρος μαζικά στα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια στις 4 Ιούνη σε όλη την Ελλάδα.

  • Συμμετέχουμε με όλες μας τις δυνάμεις στην απεργία στις 8 Ιούνη και στις συγκεντρώσεις.

  • Οργανώνουμε ενημερώσεις γονέων και κοινές δράσεις. Καλούμε τους διευθυντές των σχολείων και τους συλλόγους διδασκόντων να κάνουν δεκτές όλες τις αιτήσεις των γονέων για το ολοήμερο και την πρωινή ζώνη. Πραγματοποιούμε κινητοποιήσεις σε διευθύνσεις και περιφέρειες. Απαιτούμε από τους διευθυντές εκπαίδευσης και τους περιφερειακούς διευθυντές να εγκρίνουν τη δημιουργία τμημάτων ολοήμερου και της ζώνης 7-8 με βάση όλες τις αιτήσεις .

  • Στις Τακτικές Γενικές μας Συνελεύσεις προτείνουμε απεργιακές αγωνιστικές κινητοποιήσεις διάρκειας με επαναλαμβανόμενες μορφές ξεκινώντας από τις αρχές Σεπτέμβρη. Με διαδηλώσεις, καταλήψεις, τοπικές δράσεις και συστράτευση με β/θμια, με γονείς και συνολικά το εκπαιδευτικό κίνημα. Με πολύμορφες κινητοποιήσεις μπλοκάρισμα Διευθύνσεων, Περιφερειών Εκπαίδευσης.