Πανεπιστήμιο Αιγαίου, χωρίς μόνιμους φοιτητές λοιπόν στη Μυτιλήνη. Η παραπάνω πρόταση, δυστυχώς, αποτελεί μια γενική αλήθεια που παρουσιάστηκε σε τοπικό μέσο της νήσου από φοιτητική παράταξη του ομώνυμου πανεπιστημίου.

Ευστράτιος Δ. Κοκκινέλλης
Φοιτητής Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, Τμήμα Φιλολογίας,
Υπότροφος Φοιτητής Δημοσιογραφίας

Οι φοιτητές, των τμημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου που εδρεύουν στο νησί, στην πλειονότητα τους, δεν κατοικούν στο νησί και κατά συνέπεια δεν παρακολουθούν τα μαθήματα γιατί τα ενοίκια των σπιτιών έχουν φθάσει την τιμή των 400-450 ευρώ μηνιαίως. Αυτό συμβαίνει διότι τα “ελεύθερα” σπίτια κι όσα διατίθενται προς ενοικίαση, ζητούνται από Μ.Κ.Ο, πρόσφυγες κ.ο.κ, με τιμή εκκίνησης των 400-450 ευρώ. Τιμές απαγορευτικές για το υπάρχον μπάτζετ των φοιτητών, με αποτέλεσμα να εγκαταλείπουν τις σπουδές ή στην καλύτερη να μην έχουν ενεργή ακαδημαϊκή ζωή.

Η εγκατάλειψη των σπουδών από τους φοιτητές και η μη παραμονή τους στο νησί, θέτει σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα του οργανισμού, μια πηγή γνώσης και χρήματος του τόπου. Η λύση μπορεί να δοθεί μόνο από τους ίδιους ενοικιαστές του νησιού. Οφείλουν να καταλάβουν τις δυσκολίες των ημερών και τις οικονομικές θυσίες που κάνει η εκάστοτε οικογένεια, για να σπουδάσει τα παιδιά της. Μπορεί από το 2015 και μετά, οι τιμές των ενοικίων να έχουν φθάσει στο σεβαστό ποσό των 400 ευρών, λόγω της υψηλής ζήτησης από Μ.Κ.Ο, αλλά με αυτήν την πολιτική που ακολουθούν, παρεμποδίζουν την ομαλή λειτουργία του Πανεπιστημίου, την ίδια την αγορά του νησιού, και κυρίως στερούν στους επιτυχόντες των πανελλαδικών, τη μόρφωση και την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Με τη συνέχιση των παραπάνω κινήσεων, τα τμήματα του Πανεπιστημίου τίθενται σε κίνδυνο και εγκυμονείται η συγχώνευση αυτών με άλλα τμήματα πανεπιστημίων. Ουσιαστικά, σε βάθος χρόνου το ακριτικό νησί και τρίτο μεγαλύτερο της χώρας, δε θα έχει Πανεπιστήμιο και κατ’ επέκταση δε θα έχει καθόλου φοιτητές. Αντί το νησί να αναπτύσσεται και να επιδεικνύει βήματα προόδου και ανάπτυξης, θα αποκλειστεί μόνο του και η τοπική αγορά θα συρρικνωθεί, στηριζόμενη πλέον κατά βάση στους ντόπιους κάτοικους. Επομένως, σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, ζητείται η ευαισθητοποίηση όλων και η προάσπιση του κοινού συμφέροντος. Αγκαλιάζουμε τους φοιτητές με χαμηλότερα ενοίκια, κρατάμε ζωντανό το Πανεπιστήμιο μας και ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία.