Θέλεις λοιπόν – λίγo πριν τις εξετάσεις – να εμψυχώσεις και να ενθαρρύνεις χωρίς να ωραιοποιήσεις ή υποτιμήσεις τη δοκιμασία των . Θέλεις να βρεις επιχειρηματολογία για να αποφορτίσεις τους μαθητές χωρίς να τις προσδώσουν «λογική» χαλάρωσης.

Προσπαθείς να «κατασκευάσεις» μηνύματα με περιεχόμενο την κοινή συνισταμένη των παραπάνω δίχως το άκουσμά τους να είναι ήδη γνωστό ή χιλιοειπωμένο. Η επανάληψη (σε αυτή την περίπτωση) δεν βοηθάει. Πολύ περισσότερο όταν το «στυλ» της παραπέμπει συνειρμικά σε πρόσωπα πολύ αγαπημένα και κοντινά, αλλά συγχρόνως (λόγω εποχής..) μακρινά.

Θα χαρακτήριζα κάποιες προτροπές, όπως: κουράγιο – λίγο έμεινε, φόρτσαρε, αξίζει η πρόσθετη κούραση τώρα στην τελική ευθεία, ξέχνα το «έξω» και το «Facebook» για αυτές τις μέρες, κάνε σωστές επαναλήψεις, κ.α. μάλλον αυτονόητες, αν και η λέξη έχει χάσει την έννοιά της..

Ίσως είναι πιο χρήσιμο να αναφερθώ στο λίγο πιο μετά του πολύ κοντινού Ιουνίου.

Το να γράψετε καλά στις θα ανοίξει παιδιά την πόρτα κάποιου ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος. Αναμφίβολα, αυτό και μόνο το γεγονός, είναι μια επιτυχία που έρχεται σαν επιβράβευση της προσπάθειάς σας .

Όμως η ζωή σας, η οικογένειά σας (τωρινή και μελλοντική) δεν ξεκινάει, εξαρτάται ή τελειώνει με το «γεγονός» της σας σε κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ. Δεν είναι αυτοσκοπός το να περάσετε. Από μόνο του, σαν δεδομένο, δεν «λύνει» τα προβλήματα, δεν «εξασφαλίζει» επιτυχίες στο μετά σας.

Eίναι πολύ δύσκολο να μπορέσει ένας νέος 17-18 χρονών να αντιληφθεί ότι η χρησιμότητα βρίσκεται στο «πως» θα χρησιμοποιήσω στη μετέπειτα ζωή μου αυτό που θα «πάρω» από το πανεπιστήμιο, όχι στο ότι θα περάσω απλά την πύλη του.

Και αυτή τη χρησιμότητα μπορώ να την «αντλήσω» και στην συνέχεια «εξαργυρώσω» όχι τόσο λόγω του συγκεκριμένου ονόματος του πανεπιστημιακού ιδρύματος που θα βρεθώ, όσο από την δική μου «θέληση» προς την προσπάθεια της εξαργύρωσης.

Γενικά μιλώντας, τίποτα δεν μας «χαρίζεται» εμείς θα το «αποκτήσουμε» μέσα από σωστές επιλογές του τρόπου μετάφρασης της επιτυχίας που εύχομαι σε όλους σας!