Στην εποχή των selfies, του Survivor και της μεγάλης ανεργίας, υπάρχουν παιδιά στην Ελλάδα που αγγίζουν την κορυφή με το μυαλό τους, κάνουν όνειρα και δίνουν ελπίδα ότι μπορεί το αύριο αυτής της μνημονιακής χώρας να είναι καλύτερο.
Της Άννας Σταματιάδου
Λαμπρό παράδειγμα η περίπτωση της Μιχαέλας Κωνσταντίνου, η οποία έπιασε… 19.540 μόρια στις Πανελλήνιες Εξετάσεις και θέλει να σπουδάσει “Βιοιατρική Μηχανική”, κυνηγώντας μια υποτροφία σε αμερικανικό πανεπιστήμιο, με ένα και μόνο στόχο να βοηθάει τους ανθρώπους!
Η Μιχαέλα γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1999 στο Μαρούσι, όπου μεγάλωσε και μένει μέχρι σήμερα με τους γονείς και την αδελφή της. Η οικογένεια της φρόντισε να την μυήσει από μικρή στον αθλητισμό και στη μουσική. Αρχικά έγινε “μπαλαρίνα”, μετά έκανε κολύμπι, ενώ για εννέα χρόνια ασχολήθηκε με το στίβο. Τα τελευταία χρόνια, δύο είναι οι μεγάλες αγάπες της: η ιππασία και η κιθάρα! Όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας της, μια εξάρτηση με τα social media την έχει, ενώ στην τηλεόραση απολαμβάνει να βλέπει εκπομπές μαγειρικής και ταινίες!
Την συνάντησα το βράδυ της Κυριακής, μόλις λίγα 24ώρα μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των πανελλαδικών εξετάσεων. Ήταν χαρούμενη, πολύ ευγενική, με μια σπάνια ωριμότητα που προκαλούσε συγκίνηση. Σε αντίθεση με τους περισσότερους μαθητές, που έδωσαν τέσσερα μαθήματα, η Μιχαέλα πήρε την απόφαση να δώσει πέντε μαθήματα, ώστε να έχει την πρόσβαση σε δύο επιστημονικά πεδία (πολυτεχνικές και ιατρικές σχολές). Οι βαθμοί της ζαλίζουν!
«Στην Έκθεση έγραψα 18.7, στη Χημεία 19, στη Φυσική 20, στα Μαθηματικά 20 και στη Βιολογία 19.8. Στο πεδίο των Θετικών και Τεχνολογικών επιστημών που είναι και το Πολυτεχνείο έπιασα 19.540 μόρια και στο πεδίο των Επιστημών Υγείας και Ζωής έπιασα 19.404 μόρια» είπε στα πρώτα λεπτά της συνάντησης μας.
Καθισμένη σε ένα παγκάκι σε έναν από τους πεζόδρομους του Χαλανδρίου, μου μίλησε για τη ζωή και τους στόχους της που είναι πολύ διαφορετικοί από αυτούς που συνηθίζεις να ακούς από τους συνομήλικους της. Η Μιχαέλα δεν θέλει να γίνει δικηγόρος, οικονομολόγος, δημοσιογράφος, πολιτικός μηχανικός, παρουσιάστρια, fashion blogger, τραγουδίστρια ή… ηθοποιός. Το κορίτσι έχει περάσει σε άλλο επίπεδο…
«Θέλω να ασχοληθώ με την Βιοιατρική Μηχανική, καθώς μέσω αυτής, γίνονται έρευνες για τη δημιουργία τεχνητών οργάνων και την ψηφιακή απεικόνιση του εγκεφάλου, για τη μελέτη νόσων, όπως το Αλτσχάιμερ. Είναι πολύ σημαντικό για εμένα, να νιώσω πως άφησα πίσω μου κάτι που σώζει ζωές. Δυστυχώς όμως, ο συγκεκριμένος κλάδος δεν είναι τόσο αναπτυγμένος στην Ελλάδα. Όνειρο μου -όπως κάθε επιστήμονα- είναι να καταφέρω να σπουδάσω σε κάποιο πανεπιστήμιο της Αμερικής, όπου οι κορυφαίοι όλων των χωρών συνυπάρχουν και τους προσφέρονται οι απαραίτητες χρηματοδοτήσεις για έρευνα. Ωστόσο, λόγω των απρόσιτων οικονομικά διδάκτρων προς το παρόν παραμένει.. όνειρο. Θα προσπαθήσω να διεκδικήσω κάποια υποτροφία σε γνωστά πανεπιστήμια (MIT, Johns Hopkins university, Duke University κτλ)», είπε η ίδια.
Πως όμως από το… Μαρούσι έφτασε να σκέφτεται μια καριέρα στην Αμερική; Ο δρόμος ήταν δύσκολος και μακρύς. Είχε στερήσεις, κόπο, κούραση, εξάντληση, απογοητεύσεις, δοκιμασίες και πολύ διάβασμα. Αν και η Μιχαέλα ξεκίνησε εντατικά φροντιστήρια στην δευτέρα Λυκείου, την τελευταία χρονιά τα έδωσε όλα.
«Διάβαζα περίπου 30 ώρες κάθε Σαββατοκύριακο… Συνέβησαν διάφορα στη ζωή μου. Ωστόσο,δεν είχα χρόνο να ασχοληθώ με αυτά, να στεναχωρηθώ ακόμα και να τα επεξεργαστώ. Είχα άγχος, συναισθηματική εξάντληση και πολλές φορές σκέψεις για παραίτηση», συνέχισε, φέρνοντας στο μυαλό της κάτι που δεν θα ξεχάσει ποτέ… «Η μητέρα μου πέρασε μια σοβαρή περιπέτεια με την υγεία της και όταν ήταν στο νοσοκομείο ευχόταν να γίνει καλά για να μην επηρεαστεί η χρονιά για την οποία τόσο είχα προσπαθήσει», είπε συγκινημένη.
Όλα αυτά όμως ανήκουν ήδη στο παρελθόν. Σήμερα η Μιχαέλα, απολαμβάνει πιο χαλαρή τη ζωή με τους φίλους της, βγαίνει περισσότερο έξω, πηγαίνει για μπανάκι με την παρέα της και φυσικά ονειρεύεται την επόμενη μέρα, την καριέρα και την δική της οικογένεια!
Όταν την ρώτησα «αν είχες μπροστά σου τον υπουργό Παιδείας, τι θα του έλεγες», η Μιχαέλα είπε πως θα του ζητούσε να φροντίσει τον επαγγελματικό προσανατολισμό στα σχολεία. «Θα του ζητούσα επιπλέον εκσυγχρονισμό των πανεπιστημίων, προσαρμογή τους στα νέα επαγγέλματα και στους νέους τομείς ανάπτυξης και σίγουρα σύνδεση εκπαίδευσης και επαγγελματικής αποκατάστασης. Μακάρι να μπορούσαν να με βοηθήσουν με μια υποτροφία να φύγω στην Αμερική, όπου απαιτούνται περίπου 50.000 ευρώ το χρόνο μόνο για τα δίδακτρα», πρόσθεσε.
Όσο μιλάγαμε, περνούσαν από μπροστά μας αγχωμένα λυκειόπαιδα με βιβλία στα χέρια για το φροντιστήριο. Με αφορμή αυτή την εικόνα την ρώτησα «τι θα έλεγες σε όλα αυτά τα παιδιά που παλεύουν για να μπουν στο πανεπιστήμιο;», η Μιχαέλα απάντησε, στέλνοντας μηνύματα με πολλούς αποδέκτες.
«Το σημαντικότερο είναι η πίστη των ανθρώπων σε εσένα. Είναι πολύ σημαντικό να σου λένε πως μια μέρα θα «φτάσεις ψηλά». Σου δίνει κίνητρο… Είναι πολύ σημαντικοί οι άνθρωποι που είναι κοντά σου αυτά τα χρόνια. Οι γονείς, οι φίλοι και φυσικά οι καθηγητές μας συμβάλουν καθοριστικά στην εξέλιξη μας. Εγώ πήγαινα φροντιστήριο στο Χαλάνδρι σε ένα παράρτημα του Ομίλου Φροντιστηρίων «Αξία». Εκεί ανέπτυξα προσωπικές σχέσεις με τους καθηγητές και με τον ιδιοκτήτη κύριο Αθ. Βαλασόπουλο. Με βοήθησαν πολύ –όπως και οι καθηγητές του 4ου ΓΕΛ Χαλανδρίου- και θα ήθελα μέσα από το star.gr να τους πω ένα ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και ότι ΕΙΝΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ. Θα ήθελα να πω στα παιδιά που δίνουν τώρα πανελλήνιες, να μην φοβούνται. Πραγματικά αν ακούν τις οδηγίες των καθηγητών τους, χωρίς υπερβολές και (όποτε βρίσκουν χρόνο) πολύ ύπνο, σίγουρα μπορούν να πετύχουν», κατέληξε η Μιχαέλα Κωνσταντίνου.
Κλείνοντας δώσαμε την υπόσχεση η επόμενη συνάντηση μας στο μέλλον να γίνει σε κάποιο αμερικανικό πανεπιστήμιο…
Ακολουθείστε το iPaidia στο Google News
